ΑΠΟΨΗ

Κάποιοι

προειδοποιούσαν

και κάποιοι

ήξεραν...

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ

Στις 16 Δεκεμβρίου 2008 ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής υποστήριξε δημόσια, σε ομιλία του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ, ότι δεν πρόκειται να υπάρξει πρόβλημα δανεισμού της χώρας το επόμενο διάστημα.

“Μια διευκρίνιση ρητή και κατηγορηματική. Διαδόσεις για πρόβλημα στην αναχρηματοδότηση του χρέους είναι υποβολιμαίες, είναι ανεύθυνες και είναι επικίνδυνες”, ανέφερε επί λέξη ο κ. Καραμανλής.

Δύο ημέρες μετά, ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, μιλώντας στη Βουλή, προειδοποίησε για το τι θα επακολουθήσει του οικονομικού εκτροχιασμού της χώρας, που είχε ξεκινήσει την ίδια χρονιά και κορυφώθηκε την επόμενη (2009).

“Σε περίπτωση που παρουσιαστούν δυσκολίες δανεισμού, το ελληνικό κράτος δεν θα μπορεί να βρει στην αγορά, ταχύτατα όπως θα θέλει, και θα δώσει έτσι την αφορμή να διατυπωθεί ότι η λύση του προβλήματος θα πρέπει να επιζητηθεί μάλλον με προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Θα είναι μια ταπεινωτική εξέλιξη για την Ελλάδα, η πιο καταστροφική κατάληξη της διακυβέρνησης της ΝΔ”.

Ο κ. Καραμανλής βλέποντας ότι η “βόμβα” θα έσκαγε στα χέρια του δραπέτευσε από το Μέγαρο Μαξίμου προκηρύσσοντας εκλογές, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι θα τις χάσει... πανηγυρικά, όπως και τελικά έγινε.

Από 'κει και μετά, ο κ. Γιώργος Παπανδρέου, που επί πρωθυπουργίας Καραμανλή έλεγε πεισματικά “όχι” στις όποιες απόπειρες έγιναν -καθυστερημένα και χωρίς ουσία- από την τότε κυβέρνηση για την περιστολή δαπανών, κλείνοντας το μάτι στις συντεχνίες (μαζί με την Αριστερά), δεν κατάφερε (μαζί με την κυβέρνησή του) να ανταποκριθεί στοιχειωδώς στο μείζον πρόβλημα που προέκυψε με τη μη εξυπηρέτηση του χρέους, γνώση του οποίου είχε σαφώς -ή όφειλε να είχε- πριν από τις εκλογές.

Αποτέλεσμα;

Να οδηγηθούν η χώρα και οι πολίτες της σε πρωτόγνωρες καταστάσεις, χωρίς, μέχρι στιγμής, να διαφαίνεται φως στο μακρύ σκοτεινό τούνελ των σκληρών και άδικων, εν πολλοίς, μέτρων που εντείνουν την ύφεση και “στραγγαλίζουν” τις όποιες απόπειρες για ανάπτυξη.

ΣΧΟΛΙΑ

Ανέκδοτο

Η κόρη μου, εννιά ετών θα γίνει σύντομα, ήρθε τις προάλλες και μου είπε, γελώντας, ένα εξαιρετικά σύντομο και περιεκτικό (δύο λέξεις όλες κι όλες) “ανέκδοτο”, σύμφωνα με την ίδια.

“Λεφτά υπάρχουν”!

Τυχόν δικά μου σχόλια επί του συγκεκριμένου ανέκδοτου μάλλον ότι είναι εντελώς περιττά...

Η μεταφορά

των μαθητών

Παράταση του ισχύοντος καθεστώτος σε ό,τι αφορά τη μεταφορά των μαθητών έως τη λήξη της φετινής σχολικής χρονιάς αποφάσισε το Υπουργείο Εσωτερικών, αφού είδε κι απόειδε ότι λύση στο πρόβλημα που είχε ανακύψει, με τη σημαντική μείωση των χρημάτων που προσφέρονταν για το συγκεκριμένο έργο, δεν υπήρχε περίπτωση να προκύψει.

Έτσι, μπορούν, προς το παρόν τουλάχιστον, να ηρεμήσουν γονείς και μαθητές, οι οποίοι βρίσκονταν δικαιολογημένα σε αναστάτωση.

Πλέον, εκείνο που είναι προφανές ότι πρέπει να γίνει το επόμενο διάστημα είναι αυτονόητο.

Να μελετηθεί σοβαρά το θέμα και να βρεθεί λύση, εφαρμόσιμη και ικανοποιητική, πριν από την έναρξη της επόμενης σχολικής περιόδου, για να μη ζήσουμε ανάλογες καταστάσεις αβεβαιότητας και αγωνίας.

Με κυρίαρχο γνώμονα τη δωρεάν και ασφαλή μεταφορά των μαθητών.

Χρόνος υπάρχει και είναι υπεραρκετός.

“Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν”, λέει -και ορθά- ο θυμόσοφος λαός.

Ποιος τον ακούει όμως;

ΑΠΟΨΗ

Ντροπή!

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ

Δεν γνωρίζω αν όσοι ψήφισαν το δεύτερο μνημόνιο γνώριζαν ότι μεταξύ πολλών επαχθών μέτρων, που αφορούν κυρίως τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, προβλέπεται και η κατάργηση του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ) και του Οργανισμού Εργατικής Εστίας (ΟΕΕ).

Αλλά ακόμη και αν το γνώριζαν, εύλογα αναρωτιέται κανείς πόσοι εξ αυτών ήξεραν σε βάθος το έργο που επιτελούν οι δύο Οργανισμοί.

Ο ΟΕΚ, που ιδρύθηκε το 1931 από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, ασκεί κοινωνική πολιτική που απευθύνεται σε χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους και δεν επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό, αφού τα έσοδά του προέρχονται από εισφορές εργοδοτών και εργαζομένων. Η ακίνητη περιουσία του ανέρχεται σε 1 δισ. ευρώ περίπου και περιλαμβάνει 173 κτήρια.

Το έργο του σημαντικό. 

Με το πρόγραμμα κοινωνικού τουρισμού, χάρη στο οποίο σημειώνονται ετησίως περί τα 4 εκατομμύρια διανυκτερεύσεις σε 2.700 τουριστικά καταλύματα, ως επί το πλείστον, καταλύματα όλης της χώρας. Και ταυτόχρονα διατηρούνται πολλές θέσεις εργασίας. 

Με τη στήριξη χιλιάδων επιχειρήσεων επισιτισμού. Με τη διάθεση δελτίων θεατρικών παραστάσεων, χειμώνα - καλοκαίρι και δελτίων αγοράς βιβλίων. 

Και με τη λειτουργία 25 βρεφονηπιακών σταθμών, που φιλοξενούν 2.000 παιδιά, ηλικίας 8 μηνών έως 5 ετών.

Ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας ιδρύθηκε το 1954. Ούτε και αυτός επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό. Το αποθεματικό του ανέρχεται σε 450 εκατομμύρια ευρώ και η αξία της ακίνητης περιουσίας του σε 10 δισ. ευρώ. Σκοπός του είναι η ανέγερση οικισμών και η διανομή των σπιτιών μέσω κλήρωσης στους δικαιούχους, η επιδότηση στο επιτόκιο τραπεζικών στεγαστικών δανείων (με αποτέλεσμα τα χορηγούμενα δάνεια να είναι είτε με μηδενικό επιτόκιο είτε με εξαιρετικά χαμηλότοκο) και η επιδότηση του ενοικίου σε χιλιάδες ενοικιαστές. Μόνο στα Χανιά ανέρχονται σε 1.600!

Η επικείμενη κατάργηση των δύο συγκεκριμένων Οργανισμών αναμένεται να αποτελέσει πολύ μεγάλο πλήγμα για χιλιάδες ελληνικές οικογένειες.

Για κάθε χαμηλόμισθο εργαζόμενο, ο οποίος προσδοκούσε στη συνδρομή του ΟΕΚ για να χτίσει ή να αγοράσει σπίτι με χαμηλότοκο δάνειο.

Για κάθε χαμηλόμισθο εργαζόμενο, ο οποίος περίμενε από τον ΟΕΕ τα δελτία κοινωνικού τουρισμού για να καταφέρει να κάνει ολιγοήμερες διακοπές, φθηνά - φθηνά, με την οικογένειά του.

Για κάθε χαμηλόμισθο εργαζόμενο, που χωρίς τα δελτία θεατρικής παράστασης αδυνατεί να πάει τα παιδιά του στο θέατρο.

Ταυτόχρονα, η επικείμενη κατάργηση απειλεί με καταστροφή χιλιάδες επαγγελματίες, οι οποίοι στηρίζονται -καλώς ή κακώς αυτό είναι ένα άλλο θέμα συζήτησης- στον κοινωνικό τουρισμό.

Το θέμα, επομένως, είναι μείζον. 

Κι επειδή οι δύο Οργανισμοί δεν επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό πρέπει και μπορεί να βρεθεί λύση. Διότι, πολύ φοβάμαι ότι πέραν του προφανούς -ευτελούς- στόχου της κατάργησης της εργοδοτικής εισφοράς, για την “ενίσχυση” της... περιβόητης “ανταγωνιστικότητας”, κάποιοι έχουν βάλει “στο μάτι” τα πλούσια αποθεματικά των δύο Οργανισμών και τη μεγάλη ακίνητη περιουσία τους.

ΑΠΟΨΗ

20.000 ευρώ

για τη μεταφορά

ενός μαθητή!

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ

Επί σειρά ετών υπήρχαν μεταφορικοί φορείς, αλλά και ιδιώτες - επαγγελματίες, σε συγκεκριμένες περιοχές της Ελλάδας, οι οποίοι έκαναν... πάρτι με τη μεταφορά των μαθητών στα σχολεία.

Και αυτό γιατί, ήταν πολλά τα λεφτά που προσφέρονταν για το συγκεκριμένο έργο. Πάρα πολλά. Εξωφρενικά πολλά! Κι έτσι κάποιοι, αρκετοί, κονομούσαν χοντρά. Και αδικαιολόγητα.

Ο γενικός γραμματέας της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Κρήτης Θανάσης Καρούντζος επεσήμανε πρόσφατα από τα Χανιά ότι “η Κρήτη δεν έχει παίξει αρνητικό ρόλο στη διαχείριση αυτού του κονδυλίου τα προηγούμενα χρόνια. Όμως δυστυχώς σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα, στις περισσότερες περιοχές είναι τοις πάσι γνωστό ότι για ένα παιδί πληρωνόταν ταξιτζής 20.000 ευρώ τον χρόνο”!

Σημείωσε, δε, ότι “υπάρχουν πολλές τέτοιες περιπτώσεις σε αυτό το επίπεδο, οι οποίες όμως δημιούργησαν ένα κονδύλι της τάξης των 400 εκατ. ευρώ σε όλη την Ελλάδα, να διαχειρίζεται με τρόπους που δεν είχαν την καλύτερη διαφάνεια που θα έπρεπε να είχαν”.

Κοινώς, κάποιοι έτρωγαν με χρυσά κουτάλια.

Και η ελληνική πολιτεία είτε καμωνόταν ότι αγνοεί την οφθαλμοφανή πρόκληση είτε έκανε, κατά προκλητικό τρόπο, “τα στραβά μάτια”.

Διότι κάποιοι “αρμόδιοι” ενέκριναν αυτά τα χρήματα. Κάποιοι εισηγούνταν και κάποιοι έβαζαν τις υπογραφές τους για να παίρνει -για παράδειγμα- ένας ταξιτζής 20.000 ευρώ τον χρόνο για τη μεταφορά ενός μαθητή!

Πλέον, το πάρτι βρίσκεται στα τελειώματα, ελέω τρόικας και οικονομικής κρίσης. Αυτό δεν είναι κακό. Τουναντίον.

Εκείνο, όμως, που είναι λάθος και απαράδεκτο είναι ότι για μια ακόμη φορά η ελληνική πολιτεία αδυνατεί να αντιμετωπίσει το θέμα κατά τρόπο δίκαιο και αποτελεσματικό, καταβάλλοντας τις αναγκαίες πιστώσεις ανά περιοχή με βάση τις πραγματικές ανάγκες -που σε καμία περίπτωση δεν είναι και δεν μπορεί να είναι ταυτόσημες- γεγονός που έχει επιφέρει δικαιολογημένη αναστάτωση σε πολλές οικογένειες και στην Κρήτη, ειδικά στην ενδοχώρα.

Έτσι, δουλειά δεν γίνεται. Δεν γίνεται, δηλαδή, από το ένα άκρο να πηγαίνουμε στο άλλο, με καθαρά λογιστικές λογικές, που δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα.

Ειδικά, μάλιστα, όταν πρόκειται για θέματα που αφορούν τον ευαίσθητο τομέα της Παιδείας και τις ζωές μικρών ή και μεγαλύτερων παιδιών και των γονέων τους, οι οποίοι ήδη δοκιμάζονται σκληρά καθημερινώς.

ΑΠΟΨΗ

Και μετά τι;

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ

Στο τραπέζι του διαλόγου, χωρίς ιδεοληψίες και λογής - λογής «αγκιλώσεις» και χωρίς η ένταση της φωνής να αποτελεί επιχείρημα, μπορούμε να συμφωνήσουμε, μάλλον εύκολα, ότι για τη σημερινή απελπιστική κατάσταση της χώρας φταίει πρωτίστως και κυρίαρχα το πολιτικό σύστημα και κυρίως τα δύο κόμματα εξουσίας, αλλά όχι μόνο αυτά.

Μπορούμε, επίσης, να συμφωνήσουμε ότι οι ευθύνες επιμερίζονται σε βάθος χρόνου και έχουν ονοματεπώνυμα. Πρωθυπουργών, υπουργών, υφυπουργών, βουλευτών, γενικών γραμματέων και άλλων.

Ευλόγως γίνεται αντιληπτό ότι η «τιμωρία» που μπορούν κάλλιστα να «επιβάλλουν» οι πολίτες - ψηφοφόροι στους, κατά τη γνώμη τους, φταίχτες είναι η καταψήφισή τους στις επικείμενες εθνικές εκλογές, από τη στιγμή, μάλιστα, που, συν όλων των άλλων, διαπιστώνουν ότι τα κατά καιρούς πραγματικά σκάνδαλα κουκουλώνονται με... διακομματική -πολλές φορές- συναίνεση.

Από ’κει και πέρα, ωστόσο, η «τιμωρία» των όποιων πραγματικών υπαιτίων δεν λύνει το μείζον πρόβλημα της χώρας στην εξαιρετικά κρίσιμη παρούσα φάση.

Και το μείζον πρόβλημα είναι τούτο: Πώς θα πορευτούμε, ως χώρα και ως λαός; 

Με ποιο σχέδιο και ποιες -συγκεκριμένες και με κόστος, αναμφισβήτητα- πολιτικές επιλογές για να βγει ο τόπος, το ταχύτερο δυνατόν, από το αδιέξοδο, με τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, την ενίσχυση των εισοδημάτων και τη στήριξη των κοινωνικών δομών, για να καταφέρουν και πάλι να «αναπνεύσουν» οι πολίτες;

Το ερώτημα είναι εξαιρετικά κρίσιμο και γιατί τούτη την περίοδο ο λόγος, ο οποίος προέρχεται -με περισσή και... ανέξοδη ευκολία πολλές φορές- από τα άκρα της πολιτικής βρίσκει όλο και μεγαλύτερο ακροατήριο εξαιτίας της ανεργίας, της φτώχειας, της ανέχειας, της οικονομικής και κοινωνικής εξαθλίωσης. 

Αναμενόμενο και προβλέψιμο, ιστορικά. Αλλά -ανατρέχοντας, επίσης, στο παρελθόν- και εξόχως ανησυχητικό.

Πρέπει, επομένως, να απαντηθεί. 

Άμεσα. 

Πολιτικά. 

Με επάρκεια. 

Με υπευθυνότητα και σοβαρότητα. 

Και κυρίως με πράξεις που θα έχουν απτά και στοχευμένα αποτελέσματα. 

Από λόγια οι πολίτες έχουν χορτάσει.

ΣΧΟΛΙΑ

Αγιοι Απόστολοι

Η περιοχή των Αγίων Αποστόλων, συνολικής έκτασης 583 στρεμμάτων, ανήκει στους πολίτες. 

Σε όλους τους πολίτες.

Κοινότυπο μεν και πολυχρησιμοποιημένο, αλλά απολύτως αληθές και ξεκάθαρο. 

Δεν ήταν, βέβαια, πάντα έτσι. 

Πριν από δέκα και πλέον χρόνια -αλλά και μερικές δεκαετίες παλιότερα- τα σχέδια των τότε κυβερνώντων ή, έστω, ορισμένων πολιτικών προσώπων, ήταν άλλα. 

Λόγος πολύς για «αξιοποίηση» γινόταν. 

Μόνο που η «αξιοποίηση» ήταν και είναι, τελικά, μία έννοια σχετική, υποκειμενική, που καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τις προτεραιότητες που βάζει κάθε λαός για τον τόπο του.

Στην περίπτωση των Αγίων Αποστόλων η προτεραιότητα είναι απλή και ξεκάθαρη. 

Ο συγκεκριμένος χώρος θα πρέπει να συνεχίσει να αποτελεί την «αυλή» των Χανίων και των γύρω περιοχών. 

Έναν τόπο μοναδικής ομορφιάς, που δίνει τη δυνατότητα σε κάθε πολίτη να «αποδράσει», σε λίγα μόλις λεπτά, από τον αστικό ιστό, ο οποίος επιβαρύνεται συνεχώς με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ποιότητα ζωής, απολαμβάνοντας πράγματα αυτονόητα, αλλά δυσεύρετα, σε αυτόν τον βαθμό, όσο τα χρόνια περνούν.

Αν κάτι αξίζει, ακόμη, να σημειωθεί, με αφορμή τις επισημάνσεις των ημερών για την ανάγκη προστασίας και ανάδειξης της περιοχής, είναι ότι αυτή ευτυχώς παραμένει, εν πολλοίς, «αναξιοποίητη», μέχρι σήμερα, χάρη στις προσπάθειες των απλών πολιτών, που βγήκαν μπροστά, αντιτάχθηκαν στις κατά καιρούς προτάσεις για «τσιμέντο», αντιπρότειναν, μάζεψαν υπογραφές και έδωσαν διαχρονικά έναν σημαντικό «κινηματικό» αγώνα, που έφερε αποτελέσματα.

Αυτοί οι άνθρωποι ήταν και παραμένουν η «ασπίδα» προστασίας της περιοχής των Αγίων Αποστόλων. 

Εξαιρετικά χρήσιμο και κρίσιμο ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση συμπορεύεται και μάλιστα διεκδικεί το αυτονόητο. 

Εξαιρετικά χρήσιμο και κρίσιμο, επίσης, ότι το αυτονόητο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ταυτίζεται, όπως όλα δείχνουν μέχρι στιγμής, με το αυτονόητο των πολιτών.

ΑΠΟΨΗ

Ό,τι κάνουν... παθαίνουν!

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ

Η εκπεφρασμένη εδώ και πολύ καιρό κοινοτική βούληση για την «Ευρώπη των περιφερειών», με τη χάραξη και υλοποίηση συγκεκριμένων πολιτικών προς αυτήν την κατεύθυνση, επιβάλει ότι ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Ασφάλειας Δικτύων και Πληροφοριών -ο γνωστός ENISA- πρέπει να παραμείνει στο Ηράκλειο. Τελεία και παύλα.

Χωρίς να διασπαστεί, με τη δημιουργία Επιχειρησιακού Γραφείου στην Αθήνα ή και σε άλλες πόλεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως, επί της ουσίας, ζητά ο Αγγλος ευρωβουλευτής, εισηγητής επί του θέματος κ. Τσίτσεστερ, ο οποίος αρχικά είχε προτείνει, μάλιστα, τη μεταφορά της έδρας του ENISA στις Βρυξέλλες!

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, το τροπάριο της μεταφοράς τμημάτων του ENISA στην Αθήνα ξεκίνησε σε συνέχεια της δημιουργίας ενός γραφείου συναντήσεων του Οργανισμού στην Αθήνα καθώς πολλοί κοινοτικοί διαμαρτύρονταν ότι για να φτάσει κανείς από τις Βρυξέλλες στο Ηράκλειο, χρειάζονταν έξι ώρες στο αεροπλάνο. Τώρα, ζητείται να μετατραπεί το γραφείο αυτό σε επιχειρησιακό, γεγονός που θα οδηγήσει αναπόφευκτα στην υποβάθμιση του ENISA στο Ηράκλειο.

Η συγκεκριμένη υπόθεση φέρνει στον νου την περίπτωση της διάσπασης του Εφετείου Κρήτης και τη βασική επιχειρηματολογία των φορέων του Ηρακλείου, κυρίως των δικηγόρων, σύμφωνα με την οποία, οι κάτοικοι της ανατολικής πλευράς του νησιού ταλαιπωρούνταν όταν και αν ποτέ στη ζωή τους χρειαζόταν να μεταβούν οδικώς στα Χανιά για την εκδίκαση κάποιας υπόθεσής τους σε δεύτερο βαθμό!

Οι φορείς της Κρήτης, κύρια του Ηρακλείου, αλλά το αίτημα έχει παγκρήτιο χαρακτήρα και ορθά, με επιστολή τους προς τον υπουργό Μεταφορών Μάκη Βορίδη σημειώνουν, μεταξύ άλλων, για το θέμα ότι το μέλος του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου, υπεύθυνος για όλους τους ευρωπαϊκούς Οργανισμούς κ. Ο’ Σέι, επισημαίνει σε έκθεσή του ότι «ο ENISA δεν είναι ο πιο δύσκολος Ευρωπαϊκός Οργανισμός να επισκεφθεί κανείς».

Εκείνο, ωστόσο, που δικαίως επικαλούνται τώρα που κινδυνεύουν να πληγούν -δεδομένου ότι άλλο ειδικό βάρος έχει η Αθήνα και άλλο το Ηράκλειο ή, ακόμη περισσότερο, άλλο το Ηράκλειο και άλλο οι Βρυξέλλες- θα πρέπει να το ενθυμούνται και όταν έχουν το πάνω χέρι, σε θέματα που αφορούν την περιφέρεια Κρήτης. 

Να θυμούνται, δηλαδή, δρώντας αναλόγως και όχι κατά το δοκούν, ότι η ουσιαστική αποκέντρωση και η πραγματική ενδυνάμωση της περιφέρειας δεν είναι μία επιλογή α λα καρτ, αλλά -πρέπει να- αποδεικνύεται συνεχώς και καθημερινά, όχι μόνο σε πανευρωπαϊκό και πανελλήνιο, αλλά και σε παγκρήτιο επίπεδο. 

Κάτι που δεν συμβαίνει, εν πολλοίς, μέχρι σήμερα, με τα αποτελέσματα να είναι κάτι παραπάνω από ορατά στις υπόλοιπες περιοχές του νησιού.

ΣΧΟΛΙΑ

Θα κριθεί εκ του 

αποτελέσματος

Η απόφαση του αντιπεριφερειάρχη Απόστολου Βουλγαράκη, σε πρόσφατη σύσκεψη, να προχωρήσει η Περιφερειακή Ενότητα Χανίων τόσο στην καταγραφή και αξιοποίηση κτηρίων για τη στέγαση προνοιακών ιδρυμάτων, όσο και στην αποκαταστάση άλλων, στα οποία στεγάζονται μέχρι σήμερα ορισμένα ιδρύματα, αποτελεί μια σημαντική πρωτοβουλία.

Πρωτοβουλία που θα κριθεί, ωστόσο, εκ του αποτελέσματος.

Κοινώς, από το επίπεδο συνεργασίας με όλους τους -άμεσα ή έμμεσα- εμπλεκόμενους φορείς, από την «ωρίμανση» των προτάσεων, από την αξιοποίηση σχετικών κονδυλίων και, εν τέλει, από την ταχύτητα εφαρμογής του συνολικού σχεδίου. 

Το επόμενο διάστημα είναι, κατά συνέπεια, κρίσιμο καθώς τα χρονοδιαγράμματα των χρηματοδοτικών προγραμμάτων «τρέχουν» και δεν... περιμένουν κανέναν. 

Οι έχοντες ετοιμότητα ανταμείβονται.

Οι ανέτοιμοι συνήθως κλαίνε τη μοίρα τους και το κακό το ριζικό τους.

Και, ενίοτε, ρίχνουν -ή μάλλον έριχναν- το φταίξιμο... στο Ηράκλειο!

ΣΧΟΛΙΑ

Το τέλος ακινήτων, 

η ΔΕΗ και το κράτος

Πάρα πολλοί πολίτες -και στα Χανιά- έχουν πληρώσει το τέλος επί των ακινήτων μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ.

Και γιατί μπορούσαν, έστω και οριακά, και γιατί φοβήθηκαν τυχόν διακοπή ρεύματος και γιατί αρκετοί εξ αυτών, θεώρησαν ότι πρέπει να «βάλουν πλάτη» σε αυτή την εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία για τη χώρα, έστω και αν, την ίδια ώρα, το πολιτικό σύστημα αποδεικνύεται, δυστυχώς, κατώτερο των περιστάσεων.

Πολλοί άλλοι δεν το έχουν κάνει, καθότι αδυνατούν. Δεν έχουν τα χρήματα.

Υπάρχουν και αρκετοί που αρνούνται να το πληρώσουν αν και έχουν την οικονομική δυνατότητα, επισημαίνοντας, με πολύ μεγαλύτερη έμφαση από όλους τους προαναφερόμενους, ότι «πρόκειται για χαράτσι παράνομο και αντισυνταγματικό».

Μέχρι πρόσφατα, δεν ήταν δυνατόν να πληρώσει κανείς, στα κεντρικά γραφεία της ΔΕΗ στα Χανιά, μόνο το ποσό που αντιστοιχεί στο ηλεκτρικό ρεύμα, στα δημοτικά τέλη και στην ΕΡΤ. Πλέον, τα δεδομένα έχουν αλλάξει και αυτό επιτρέπεται.

Ωστόσο, όσοι πληρώσουν μόνο το ρεύμα (τα δημοτικά τέλη και την ΕΡΤ) δεν απαλλάσσονται από τη διακοπή της ηλεκτροδότησης, σύμφωνα με στελέχη της Επιχείρησης.

Δηλαδή, με λίγα λόγια, κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς ρεύμα άνθρωποι, οι οποίοι δεν χρωστάνε στη ΔΕΗ, αλλά χρωστάνε στο κράτος ένα -αμφιλεγόμενο- τέλος. 

Αναρωτιέται, λοιπόν, εύλογα κανείς:

Ποιος νόμος, αλλά κυρίως ποιος κώδικας ηθικής επιτρέπει μία τέτοια απόφαση;

Όσοι επέλεξαν, κατά το παρελθόν, να μην πληρώνουν την ΕΡΤ, προχωρώντας σε συγκεκριμένη διαδικασία πληρωμής του λογαριασμού της ΔΕΗ, έμειναν χωρίς ρεύμα;

Και κάτι ακόμη: Αν τελικά, το τέλος αυτό «καταπέσει» δικαστικά τι θα γίνει με όσους ήδη το έχουν πληρώσει; Θα γίνει συμψηφισμός των χρημάτων με επόμενους λογαριασμούς ρεύματος ή με το εκκαθαριστικό της Εφορίας;