ΙΧΝΗΛΑΤΩΝΤΑΣ - 19/11/2010

Πού πάμε;

Tα εμπορικά καταστήματα κλείνουν το ένα μετά το άλλο. Οι ακάλυπτες επιταγές «κυκλοφορούν» πλέον ως σαν τα μαρουλόφυλλα. Οι μισθοί «πετσοκομμένοι» ή, στην καλύτερη των περιπτώσεων, «παγωμένοι». Η αγορά στενάζει. Απολύσεις, περικοπές. Ο αριθμός των πολιτών που ζει πλέον κάτω από τα όρια της φτώχειας αυξάνεται με τρομακτικά ανησυχητικούς ρυθμούς. Ο αριθμός των συσσιτίων το ίδιο. Εσχάτως και ο αριθμός των αστέγων! 

Ολα τούτα δεν συμβαίνουν σε κάποια μακρινή χώρα. Συμβαίνουν στη χώρα μας. Στα μεγάλα αστικά κέντρα, ειδικά στο λεκανοπέδιο της Αττικής, η κατάσταση είναι δραματική. Δραματική. Το ίδιο σκηνικό, ευτυχώς όχι στην ίδια ένταση -τουλάχιστον ακόμη- παρακολουθούμε το τελευταίο διάστημα και στα Χανιά. Στα Χανιά με τα «συγκριτικά πλεονεκτήματα» του τουρισμού και των... επιδοτήσεων. Με τα πλεονεκτήματα του παππού και της γιαγιάς, του πατέρα και της μάνας στο χωριό, που «πέμπουν» πότε - πότε καμιά κότα, λίγο αρνί, μερικά αβγά, χόρτα, χοχλιούς, λαχανικά και φρούτα.

Πριν από λίγες εβδομάδες, κατά τη διάρκεια της κοινής συνέντευξης που έδωσαν στα «Χ.Ν.» οι πέντε υποψήφιοι -τότε- δήμαρχοι Χανίων τους έθεσα το εξής ερώτημα: 

«Με την εντονότατη οικονομική κρίση έχει διαμορφωθεί ένα εξαιρετικά δυσμενές περιβάλλον για πολύ μεγάλα τμήματα του πληθυσμού, που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας. Το πρόβλημα έχει “αγγίξει” και τα Χανιά. Η ανεργία “καλπάζει”, πολλοί συμπολίτες μας αδυνατούν να εξασφαλίσουν τα στοιχειώδη, ο αριθμός των συσσιτίων αυξάνεται καθημερινά. Ανεξαρτήτως αρμοδιοτήτων, και με δεδομένο ότι απειλείται άμεσα η κοινωνική συνοχή και σε τοπικό επίπεδο, τι συγκεκριμένα μέτρα σκοπεύετε να πάρετε την επόμενη ημέρα για την αποτελεσματική παροχή βοήθειας στους αναξιοπαθούντες συμπολίτες μας;»

Χθες, το Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης εξέδωσε ανακοίνωση, στην οποία τονίζει ότι στην πόλη των Χανίων έχει ανακύψει «επείγουσα ανάγκη για τον εφοδιασμό ανθρώπων με ρουχισμό, ώστε να προστατευθούν από το κρύο» και καλεί τους συμπολίτες μας να προσφέρουν σε άπορους κατοίκους της πόλης μας ανδρικά σακάκια και μπουφάν, καθώς και κουβέρτες ή sleeping bags. 

Η συλλογή των παραπάνω ειδών ρουχισμού θα γίνεται κάθε Δευτέρα και Τετάρτη, από τις 6 το απόγευμα έως τις 8 το βράδυ, στην πλατεία της Αγοράς. «Καλούμε τους Χανιώτες και τις Χανιώτισσες να ανταποκριθούν, επιδεικνύοντας την έμπρακτη αλληλεγγύη τους», επισημαίνει το Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης.

Η περιβόητη... κοινωνική συνοχή απειλείται πλέον άμεσα. Αλλού έχει «θρουλίσει». Η κατάσταση συνεχώς χειροτερεύει. Φως στο τούνελ δεν διαφαίνεται. Ούτε καν αχτίδα φωτός. Σε αυτό το εξαιρετικά δυσμενές κοινωνικοοικονομικό περιβάλλον είναι προφανές ότι σημαντικό ρόλο θα πρέπει πλέον να διαδραματίσει η Αυτοδιοίκηση. Και, ακολούθως, οι πολίτες εκείνοι που έχουν την «μπόρεση». 

Το τι θα κάνουν οι «έχοντες και κατέχοντες» πολίτες ουδείς, βέβαια, μπορεί να καθορίσει. Οι Δήμοι, ωστόσο, έχουν υποχρέωση να βγουν μπροστά. Άμεσα και καθοριστικά. Να δημιουργήσουν δομές στήριξης και κοινωνικής αλληλεγγύης. Να διατηρήσουν και να ενισχύσουν τις υπάρχουσες. Να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν συγκεκριμένες δράσεις κοινωνικής πολιτικής. Να έρθουν «πρόσωπο με πρόσωπο» με το πρόβλημα. Και να θέσουν ως προτεραιότητα, όχι την επίλυσή του, καθώς αυτό αφορά κυρίως τις πολιτικές της κεντρικής εξουσίας, αλλά τη μερική έστω αντιμετώπισή του.

Με σεβασμό και αξιοπρέπεια προς τους συνανθρώπους που έχουν ανάγκη. Πολλοί εξ αυτών βρέθηκαν σε αυτό το σημείο απρόσμενα. «Ανάμεσα στους ανθρώπους που καταφεύγουν σήμερα στα δημόσια συσσίτια, εκτός από τους άστεγους και τους μετανάστες, μπορεί, πλέον, κανείς να εντοπίσει και άνεργους πτυχιούχους νεαρής ηλικίας, καθώς και απολυμένους σαραντάρηδες ή πενηντάρηδες. Ενδεικτικό για την κατάσταση στην πόλη μας είναι ότι 350 άτομα λαμβάνουν καθημερινά γεύματα από τα συσσίτια της Σπλάντζιας», τονίζει στη χθεσινή του ανακοίνωση το Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης. 

Ετσι είναι. Κανείς πλέον δεν είναι σε θέση να γνωρίζει τι του ξημερώνει. Απαιτείται, λοιπόν, ένα δίχτυ κοινωνικής προστασίας. Ένα δωμάτιο, ένα κρεβάτι, μια κουβέρτα, δυο αλλαξιές ρούχα, ένα ζεστό πιάτο φαΐ, ένα χαμόγελο, μια καλή κουβέντα. Και αυτά μπορούμε και οφείλουμε να τα προσφέρουμε σε όλους όσοι τα έχουν ανάγκη. Με αιχμή του δόρατος την Αυτοδιοίκηση. Και στα Χανιά. Το επαναλαμβάνω: και στα Χανιά. Οπωσδήποτε και στα Χανιά.

ΙΧΝΗΛΑΤΩΝΤΑΣ - 18/11/2010

Τρομάρα μας...

Υπάρχει συνέχεια και συνέπεια στη δημόσια διοίκηση, στο κράτος; Και τι άραγε σημαίνει, επί της ουσίας, η «δημόσια δέσμευση» από επίσημα χείλη;

Τα ερωτήματα αυτά ήταν τα πρώτα που μου ήρθαν στον νου, ανασκαλεύοντας, τις προάλλες, το αρχείο μου. Και αυτό διότι «έπεσα» πάνω σε παλιότερα δημοσιεύματα σχετικά με τις ζημιές που υπέστησαν οι ελαιοπαραγωγοί στο Σέλινο, από τη θεομηνία της 16ης και 17ης Φεβρουαρίου 2008. Μια θεομηνία που είχε ως κύρια χαρακτηριστικά την έντονη χιονόπτωση -το ύψος του χιονιού έφτασε μέχρι και τα 60 εκατοστά- και, στη συνέχεια, τον παγετό.  

Σχεδόν τρία χρόνια μετά, το θέμα της αποζημίωσης των πληγέντων παραμένει σε εκκρεμότητα! Πρόσφατα, άλλωστε, ο δήμαρχος Καντάνου Ευτύχης Δασκαλάκης έστειλε έγγραφο για το θέμα αυτό στη νέα πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων ζητώντας το αυτονόητο: την καταβολή των αποζημιώσεων.

«Ως γνωστόν, η ιδιαιτερότητα της ποικιλίας ελιάς της περιοχής μας (τσουνάτη) συνίσταται στο ότι η συγκομιδή της ολοκληρώνεται στο τέλος της άνοιξης και για τον λόγο αυτό η χιονόπτωση του Φεβρουαρίου 2008 έπληξε το μεγαλύτερο μέρος του καρπού. Επίσης, η συγκεκριμένη ποικιλία ελιάς αργεί να αποκαταστήσει την παραγωγική της ικανότητα. Αποτέλεσμα των παραπάνω ήταν να πληγεί σημαντικά το εισόδημα των κατοίκων της περιοχής μας, αλλά και το εισόδημα των επόμενων ετών ωσότου τα πληγέντα ελαιόδεντρα αποκατασταθούν», σημειώνει, μεταξύ άλλων, στο τελευταίο του έγγραφο ο κ. Δασκαλάκης.

Το αυτονόητο, λοιπόν. Δύσκολο πράμα σε τούτη τη χώρα. Αναφέρει χαρακτηριστικά, στο ίδιο έγγραφο, ο κ. Δασκαλάκης: «Οι προηγούμενες πολιτικές ηγεσίες του Υπουργείου αδιαφόρησαν πλήρως για την αντιμετώπιση του συγκεκριμένου σοβαρού προβλήματος, παρά τα έγγραφα και τις επανειλημμένες "οχλήσεις" από τον Δήμο Καντάνου. Μάλιστα, για ενάμισι και πλέον χρόνο γίναμε μάρτυρες ενός πρωτοφανούς εμπαιγμού με ανεκπλήρωτες υποσχέσεις και αναβολές, με επιστέγασμα την απόφαση που πάρθηκε τον Σεπτέμβριο του 2009 και με την οποία εξαιρέθηκε το πρώτο τρίμηνο του 2008 από τις ενισχύσεις ΠΣΕΑ»! Επί κυβερνήσεως ΝΔ ο πρωτοφανής εμπαιγμός.

Εμπαιγμός. Και μάλιστα «πρωτοφανής». Για το αυτονόητο! Γι' αυτό το αυτονόητο είχε μιλήσει ο κ. Μιχάλης Καρχιμάκης, όταν είχε βρεθεί στα Χανιά, στις 22 Μαΐου 2010, με την ιδιότητα του υφυπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, για να κηρύξει την έναρξη των εργασιών του διήμερου συνεδρίου με θέμα «Κρητική διατροφή και υγεία», που πραγματοποιήθηκε σε ξενοδοχείο στο Καλαμάκι του Δήμου Νέας Κυδωνίας.

Στο περιθώριο των εργασιών, μιλώντας σε δημοσιογράφους και απαντώντας σε ερώτηση του γράφοντα για το συγκεκριμένο θέμα, ο κ. Καρχιμάκης παραδέχθηκε, ότι υπάρχει «δημόσια δέσμευση» για την καταβολή των αποζημιώσεων! Δημόσια δέσμευση! Αυτά ήταν τα ακριβή λόγια που χρησιμοποίησε.

Και πρόσθεσε: «Είμαστε και με τον πρόεδρο της ΓΕΣΑΣΕ κ. Γωνιωτάκη σε μια διαρκή συζήτηση, διότι υπάρχουν κάποιες τεχνικές λεπτομέρειες που προσπαθούμε να ρυθμίσουμε για να μπορέσουμε να αποζημιωθεί αυτό το κομμάτι. Αναζητούμε κάποιο τρόπο για να μπορούμε να είμαστε και συμβατοί με τη νομοθεσία, για να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε και σε αυτό. Αλλά δεν το έχουμε αφήσει. Είμαστε σε διαρκή επικοινωνία και με τον ΕΛΓΑ και με τον πρόεδρο της ΓΕΣΑΣΕ, με τον οποίο συνεχώς πιέζουμε γι’ αυτό το θέμα για να δούμε πώς θα βρούμε λύση».

Οι παραπάνω δηλώσεις του κ. Καρχιμάκη έχουν καταγραφεί σε σχετικό ρεπορτάζ στις 25 Μαΐου. Και όμως! Έξι, περίπου, μήνες μετά τίποτα δεν έχει γίνει. Η πολιτική ηγεσία του αρμόδιου Υπουργείου... ανασχηματίστηκε (με υπουργό τον κ. Σκανδαλίδη και υφυπουργό την κα Μιλένα Αποστολάκη), ο κ. Καρχιμάκης αναχώρησε για... άλλες πολιτείες, καθώς εξελέγη γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, η Δημοτική Αρχή του Δήμου Καντάνου επανέρχεται εγγράφως, για άλλη μία φορά, ζητώντας την ικανοποίηση ενός δίκαιου, κατά γενική ομολογία, αιτήματος, η «δημόσια δέσμευση» αποδεικνύεται, μέχρι σήμερα, δημόσια κοροϊδία και οι πληγέντες ελαιοπαραγωγοί δίνουν τον καθημερινό αγώνα της βιοπάλης.  

Δικαιολογίες περί «τεχνικών λεπτομερειών» ενδεχομένως να είναι δυνατόν να ειπωθούν ακόμη και σήμερα από επίσημα χείλη. Δεν πείθουν όμως. Στελέχη του ΠΑΣΟΚ, όταν το κόμμα τους ήταν Αξιωματική Αντιπολίτευση, ζητούσαν την καταβολή της αποζημίωσης στους πληγέντες. Δεκατρείς μήνες μετά την αλλαγή διακυβέρνησης και έξι μήνες μετά τα περί «δημόσιας δέσμευσης», τα όμορφα τα λόγια τα μεγάλα -για να παραφράσω το γνωστό λαϊκό τραγούδι- ηχούν τουλάχιστον παράταιρα. Για να μην πω καμιά πιο βαριά κουβέντα.

Συμπέρασμα: ευτυχώς (sic), σε τούτη τη χώρα υπάρχει συνέχεια στη δημόσια διοίκηση. Η κοροϊδία, που «ξεκίνησε» επί ΝΔ, συνεχίζεται επί ΠΑΣΟΚ... «Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα». Τρομάρα μας...

ΙΧΝΗΛΑΤΩΝΤΑΣ - 16/11/2010

Δημοτικές εκλογές

Tηλεγραφικά, σε τούτη τη χρονική συγκυρία, καθώς δεν έχει... κάτσει ακόμα η σκόνη, δυο λόγια μόνο για τις δημοτικές εκλογές στον Νομό Χανίων. 

1ον: Οι εκλογές τελείωσαν. Τέλος. Fine. The end.

2ον: Οι πολίτες έκαναν τις επιλογές τους, οι οποίες πρέπει να είναι -και είναι- απολύτως σεβαστές, ανεξαρτήτως κριτηρίων επιλογής των επικεφαλής και των υποψηφίων συμβούλων, για τα οποία ομολογουμένως μπορεί να γίνει πολλή συζήτηση. Και γίνεται πολλή συζήτηση.

3ον: Αντιλαμβάνομαι τυχόν πικρίες, καλό είναι, ωστόσο, να μπει ένα τέλος σε ένθεν κακείθεν κακίες, αιχμές, κ.λπ., που εκφράζονται κυρίως μέσω διαδικτύου. 

4ον: Τα όμορφα τα λόγια, περί οραμάτων και άλλων τινών, τέλος. Τώρα είναι ώρα για δουλειά. Από αυτή τη δουλειά θα κριθούν σε 3,5 χρόνια περίπου και οι Συμπολιτεύσεις και οι Αντιπολιτεύσεις. 

5ον: Με όσους δεν πήγαν να ψηφίσουν, προσωπικά δεν ασχολούμαι, δεν με αφορούν, όπως κι εκείνους δεν τους αφορούσε η εκλογική διαδικασία. Με αφορούν μόνο όσοι έχουν μάθει να επιλέγουν με βάση την υφιστάμενη πραγματικότητα. 

Επειδή όμως -αναπόφευκτα- είναι θέμα συζήτησης το υψηλό ποσοστό της αποχής, ειδικά στον δεύτερο γύρο των εκλογών σε όλη τη χώρα, αναδημοσιεύω ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον κείμενο του γνωστού Χανιώτη γελοιογράφου Ανδρέα Πετρουλάκη (από το protagon.gr). Και το προσυπογράφω, εν πολλοίς...

Το κείμενο του κ. Πετρουλάκη, με τίτλο «Η πολυτέλεια της αποχής», έχει ως εξής:

«Ζουν στις γειτονιές και στα σπίτια που βρίσκονται μέσα στις δυνατότητές τους. Ίσως θα ήθελαν να μένουν αλλού, αλλά η βεντάλια των επιλογών τους είναι περιορισμένη. Ο κύκλος τους, οι φίλοι, οι σύντροφοί τους είναι αυτοί που μπορούν να έχουν, αυτοί που τους έφεραν οι συγκυρίες και η δική τους εμβέλεια - ίσως θα ήθελαν να είχαν περισσότερες ευκαιρίες να διαλέξουν αλλά δεν τους δόθηκαν, εκμεταλλεύτηκαν αυτές που είχαν. Η δουλειά τους είναι ανάλογη της τύχης και των προσόντων τους, οι περισσότεροι μάλλον θα ήθελαν να είχαν κι άλλες εναλλακτικές. Ψωνίζουν τα αγαθά που βρίσκονται μέσα στις δυνατότητές τους, αν τις υπερβούν στερούνται από αλλού - συνήθως θα ήθελαν να ψωνίζουν ό,τι τους αρέσει, αλλά δεν το κάνουν.

Ολη τους η ζωή, όλη μας η ζωή, όλη η ζωή, είναι προσαρμογή. Διαλέγεις από αυτά που σου προσφέρονται και μπορείς να έχεις. Δεν διαλέγεις από αυτά που ονειρεύεσαι ότι θα μπορούσες να έχεις, εκτός αν δημιουργήσεις τις προϋποθέσεις να τα αποκτήσεις.

Και ξαφνικά γίνεσαι ελιτιστής. Θέλεις την πραγματικότητα ξεχωριστή από την υπόλοιπη ζωή σου. Θέλεις να διαλέξεις από αυτό που δεν υπάρχει. Δεν το βρίσκεις και δεν προσαρμόζεσαι. Κάνεις αποχή. Από όλες τις επιλογές που σου δίνονται, που συνήθως είναι πολλές και κάποιες ασυνήθιστες και αντισυμβατικές, δεν σου κάνει καμία. Είναι η στιγμή της ζωής σου που δεν μοιάζει με καμία από τις υπόλοιπες, η μόνη που δίνεις στον εαυτό σου την πολυτέλεια της απομόνωσης και του αναχωρητισμού. Στην πραγματικότητα της αυταπάτης.

Δεν είναι μόνο που αρνείσαι να συμμετάσχεις σε μια συλλογική διαδικασία, η οποία είτε θέλεις είτε όχι θα παραγάγει πολιτικά αποτελέσματα, που σε αφορούν, έστω και ερήμην σου. Δεν είναι μόνο που η αποσυνάγωγη συμπεριφορά σου σε οδηγεί στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που επιδιώκεις, διότι στην ουσία συμμετέχεις στις εκλογές και συνδιαμορφώνεις τα ποσοστά, συνήθως υπέρ εκείνων που περισσότερο θέλεις να αποδοκιμάσεις. Δεν είναι μόνο που αν θέλεις να καταδείξεις την οργή σου απέναντι όλων μπορείς να το κάνεις με το λευκό. Περισσότερο είναι πως αρνείσαι την πραγματική ζωή σου.

Οι πολιτικοί και ο Τύπος έχουν μάθει να κολακεύουν ό,τι φοβούνται, ό,τι είναι σκοτεινό και απροσδιόριστο, ό,τι φαντάζει απειλητικό. Γι αυτό περίσσεψε αυτές τις μέρες η αποθέωση των απεχόντων. Είναι διαφορετικό όμως να προσπαθείς να ερμηνεύσεις το φαινόμενο και διαφορετικό να δικαιώνεις την πολιτική συμπεριφορά».

ΥΓ.: Σε τούτη την εφημερίδα έχουμε τσακωθεί με την... κολακεία, όπως φάνηκε ξεκάθαρα στις δημοτικές εκλογές. Παλεύουμε, δηλαδή, για να είμαστε η εξαίρεση του κανόνα. Είναι ένας δρόμος δύσκολος. Και μοναχικός. Αλλά, τελικά, όμορφος...

ΑΠΟΨΗ

Σταυροδοσία...

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ

Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου όλοι, λίγο - πολύ, γίναμε μάρτυρες περιστατικών αναφορικά με τον τρόπο επιλογής υποψηφίων δημοτικών και τοπικών συμβούλων από σημαντικό αριθμό πολιτών. Καταγράφω τις χαρακτηριστικότερες εξ αυτών, εκφράζοντας τον προβληματισμό μου για τον τρόπο που «αξιοποιούν» αρκετοί συμπολίτες μας στον Νομό Χανίων -και όχι μόνο, καθώς το φαινόμενο είναι πανελλήνιο- τη «δύναμη» της ψήφου σε ό,τι αφορά τη σταυροδοσία...

(Οι κοινωνικές... συναναστροφές)

- Ποιους ψήφισες;

- Τον Τιποτόπουλο και τη Μηδενάκη.

- Γιατί;

- Α, ο Τιποτόπουλος είναι καλό παιδί. Φαίνεται στη μούρη του.

- Και η Μηδενάκη;

- Πρώτης τάξεως κοπελιά. Συμμαθήτρια της ξαδέλφης μου της Ρίτσας στο Γυμνάσιο.

- Ε, να τους ψηφίσω κι εγώ...

(Η ιδιοτέλεια)

- Ποιον να «σταυρώσουμε»;

- «Δαγκωτό» τον Διαπλεκόπουλο.

- Τι εννοείς «δαγκωτό»;

- Μονοσταυρία, καλέ...

- Είναι καλός;

- Φοβερός. Άμα βγει με πολλούς σταυρούς να δεις που θα τον εκάνουνε αντιδήμαρχο και θα έχουμε και «μέσον». Του μπάρμπα μου του Μανώλη του κάνει, χρόνια τώρα, όλα τα ρουσφέτια.

(Η... οικογένεια, αλλά και η γνώμη... των άλλων)

- Πες μου, μωρέ Παντελή, ποιους να ψηφίσω στο ψηφοδέλτιο του Ματαιοδοξάκη; Γιατί όποιους μου πεις εσύ θα ψηφίσω. Δεν έχω υποχρέωση σε κανέναν...

- Ε, τότε ψήφισε τον Ταδενόπουλο και τη Δεινάκη. Ανιψιός μου ο πρώτος, κόρη του μπατζανάκη μου η δεύτερη. Αν δεν στηρίξουμε την οικογένεια...

(Η... λύπηση)

- Ψήφισες;

- Ναι.

- Και από συμβούλους;

- Τον Δημοσιοσχετιστάκη.

- Μα, αυτός, αυτοδιοικητικά, δεν ξέρει να μοιράσει δυο βουγιών άχυρα.

- Το ξέρω, αλλά το λυπήθηκα, το «φτωχάκι». Είδα τις προάλλες και τη θεια του την Ευτέρπη και μου ζήτησε να το βοηθήσουμε το «καψερό», μπας και βγει και ησυχάσουνε.

(Τα... «σταυρωμένα»)

- Ποιους να «σταυρώσουμε» βρε Σήφη στο ψηφοδέλτιο του Υποσχεσιολογάκη;

- Άκου γυναίκα. Ό,τι μας πει ο Παραγοντάκης θα κάνουμε. Τον περιμένω από ώρα σε ώρα να μου φέρει «σταυρωμένα» τα ψηφοδέλτια. Όλα κι όλα. Ό,τι πει ο Παραγοντάκης, που τού 'χουμε υποχρέωση.

Τα παραπάνω δεν είναι τα μόνα... κριτήρια «σταύρωσης» υποψηφίων. Είναι, όμως χαρακτηριστικά μιας αντίληψης και μιας νοοτροπίας προβληματικής. Τουλάχιστον. Με δυσμενείς επιπτώσεις. Όχι για αυτούς που εκλέγονται. Αυτοί μια χαρά τα περνάνε. «Καβάλα στ' άλογο». Αλλά για αυτούς που τους εξέλεξαν. Οι οποίοι «μετά την απομάκρυνση από το ταμείο» -και αφού περάσει ένα εύλογο χρονικό διάστημα- αρχίζουν την κριτική και την γκρίνια. Και μιλούν για στασιμότητα, για υποανάπτυξη, για έλλειμμα φαντασίας και δημιουργικότητας και δεν ξέρω 'γω για τι άλλο. 

Ξεχνώντας, φυσικά, ότι την ώρα της κάλπης, την ώρα που οι ίδιοι είχαν τη δυνατότητα να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, σπατάλησαν την ευκαιρία (και αναφέρομαι αποκλειστικά και μόνο στη σταυροδοσία, καθώς το θέμα της επιλογής των επικεφαλής είναι... άλλου παπά ευαγγέλιο). Για μία ακόμη φορά. Επομένως, καλό είναι όταν αρχίζουμε την κριτική για τα όποια κακώς κείμενα στην Αυτοδιοίκηση, να κοιταζόμαστε πρώτα στον καθρέφτη του σπιτιού μας. Λίγη αυτοκριτική, «ενώπιος ενωπίω», δεν βλάπτει...

ΥΓ.: Υπάρχουν, βέβαια, και εκείνοι, οι οποίοι σκέφτονται την επόμενη ημέρα. Και λειτουργούν με αίσθημα ευθύνης. Σκέφτονται, δηλαδή, ότι πέραν από προτιμήσεις, λόγω κόμματος, συγγένειας, κουμπαριών και οτιδήποτε άλλου, θα πρέπει να εκλεγούν άνθρωποι, οι οποίοι και θέλουν και μπορούν. Όφελος για τον τόπο θα είναι η εκλογή τους. Και για όλους εμάς, που ζούμε και εργαζόμαστε σε αυτόν τον τόπο. «Ψιλά γράμματα» για πολλούς, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος. Δυστυχώς...

ΑΠΟΨΗ

Στις κάλπες...

Την Κυριακή ψηφίζουμε...
Δεν απέχουμε.
Συμμετέχουμε.
Μαζικά.
Καθοριστικά.
Κρίνουμε.
Συγκρίνουμε.
Επιλέγουμε.
Χωρίς ψευτοδιλήμματα.
Αγνοώντας τις όποιες πιέσεις.
Βάζοντας στο περιθώριο τις όποιες κομματικές νουθεσίες.
Μη λαμβάνοντας υπόψιν τις όποιες κοινωνικές «υποχρεώσεις».
Η υποχρέωση αυτή, άλλωστε, είναι σημαντικότερη.
Απέναντι στον τόπο που μας «φιλοξενεί».
Απέναντι στα παιδιά μας.
Αλλά και απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό.
Επιλέγουμε.
Αυτοδιοικητικά.
Σε κάθε περιοχή, σε κάθε Δήμο.
Επιλέγουμε.
Τον καλύτερο υποψήφιο δήμαρχο, κατά τη γνώμη μας.
Ή, έστω, τον λιγότερο κακό. Πάλι κατά τη γνώμη μας.
Επιλέγουμε.
Τους καλύτερους υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους, κατά τη γνώμη μας.
Ή, έστω, τους λιγότερο κακούς. Πάλι κατά τη γνώμη μας.
Επιλέγουμε.
Με την κρυφή ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει.
Προς το καλύτερο.
Η ελπίδα, άλλωστε, πεθαίνει τελευταία.
Επιλέγουμε.
Εμείς.
Όχι άλλοι για εμάς.
Εμείς!
Επιλέγουμε...

Γιώργος Γεωργακάκης