ΑΠΟΨΗ

Αλάβδανο, 

όσπρια 

και... Κρήτη!

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ

Στρατηγικό σχέδιο για την ανάπτυξη του πρωτογενή τομέα της Κρήτης εκπόνησε η Περιφέρεια. Σε αυτό γίνεται αναφορά, μεταξύ πολλών άλλων, στο «δυναμικό καλάθι προϊόντων της Κρήτης». Στο εν λόγω καλάθι, πέραν του ελαιολάδου, των ελιών, του κρασιού και άλλα βασικών κρητικών προϊόντων φυτικής παραγωγής, βρίσκει κανείς το φραγκόσυκο, την αλόη, τα όσπρια, ακόμη και το αλάβδανο! Δεν βρίσκει, όμως, το κάστανο! Λεπτομέρεια: το συγκεκριμένο προϊόν παράγεται σε περιοχές τριών Δήμων μόνο του Νομού Χανίων! Η ετήσια παραγωγή φτάνει ή και ξεπερνά τους 1.000 τόνους.

Απολύτως δικαιολογημένη, συνεπώς, η χθεσινή έντονη διαμαρτυρία του προέδρου του Συνεταιρισμού Καστανοπαραγωγών Νομού Χανίων (και πρώην δημάρχου Βουκολιών, έχει σημασία αυτό), Νίκου Μπομπολάκη, ο οποίος κάλεσε -όχι τυχαία- τους «θεσμικούς αιρετούς» (αντιπεριφερειάρχη Χανίων, δημάρχους Πλατανιά, Κισάμου, Καντάνου - Σελίνου) να πάρουν άμεσα πρωτοβουλία για να «αρθεί αυτή η αδικία».

Είχε προηγηθεί επιστολή διαμαρτυρίας του Συνδέσμου Γεωπόνου Νομού Χανίων προς την αρμόδια αντιπεριφερειάρχη Θεανώ Βρέντζου - Σκορδαλάκη, στην οποία τονιζόταν ότι «υπάρχουν σημαντικά προϊόντα που καλλιεργούνται μόνο στον Νομό Χανίων (εσπεριδοειδή, αβοκάντο και άλλα υποτροπικά φυτά, κάστανα, πηχτόγαλο Χανίων κ.ά.) και προφανώς πρέπει και αυτά να περιληφθούν στον σχεδιασμό».

Στην ίδια επιστολή ο Σύνδεσμος έθιγε και ένα ακόμη θέμα, που ενδεχομένως να εξηγεί τις προαναφερόμενες παραλείψεις κατά μερικούς, αδικίες κατ’ άλλους. 

«Είναι αδικαιολόγητα μικρή η συμμετοχή των γεωπόνων -αλλά και άλλων επιστημόνων- από τα Χανιά (1 - 2 γεωπόνοι στους 50 και 3 - 4 συνολικά επιστήμονες στους 100)» (σ.σ. οι οποίοι εργάστηκαν αφιλοκερδώς ανά ομάδες για την εκπόνηση του στρατηγικού σχεδίου). 

«Προβληματιζόμαστε έντονα για την κατάσταση αυτή, που είναι απαράδεκτη και προκλητική για μας. Πώς θα σας φαινόταν αν αυτή η σύνθεση - αναλογία αφορούσε το Ηράκλειο αντί για τα Χανιά;», ρωτά στην επιστολή του ο Σύνδεσμος Γεωπόνων. 

Σημειώνεται ότι η επιστολή κοινοποιήθηκε στον περιφερειάρχη Σταύρο Αρναουτάκη και στον αντιπεριφερειάρχη Χανίων Απόστολο Βουλγαράκη. Επίσημη απάντηση, ωστόσο, μέχρι σήμερα δεν έχει δοθεί.

Είναι προφανές ότι το θέμα δεν αφορά μόνο τον αριθμό των επιστημόνων από τα Χανιά που συμμετείχαν στην εκπόνηση του στρατηγικού σχεδίου, αν και η επιλογή των προσώπων καταδεικνύει πολλά. Δεν αφορά καν την παράλειψη -ας ελπίσουμε όχι εσκεμμένα- του καστάνου ή και άλλων προϊόντων.

Αφορά, στο σύνολό του, κυρίως το πώς 

-δείχνει να- πορεύεται έμπρακτα, με ποια νοοτροπία, ποια λογική και ποια πρακτική, έντεκα μήνες μετά, η Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση Κρήτης. Ή τουλάχιστον ορισμένοι εκ των περιφερειακών συμβούλων που έχουν θέσεις ευθύνης. 

Και είναι επίσης προφανές ότι έτσι, με αυτά τα μυαλά, δηλαδή με «παιδιά και αποπαίδια», σοβαρή δουλειά δεν μπορεί να γίνει. Τουλάχιστον όχι για όλη την Κρήτη.

ΑΠΟΨΗ

Αυτοδιοίκηση

και «Καλλικράτης»

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ

Αν ανατρέξει κανείς στα αρχεία των εφημερίδων πριν από ενάμισι περίπου χρόνο θα θυμηθεί ότι αρκετοί εκ των -υποψηφίων τότε- αυτοδιοικητικών ανδρών και γυναικών -και- στην Κρήτη υπερθεμάτιζαν για το πρόγραμμα διοικητικής μεταρρύθμισης «Καλλικράτης», χρησιμοποιώντας, ουκ ολίγες φορές, «ξύλινο» πολιτικό λόγο, κύριο χαρακτηριστικό του οποίου ήταν -τι άλλο;- η υπερβολή.

Ύμνοι επί ύμνων γράφτηκαν και εκφωνήθηκαν για τον «Καλλικράτη», εν μέσω εντονότατης οικονομικής κρίσης, με τη μεγάλη πλειοψηφία των υποψηφίων που προέρχονταν κυρίως από το κυβερνητικό κόμμα να αγνοεί, εν πολλοίς, τις αδυναμίες του, αλλά και την, αναμενόμενη, αδυναμία της κεντρικής εξουσίας να εφαρμόσει άμεσα και χωρίς γραφειοκρατικές αγκυλώσεις μία ευρεία διοικητική μεταρρύθμιση, που θα άλλαζε άρδην το σκηνικό στη χώρα, δημιουργώντας νέους ισχυρούς Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με αρμοδιότητες, πόρους και ισχυρή οντότητα. Και Περιφέρειες χωρίς Αποκεντρωμένες Διοικήσεις.

Οι αδυναμίες του -σημαντικού- εγχειρήματος αγνοήθηκαν, αφού αφ' ενός ήταν λίγοι εκείνοι που μπήκαν στον... κόπο να διαβάσουν όλα όσα προβλέπονταν στο πρόγραμμα και αφ' ετέρου κυριάρχησε η αίσθηση ότι δεν... υπήρχαν πολλά περιθώρια για άσκηση κριτικής, από στελέχη του ΠΑΣΟΚ, σε μία κορυφαία κυβερνητική επιλογή, στη διάρκεια, μάλιστα, προεκλογικής περιόδου. Για ευνόητους λόγους.

Ενάμισι χρόνο μετά και έντεκα μήνες από την ανάληψη των καθηκόντων των νέων Δημοτικών Αρχών, η Τοπική Αυτοδιοίκηση, στο σύνολό της, «παλεύει» να αντιμετωπίσει πολλά και σοβαρά προβλήματα, αρκετά εκ των οποίων ήταν οφθαλμοφανές, εξ αρχής, ότι θα τα έβρισκε μπροστά της, αργά ή γρήγορα.

Οικονομική δυσπραγία, άρα δραματική μείωση των πιστώσεων για έργα, για «ωρίμανση» έργων απ' όσους Δήμους δεν διαθέτουν Τεχνική Υπηρεσία και άλλα αναπτυξιακά «εργαλεία» και για άλλες δράσεις.

Έντονη γραφειοκρατία, με τα υπό έγκριση εντάλματα να στοιβάζονται, κατά διαστήματα, στα γραφεία των κατά τόπους επιτρόπων, με τους οποίους οι δήμαρχοι και οι συνεργάτες τους προσπαθούν να... συνεννοηθούν. «Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να μπαίνει ο επίτροπος σε έλεγχο σκοπιμότητας. Για τη νομιμότητα, ναι. Για τη σκοπιμότητα αποφασίζει το Δημοτικό Συμβούλιο. Υπάρχουν θέματα γραφειοκρατίας, που πρέπει να λυθούν και τα οποία δεν έχουν κανένα κόστος», επεσήμανε από τα Χανιά ο πρόεδρος της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων Κρήτης, δήμαρχος Ηρακλείου, Γιάννης Κουράκης, δίνοντας το στίγμα.

Το 2012 προβλέπεται ακόμη πιο δύσκολο, σύμφωνα με τους δημάρχους. «Αν είναι αυτοί οι πόροι που προβλέπονται από τον προϋπολογισμό, πολύ φοβάμαι ότι δεν θα μπορούμε να καλύψουμε τις λειτουργικές ανάγκες», προειδοποίησε ο κ. Κουράκης. 

«Να ευχόμεθα και να προσευχόμεθα όλοι να σωθεί η χώρα. Αν σωθεί η χώρα, μπορεί να σωθούν και η Τοπική Αυτοδιοίκηση και ο "Καλλικράτης" και κάθε Δήμος χωριστά. Διαφορετικά, δεν βλέπω φως στο τούνελ», σημείωσε από την πλευρά του ο δήμαρχος Χανίων Μανώλης Σκουλάκης. Από το στόμα του και στου... Θεού τ' αυτί.

ΑΠΟΨΗ

«Εμφύλια» σύρραξη

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ

Άνεργοι κατά εργαζόμενων. Εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα εναντίον ελεύθερων επαγγελματιών και όλοι μαζί κατά δημοσίων υπαλλήλων. Και την ίδια ώρα όλοι οι προαναφερόμενοι κατά των εχόντων και κατεχόντων, των πλούσιων, των εφοπλιστών, των βιομηχάνων, των τραπεζιτών και -φυσικά- των πολιτικών. 

Τους τελευταίους μήνες βιώνουμε, σε επίπεδο ρητοτικής κυρίως, άλλοτε εντονότερα και άλλοτε ηπιότερα μία εσωτερική έκρηξη, με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, ενός τμήματος της ελληνικής κοινωνίας -στα μεγάλα αστικά κέντρα το πρόβλημα είναι οξύτερο- εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, της ύφεσης, της δραματικής αύξησης της ανεργίας, αλλά και των οριζόντιων μέτρων - περικοπών, που λαμβάνονται, πολλές φορές, επί δικαίων και αδίκων.

Η κατάσταση είναι δύσκολη και πρωτόγνωρη, ομολογουμένως. Κατά συνέπεια, απαιτεί νηφαλιότητα, ψυχραιμία, υπευθυνότητα και υψηλό αίσθημα ευθύνης. 

Κυρίως από τους κυβερνώντες, από τα κόμματα, που είναι οι πυλώνες της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, από τους πνευματικούς ταγούς, απ’ όλους όσοι εκφέρουν δημόσιο λόγο, αλλά και από τους ίδιους τους πολίτες, οι οποίοι οφείλουν να θυμηθούν τα λόγια του Πλάτωνα:

«Η χειρότερη αρρώστια μιας πόλης είναι η εμφύλια σύρραξη. Γι’ αυτό πρέπει οι νομοθέτες να θέτουν φραγμούς στον μεγάλο πλούτο και στη μεγάλη φτώχεια. Για να δημιουργηθεί ισότητα πρέπει να καταβάλλονται άνισοι φόροι και τιμήματα ανάλογα με την οικονομική κατάσταση του καθενός. Ο πλούτος κάνει τους ανθρώπους τρυφηλούς, τεμπέληδες και επιφανειακούς, ενώ η φτώχεια κάνει τους ανθρώπους ανελεύθερους, κακούς τεχνίτες και κακοπροαίρετους».

Και, επίσης, να μην ξεχνούν τα λόγια του Σόλωνα του Αθηναίου: «Ασφαλής και άριστη είναι η δημοκρατία, στην οποία η κάθε αδικία τιμωρείται εξίσου από τους παθόντες και τους μη παθόντες απ’ αυτή»...

ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ

Σκουλάκης

και Δήμος

Χανίων

«Hρθα για να μείνω». Τάδε έφη Μανώλης Σκουλάκης, δήμαρχος Χανίων, στο περιθώριο της χθεσινής συνέντευξης Τύπου που δόθηκε στο γραφείο του για τα προγράμματα διά βίου μάθησης.

Λίγο πριν τη συνέντευξη, απευθυνόμενος σε δημοσιογράφους που έβγαζαν φωτογραφίες, ο κ. Σκουλάκης είπε -χαριτολογώντας- ότι αρκετοί πολίτες τού λένε ότι στις φωτογραφίες που βλέπουν στις εφημερίδες φαίνεται μεγαλύτερος σε ηλικία, ενώ όταν τον βλέπουν από κοντά φαίνεται μικρότερος. 

Εν συνεχεία, ο κ. Σκουλάκης αναφέρθηκε σε «κάποιους», που, όπως τόνισε, έχουν αγωνία σχετικά με... την ηλικία του.

Και πρόσθεσε: «Εξ αρχής είπα ότι ήρθα για να μείνω», αφήνοντας έτσι ξεκάθαρα να εννοηθεί ότι σκοπεύει να είναι εκ νέου υποψήφιος δήμαρχος Χανίων, όταν έρθει η ώρα των αυτοδιοικητικών εκλογών, σε περίπου δυόμισι χρόνια.

«Να γράφουμε με αστερίσκο, κάτω από κάθε ρεπορτάζ που σας αφορά και την ακριβή ηλικία σας (χρόνια, μήνες, ημέρες) για να μην υπάρχει καμία αγωνία;», ρωτήσαμε τον κ. δήμαρχο. Εκείνος χαμογέλασε, δεν απάντησε, αλλά φρόντισε να μας διορθώσει όταν τον «ανεβάσαμε» ηλικιακά κατά ένα χρόνο, λέγοντας ότι είναι 68 και κάτι. Και ορθά, καθότι, γεννηθείς στις 26 Μαρτίου του 1944, ο κ. Σκουλάκης «περπατά» προς τα 68...

ΑΠΟΨΗ

Λεφτά υπήρχαν!

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ

Η περιβόητη -τον Σεπτέμβριο του 2009, πριν, δηλαδή, η χώρα μπει στη δίνη της ύφεσης, στο μνημόνιο και σε στενή επιτήρηση- παπανδρεϊκή ρήση «λεφτά υπάρχουν» αποδεικνύεται, τελικά, αληθινή. Δυστυχώς! 

Δυστυχώς, γιατί, ταυτοχρόνως, αποδεικνύεται, καθημερινά σχεδόν, ότι τα λεφτά αυτά, για πολλά χρόνια, είτε δεν καταβάλλονταν στα ταμεία του κράτους είτε «κατευθύνονταν» στις τσέπες συγκεκριμένων οικονομικών παραγόντων της χώρας είτε αποτελούσαν εύκολη «λεία» κερδοσκόπων, εξαιτίας -εσκεμμένα ή μη είναι ζήτημα, τελικά, προς εισαγγελική διερεύνηση- της μη άσκησης σοβαρών πολιτικών και της απουσίας αποτελεσματικών ελεγκτικών μηχανισμών.

Η είδηση που ακολουθεί είναι ενδεικτική όσων συνέβαιναν και εξακολουθούν, εν πολλοίς (;), να συμβαίνουν στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα με το δημόσιο χρήμα.

Εκπτωση της τάξης του 92% (!) κατάφερε να πετύχει το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης για την προμήθεια νοσοκομειακού φαρμάκου με βάση τη δραστική ουσία. 

Ο υπουργός Ανδρέας Λοβέρδος ανακοίνωσε ότι με τη νέα διαδικασία της ηλεκτρονικής δημοπρασίας η αγορά ενός αντιβιοτικού, που αφορά τις ανάγκες όλων των νοσοκομείων της χώρας, επετεύχθη με 420.000 ευρώ, από 5.200.000 ευρώ που ήταν η προϋπολογισθείσα δαπάνη!

Η ηλεκτρονική δημοπρασία στο Ε.Σ.Υ. πραγματοποιήθηκε για δεύτερη φορά. Την πρώτη φορά -τον περασμένο Ιούλιο- επετεύχθη μείωση 85% από την αρχική τιμή!

Λεφτά, επομένως, υπήρχαν. Απλώς -σε αρκετές περιπτώσεις- κατέληγαν στις τσέπες αρκετών επιτήδειων, διότι, πολύ απλά, το κράτος είτε δεν λειτουργούσε είτε λειτουργούσε με «ύποπτο» τρόπο. Ετσι, αρκετοί είτε καλοπερνούσαν είτε έγιναν πλούσιοι και πολλοί περισσότεροι, σήμερα, παλεύουν με την ανεργία, τη φτώχεια, τη μοναξιά, την εξαθλίωση. 

Είναι προφανές, κατά συνέπεια, τι πρέπει να αλλάξει. Άμεσα. Σπάζοντας, φυσικά, αβγά. Πολλά αβγά...

ΑΠΟΨΗ

Τοπική Αυτοδιοίκηση 

και... διαβήτης

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ

Δεδομένο 1ο: Στη χώρα μας 1.000.000 άνθρωποι πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη, ενώ 200.000 είναι σε προδιαβητική κατάσταση.

Δεδομένο 2ο: Στην Κρήτη το ποσοστό εμφάνισης του σακχαρώδη διαβήτη επί του συνολικού πληθυσμού «αγγίζει» το 8%! Δηλαδή, πενήντα χιλιάδες άνθρωποι νοσούν!

Δεδομένο 3ο: Σε παγκόσμιο επίπεδο ακρωτηριάζονται 3 πόδια διαβητικών ανά 30 δευτερόλεπτα. Σε πανελλαδικό επίπεδο ακρωτηριάζονγται 3.000 πόδια διαβητικών κάθε χρόνο!

Δεδομένο 4ο: Ο διαβήτης εμφανίζεται όλο και συχνότερα σε έφηβους και έφηβες! Και αυτό γιατί η παχυσαρκία «θερίζει» στα ελληνόπουλα και στα κρητικόπουλα, που αθλούνται όλο και λιγότερο, ενώ καταναλώνουν, όλο και περισσότερο, ανθυγιεινά τρόφιμα, «ετοιματζίδικα», γεμάτα συντηρητικά και λίπη. Το 28% των αγοριών και το 20% των κοριτσιών, ηλικίας 12 έως 20 ετών, είναι παχύσαρκα στην Ελλάδα, σύμφωνα με επιδημιολογικά στοιχεία.

Ο σακχαρώδης διαβήτης αποτελεί, κατά συνέπεια, μία σύγχρονη μάστιγα, οι συνέπειες της οποίας είναι έντονα κοινωνικές, αλλά και εντόνως οικονομικές, καθώς η συγκεκριμένη ασθένεια απαιτεί, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, το 10% των συνολικών δαπανών για την υγεία! Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλα, σχεδόν, τα αναπτυγμένα κράτη.

Την ίδια ώρα που τα παραπάνω δεδομένα προκαλούν εύλογο προβληματισμό και εντονότατη ανησυχία, καθώς ο αριθμός των διαβητικών αυξάνεται δραματικά κάθε χρόνο, η επίσημη Πολιτεία «λάμπει» διά της απουσίας της σε ό,τι αφορά την ανάπτυξη και υλοποίηση προγραμμάτων ενημέρωσης και πρόληψης. Προγράμματα που είναι αναγκαία για λόγους ιατρικούς, για λόγους κοινωνικούς, αλλά και -ελέω οικονομικής κρίσης- για λόγους οικονομικούς.

Χθες, στη διάρκεια εσπερίδας στη Σούδα για τον σακχαρώδη διαβήτη επισημάνθηκε ο σημαντικός ρόλος που μπορεί να διαδραματίσει η Τοπική Αυτοδιοίκηση προς αυτή την κατεύθυνση. Όχι μόνο με την υλοποίηση προγραμμάτων πρόληψης. Αλλά κυρίως με το να δώσει διέξοδο στα παιδιά, δημιουργώντας τις υποδομές εκείνες (ποδηλατόδρομους, παιδικές χαρές, βελτίωση και ομαλή λειτουργία των υπαρχόντων αθλητικών εγκαταστάσεων), που θα αναβαθμίσουν την ποιότητα ζωής και θα στρέψουν κάθε οικογένεια προς την άθληση, τη δραστηριότητα, την κίνηση. 

Είναι ένα μεγάλο στοίχημα. Ένα στοίχημα που μπορεί, όμως, ακόμη και σε αυτή την εξαιρετικά δύσκολη περίοδο, να κερδηθεί, αν υπάρξει φαντασία, ευελιξία, καταγραφή - ιεράρχηση των πραγματικών τοπικών αναγκών και αξιοποίηση συγκεκριμένων χρημαδοτικών εργαλείων. Απαιτείται, βεβαίως, και μία ακόμη σοβαρή -και αυτονόητη- προϋπόθεση. Η ενεργός συμμετοχή γονέων και εκπαιδευτικών. Το πρόβλημα, άλλωστε, είναι πολύπλευρο και πρωτίστως κοινωνικό. Μας αφορά, λοιπόν, όλους ανεξαιρέτως...

ΑΠΟΨΗ

Ένα κτήριο, μια χώρα...

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ

Τούτη η εικόνα καταδεικνύει όλη την κακομοιριά, την ανοργανωσιά, την κακοδαιμονία, την αναποτελεσματικότητα και, εν τέλει, την αποτυχία σε αυτήν την έρμη χώρα.

Τούτη -και μόνο- η εικόνα. Δεν χρειάζονται περισσότερες, αν και, δυστυχώς, υπάρχουν τριγύρω μας σε αφθονία.

Τούτη η εικόνα είναι αρκετή. Και εξόχως χαρακτηριστική. Μαρτυρά πολλά. Για τον σχεδιασμό, τον προγραμματισμό, την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας και τον σεβασμό στο δημόσιο χρήμα.

Συμβολή των οδών Σολωμού και Νεάρχου, Χανιά. Εκεί βρίσκεται το παλιό κτήριο του Ιδρύματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων (ΙΚΑ). Στέκει σε πείσμα τόσο του χρόνου όσο και της προκλητικής ανθρώπινης αδιαφορίας και εγκατάλειψης.

Θυμίζω: ο σχεδιασμός για την κατασκευή του νέου κτηρίου του ΙΚΑ, επί της λεωφόρου Κ. Καραμανλή, ξεκίνησε τη δεκαετία του 1990. Από τότε, δηλαδή, το κράτος και, φυσικά, οι διοικήσεις του Ιδρύματος γνώριζαν ότι επίκειται μετεγκατάσταση. Ε και; «Χέστηκε η φοράδα στ’ αλώνι»!

Αρκετά χρόνια μετά, το 2004, οι Υπηρεσίες του ΙΚΑ μετεγκαταστάθηκαν στο νέο κτήριο. Έκτοτε, επτά και πλέον χρόνια έχουν περάσει, ωστόσο το παλιό κτήριο, περιουσία του σημαντικότερου και μεγαλύτερου ασφαλιστικού φορέα της χώρας, παραμένει στα αζήτητα. Απαξιώνεται! Διαλύεται! Και ενίοτε χρησιμοποιείται ως «καταφύγιο» από άστεγους, χρήστες ναρκωτικών και άλλους «φτωχοδιάβολους».

Αυτή είναι, εν πολλοίς, η εικόνα αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας σε τούτη τη χώρα, που -ταυτοχρόνως- ξοδεύει πολλά εκατομμύρια ετησίως για την ενοικίαση κτηρίων προκειμένου να στεγάσει Υπηρεσίες της! Αυτός είναι ο σεβασμός προς το δημόσιο χρήμα, που με τόσο κόπο καταβάλλουν τα συνήθη... υποζύγια! 

Και αυτό που ζούμε τους τελευταίους μήνες είναι η αναπόφευκτη κατάληξη: Η πτώχευση. Πολιτική, πολιτισμική και, πλέον, οικονομική.

ΑΠΟΨΗ

Και τώρα τι;

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ

Η πρόσφατη πρωθυπουργική αναγγελία για δημοψήφισμα προκάλεσε αλυσιδωτές αντιδράσεις και δημιούργησε άμεσα νέα δεδομένα σε διάφορα μέτωπα, εντός και εκτός χώρας.

Στο εσωτερικό είναι σαφές με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο ότι η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ έχει ήδη ξεπεράσει τα όριά της και αδυνατεί να συνεχίσει να «σέρνει» μόνη της το -εντόνως προβληματικό, με ευθύνη κυβέρνησης και «συνταγών» τρόικας- «κάρο», με αποτέλεσμα να παρατηρούνται διχαστικά, αλλά ακόμη και διασπαστικά φαινόμενα.

Την ίδια ώρα, το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και άλλα μικρότερα κόμματα υποστηρίζουν πια -άλλα άμεσα και άλλα εμμέσως πλην σαφώς- ότι η συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου για τη δανειακή σύμβαση πρέπει να υπογραφεί οπωσδήποτε, διαφορετικά η χώρα οδεύει προς την καταστροφή. Τα περί «απώλειας εθνικής κυριαρχίας», που προηγήθηκαν, από τα ίδια κόμματα, ήταν μάλλον, όπως αποδείχθηκε, «ρητορικά σχήματα» ελάσσονος σημασίας.

Στο εξωτερικό, Γερμανία και Γαλλία (κυρίως) έδειξαν να μη σηκώνουν πολλά - πολλά όταν απειλούνται τα συμφέροντά τους, τα οποία ταυτίζονται, σε μεγάλο βαθμό, με τα συμφέροντα των τραπεζών τους, που είναι εκτεθειμένες (κυρίως οι γαλλικές) σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου. «Δεν παίρνετε την έκτη δόση αν δεν ψηφιστεί η δανειακή σύμβαση», ήταν το ξεκάθαρο μήνυμα, απ’ όλες τις πλευρές.

Ταυτοχρόνως, ο Γάλλος πρόεδρος απείλησε με έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, βάζοντας το «περίστροφο» πάνω στο τραπέζι. «Γεμάτο» ή «άδειο», οι απόψεις διίνστανται. Πάντως, το περιοδικό Economist χαρακτήρισε χθες «μπλόφα» τη σκληρή στάση της Ε.Ε. προς την Ελλάδα. Σημείωνε, δε, ότι αν η απειλή γίνει πράξη απειλείται με ντόμινο όλη η Ευρωζώνη, γι’ αυτό και -σύμφωνα με το περιοδικό- υπήρξε τόσο έντονη αντίδραση, αλλά και φόβος, από τους ευρωπαίους ηγέτες μετά την ανακοίνωση για δημοψήφισμα.

Χθες, ο πρωθυπουργός, μιλώντας στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, σημείωσε ότι «είμαστε έτοιμοι να συνεργαστούμε με όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης», έκανε σαφές ότι δεν παραιτείται (διαψεύδοντας σχετικές φήμες) και ζήτησε, ταυτόχρονα, ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση κατά τη σημερινή κρίσιμη ψηφοφορία. Παράλληλα, όμως, δέχθηκε σκληρή επίθεση από αρκετά στελέχη του κόμματος για τις επιλογές του, ειδικά αυτές των τελευταίων ημερών. Όσο για το δημοψήφισμα; Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται να γίνει.

Νωρίτερα, ο πρόεδρος της ΝΔ είχε καταθέσει πρόταση για μεταβατική κυβέρνηση βραχείας διάρκειας με στόχο την υπογραφή της δανειακής σύμβασης που επετεύχθη με τη συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου και εν συνεχεία την άμεση προκήρυξη εθνικών εκλογών.

Και τώρα τι; Ουδείς είναι σε θέση να κάνει ασφαλή εκτίμηση! Το μόνο σίγουρο, με βάση τουλάχιστον την κοινή λογική που εν πολλοίς αναζητείται, είναι ότι ο υπέρ πατρίδος και πολιτών αυτής εθνικός αγώνας είναι ένας αγώνας σκληρός, που απαιτεί πρωτίστως πολιτική ομαλότητα, σταθερή κυβέρνηση, ειλικρινή συνεργασία και αξιοποίηση όλων των υγιών δυνάμεων ευθύνης της χώρας.

Το λάδι στο καντήλι...

Γιορτή καστάνου, για 14η συνεχόμενη χρονιά, στον Πρασέ την περασμένη Παρασκευή. 

Αίτιο συνάντησης. 

Αλλά και αίτιο... διαφυγής από την γκρίζα πραγματικότητα, έστω και για λίγες ώρες. 

Όπως συμβαίνει με ανάλογες εκδηλώσεις σε περιοχές της ενδοχώρας του Νομού Χανίων και όχι μόνο. 

Μια ενδοχώρα που -ως γνωστόν- αργοσβήνει. 

Με χωριά, στα περισσότερα σπίτια των οποίων έχει σβήσει -εδώ και καιρό- το λάδι στο καντήλι. 

«Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι»... 

Παρά ταύτα, κάποιοι, γεροντότεροι, αλλά και νεότεροι επιμένουν να παλεύουν με μεράκι για την προκοπή του τόπου τους και των ανθρώπων του. 

Σε πείσμα των καιρών!

Αγωνιζόμενοι σκληρά και υπό δύσκολες συνθήκες, ειδικά στις ημιορεινές και ορεινές περιοχές, συγκριτικά με τα αστικά κέντρα. 

Αναδεικνύοντας τα όποια συγκριτικά πλεονεκτήματα της περιοχής τους. 

Και το κάστανο, ως προϊόν, είναι ένα απ' αυτά, τόσο για τον Πρασέ, όσο και για άλλα χωριά του Νομού Χανίων.

Σε αυτούς τους ανθρώπους, που συνήθως παραμένουν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, αξίζουν συγχαρητήρια...

ΑΠΟΨΗ

Ζητείται υπευθυνότητα

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ

Μέχρι και προχθές το απόγευμα στελέχη συγκεκριμένων κομμάτων εξέφραζαν σοβαρές ενστάσεις για τη συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου και για τη νέα δανειακή σύμβαση που πρέπει να υπογραφεί, κάνοντας λόγο για «απώλεια εθνικής κυριαρχίας», για «προδοσία», για «νέα κατοχή». Από Δεξιά προς Αριστερά.

Αίφνης, μόλις ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος -που, κατά γενική ομολογία, είναι επιλογή εξαιρετικά υψηλού ρίσκου, με απρόβλεπτες συνέπειες, όπως ήδη οι τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις αποδεικνύουν- το «σκηνικό» άλλαξε. Αρδην. 

Με τα στελέχη του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, αλλά και άλλων κομμάτων να ξεκινούν νέο «τροπάριο». 
Πλέον, σύμφωνα με δηλώσεις τους σε τηλεοπτικά Μέσα Ενημέρωσης, το θέμα είναι πώς θα υπογραφεί η σύμβαση για να σωθεί η χώρα! Πλέον, δηλαδή, δεν τίθεται ζήτημα «απώλειας εθνικής κυριαρχίας»!

Eντός ΠΑΣΟΚ, όσα ακολούθησαν της ανακοίνωσης για δημοψήφισμα, καταδεικνύουν -αυτή είναι μία ανάγνωση, υπάρχουν και άλλες- το «βάθος» που διαθέτει το κυβερνών κόμμα σε όλες του τις «πτέρυγες». 
Γεγονός που ανά πάσα στιγμή είναι, από μόνο του θαρρείς, σε θέση να προσφέρει... συγκινητικές στιγμές. Οπως η «ανεξαρτητοποίηση» της κυρίας Μιλένας Αποστολάκη. Η οποία όσο ήταν μέλος της κυβέρνησης δεν έδειξε να τρέφει ανάλογες ευαισθησίες. 
Αλλά και όπως η -ομολογουμένως καθοριστική (sic)- παρέμβαση της κυρίας Εύας Καϊλή.

Μιλούν πολλοί για τις δυστυχίες και τα προβλήματα της Ελλάδας.

Κάτι τέτοιες ώρες δεν είναι λίγοι, πλέον, εκείνοι που πιστεύουν ότι η μεγαλύτερη, ίσως, δυστυχία της χώρας, τούτη την περίοδο, είναι ότι βρέθηκαν, ταυτοχρόνως, στις ηγεσίες κομμάτων άνθρωποι, οι οποίοι, άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο, δεν μπόρεσαν και δεν μπορούν, δυστυχώς, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, αλλά αυτό ελάχιστη σημασία έχει στην παρούσα φάση, να σταθούν επαρκώς στο ύψος των περιστάσεων.

Οι ευθύνες, βεβαίως, βαραίνουν πρώτα και κύρια το κυβερνών κόμμα. 
Το εκάστοτε κυβερνών κόμμα. 

Δεν είναι όλοι, άλλωστε, λωτοφάγοι. 

Σε κάθε περίπτωση, οι εξελίξεις, σήμερα, είναι εξαιρετικά δυσμενείς και οι συνέπειες αναμένονται καταστροφικές. Και για τη χώρα και για τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών. 
Εκτός και αν υπάρξει κάποιος «από μηχανής θεός», όπως σοφά... εμφανιζόταν στις τραγωδίες των αρχαίων ημών προγόνων. 

ΑΠΟΨΗ

Ωρα ευθύνης

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ

Μια εποχή πολιτικής ανευθυνότητας, αμεριμνησίας, απρονοησίας, κακοδιαχείρισης και -σε όχι λίγες περιπτώσεις- φαυλότητας φαίνεται (;) ότι φτάνει στο τέλος της. Με δραματικές επιπτώσεις για όλους, σχεδόν. Στο βιοτικό επίπεδο, στην εργασία, στην κοινωνική ασφάλιση, στην επιχειρηματικότητα. 
«Σοκ και δέος»!

Τούτη την ώρα, που οι αποφάσεις των προηγούμενων μηνών έχουν δημιουργήσει συνθήκες εσωτερικής υποτίμησης στη χώρα μας, το κυρίαρχο ζήτημα «ζωής ή θανάτου» -μετά και τις χθεσινές αποφάσεις στη Σύνοδο Κορυφής με προφανή στόχο τη σωτηρία... του ευρώ και της Ευρωζώνης- είναι η άμεση και αποτελεσματική αντιμετώπιση της νέας πραγματικότητας, που διαμορφώνεται από την πολυποίκιλη χρεωκοπία της Ελλάδας, με αιχμή του δόρατος τη σαφή και αδιαμφισβήτητη χρεωκοπία στον τομέα της οικονομίας.

Τούτη η ώρα είναι ώρα ευθύνης. 
Ταυτόχρονα -πρέπει να- είναι και ώρα αλλαγής. Σε νοοτροπία. Σε πρακτικές. Σε πολιτικές. 
Για όλους. 
Κυρίως, όμως, για το -λεγόμενο- πολιτικό σύστημα. Μέρος του οποίου εξέθρεψε τη διαφθορά, επέτρεψε την ατιμωρησία και διαχειρίστηκε με ανικανότητα, αδιαφάνεια και προκλητική ανισότητα το ανθρώπινο δυναμικό και τον φυσικό πλούτο της χώρας. 
Αλλά και για εκείνους που, εντός ή... παραπλεύρως του πολιτικού συστήματος, γνώριζαν αλλά επί σειρά ετών δεν μιλούσαν προσδοκώντας προσωπικό όφελος.

Τούτη η ώρα είναι ώρα ευθύνης και για τους πολίτες. Πολίτες, αρκετοί από τους οποίους -όχι όλοι, σε καμία περίπτωση- συμμετείχαν πολυπλεύρως στο «πάρτι» των προηγούμενων δεκαετιών, σφυρίζοντας... κλέφτικα. Πολίτες οι οποίοι πλήττονται, όλοι σχεδόν, από την ανεργία, από τη δραματική μείωση του εισοδήματός τους, από τις -ανά τακτά διαστήματα- φοροεπιδρομές και βιώνουν στιγμές φόβου και μεγάλης ανασφάλειας για το παρόν και το μέλλον των ίδιων και των οικογενειών τους.

Ωρα ευθύνης, λοιπόν. 
Και ευθύνη σημαίνει «παραγωγή» πολιτικής και όχι παραπολιτικής. 
Σημαίνει δουλειά, σημαίνει στοχευμένη προσπάθεια, για να βγει η χώρα από την ύφεση, για να υπάρξει ανάπτυξη, για να δημιουργηθούν νέες συνθήκες, νέο επιχειρηματικό περιβάλλον, νέες θέσεις εργασίας. 
Ευθύνη σημαίνει τάξη στα δημοσιονομικά, ισοσκελισμός δαπανών - εσόδων, πρωτογενή πλεονάσματα.

Ταυτόχρονα, ευθύνη σημαίνει σαφώς «ναι» στη σκληρή κριτική, «όχι» όμως στον κοινωνικό «κανιβαλισμό». 
Ευθύνη σημαίνει «ναι» στην ειρηνική διαμαρτυρία, «όχι» όμως στη βία, «τυφλή» ή μη, σωματική, ψυχολογική, λεκτική, απ’ όποιον και αν προέρχεται. 
Ευθύνη σημαίνει «ναι» στον ουσιαστικό διάλογο -που δυστυχώς απουσιάζει- με σοβαρά επιχειρήματα, «όχι» όμως σε ανέξοδους μονολόγους, «όχι» στην ανοητολογία, στον λαϊκισμό και στην ακατάσχετη... συνωμοσιολογία. 

Η χώρα πρέπει, επιτέλους, να προχωρήσει μπροστά. Συγκροτημένα, με σχέδιο, αποφασιστικότητα, τόλμη, συλλογική προσπάθεια και σκληρή δουλειά. 
Με ευθύνη και αλλαγή. 
Μόνο έτσι μπορεί να ξαναϋπάρξει φως στην άκρη του τούνελ, στο οποίο ήδη βρίσκεται, βρισκόμαστε και θα βρισκόμαστε για πολύ καιρό ακόμα.

(Το συγκεκριμένο κείμενο δημοσιεύτηκε στα «Χ.Ν.» την Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011).

ΑΠΟΨΗ

Ο Λένιν, 

η Αργεντινή,

οι νομπελίστες

οικονομίας

και η κρίση

Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗΣ

Για τον πρώην υπουργό Οικονομικών και πρώην βουλευτή Χανίων του ΠΑΣΟΚ, Νίκο Χριστοδουλάκη ισχύει, εν πολλοίς, το εξής: Μπορεί κανείς να συμφωνεί ή να διαφωνεί, ζωηρά ή μη, με τις -όποιες- απόψεις του, επί οικονομικών και άλλων θεμάτων, δεν μπορεί, ωστόσο, να ισχυριστεί ότι ο καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΑΣΟΕΕ), δεν έχει άποψη με επιχειρήματα. Σε αντίθεση με ορισμένους άλλους, όνομα και μη χωριό, που παρίστανται, χαιρετίζουν και -συνήθως- δηλώνουν ότι καλύφθηκαν από... τον προηγούμενο. 

Κατά την πρόσφατη παρουσίαση του νέου του βιβλίου, στο Μεσογειακό Αγρονομικό Ινστιτούτο Χανίων, ο κ. Χριστοδουλάκης παρουσίασε τις βασικές αιτίες που, κατά την άποψή του, οδήγησαν στην ελληνική κρίση, μίλησε για τα λάθη και τις παραλείψεις των προηγούμενων ετών, αλλά, κυρίως, κατέθεσε προτάσεις για έξοδο από αυτήν. 

Δεν είμαι ο αρμοδιότερος να κρίνω τις συγκεκριμένες προτάσεις. Αρκούμαι, κατά συνέπεια, στην παρατήρηση ότι δεν «ξέφευγαν» από την κοινή λογική. Όπως δεν «ξέφευγαν» από την κοινή λογική και οι επισημάνσεις για τα λανθασμένα «σαλπίσματα» των κυβερνήσεων Καραμανλή και Παπανδρέου, τα κρίσιμα έτη 2008 και 2009, περί θωράκισης της ελληνικής οικονομίας και περί... χρημάτων που υπάρχουν.

Πέραν από τις επισημάνσεις και τις προτάσεις, για τις οποίες είναι μάλλον αυτονόητο ότι υπάρχει -σοβαρός ή λιγότερο σοβαρός- αντίλογος, αξιοσημείωτες είναι ορισμένες αναφορές του κ. Χριστοδουλάκη, άγνωστες, εν πολλοίς, στο ευρύ κοινό. 

«Η ΔΙΑΦΥΓΗ ΜΕΣΩ ΧΡΕΩΚΟΠΙΑΣ»

Η πρώτη αφορά την «αυταπάτη» -όπως τη χαρακτήρισε- της «διαφυγής» της χώρας, μέσω της χρεωκοπίας. Είπε χαρακτηριστικά ο κ. Χριστοδουλάκης:

«Θεωρώ ότι ιστορικό προηγούμενο τέτοιας απαλλαγής και ανοιχτού δρόμου δεν έχει υπάρξει. Ο μόνος που το έκανε ήταν ο Λένιν. Όταν έκανε την επανάσταση αποκήρυξε όλα τα χρέη και επί εβδομήντα χρόνια... Όταν έπεσε, όμως, το καθεστώς αυτό, τη Ρωσία την περίμεναν στη γωνία οι πιστωτές. Και σήμερα ένα από τα θέματα που έχει να επιλύσει η Ρωσία του Πούτιν είναι η επαναδιαπραγμάτευση που έχει να κάνει με τους πιστωτές που είχε πριν από το 1917 και τους είχε αφήσει απλήρωτους».

«Η Αργεντινή, που έκανε και αυτή το ίδιο, αν και με λιγότερο επαναστατικό τρόπο, επί δέκα χρόνια δεν μπορεί να ξαναδανειστεί. Ένας από τους λόγους που η κα Κίσχνερ μπορεί να ξαναεκλεγεί» (σ.σ. εξελέγη την προπερασμένη Κυριακή) «είναι ότι έχει μπει σε μία διαδικασίας επαναπληρωμής των δανειστών που έμειναν απλήρωτοι το 2001, για να την ξαναφήσουν να μπει στις αγορές. Αυτό το σύστημα τού “δεν πληρώνω” έχει πολύ ενδιαφέρον, αλλά υπάρχει και ένα διεθνές σύστημα που λέγεται “δεν ξεχνάω”. Και το οποίο είναι νομικά πολύ καλύτερα εξοπλισμένο. Τα δικηγορικά γραφεία που αναλαμβάνουν αυτά τα θέματα λέγονται “μοσκίτος” (κουνούπια) για προφανείς λόγους, διότι παίρνουν μεγάλο ποσοστό», σημείωσε ο κ. Χριστοδουλάκης.

«Δεν πληρώνω», λοιπόν, από τη μία, «δεν ξεχνάω» από την άλλη! Αυτό, μάλλον, πώς ξέχασαν κάποιοι να το αναφέρουν!

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ... ΝΟΜΠΕΛ

Είπε, ακόμη, (και αυτή είναι η δεύτερη αξιοσημείωτη αναφορά) ο πρώην υπουργός Οικονομικών:

«Υπάρχει μία συνήθεια, μία φορά τον χρόνο, όλοι όσοι έχουν πάρει Νόμπελ στα Οικονομικά, να κάνουν μία μυστική συνεδρίαση σε διαφορετική χώρα κάθε φορά. Φέτος την έκαναν τον Αύγουστο στη Γερμανία. Είναι 17 ζώντες οικονομολόγοι Νομπελίστες και επειδή έγινε στη Γερμανία η συνάντηση πήγε και ο Σόιμπλε» (σ.σ. ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών) «εκεί, ο οποίος έκανε τον κύριο λόγο της ημέρας. Ο Σόιμπλε έκανε διάφορες εκτιμήσεις για την τρέχουσα παγκόσμια κρίση και τους είπε ότι πρέπει να επιταχυνθούν όλα αυτά τα προγράμματα προσαρμογής που γίνονται στις διάφορες χώρες και ότι όταν αυτά ολοκληρωθούν και πετύχουν, μπορούμε, έπειτα από επτά περίπου χρόνια από σήμερα, να βλέπουμε ότι σιγά - σιγά η παγκόσμια οικονομία θα αρχίζει να επανέρχεται σε προηγούμενες καταστάσεις».

«Απέναντι σε αυτή την ομιλία του Σόιμπλε υπήρξαν τρεις σφοδρές αντιδράσεις. Τουλάχιστον απ’ ό,τι δημοσιεύτηκε στον Τύπο. Την πιο σκληρή αντίδραση την είχε ο Στίγκλιτς, ο οποίος είναι γνωστός στην Ελλάδα για πολλά από αυτά τα οποία λέει. Αντέδρασαν ακόμη ο Μάσκιν, ο οποίος είχε τιμηθεί με το Νόμπελ τη δεκαετία του 1990 και ο Μαντέλ, ο οποίος είχε τιμηθεί το 1999 και θεωρείται ο “πατέρας” των Νομισματικών Ενώσεων και μάλιστα γι’ αυτό είχε επιλεγεί να τιμηθεί το 1999, τότε που άρχιζε και το ευρώ».

«Και οι τρεις είπαν στον Σόιμπλε: Αυτό που λες δεν είναι σωστό. Η κρίση θα κρατήσει ένα χρονικό διάστημα, το οποίο εξαρτάται από το τι θα κάνεις εσύ. Εάν ακολουθήσεις πολιτικές περαιτέρω συρρίκνωσης και ύφεσης είναι πιθανό να κρατήσει επτά, ίσως και περισσότερα χρόνια. Εάν υιοθετήσεις επιθετικές πολιτικές, έτσι ώστε να αρχίσει μια ανάπτυξη και να λυθούν τα βασικά ερωτηματικά γύρω από την ευστάθεια του τραπεζικού συστήματος μπορεί να κρατήσει πολύ λιγότερο. Μάλιστα, ο Μαντέλ είπε ότι εάν όλα γίνουν γρήγορα και σωστά, περίπου όπως έγινε στην Αμερική, θα μπορούσε η κρίση να είχε τελειώσει σε δύο χρόνια από σήμερα», σημείωσε ο κ. Χριστοδουλάκης.

Και συνέχισε: «Άρα, αυτό που θέλουν να μας πούνε είναι ότι απέναντι σε μία κρίση, στις συνέπειες που έχει, στην έκβασή της και στη διάρκειά της εξαρτάται τι κάνεις για να φτάσεις μετά στα ερωτήματα: Πόσο θα κρατήσει; Τι συνέπειες θα έχει; Ποιους θα διαλύσει και ποιους θα ωφελήσει; Κι εδώ προκαταβολικά θέλω να σας πω ότι το βιβλίο αυτό δεν γράφτηκε ούτε γι’ αυτούς που νομίζουν ότι όλα ήταν μοιραία και αναπόφευκτα, ούτε γι’ αυτούς που νομίζουν ότι όλα γίνονται σωστά και το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να περιμένουμε, να περιμένουμε και ξανά να περιμένουμε και στο μεταξύ να φορολογούμαστε διαρκώς. Αυτές οι δύο κατηγορίες έχουν βρει τις βεβαιότητές τους και νομίζω ότι απλώς θα χάσουν καιρό διαβάζοντάς το. Εγώ θεωρώ ότι καμία κρίση δεν έχει ένα μοιρολατρικό πρότυπο εξέλιξης. Ότι εξαρτάται πάρα πολύ, προφανώς από το τι έχεις κάνει πριν την κρίση, εξαρτάται πάρα πολύ από το τι κάνεις όταν ξεκινήσει η κρίση και εξαρτάται πάρα πολύ από το τι κάνεις όταν συνεχίζεται και βλέπεις ότι το ένα αδιέξοδο έρχεται πίσω από το άλλο».

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΑ EΚΑΝΕ;

«Γιατί αρκετά από τα οποία λέει σήμερα ο κ. Χριστοδουλάκης δεν τα έκανε όταν ήταν υπουργός Οικονομικών;» Αυτό είναι ένα δικαιολογημένο και ξεκάθαρο ερώτημα. Αλλά και εν μέρει υποκριτικό, αν θυμηθεί κανείς -για παράδειγμα- τι συνέβη με το νομοσχέδιο Γιαννίτση για το ασφαλιστικό και τι νομοσχέδια (και πάλι για το ασφαλιστικό) ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια! Η απάντηση, επομένως, δεν είναι απλή. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, όπως παραδέχθηκε και ο κ. Χριστοδουλάκης, το -λεγόμενο- πολιτικό σύστημα φέρει σοβαρότατες ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση.

«Προφανώς», είπε ο κ. Χριστοδουλάκης, «το πολιτικό σύστημα έχει πολύ μεγάλο μερίδιο ευθύνης. Και το μέγεθος και το είδος της ευθύνης είναι κάθε φορά διαφορετικό. Υπάρχουν ευθύνες για εκείνες τις μερίδες του πολιτικού συστήματος, οι οποίες ξόδεψαν ασυστόλως και αφρόνως. Και υπάρχουν και ευθύνες για εκείνες τις μερίδες του πολιτικού συστήματος, οι οποίες δεν περιέστειλαν, όσο θα έπρεπε, και δεν επτασφράγισαν το δημοσιονομικό σύστημα με ένα τέτοιο τρόπο, ώστε να μην μπορεί να ξεχειλώσει ποτέ των ποτών. Το αν θα είχαν “επιβιώσει” μέχρι τώρα, αν το είχαν κάνει, αυτό είναι ένα άλλο ερώτημα. Διότι προσωπικά δεν θυμάμαι κανενός είδους κοινωνική διαμαρτυρία γιατί, για παράδειγμα, ο Χριστοδουλάκης δεν κόβει τους μισθούς. Απ’ ό,τι θυμάμαι οι διαμαρτυρίες ήταν γιατί τους αφήνει και ανεβαίνουν μόνο 3%, 4% και 5%».

Πολύ καλά θυμάται ο κ. Χριστοδουλάκης. Μόνο που άλλες οι ευθύνες της «κορυφής» και άλλες της «βάσης». Ξεκάθαρα άλλες...