ΙΧΝΗΛΑΤΩΝΤΑΣ - 30/12/2010

Θεσμικό ατόπημα!

H χθεσινή ορκωμοσία του νέου δημάρχου Χανίων Μανώλη Σκουλάκη και των νεοεκλεγέντων δημοτικών και τοπικών συμβούλων έγινε, όπως αναμενόταν, σε πανηγυρικό κλίμα, στην αίθουσα συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου Χανίων, όπου επικράτησε το αδιαχώρητο. 

Hταν μία διαδικασία που είχε λίγο απ’ όλα. Και σημαντικές παρουσίες. Και υποσχέσεις για συναίνεση και συνεργασία όπου κρίνεται σκόπιμο. Και πλατιά χαμόγελα. Και γυαλιστερά κοστούμια. Και επιμελημένα χτενίσματα. Και προτζέκτορα, με τον οποίο μεταδιδόταν η τελετή στο φουαγιέ του δημαρχείου, όπου υπήρχαν δεκάδες πολίτες. Και πολλά φλας. Ακόμη και μπουφέ.

Δυστυχώς «είχε» και μία απρέπεια, ένα ατόπημα. Θεσμικά, ουσιαστικά, αλλά ακόμη και τυπικά. Εξηγούμαι: στη χθεσινή εκδήλωση πραγματοποίησαν ομιλίες αρχικά ο απερχόμενος δήμαρχος Χανίων Κυριάκος Βιρβιδάκης -ο συνδυασμός του όποιου, ως γνωστόν, ήρθε τρίτος στις εκλογές της 7ης Νοεμβρίου- και, αργότερα, ο νέος δήμαρχος του νέου Δήμου Χανίων Μανώλης Σκουλάκης. Δέκα λεπτά περίπου μίλησε ο κ. Βιρβιδάκης, δεκαεπτά λεπτά περίπου ο κ. Σκουλάκης. 

Στο διάστημα μεταξύ των δύο ομιλιών των κυρίων Βιρβιδάκη και Σκουλάκη εκλήθησαν να απευθύνουν χαιρετισμούς οι επικεφαλής των άλλων τριών συνδυασμών: ο κ. Γρηγόρης Αρχοντάκης, ο κ. Τάσος Βάμβουκας και ο κ. Νίκος Παπαντωνάκης.

Το θεσμικό ατόπημα ήταν τούτο: ουδείς εκάλεσε τους άλλους έξι απερχόμενους δημάρχους να πουν, έστω, δυο λόγια. Ουδείς. Κι επειδή την οργάνωση της διαδικασίας είχε προφανώς η νέα Δημοτική Αρχή, σε αυτή χρεώνεται και το ατόπημα. Εξ ολοκλήρου. 

Θυμίζω, για όσους έχουν ασθενή μνήμη, ότι ο νέος Δήμος Χανίων δεν δημιουργήθηκε με την απορρόφηση των Δήμων Ακρωτηρίου, Σούδας, Ελευθερίου Βενιζέλου, Κεραμειών, Θερίσου και Νέας Κυδωνίας από τον παλιό Δήμο Χανίων. Ο νέος Δήμος Χανίων δημιουργήθηκε από τη συνένωση των επτά αυτών Δήμων. 

Από τη στιγμή, λοιπόν, που ο κ. Βιρβιδάκης, ως απερχόμενος δήμαρχος, είχε -ορθά- τη δυνατότητα να μιλήσει, να πει περιληπτικά τι παραδίδει, αλλά και πώς σκέφτεται την επόμενη ημέρα, γιατί δεν είχαν την ίδια ακριβώς δυνατότητα, το ίδιο ακριβώς δικαίωμα, οι άλλοι έξι απερχόμενοι δήμαρχοι, δηλαδή οι κύριοι Μιχάλης Κυνηγός, Γιάννης Περάκης, Μανώλης Κεμεσίδης, Μανώλης Στρατουδάκης, Γιώργος Τσαπάκος και Μανώλης Σταματάκης;

Θυμίζω, ακόμη, ότι ο κ. Μανώλης Σκουλάκης, ολοκληρώνοντας την κοινοβουλευτική του διαδρομή μετά από 29 συναπτά χρόνια, είχε την ευκαιρία, τη δυνατότητα, να απευθύνει μία τελευταία ομιλία στη Βουλή των Ελλήνων, ενώπιον των πρώην, πλέον, συναδέλφων του. 

Στον κ. Γιάννη Περάκη, δήμαρχο Σούδας για 19 περίπου χρόνια, γιατί δεν δόθηκε αυτή η δυνατότητα; Στον κ. Μανώλη Στρατουδάκη, δήμαρχο Κεραμειών για 12 χρόνια, γιατί δεν δόθηκε αυτή η δυνατότητα; Στους κυρίους Μιχάλη Κυνηγό, Μανώλη Κεμεσίδη, Γιώργο Τσαπάκο και Μανώλη Σταματάκη, δημάρχους για τέσσερα χρόνια στους Δήμους Ακρωτηρίου, Ελευθερίου Βενιζέλου, Θερίσου και Νέας Κυδωνίας αντίστοιχα, γιατί δεν δόθηκε αυτή η δυνατότητα; 

Πραγματικά είναι να απορεί κανείς. Διότι δεν επρόκειτο απλά για μία ακόμη εκδήλωση. Αλλά για το ουσιαστικό και τυπικό σφράγισμα του τέλους μίας εποχής (της εποχής του «Καποδίστρια») και για την αρχή μίας νέας (της εποχής του «Καλλικράτη»). Σε αυτό το τέλος εποχής, οι «πρωταγωνιστές» της προηγούμενης περιόδου -επιτυχημένοι ή μη ας το κρίνουν οι πολίτες- όφειλαν να αντιμετωπιστούν με στοιχειώδη σεβασμό. Δυστυχώς αυτό δεν συνέβη...

Παρουσίες

Στη χθεσινή ορκωμοσία το «παρών» έδωσαν, μεταξύ άλλων: ο μητροπολίτης Κυδωνίας και Αποκορώνου Δαμασκηνός, ο μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου Αμφιλόχιος, ο βουλευτής Χανίων του ΠΑΣΟΚ Ευτύχης Δαμιανάκης, η νέα βουλευτής Χανίων του ΠΑΣΟΚ Λίτσα Κουρουπάκη, η οποία, ως πρώτη επιλαχούσα, λαμβάνει τη θέση του κ. Σκουλάκη, ο ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ Σπύρος Δανέλλης, ο αιρετός περιφερειάρχης Κρήτης Σταύρος Αρναουτάκης, ο γενικός γραμματέας της Περιφέρειας Κρήτης Θανάσης Καρούντζος, ο αντιπεριφερειάρχης Χανίων Απόστολος Βουλγαράκης, ο πρώην βουλευτής Χανίων του ΠΑΣΟΚ Σήφης Μιχελογιάννης, ο πρώην δήμαρχος Χανίων και απερχόμενος επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης στο Νομαρχιακό Συμβούλιο Χανίων Γιώργος Τζανακάκης, ο μέχρι πρότινος επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης στο Δημοτικό Συμβούλιο Χανίων Γιάννης Ντερμανάκης, ο απερχόμενος νομάρχης Ρεθύμνου Γιώργος Παπαδάκης, ο πρώην δήμαρχος Χανίων και πρώην νομαρχιακός σύμβουλος Γιάννης Κλωνιζάκης, ο πολιτευτής Χανίων του ΠΑΣΟΚ Λευτέρης Κουλιεράκης, ο πρώην πολιτευτής Χανίων της ΝΔ Μανώλης Κελαϊδής, ο πρόεδρος του Τμήματος Δυτικής Κρήτης του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας Αντώνης Πιταριδάκης, ο προϊστάμενος της 28ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Μιχάλης Ανδριανάκης, ο γενικός διευθυντής του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος» Νίκος Παπαδάκης, η προϊσταμένη του Ιστορικού Αρχείου Κρήτης Ζαχαρένια Σημανδηράκη και ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου Κρήτης Μιχάλης Αεράκης.

Θεματικός αντιπεριφερειάρχης

Για την επιλογή του θεματικού αντιπεριφερειάρχη από τα Χανιά ρωτήσαμε χθες τον περιφερειάρχη Κρήτης Σταύρο Αρναουτάκη, από τον οποίο ζητήσαμε να σχολιάσει αν αληθεύουν οι πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες έχει καταλήξει στο πρόσωπο του κ. Νίκου Καλογερή.

Ως γνωστόν, ο κ. Αρναουτάκης έχει το δικαίωμα να επιλέξει έως και τρεις θεματικούς αντιπεριφερειάρχες. «Ακόμα δεν έχουμε ορίσει. Πρώτα θα πάμε στην εκλογή του προεδρείου, την Κυριακή, και την επόμενη εβδομάδα, αμέσως, θα ανακοινώσω τους τρεις θεματικούς αντιπεριφερειάρχες που δικαιούμαι», απάντησε.

«Εχετε καταλήξει;», ήταν η αμέσως επόμενη ερώτηση. «Ακόμα δεν έχω καταλήξει. Θα καταλήξω, την ερχόμενη εβδομάδα θα σας ανακοινώσω», σημείωσε ο κ. Αρναουτάκης.

ΙΧΝΗΛΑΤΩΝΤΑΣ - 28/12/2010

“Προώθηση”

της τοπικής

ανάπτυξης...

Δύο λόγια -σήμερα- για τα... περίφημα «χρέη» της Δημοτικής Επιχείρησης Ύδρευσης Αποχέτευσης Χανίων, της γνωστής ΔΕΥΑΧ. Όπως είναι ήδη γνωστό, η Επιχείρηση ζήτησε και έλαβε δάνεια, την περίοδο 1985 - 2002, για να εκτελέσει συγκεκριμένα έργα υποδομής και προστασίας του περιβάλλοντος, που αφορούσαν κυρίως την αποχέτευση (εγκατάσταση βιολογικού, μηχανήματα, δίκτυα κ.λπ.). Τα δάνεια αυτά, συνολικού ύψους 12.093.109,31 ευρώ, τα έλαβε από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων.

Για όσους δεν το γνωρίζουν, σημειώνω ότι το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, που ιδρύθηκε το 1919, είναι αυτόνομος χρηματοπιστωτικός οργανισμός (Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου), υπό την εποπτεία του Υπουργείου Οικονομικών, για την εξυπηρέτηση του δημόσιου και κοινωνικού συμφέροντος. Τις δεκαετίες του 1980 και 1990, το Ταμείο δανειοδότησε δημοτικές και κοινοτικές επιχειρήσεις και αναπτυξιακές εταιρείες παντός σκοπού «και συνέβαλε έτσι με τον δικό του τρόπο στην προώθηση της τοπικής ανάπτυξης και των τοπικών παραγωγικών πρωτοβουλιών», όπως αναφέρεται στην επίσημη ιστοσελίδα του Ταμείου (www.tpd.gr). 

Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος περί της συμβολής του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων, δηλαδή, εμμέσως πλην σαφώς, του Υπουργείου Οικονομικών, άρα του κράτους, «στην προώθηση της τοπικής ανάπτυξης». Κατανοητή και απολύτως σεβαστή. Η άλλη είναι ολίγον... δυσάρεστη. Για να μη χρησιμοποιήσω καμιά πιο βαριά κουβέντα.

Εξηγούμαι: Η ΔΕΥΑΧ έλαβε, όπως προανέφερα, την περίοδο 1985 - 2002, δάνεια συνολικού ύψους 12.093.109,31 ευρώ. Μέχρι τα μέσα του περασμένου Μαρτίου (2010) είχε πληρώσει -άκουσον άκουσον- 27.325.975,90 ευρώ και όφειλε ακόμη (!) 9.122.958,67 ευρώ! Με λίγα λόγια, για τα κάτι παραπάνω από 12 εκατομμύρια ευρώ που έλαβε θα καταβάλλει -αν δεν αλλάξει κάτι- περί τα 36,5 εκατομμύρια ευρώ! Τα τριπλάσια! Εξαιτίας των «πανωτοκίων». Αυτό σημαίνει «προώθηση της τοπικής ανάπτυξης»!

Το αίτημα για ρύθμιση των «χρεών» της ΔΕΥΑΧ, αλλά και άλλων Επιχειρήσεων ανά τη χώρα, δεν είναι τωρινό. Καθίσταται, όμως, ίσως πιο επιτακτικό από ποτέ άλλοτε, καθώς την ίδια ώρα οι Δημοτικές Επιχειρήσεις Ύδρευσης Αποχέτευσης λαμβάνουν «πετσοκομμένες» τις θεσμοθετημένες πιστώσεις που οφείλει το κράτος να καταβάλλει, με αποτέλεσμα να δημιουργείται μείζον πρόβλημα στη λειτουργία τους, αλλά και στην αποπληρωμή των οφειλών τους προς το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων.

Είναι χαρακτηριστικό ότι τη φετινή χρονιά (2010) κατανεμήθηκε στις ΔΕΥΑ ποσό μειωμένο κατά 15% σε σχέση με το αρχικό ποσό που προβλεπόταν σε σχετική Κοινή Υπουργική Απόφαση. Το ποσό αυτό ήταν, δε, κατά 50% μειωμένο σε σχέση με το ποσό που κατανεμήθηκε το έτος 2009!

«Η κατανομή μειωμένου ποσού στις ΔΕΥΑ προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση, αφού ανέτρεψε τον οικονομικό προγραμματισμό τους, κυρίως όσον αφορά στην αποπληρωμή των δανείων τους», αναφέρει, μεταξύ άλλων, ο πρόεδρος της Ένωσης ΔΕΥΑ, δήμαρχος Τρικκαίων Μιχάλης Ταμήλος, σε έγγραφό του προς τον υφυπουργό Οικονομικών Φίλιππο Σαχινίδη, με ημερομηνία 17 Δεκεμβρίου 2010.

Υπάρχει και κάτι ακόμη, επίσης ιλαροτραγικό. Την ίδια ώρα που η ΔΕΥΑΧ υποχρεούται να αποπληρώσει τα δάνειά της με επιτόκια - «φωτιά» (!) στο Ταμείο, το κράτος καθυστερεί τις ληξιπρόθεσμες οφειλές του προς την Επιχείρηση, με αποτέλεσμα η ΔΕΥΑΧ να υποχρεούται να πληρώνει έντοκα τις άτοκες οφειλές του Ελληνικού Δημοσίου, γεγονός που ορθά καυτηρίασε ο απερχόμενος, πλέον, δήμαρχος Χανίων Κυριάκος Βιρβιδάκης, με έγγραφό του προς τον κ. Σαχινίδη στις 12 Μαρτίου 2010.

Συμπέρασμα: αυτή η κατάσταση είναι προφανές ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο. Απαιτείται λύση. Άμεσα. Χωρίς χρονοτριβές. Για να διασφαλιστεί η απρόσκοπτη λειτουργία της «νέας» ΔΕΥΑΧ που προκύπτει με την εφαρμογή του προγράμματος «Καλλικράτης» και για να μην «πληρώσουν το μάρμαρο», αναπόφευκτα κάποια στιγμή, εξαιτίας και των συνεχόμενων περικοπών, οι καταναλωτές, δηλαδή οι πολίτες... 

Οι οποίοι, από την 1η Ιανουαρίου 2011, θα πληρώνουν Φόρο Προστιθέμενης Αξίας (ΦΠΑ) ύψους 13% για την ύδρευση, από 11% σήμερα, ενώ ήδη, από τον περασμένο Ιούλιο, πληρώνουν 23% για την αποχέτευση, από 21% που ήταν μέχρι τότε! 

Η πληρωμή του ΦΠΑ γινόταν και γίνεται μέσω των ΔΕΥΑ. Αυτό σημαίνει ότι όσοι μέχρι σήμερα (για παράδειγμα οι δημότες του μέχρι πρότινος Δήμου Σούδας) δεν ήταν υποχρεωμένοι να καταβάλλουν Φόρο Προστιθέμενης Αξίας στο κράτος για το νερό και τα λύματα, καθώς στην περιοχή τους δεν υπήρχε ΔΕΥΑ, θα δουν τους λογαριασμούς τους ολίγον... «φουσκωμένους» το επόμενο διάστημα, καθώς η διαχείριση θα γίνεται, πλέον, συνολικά από τη ΔΕΥΑ Χανίων. Άρα, εκ των πραγμάτων, θα βιώνουν την... ανείπωτη χαρά να πληρώνουν και ΦΠΑ! Για το νερό και την αποχέτευση. Γιατί το κράτος έχει φροντίσει να τα παίρνει από παντού! Και τούτο αποδεικνύεται σε καθημερινή, σχεδόν, βάση. Δυστυχώς...

ΙΧΝΗΛΑΤΩΝΤΑΣ - 23/12/2010

«Πτωχός εισήλθε 

στην πολιτική, 

πτωχότερος 

απήλθε»!

Στο ιδιαίτερα «πλούσιο» αρχείο των «Χανιώτικων νέων», που επί σειρά ετών εμπλούτιζε και φρόντιζε με απαράμιλλο μεράκι και πάθος ο φίλος και δάσκαλος Μιχάλης Γρηγοράκης, έψαχνα τις προάλλες, με τη συνδρομή του Νεκτάριου Κακατσάκη, στοιχεία για τον Μανώλη Μπακλατζή (για ένα ρεπορτάζ που θα δημοσιευτεί στο αυριανό φύλλο της εφημερίδας). Οι παλιότεροι θα τον θυμούνται. Σίγουρα. Οι νεότεροι πιθανότατα να μην τον γνωρίζουν. Καν. Σημεία των καιρών...

Ομολογώ ότι κατά καιρούς είχα ακούσει σχόλια -πάντα θετικά- αλλά και περιγραφές για τη ζωή και την πολιτική δράση του Σελινιώτη πολιτικού, ο οποίος, μεταξύ άλλων, υπήρξε γενικός διοικητής Κρήτης, εξελέγη βουλευτής Χανίων επτά φορές, ενώ διετέλεσε δύο φορές α' αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, αλλά και πρόεδρος αυτής.

Ανασκαλεύοντας παλιότερα δημοσιεύματα για τον Μανώλη Μπακλατζή βρήκα ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον κείμενο του αείμνηστου Χαρίδημου Πολυχρονίδη, αδελφού του Πολυχρόνη Πολυχρονίδη, ενός άλλου μεγάλου Χανιώτη πολιτικού, ο οποίος με τη διαδρομή του και τη ζωή του εν γένει αποτέλεσε και εξακολουθεί να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση. Για όσους, τουλάχιστον, τον θυμούνται. Σημεία των καιρών. Είπαμε...

Επανέρχομαι. Μεταξύ άλλων, έγραφε -τον Αύγουστο του 1990- ο Χαρίδημος Πολυχρονίδης: «Ο Μανώλης Μπακλατζής μάς εγκατέλειψε στις 30 Νοεμβρίου 1971. Πτωχός εισήλθε στην πολιτική, πτωχότερος απήλθε. Λίγο προ του θανάτου του είχε εκτεθεί σε πλειστηριασμό ένα μοναδικό σπίτι που είχε στην "Πολιτεία" της Αθήνας για χρέη που είχε δημιουργήσει κατά την άσκηση της πολιτικής»! (Το θαυμαστικό δικό μου).

Ομολογώ ότι ξαφνιάστηκα. Δεν γνώριζα. Αγνοούσα. «Πτωχός εισήλθε στην πολιτική, πτωχότερος απήλθε». Έχασε και το μοναδικό του σπίτι σε πλειστηριασμό. Το επαναλαμβάνω σκοπίμως. Για ευνόητους λόγους. «Για χρέη που είχε δημιουργήσει κατά την άσκηση της πολιτικής»! (Το θαυμαστικό δικό μου. Και πάλι).

Έγραφε, ακόμη, ο Χαρίδημος Πολυχρονίδης: «Κατά κανόνα πτωχοί εγκαταλείπουν τον κόσμο οι πολιτικοί του Νομού μας. Αφήνουν μόνον την αρετή και την εντιμότητα. Αυτό ιδιαίτερα το εκτιμούσαν και το εκτιμούν οι κάτοικοι του Νομού μας με ελάχιστες εξαιρέσεις. Στα χρόνια μας, που η ανθρωπιά αρχίζει να σπανίζει, που οι συνειδήσεις παρουσιάζουν άμβλυνση ή και θυσιάζονται ακόμη για ευτελείς σκοπιμότητες, που το ψεύδος και η βία δεσπόζουν στην ανθρώπινη ζωή, η απώλεια ανθρώπων σαν τον Μανώλη Μπακλατζή δημιουργεί κενό, που όσα χρόνια περνούν το αισθανόμεθα ακόμη περισσότερο».

Ο κανόνας που περιέγραφε είκοσι χρόνια πριν ο Χαρίδημος Πολυχρονίδης αποτελεί, εδώ και πολύ καιρό, εξαίρεση. Σημεία των καιρών. Ο κανόνας άλλαξε. Αλλάξαμε κι εμείς. Οι περισσότεροι από εμάς. Με μπροστάρηδες την πλειοψηφία των πολιτικών μας ταγών. Χαθήκαμε. Χάσαμε τον προσανατολισμό μας. Χάσαμε τον δρόμο μας. Χάσαμε, τελικά, και την ψυχή μας. Την πουλήσαμε. Όσο - όσο. 

«Η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα». Ίσως από εκεί πρέπει να ξεκινήσουμε. Αυτόν τον δρόμο πρέπει να ξαναβρούμε. Και να ξαναδιαβούμε. Δύσκολος δρόμος. Κακοτράχαλος. Ομολογουμένως. Ο εύκολος, ωστόσο, που επί σειρά ετών περπατούσαμε, που μας οδήγησε; 

Επί δικαίων 

και αδίκων

Τα κυβερνητικά μέτρα των τελευταίων μηνών είναι, λίγο - πολύ, γνωστά. Και σε ό,τι αφορά τον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα (ΔΕΚΟ), αλλά και σε ό,τι αφορά τον ιδιωτικό. Πρόσφατα, σε εκδήλωση με θέμα τις επιχειρήσεις και την οικονομική κρίση, που πραγματοποιήθηκε στα Χανιά, ο καθηγητής του Πολυτεχνείου Κρήτης Κώστας Ζοπουνίδης παρουσίασε ορισμένα εξαιρετικά ενδιαφέροντα στοιχεία σχετικά με τις ζημιογόνες ΔΕΚΟ, αλλά και τους μισθούς στην ελληνική αγορά. Τα παρουσιάζω σήμερα, χωρίς πολλά σχόλια.

Την περίοδο 1994 - 2009 σχεδόν τετραπλασιάστηκε το έλλειμμα των πλέον ζημιογόνων ΔΕΚΟ, ενώ αν ανατρέξουμε σε ακόμα παλαιότερα στοιχεία είναι δεδομένο ότι η αύξησή του θα ήταν ακόμα μεγαλύτερη. Αναλυτικότερα:

1994 - 2009: Έλλειμμα 

(Πηγή: Υπουργείο Οικονομικών).

- ΕΑΒ: 281 εκατ. ευρώ.

- ΕΑΣ: 994 εκατ. ευρώ.

- ΕΘΕΛ: 2 δισ. 735,5 εκατ. ευρώ.

- ΗΛΠΑΠ: 818,8 εκατ. ευρώ.

- ΗΣΑΠ: 929,2 εκατ. ευρώ.

- ΟΑΣΑ: 139 εκατ. ευρώ.

- ΟΣΕ: 8 δισ. 317,9 εκατ. ευρώ.

Μέσος όρος αμοιβής εργαζομένων 

(Πηγή: Υπουργείο Οικονομικών).

- ΗΣΑΠ: 56.554 ευρώ ετησίως.

- ΤΡΑΙΝΟΣΕ: 49.732 ευρώ ετησίως.

- ΟΔΙΕ: 47.608 ευρώ ετησίως.

- Δημόσιο: 26.556 ευρώ ετησίως.

- Ιδιωτικός τομέας: 19.147 ευρώ ετησίως.

Τυχόν σχόλια για τα παραπάνω εκτιμώ ότι περιττεύουν. Απορώ, ωστόσο, με ορισμένα από όσα συμβαίνουν εσχάτως. Και ρωτώ, με το φτωχό μου το μυαλό, καθώς οικονομολόγος δεν είμαι: η απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων στον ιδιωτικό τομέα πώς θα βοηθήσει τη χώρα να διορθώσει τα δημοσιονομικά της, να μειώσει το χρέος και το έλλειμμα; Με ποιο τρόπο, άραγε, δύναται -για παράδειγμα- να συμβάλλει προς αυτή την κατεύθυνση το δικαίωμα που έδωσε η κυβέρνηση στους εργοδότες να διατηρούν στην επιχείρησή τους έναν εργαζόμενο δοκιμαστικά (!) επί έναν ολόκληρο χρόνο -αντί για δύο μήνες που ίσχυε μέχρι σήμερα- χωρίς να τον πληρώνουν και στη συνέχεια να τον διώχνουν άνευ, φυσικά, αποζημίωσης; Κάθε λογική απάντηση δεκτή.

Πριν, φυσικά, ορισμένοι ψελλίσουν το χιλιοειπωμένο επιχείρημα περί ελλείμματος ανταγωνιστικότητας και ότι η ανταγωνιστικότητα της χώρας θα ενισχυθεί αν μειωθούν οι μισθοί, αν μειωθεί, δηλαδή, το κόστος, οφείλω να επισημάνω ότι η διεθνής εμπειρία και πραγματικότητα έχει αποδείξει ότι σε αυτές τις περιπτώσεις το χρήμα συσσωρεύεται σε ολοένα και λιγότερο χέρια, σε μεγάλες πολυεθνικές και εγχώριες εταιρείες, οι οποίες «καταπίνουν» τις μικρότερες. Αυτή είναι, άραγε, η περιβόητη ανάπτυξη που επιθυμούμε για τη χώρα;

ΙΧΝΗΛΑΤΩΝΤΑΣ - 21/12/2010

Μία η ευχή...

Δεν έτυχε να τη δω, αλλά όσοι την παρακολούθησαν, εξ ολοκλήρου ή αποσπάσματα αυτής, μου μετέφεραν ότι είχε έντονο το στοιχείο της συναισθηματικής φόρτισης. Απολύτως λογικό. Ήταν η τελευταία ομιλία του κ. Μανώλη Σκουλάκη στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, είκοσι εννέα χρόνια και δυόμισι μήνες περίπου, μετά την εκλογή του, για πρώτη φορά, ως βουλευτή Χανίων του ΠΑΣΟΚ.

Από την Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου, όταν και θα πραγματοποιηθεί η ορκωμοσία του νέου Δημοτικού Συμβουλίου Χανίων, ο κ. Σκουλάκης, ως δήμαρχος, πλέον, αναλαμβάνει ένα νέο, πολύ πιο δύσκολο, αλλά και προκλητικό, θαρρώ, ρόλο. Αναλαμβάνει να οδηγήσει, ομαλά και αποτελεσματικά, επτά «Καποδιστριακούς» Δήμους -ο υφιστάμενος Δήμος Χανίων ουδέποτε, βέβαια, υπήρξε «Καποδιστριακός», αλλά αυτή είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία- στην εποχή του «Καλλικράτη». 

Η αποστολή, από μόνη της, είναι δύσκολη. Καθίσταται δυσκολότερη, εξαιτίας της δεινής οικονομικής κατάστασης της χώρας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη χρηματοδότηση των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Με ενδιαφέρον διάβασα χθες ότι ο κ. Σκουλάκης έβαλε ήδη ψηλά τον πήχυ. Μιλώντας στη Βουλή -και απευθυνόμενος στον πρόεδρο του Σώματος Φίλιππο Πετσάλνικο- κατέθεσε πρόταση να αξιολογηθεί θεσμικά η διοικητική μεταρρύθμιση της χώρας, και συγκεκριμένα ο «Καλλικράτης», πιλοτικά στον Δήμο Χανίων από τη Μόνιμη Διαρκή Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης της Βουλής σε ειδική συνεδρίαση που θα μπορούσε να λάβει χώρα στο δημαρχείο Χανίων ή στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος» στα Χανιά. Την πρόταση αποδέχθηκε ο πρόεδρος της Βουλής, με τη σύμφωνη γνώμη όλων των πτερύγων του Κοινοβουλίου.

Παρακολουθώντας, επί σειρά ετών, την πολιτική διαδρομή του κ. Σκουλάκη, εκτιμώ ότι ο Κισαμίτης πολιτικός θα δώσει προσωπικό αγώνα για την επίτευξη των στόχων του συνδυασμού του, τους οποίους παρουσίασε δημόσια κατά την προεκλογική περίοδο. Άλλωστε, ακόμη και αν διαφωνεί κανείς με συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές και θέσεις του κ. Σκουλάκη διαχρονικά, δεν μπορεί να μην του αναγνωρίσει ότι έχει μάθει να δουλεύει σκληρά, στον πολιτικό στίβο, χωρίς... ωράριο.

Θα τα καταφέρει η νέα Δημοτική Αρχή δεδομένου ότι δεν είναι λίγες οι φορές που έχει αποδειχθεί ότι η προσπάθεια δεν είναι, απαραιτήτως, και αποτελεσματική; Ουδείς μπορεί να πει μετά βεβαιότητας, ειδικά σε μια περίδο που όλα είναι εξαιρετικά ρευστά και αβέβαια, πολιτικά και οικονομικά. Ευχή, ωστόσο, κάθε σκεπτόμενου πολίτη θα πρέπει, κατά την προσωπική μου άποψη, να είναι μία και μόνο: να πετύχει η νέα Δημοτική Αρχή. Να πετύχουν γενικότερα οι νέες Δημοτικές Αρχές. Το έχει ανάγκη συνολικά ο τόπος. Το έχουν ανάγκη οι πολίτες... 

Και γι’ αυτό θα πρέπει να βάλουν όλοι «πλάτη». Καθένας από το μετερίζι του και ανάλογα τον θεσμικό του ρόλο, με αιχμή του δόρατος, βέβαια, τις αντιπολιτεύσεις. «Πλάτη» σημαίνει στήριξη των όποιων θετικών ενεργειών και προτάσεων των Δημοτικών Αρχών. «Πλάτη» σημαίνει, επίσης, και κριτική σε τυχόν κακώς κείμενα. «Πλάτη» σημαίνει και κατάθεση προτάσεων. Ρεαλιστικών και υλοποιήσιμων. Το επόμενο κρίσιμο διάστημα -και για την Αυτοδιοίκηση- θα κριθούν όλοι. Επί της ουσίας και εκ του αποτελέσματος. Με τον χρόνο να είναι «εχθρός» και «σύμμαχος», ταυτόχρονα. Ανάλογα τη διαχείρισή του...

Προτάσεις...

Συνέντευξη Τύπου παραχώρησε χθες ο βουλευτής Χανίων του ΠΑΣΟΚ Σήφης Βαλυράκης. Στη διάρκειά της, ο κ. Βαλυράκης παρουσίασε τις απόψεις και τις προτάσεις του για τις προτεραιότητες που θα πρέπει να έχει η νέα Δημοτική Αρχή του Δήμου Χανίων, τονίζοντας ότι θα συμπορευτεί μαζί της.

Σωστές οι περισσότερες εξ αυτών, αν όχι όλες, τουλάχιστον κατά την προσωπική μου άποψη. Ομολογώ, ωστόσο, ότι μπερδεύτηκα. Ρώτησα, λοιπόν, ευθέως τον κ. Βαλυράκη:

Οση ώρα σας ακούω να βάζετε το περίγραμμα των βασικών προτεραιοτήτων, κατά την άποψή σας, στον νέο Δήμο Χανίων, με προβληματίζει το εξής: δίνετε μια συνέντευξη Τύπου, δέκα ημέρες πριν αναλάβει και επίσημα τα καθήκοντά της η νέα Δημοτική Αρχή και ουσιαστικά λέτε...

Βαλυράκης: «Κάνω την πρότασή μου».

«Ακριβώς. Ποια η πολιτική σκοπιμότητα της κίνησης αυτής;»

Βαλυράκης: «Κατ’ αρχήν εδώ υπάρχει μια δήλωση ότι θα συμπορευτώ με την καινούρια Αρχή. Και κάνω έκκληση προς όλες τις δυνάμεις να κάνουν το ίδιο. Δηλαδή τις τοπικές και τις περιφερειακές δυνάμεις, σε σχέση με τον νέο θεσμό. Η χώρα έχει μια άσχημη συγκυρία. Μια κρίσιμη, δύσκολη κατάσταση σε σχέση με τα δημόσια οικονομικά. Υπάρχει, λοιπόν, μια πρόκληση. Θα περιμένουμε από την κεντρική εξουσία να έρθει να μας βάλει τις προοπτικές ανάπτυξης ή θα αναλάβουμε εμείς την τύχη μας, αξιοποιώντας την ευκαιρία; Να εξαντλήσουμε κι εμείς τις δυνατότητές μας σε αυτή την αναπτυξιακή προσπάθεια. Είναι πολύ σαφές, ελπίζω».

Επομένως, μας λέτε ότι οι νέες Δημοτικές Αρχές -και το επεκτείνω όχι μόνο στον Δήμο Χανίων, αλλά και στους υπόλοιπους Δήμους- δεν μπορούν να βρουν ως δικαιολογία την οικονομική κρίση...

Βαλυράκης: «Δεν είπα αυτό. Δεν μου αρέσει η προσέγγιση. Οφείλουμε να αξιοποιήσουμε τη θεσμική ευκαιρία μιας καινούριας αρχής και για λόγους σηματοδότησης και για λόγους ουσίας. Έχουμε μια καινούρια αρχή, με νέα δεδομένα. Οφείλουμε, λοιπόν, να κάνουμε το καθήκον μας και να αξιοποιήσουμε αυτή την ευκαιρία ως θετική πρόκληση διεξόδου από την κρίση. Η κρίση πιάνει και την περιφέρεια, πιάνει και τα τοπικά δεδομένα. Τα δεδομένα, όμως, τα θεσμικά και τα δεδομένα τα πραγματικά, ο νέος θεσμός και οι πραγματικές δυνατότητες της Κρήτης, δίνουν τη δυνατότητα στην Κρήτη να αποτελέσει μοντέλο για το πώς μπορεί η περιφερειακή ανάπτυξη να υπερκεράσει και να δώσει διεξόδους, που θα είναι ευεργετικές, όχι μόνο τοπικά, αλλά και στο κεντρικό πρόβλημα. Άρα, το ζήτημα δεν είναι να έρθει το όποιο κράτος να σηκώσει την Κρήτη και το όποιο δημόσιο. Στο μέτρο που η Κρήτη έχει αποκεντρωμένες εξουσίες και δυνατότητες πρέπει να συνεννοηθεί μεταξύ της και να δώσει μια πρόταση διεξόδου, πραγματική, υλοποιήσιμη και πρακτική, ώστε όχι μόνο να περάσουν μπροστά, τα Χανιά και η Κρήτη, αλλά να βοηθήσουν και τα δημόσια οικονομικά να ξεπεράσουν τη δυσκολία τους».

Μάλιστα...

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΑΠΟ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΧΑΝΙΩΤΕΣ

Αγώνας δρόμου

για τη ρύθμιση χρεών

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ

Εκατοντάδες είναι οι Χανιώτες που αδυνατούν να πληρώσουν τα χρέη τους σε τράπεζες και προσδοκούν να επωφεληθούν από τις διατάξεις του Νόμου 3869/2010, για τη ρύθμιση οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων.

Ήδη στα Χανιά οι δανειολήπτες, οι οποίοι έχουν υποβάλλει αιτήσεις για την ένταξή τους στις διατάξεις του συγκεκριμένου νόμου «αγγίζουν» τους 1.000, όπως γνωστοποίησε, μιλώντας στα «Χ.Ν.», η πρόεδρος της Ένωσης Προστασίας Καταναλωτών Χανίων Ιωάννα Μελάκη.

Ο συγκεκριμένος νόμος έχει στόχο να δώσει μία δεύτερη ευκαιρία στους υπερχρεωμένους πολίτες, που έχουν μόνιμη αδυναμία να εξυπηρετήσουν τα χρέη τους. Στις ρυθμίσεις του νόμου υπάγονται όλα τα φυσικά πρόσωπα, καταναλωτές και επαγγελματίες, με εξαίρεση τους εμπόρους, οι οποίοι όμως έχουν, από την υφιστάμενη νομοθεσία, τη δυνατότητα να προσφύγουν στη διαδικασία του πτωχευτικού κώδικα. Ο νόμος αφορά όλα τα χρέη, με εξαίρεση: οφειλές από αδικοπραξία που διαπράχθηκε με δόλο, διοικητικά πρόστιμα, χρηματικές ποινές, οφειλές από φόρους και τέλη προς το Δημόσιο και εισφορές προς τους οργανισμούς κοινωνικής ασφάλισης.

Η ΕΝΩΣΗ

Η κα Μελάκη τόνισε ότι «έχουμε πάρα πολλές αιτήσεις για υπαγωγή στον συγκεκριμένο νόμο. Μπορούμε να πούμε ότι φτάνουμε κοντά στον αριθμό 1.000. Οι πρώτες αιτήσεις έχουν φτάσει στις τραπέζες, που ζητάνε αναλυτική κατάσταση του συνόλου των χρεών των αιτούντων. Έχουμε και τη μεγάλη αίτηση, η οποία είναι δέκα σελίδες, που συμπληρώνεται με τη βοήθεια των οικονομοτεχνικών μας, δηλαδή οικονομολόγων, στα γραφεία της Ένωσης, και αυτή "οδεύει" προς τις τράπεζες».

Η κα Μελάκη διευκρίνισε ότι μεταξύ των αιτούντων «έχουμε και περιπτώσεις πολιτών, οι οποίοι βρίσκονται σε δεινή οικονομική κατάσταση, είναι άνεργοι ή είναι άρρωστοι». Τα χρέη της πλειοψηφίας των οφειλετών αφορούν δάνεια, κυρίως στεγαστικά και σε μικρότερο βαθμό καταναλωτικά και πιστωτικές κάρτες, όπου και τα ποσά είναι αρκετά χαμηλότερα.

Η κα Μελάκη υπογράμμισε ότι «πρόβλημα υπάρχει με τους ανθρώπους, οι οποίοι χρωστάνε και έχουν στην κατοχή τους περιουσιακά στοιχεία. Οι άνθρωποι αυτοί μπορεί να μην έχουν ρευστότητα, αλλά έχουν περιουσιακά στοιχεία και δεν θέλουν να ρευστοποιήσουν. Και το σημαντικότερο είναι να μη ρευστοποιηθεί η μοναδική τους κατοικία. Για να γίνει αυτό, πρέπει ο πολίτης να δηλώσει αδυναμία πληρωμής, το συγκεκριμένο αίτημα πρέπει να υπαχθεί στον Νόμο 3869 και μέσω της υφιστάμενης νομοθεσίας να ζητήσει εξαίρεση ο ενδιαφερόμενος», ανέφερε η κα Μελάκη, επισημαίνοντας, όμως, ταυτόχρονα, ότι «όταν υπάρχουν μεγάλες οφειλές φυσικά θα κινηθεί η διαδικασία διεκδίκησης των οφειλών από τον πιστωτή και σίγουρα θα γίνει ρευστοποίηση των περιουσιακών στοιχείων εάν αυτός που χρωστά δεν ζητήσει εξαίρεση».

Η πρόεδρος της Ένωσης Προστασίας Καταναλωτών Χανίων γνωστοποίησε, τέλος, ότι ήδη για κάποιες περιπτώσεις «έχουμε φτάσει σε εξώδικο συμβιβασμό», τονίζοντας ότι «έχουμε και μία περίπτωση πλήρους διαγραφής. Σε άλλες περιπτώσεις έχουμε μείωση των δόσεων, μείωση του επιτοκίου, που είναι πολύ σημαντικό, διότι ο οφειλέτης έχει επιτόκιο 17% ή ακόμη και 20% και κατεβαίνει στο 10%, ενώ έχουμε και την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής. Αφήνουμε τον κάθε οφειλέτη να κάνει τη δική του πρόταση», κατέληξε η κα Μελάκη.

ΤΙ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ Ο ΝΟΜΟΣ 3869

• Φάση 1: Εξωδικαστικός συμβιβασμός (ισχύει από 1/9/2010).

Πριν την υποβολή της αίτησης, ο οφειλέτης υποχρεούται να κάνει προσπάθεια συμβιβασμού με τους πιστωτές, η οποία αποδεικνύεται με βεβαίωση του φορέα που την έχει αναλάβει.Τον εξωδικαστικό συμβιβασμό συνδράμει:

• Ο Συνήγορος του Καταναλωτή.

• η Επιτροπή Φιλικού Διακανονισμού.

• οι Ενώσεις Καταναλωτών.

• ο Μεσολαβητής Τραπεζικών Επενδυτικών Υπηρεσιών.

• Ή δικηγόρος.

Τα μέρη είναι ελεύθερα να συμφωνήσουν ό,τι κρίνουν προς το συμφέρον τους. Για τον συμβιβασμό συντάσσεται πρακτικό που επικυρώνεται από τον αρμόδιο ειρηνοδίκη.

• Φάση 2: Προσπάθεια δικαστικού συμβιβασμού (αίτηση στο Ειρηνοδικείο).

Με την κατάθεση της αίτησης στο Ειρηνοδικείο, ακολουθεί η προσπάθεια συμβιβασμού ενώπιον του δικαστηρίου. Ο οφειλέτης, μπορεί να ζητήσει με ασφαλιστικά μέτρα την αναστολή των μέτρων αναγκαστικής εκτέλεσης. Για τη χορήγηση της αναστολής αρκεί η πιθανολόγηση της αίτησης. Ο συμβιβασμός, είναι δυνατόν να επιτευχθεί ακόμη κι αν συμφωνούν μόνο πιστωτές με απαιτήσεις που υπερβαίνουν το 51% των οφειλών. Προϋπόθεση: η συμφωνία των πιστωτών με εμπράγματες εξασφαλίσεις.

• Φάση 3: Δικαστική ρύθμιση των οφειλών.

Το δικαστήριο μετά τον έλεγχο, εφόσον κρίνει ότι ο οφειλέτης βρίσκεται σε μόνιμη αδυναμία αποπληρωμής των ληξιπρόθεσμων χρεών του και δεν επαρκούν τα περιουσιακά στοιχεία και τα εισοδήματά του, προχωρά στη ρύθμιση των οφειλών. Ο οφειλέτης αναλαμβάνει την υποχρέωση να καταβάλλει κάθε μήνα, για τέσσερα έτη, μέρος του εισοδήματός του στους πιστωτές. Το ύψος των μηνιαίων καταβολών καθορίζεται από το δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη τα εισοδήματά του, τις βιοτικές ανάγκες του ιδίου και των προστατευόμενων μελών της οικογένειάς του. Κατά το διάστημα της εξυπηρέτησης του χρέους διαφυλάττεται ένα ελάχιστο επίπεδο οικονομικής διαβίωσης. Αν ο οφειλέτης δεν έχει επαρκές εισόδημα για την εξόφληση μέρους των χρεών του, το δικαστήριο μπορεί να ορίσει ένα πολύ μικρό ποσό ή και μηδενική καταβολή στους πιστωτές. Στην περίπτωση αυτή το δικαστήριο επανεξετάζει σε 6 περίπου μήνες την οικονομική του κατάσταση.

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΧΩΡΑ

Ασφυξία στην αγορά

Δραματική

η κατάσταση

για χιλιάδες

μικρομεσαίες

επιχειρήσεις

αλλά και για

τους εργαζόμενους

-

Επισημάνσεις

σε ημερίδα

στα Χανιά

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ 

Χιλιάδες επιχειρήσεις ανά τη χώρα έχουν βάλει «λουκέτο» τους τελευταίους μήνες. Οκτώ στις δέκα υφιστάμενες επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν σήμερα σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Ο κατήφορος αναμένεται να συνεχιστεί. Οι τράπεζες δεν τροφοδοτούν με χρήμα την αγορά επιτείνοντας το πρόβλημα. Η ανεργία καλπάζει φτάνοντας σε... δυσθεώρητα ύψη. Η μείωση των αποδοχών των εργαζόμενων στο δημόσιο κατά 25% τουλάχιστον μέχρι σήμερα και η -επίσημη πλέον- συρρίκνωση των εισοδημάτων και στον ιδιωτικό τομέα δημιουργούν συνθήκες απόλυτης οικονομικής ασφυξίας. Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση αδυνατεί να συμμαζέψει αποτελεσματικά τα κρατικά έξοδα, αλλά και να δώσει αναπτυξιακή προοπτική με συγκεκριμένες πολιτικές, ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι αδυνατεί να αντιληφθεί το μέγεθος του προβλήματος, με αποτέλεσμα -σε κάθε περίπτωση- να έχει ήδη χαθεί πολύτιμος χρόνος.

Τα παραπάνω αποτελούν ορισμένα από τα βασικά συμπεράσματα της ημερίδας με θέμα «Ελληνική επιχείρηση εν μέσω κρίσης», που διοργάνωσαν η εταιρεία «Anasigrotisis» Επιχειρήσεων - Ιδιωτών και το Εργαστήριο Συστημάτων Χρηματοοικονομικής Διοίκησης του Πολυτεχνείου Κρήτης, χθες το βράδυ, στο Πολιτιστικό Κέντρο της Μητρόπολης Κυδωνίας και Αποκορώνου, στα Χανιά.

"ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ"!

«Πρέπει η Πολιτεία να ενημερωθεί και να καταλάβει τι συμβαίνει στην αγορά. Γιατί έχω την εντύπωση ότι δεν έχει καταλάβει τι συμβαίνει», τόνισε ο οικονομικός σύμβουλος της εταιρείας «Anasigrotisis» Παναγιώτης Μπατσαρισάκης, επισημαίνοντας ότι «δεν έχουν κατέβει όλοι αυτοί οι άνθρωποι που μας κυβερνούν να δουν το βομβαρδισμένο τοπίο που υπάρχει στις πόλεις, στους δρόμους, με τα κλειστά μαγαζιά. Όπως είχαμε πει παλιότερα, η ανεργία θα έφτανε το 30%. Ε, λοιπόν, το έφτασε. Πρέπει κάποια στιγμή να δούμε με τι εργαλεία θα αρχίσουμε την ανασυγκρότηση των επιχειρήσεων, την ανασυγκρότηση των εαυτών μας».

Ο ίδιος υποστήριξε ότι «έχουμε ακόμη χειρότερα να δούμε, αλλά οι προοπτικές και οι ευκαιρίες μέσα στην κρίση πάντα υπάρχουν και πρέπει να τις εντοπίσουμε, να τις καταγράψουμε και να τις υλοποιήσουμε. Τα χειρότερα θα έρθουν μετά από τρεις μήνες κι εκεί πιστεύω ότι θα είναι και ο πάτος. Το επόμενο τρίμηνο θα ξεκαθαρίσει το τοπίο γενικά. Η τέταρτη δόση που περιμένουμε να πάρουμε θα είναι και το καθοριστικό σημείο για την πορεία της ελληνικής οικονομίας».

Ο κ. Μπατσαρισάκης επεσήμανε ότι «πρέπει να σταματήσει αυτός ο κατήφορος. Αυτή τη στιγμή 8 στις 10 επιχειρήσεις έχουν πρόβλημα. Και θα πρέπει όλες οι επιχειρήσεις να προσπαθήσουν να συμμαζέψουν τα έξοδά τους, να μειώσουν στο ελάχιστο, όσες έχουν, ποσοστά κερδών για να μπορέσουν να πορευτούν και να σταθούν. Γιατί αλλιώς ούτε αυτές θα σταθούν».

Κληθείς να σχολιάσει τις επιχειρησιακές συμβάσεις, έκανε λόγο για «μια λαίλαπα έτσι κι αλλιώς. Και οι επιχειρησιακές και οι συλλογικές. Στην ουσία είναι προσωπικές οι συμβάσεις που συνάπτονται πλέον. Και ειδικά με το καινούριο μνημόνιο των μισθών, που μπήκε στον ιδιωτικό τομέα, τα πράγματα δυσκολεύουν και για τον ιδιωτικό τομέα».

ΣΕ ΔΕΙΝΗ ΘΕΣΗ ΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ

Μία στις πέντε μικρομεσαίες επιχειρήσεις (20,9%) θεωρεί πολύ πιθανό να προχωρήσει σε κλείσιμο το επόμενο διάστημα (175.000 επιχειρήσεις), σύμφωνα με έρευνα του Ινστιτούτου Μικρών Επιχειρήσεων της ΓΣΕΒΕΕ, όπως ανέφερε ο διευθυντής του Εργαστηρίου Συστημάτων Χρηματοοικονομικής Διοίκησης του Πολυτεχνείου Κρήτης, καθηγητής Κώστας Ζοπουνίδης. Ειδικότερα: το 77,8% των επιχειρήσεων εμφανίζει επιδείνωση στον κύκλο εργασιών, 77% στη ζήτηση, 79% στη ρευστότητα, 76,1% στις παραγγελίες και 52,3% στις επενδύσεις.

Ο κ. Ζοπουνίδης επεσήμανε ότι 7 στις 10 επιχειρήσεις θεωρούν ότι τα κυβερνητικά μέτρα θα χειροτερέψουν την κατάσταση της οικονομίας και της αγοράς, ενώ αναφέρθηκε και στις κλειστές πόρτες των τραπεζών, σημειώνοντας ότι 1 στις 2 επιχειρήσεις που απευθύνθηκε σε τραπεζικό ίδρυμα για δάνειο εισέπραξε αρνητική απάντηση.

Ο κ. Ζοπουνίδης κατέληξε ότι «η ελληνική οικονομία θα βρεθεί αντιμέτωπη με μια γενιά προβληματικών επιχειρήσεων. Οι τράπεζες προχωρούν σε αναδιαρθρώσεις δανείων αλλά επιλέγουν να "σώσουν" τους μεγάλους ομίλους, καθώς αν αυτοί καταρρεύσουν θα εκτινάξουν τις επισφάλειες των τραπεζών σε δυσθεώρητα ύψη».

ΣΥΡΡΙΚΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ

Ο πρόεδρος του Εμποροβιομηχανικού Επιμελητηρίου Βαγγέλης Σπανουδάκης υπογράμμισε ότι «το μεγάλο πρόβλημα είναι η συρρίκνωση της αγοράς. Σχεδόν όλοι οι κλάδοι συρρικνώνονται, κανένας δεν αναπτύσσεται. Τα συνεχή μέτρα αύξησης των εισφορών των φορολογουμένων, εργαζομένων και επιχειρήσεων, σε συνδυασμό με τις περικοπές του κράτους, οδηγούν πολλές επιχειρήσεις σε ασφυξία, παρά τις αντιδράσεις. Η εναλλακτική της κυβέρνησης, όπως είπε μόλις χθες μπροστά στη χρεοκοπία, είναι οι αντιδράσεις.

Επιπλέον, έρχεται η ρευστότητα. "Είχα μια επιταγή σήμερα απλήρωτη λόγω "ανεπαρκούς κάλυψης". Του λογαριασμού μου ή της τράπεζας; Ήταν το εύλογο ερώτημα. Η στάση των τραπεζών, σε συνδυασμό με τις δικές τους αστοχίες και τα προβλήματα ρευστότητας, αποτελούν αιτία θανάτου για πολλές, μα πάρα πολλές επιχειρήσεις», σημείωσε ο κ. Σπανουδάκης.

Παράλληλα, τόνισε την ανάγκη ότι για να αντιμετωπιστεί η δραματική υφιστάμενη κατάσταση απαιτούνται: στρατηγική βάθους από τις επιχειρήσεις, διαφοροποίηση, απεξάρτηση από το κράτος και κάθε μορφή ενίσχυσης και δημιουργία ομάδων ως απαραίτητη προϋπόθεση ανάπτυξης.

ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ

Ο οικονομολόγος -και νεοεκλεγείς δήμαρχος Πλατανιά- Γιάννης Μαλανδράκης επεσήμανε πως «είναι σίγουρο ότι η ελληνική οικονομία έχει πέσει σε βαθιά ύφεση. Και σίγουρα υπάρχει το φαινόμενο του στασιμοπληθωρισμού. Δηλαδή έχουμε πάρα πολύ ψηλή ανεργία, έχουμε μείωση της ανάπτυξης και έχουμε και μεγάλη μείωση της ρευστότητας. Αυτό, βέβαια, είναι ένα περιβάλλον, στο οποίο καμία επιχείρηση δεν μπορεί να αναπτυχθεί, διότι συγχρόνως υπάρχει το πρόβλημα της μείωσης των ταμειακών ροών από τις τράπεζες προς τις επιχειρήσεις». 

Ο κ. Μαλανδράκης τόνισε ότι «σε αυτό το περιβάλλον πρέπει να γίνουν δύο βασικές παρεμβάσεις: η μία είναι ότι πρέπει να στραφεί οπωσδήποτε η κοινωνική πολιτική σε αναπτυξιακές πολιτικές, αλλά να είναι ξεκάθαρες, σαφείς και οριοθετημένες, κάτι που τώρα υπάρχει μόνο στα λόγια, και το δεύτερο είναι ότι πρέπει και οι ίδιες οι επιχειρήσεις να ανασυγκροτηθούν στον τρόπο λειτουργίας τους, στον τρόπο και την ποιότητα των παραγόμενων προϊόντων ή υπηρεσιών και συγχρόνως και στα χρηματοδοτικά εργαλεία που μπορεί να χρησιμοποιήσουν».

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΟΥ «ΗΡΑΚΛΕΙΟΝ» ΣΤΗ ΦΑΛΚΟΝΕΡΑ

Η ιστορία ενός ναυαγού

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ

Eίδε δεκάδες ανθρώπους, λίγα μέτρα μακριά απ’ αυτόν, να τους «καταπίνουν» κύματα ύψους δέκα μέτρων και να χάνονται για πάντα. 
Έμεινε για δεκαέξι ώρες μέσα στο νερό, άλλοτε βρίζοντας και καταριώντας την τύχη του και άλλοτε παρακαλώντας τη Mεγαλόχαρη να τον βοηθήσει. 
Έπαιζε -κυριολεκτικά- γροθιές στη θάλασσα, φωνάζοντας με όση δύναμη του είχε απομείνει ότι δεν πρόκειται να τον πάρει κοντά της.

Ήταν 24 ετών, όταν έζησε την πιο συγκλονιστική εμπειρία της ζωής του. 
Eμπειρία που χάραξε την ψυχή του και σηματοδότησε ολόκληρη την ύπαρξή του. 
Eμπειρία που άφησε βαθιά, ανεξίτηλα σημάδια. Σημάδια που τον έκαναν να δει τη ζωή διαφορετικά και ν’ αναθεωρήσει τα πάντα γύρω από τον θάνατο. 
Άλλωστε, εκείνη την παγωμένη νύχτα της 7ης προς 8ης Δεκεμβρίου 1966, στο ναυάγιο του πλοίου «Hράκλειον», στην περιοχή της Φαλκονέρας, ο 70χρονος -σήμερα- Δημήτρης (Μίμης) Γεωργακάκης, από τον Πλατανιά Κυδωνίας Χανίων, ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με τον θάνατο. 
Ήταν μια γνωριμία... ζωής!

Oι φίλοι και οι γνωστοί τον αποκαλούν από τότε «Nαυαγό» και σε κάθε ευκαιρία του ζητούν να τους διηγηθεί, ξανά και ξανά, την ιστορία του ναυαγίου, νομίζοντας, αφελώς στην αρχή, κυρίως οι νεότεροι, ότι πρόκειται για παραμύθι. 
Όταν, όμως, ο «Nαυαγός» αποφασίζει να μιλήσει -και το κάνει σπάνια- τότε καταλαβαίνουν ότι θ’ ακούσουν κάτι συνταρακτικό και τρομακτικά αληθινό. 
Tο βλέμμα του αλλάζει, η φωνή του γίνεται πιο βαριά και η καρδιά του νιώθεις πως χτυπά πιο δυνατά από ποτέ, ξετυλίγοντας απ’ τα βάθη του μυαλού του το... κουφάρι του ναυαγίου. 
Aυτή είναι η ιστορία του, όπως εκείνος τη διηγήθηκε πριν από μερικά χρόνια στον γιο του -τον γράφοντα- αγνοώντας ότι το δημοσιογραφικό κασετοφωνάκι κατέγραφε τα πάντα.

H AΦHΓHΣH

«Eκατοντάδες άνθρωποι χάθηκαν άδικα εκείνη τη μέρα. Πολύ περισσότεροι απ’ όσοι δηλώθηκαν τότες στα επίσημα κιτάπια. Ντα μόνο οι γύφτοι που ήταν στο γκαράζ του πλοίου ξεπερνούσαν τους 150». Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που του ’ρχεται στο μυαλό. 
«Αλλά», λέει, «καλύτερα να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το καράβι έφευγε στις 8 το βράδυ. Εκείνη τη μέρα με το ίδιο καράβι, το «Ηράκλειον», ημερήσιο δρομολόγιο, πήγα στον Πλατανιά στο σπίτι μου, πλύθηκα, πήρα δυο αλλαξιές εσώρουχα, τότε φορούσαμε τα μακρά σώβρακα, τις φανέλες και πάω πάλι στο λιμάνι.

Έξω από το πλοίο ήταν ένας παπάς και του ’λεγε η κόρη του -ήταν δεν ήταν δέκα χρονών- ότι δεν μπαίνει στο καράβι. Με τα πολλά της αμπώχνει ο παπάς ένα παλαμίδι και του λέω εγώ: Γιάντα μωρέ χτυπάς την κοπελιά; Ποιος είσαι συ μωρέ; μου λέει. Ο Ζαχάρης ο Καλαϊτζάκης, ο παλιός λιμενάρχης -δεν ξέρω άνε ζει ακόμη- τον ρώτησε το ίδιο πράμα. Γιατί, του απαντά ο παπάς, δε θέλει να μπει μέσα στο καράβι. Και πού είναι το πρόβλημα; Να το «Φαιστός» είναι απέναντι. Πράγματι, ο παπάς πήρε την κόρη του και πήγε στο άλλο πλοίο, αγνοώντας ότι το κοριτσάκι τού είχε σώσει ουσιαστικά τη ζωή».

Τι είχε συμβεί; «Η κοπελιά φοβότανε γιατί το καράβι ήταν ολόμαυρο, μαύρη μπογιά βαμμένο και είχε μόνο μια άσπρη γραμμή. Ήταν πραγματικά σαν τάφος».

Παίρνει βαθιά ανάσα και συνεχίζει: «Μπαίνω στο καράβι, πάω να κάνω ένα μπάνιο με ζεστό νερό και μετά πάω πάνω με τους άλλους οδηγούς. Τότε ήμασταν αγαπημένοι, κάναμε παρέα. Μου λένε, Δημήτρη, θα φάμε; Θα φάμε ρε κοπέλια, απαντώ εγώ, που ήμουν ο βενιαμίν της παρέας των φορτηγατζήδων. Φάγαμε παϊδάκια, ήπιαμε ρετσίνες, τραγουδούσαμε ριζίτικα. Μια στιγμή ο Μανώλης ο Ανδρεαδάκης -Θεός σγχωρέστον- μου λέει: Πλατανιανέ, θα ’ρθεις να παίξουμε ζάρια; Εγώ στη μια τσέπη είχα δικά μου 15 χιλιάρικα, όταν εκείνη την εποχή παίρναμε 8.500 χιλιάδες μισθό. Μπερδεύτηκα, όμως, και βγάζω από την άλλη τσέπη 35 χιλιάρικα που ήταν για να πληρώσω ένα γραμμάτιο».

ΤΟ «ΚΟΥΜΑΡΙ»

«Οι οδηγοί έπαιζαν ζάρια στο πατάρι που ήταν κάτω από την τουριστική θέση και πάνω από το γκαράζ και από ’κει μπορούσαν να δουν την μπουκαπόρτα του καραβιού. Πάω στο “κουμάρι” και βλέπω ότι άλλοι καθόντουσαν πάνω σε τάκους, άλλοι πάνω σε τενεκέδες με λάδια και άλλοι πάνω σε κλούβες με πορτοκάλια. Λέω, τσούρα μου ένα χιλιάρικο· όχι, μου λένε, θα μπεις όπου σπάσει. Μπαίνω, και όση ώρα κουβεντιάζουμε την ιστορία του ναυαγίου», (όχι πάνω από δέκα λεπτά), «χάνω και τα 35 χιλιάρικα. Φεύγω, πάω να κοιμηθώ και πριν πέσω στο κρεβάτι, παίρνω να διαβάσω ένα “Ρομάντσο” της εποχής, που είχε απ’ όξω τον Ζαχαρία με τη χοντρή. Διαβάζω, διαβάζω, εγέλουνα και μου λέει ένας οδηγός: Έχασες 35 χιλιάρικα και γελάς βρε αναίσθητε; Τι να κάνω μωρέ του λέω; Το πρωί θα πάω με την όπισθεν στη Θεσσαλονίκη. 

Ξαφνικά πετώ το “Ρομάντσο” και γαέρνω με τα 15 χιλιάρικα τα δικά μου. Λέω όπου σπάσει, καθίζω κατά τύχη στον ίδιο τάκο και τους παίρνω 95 χιλιάρικα».

Αυτή η κίνηση -δηλαδή το ότι ξαναγύρισε να παίξει ζάρια- του έσωσε τη ζωή, γιατί, όπως από τότε λέει, «όσοι κοιμόντουσαν πνίγηκαν. 

«Ξέρεις», ρωτά, «τι είναι να κοιμάσαι και ξαφνικά να ξυπνήσεις και το σώμα σου να είναι οριζόντιο στο ταβάνι της καμπίνας, ενώ τελειώνει τ’ οξυγόνο; Λες, σκότωσέ με να τελειώνουμε. Θυμάμαι ότι οι αστυνομικοί ήταν αλυσοδεμένοι με τους κρατούμενους, όμως, δεν έλυσαν ούτε έναν, γιατί δεν πίστευαν ότι θα βουλιάξει το καράβι. Όσοι γλιτώσαμε ήταν γιατί το μυαλό μας δούλεψε».

«ΑΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΚΙ ΑΠΑΝΩ ΤΟΥ»

Κάνει παύση για αρκετά δευτερόλεπτα. Τα μάτια του γυαλίζουν λες και ζει πάλι την ίδια σκηνή. «Την ώρα που βάνω τα λεφτά μέσα σ’ ένα πορτοφόλι, ανοίγει η μία μπουκαπόρτα». Δεν άνοιξε όμως κανονικά», λέει, «αλλά έφυγε ολόκληρη κάτω στη θάλασσα. Με το που ανοίγει η πόρτα, φεύγουν στη θάλασσα όλοι οι γύφτοι (πάνω από 150) που ήταν στο γκαράζ κι εμείς απού μπορεί κι απάνω του. 

Εκεί που παίζαμε τα ζάρια ήταν μια σκάλα κάθετη με έξι - επτά σκαλοπάτια. Την ανεβαίνω και βρίσκομαι στην τουριστική θέση. Πιάνομαι από κάπου και θωρώ -όπως ο πεινασμένος κοιτά ένα πιάτο φαΐ- ότι υπήρχαν δυο κολόνες μέχρι την αριστερή πόρτα απ’ όπου θα μπορούσα να ’βγαινα όξω. Φτάνω τη μια κολόνα, μετά μ’ ένα σάλτο γαντζώνομαι στην άλλη και πολεμώ να φτάσω την πόρτα. Όμως, η πόρτα δεν είχε κανονικό χερούλι, παρά είχε από μέσα ένα στρογγυλό σίδερο, οξυγονοκολλημένο. Βάζω την κεφαλή μου, τα πόδια μου, τα χέρια μου, τα σκώτια μου, ούλα μου και έσπρωχνα την πόρτα. Ανοίγει η πόρτα και την ώρα που πάω να βγω, μου πιάνει το χέρι και μου το μαγκώνει. Πιέζω και βγάζω το χέρι μου. Το καράβι κυκλικά είχε κάτι καγκελάκια...».

ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΖΩΗΣ

Σταματά και του ξεφεύγει ένας βαθύς αναστεναγμός... Η χροιά της φωνής του αλλάζει. Ζει ολοκληρωτικά εκείνες τις στιγμές. Παίρνει ανάσα και συνεχίζει. 

«Λέω, Γεωργακάκη ο Θεός να σου συγχωρέσει. Και βγάνω την πλάτη μου προς τον γιαλό, πιάνω το πάνω καγκελάκι και τα πόδια μου ακουμπούν στο κάτω καγκελάκι. Κάνω ένα, δύο, τρία και βουτώ στη θάλασσα. Την ώρα λοιπόν, που εγώ βρέθηκα πενήντα μέτρα μακριά, ακούγονταν εκρήξεις από το καράβι, ενώ άστραφτε ο ουρανός. Με προλαβαίνουν της σβίγας τα ρεύματα στα πόδια, ήμουν, όμως, τυχερός γιατί έκανα μια βουτιά και γλίτωσα. Χαμός. Άκουγα φωνές, βοήθεια μάνα μου πνίγομαι, έβλεπα ανθρώπους να χάνονται στα κύματα. 
Κολυμπώ, κολυμπώ, ξεφεύγω από τ’ απόνερα κι εκεί που κολυμπούσα, μετά από δυο ώρες ανταμώνουμε και ήμαστε τρεις. Μετά πέντε. 
Ποιος είσαι εσύ; Ο Δεληγιάννης, ο Μανοσουδάκης από την Αργυρούπολη, ο Κουριδάκης από τις Βουκολιές, ένα κοπέλι από τον Γαλατά, ένα άλλο από τα Σφακιά. Έχουμε μείνει επτά άτομα. Οι περισσότεροι πνίγηκαν, άλλους τους πήραν τα κύματα. 
Συνεχίζω να κολυμπώ μόνος μου, πια, αφού τα κύματα με παρασέρνουν και αρχίζει να ξημερώνει. Νιώθω στην πλάτη μου ένα βάρος και λέω, Παναγιά μου σκυλόψαρο, θα με φάει. Όμως ήταν άνθρωπος πεθαμένος. Τροζάθηκα και παθαίνω κράμπα στην αριστερή μου γάμπα. 
Συνεχίζω να κολυμπώ, άκουγα από πάνω μου αεροπλάνα, αλλά δεν μ’ έβλεπαν, αφού ήμουν κατάμαυρος από τις πίσσες.

Βασιλεύει ο ήλιος, εγώ μέσα στο νερό τόσες ώρες δε νιώθω σχεδόν καθόλου τα δεξιά μου άκρα και ξάφνου «ακούω» στην πλάτη μου ένα βάρος και γαέρνω και θωρώ, όσο μπορούσα να δω, ένα βαρέλι λάδι. Πιάνω το βαρέλι και αυτό με βοήθησε, αφού τα κύματα χτυπούσαν πάνω του. Μια δόση ακούω ένα δυνατό θόρυβο. Ηταν ένα φινλανδικό γκαζάδικο, το οποίο περνούσε 35 χιλιόμετρα μακριά από το σημείο που βούλιαξε το «Ηράκλειον». Με μάζεψαν στις 5.40 το απόγευμα και κατά τύχη ένας από τους ναυτικούς ήταν Έλληνας. Με ρώτησε πώς λέγομαι και εγώ, στη ζάλη μου απάνω, του είπα Μίμης Γεωργιδάκης».

Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ

Ο «Ναυαγός» μεταφέρθηκε στο Τζάνειο Νοσοκομείο στον Πειραιά. Τι είχε γίνει, όμως, στο πατρικό του σπίτι στον Πλατανιά; 

«Τότε», θυμάται ο ίδιος, «ήμασταν οι μόνοι στον Πλατανιά που είχαμε τηλέφωνο και ράδιο, μάρκας «Telefunken». Η μάνα μου -όπως μου είπαν μετά- έβαλε τυχαία εκείνο το πρωί το ράδιο και μόλις άκουσε ότι το «Ηράκλειον» βούλιαξε, έκανε τάμα στον Άι Δημήτρη να με σώσει. Ο πατέρας μου, όμως, ήταν σίγουρος, μόλις το ’μαθε στο καφενείο, ότι εγώ είχα σωθεί. Πήγε, μάλιστα, κατευθείαν στο ναυτικό γραφείο και ρώτησε τον πράκτορα ποιοι είναι οι διασωθέντες. Μόλις άκουσε το όνομα Μίμης Γεωργιδάκης, κατάλαβε ότι είχα σωθεί».

Σαράντα έξι χρόνια μετά, αν τον ρωτήσεις γιατί σώθηκε, θα σου απαντήσει μονομιάς: «Γιατί έπαιζα ζάρια». Ούτε γιατί η μάνα του τον έταξε στον Άγιο Δημήτριο, ούτε γιατί δούλεψε το μυαλό του ή γιατί ήταν τυχερός, ούτε γιατί ήταν δεινός κολυμβητής, αφού κάθε καλοκαίρι κολυμπούσε από την παραλία του Πλατανιά μέχρι το νησάκι των Αγίων Θεοδώρων. 
Σαράντα έξι χρόνια μετά, τα σημάδια στα χέρια του, στο μυαλό του και κυρίως στην ψυχή του εξακολουθούν να παραμένουν στη θέση τους, θυμίζοντας στον ίδιο ότι κάποτε «κουτούλησε» με τον θάνατο και με το πείσμα του κατάφερε τελικά να του γυρίσει την πλάτη. 

Και, αύριο τα ξημερώματα, κάποια στιγμή, θα περάσει -όπως κάθε χρόνο- από το μνημείο του ναυαγίου στο παλιό λιμάνι των Χανίων για να αποτίσει -μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας- τον δικό του φόρο τιμής στους αδικοχαμένους γνωστούς και άγνωστους εκείνης της τραγικής ιστορίας...