ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΩΝ ΧΑΝΙΩΝ

Πλατεία... παραβατικότητας!

Εξωραϊσμό 

και αστυνόμευση

στα Νέα Καταστήματα

ζητούν επαγγελματίες

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ

Την αποτελεσματική αντιμετώπιση του έντονου προβλήματος παραβατικότητας και εγκληματικότητας, που παρατηρείται στην πλατεία 1866 εδώ και αρκετό καιρό, ζήτησαν χθες από την Αστυνομική Διεύθυνση Χανίων, αντιπροσωπεία της Διοίκησης της Ομοσπονδίας Επαγγελματιών, Βιοτεχνών και Εμπόρων Νομού Χανίων και καταστηματάρχες που δραστηριοποιούνται στην περιοχή.

Εντονότερη παρουσία αστυνομικών στην πλατεία υποσχέθηκε ο α' υποδιευθυντής της Αστυνομικής Διεύθυνσης Χανίων Νίκος Μυλωνάκης, ο οποίος ανέφερε στα “Χ.Ν.” ότι «σε συνεργασία με τους φορείς, τον Δήμο και τους καταστηματάρχες, πιστεύω ότι θα λύσουμε το πρόβλημα”.

Νωρίτερα, ο κ. Μυλωνάκης είχε κεκλεισμένων των θυρών συνάντηση με τα μέλη της Διοίκησης της Ομοσπονδίας και καταστηματάρχες της περιοχής, στο αστυνομικό μέγαρο των Χανίων.

Αμέσως μετά, ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Επαγγελματιών, Βιοτεχνών και Εμπόρων Νομού Χανίων Αντώνης Παπαδεράκης επεσήμανε ότι στην πλατεία 1866 «χρειάζονται μέτρα εξωραϊσμού, αναβάθμισης και καλύτερης αστυνόμευσης» καθώς, όπως ανέφερε, «καταγράφονται, πολύ συχνά, έντονα φαινόμενα παραβατικότητας».

Ειδικότερα, η Ομοσπονδία με έγγραφό της προς τον δήμαρχο Χανίων και τον αστυνομικό διευθυντή Χανίων, ζητά:

• «Να ληφθούν μέτρα καλύτερης αστυνόμευσης της πλατείας και ιδιαίτερα κατά τις βραδινές ώρες.

• Να γίνουν παρεμβάσεις βελτίωσης της καθαριότητας και ιδιαίτερα του νυχτερινού φωτισμού.

• Να ενταχθεί η πλατεία 1866 σε σχετικό πρόγραμμα αστικής ανάπλασης του Δήμου, με παράλληλα προσπάθεια αναβίωσης του φυσικού πλούτου και της αρχικής μορφής του πάρκου.

• Να ενταχθούν στην πλατεία 1866 συλλογικές δράσεις πολιτιστικού χαρακτήρα (εκθέσεις, εκδηλώσεις κ.λπ.) του Δήμου».

«Η Ομοσπονδία και οι επαγγελματίες της περιοχής είναι έτοιμοι να στηρίξουν και να συνεργαστούν σε τέτοιες ή άλλες ανάλογες πρωτοβουλίες», επεσήμανε χθες ο κ. Παπαδεράκης.

Ο ίδιος υπενθύμισε ότι «η πλατεία 1866 αποτελεί μια ιστορική πλατεία για τη πόλη των Χανίων, όχι μόνο εξαιτίας του ονόματός της και των αγαλμάτων των ηρώων της αντίστοιχης Κρητικής Επανάστασης, αλλά και εξαιτίας του χαρακτήρα της ως παραδοσιακή πύλη εισόδου της υπαίθρου στην πόλη (λόγω ΚΤΕΛ) και της επακόλουθα αυτού έντονης εμπορικής δραστηριότητας. Παράλληλα, οι κήποι της πλατείας κατά το παρελθόν αποτελούσαν στολίδι για την πόλη συνολικά. Ιδιαίτερα οι ευωδιές των αρωματικών φυτών και το πρωτότυπο ρολόι των λουλουδιών.

Σήμερα δυστυχώς η πλατεία κινδυνεύει από ριζική αλλοίωση του χαρακτήρα της. Η οικονομική κρίση, η ανέχεια και η περιθωριοποίηση μεγάλου μέρους του πληθυσμού και ιδιαίτερα σε ορισμένες κατηγορίες οδηγεί την πλατεία σιγά - σιγά σε υποβάθμιση. Ιδιαίτερα, δε, κατά τις βραδινές ώρες και επικίνδυνη».

“Παραβατικότητα

και εγκληματικότητα”

«Είναι ένα τεράστιο πρόβλημα της πόλης μας, διότι η πλατεία 1866 είναι μια πύλη εισόδου – εξόδου των τουριστών προς και από το παλιό λιμάνι των Χανίων. Η παραβατικότητα και η εγκληματικότητα που υπάρχει δίνει μια οπτική στους επισκέπτες, που δεν είναι καλή για την πόλη μας.

Τα προβλήματα και για τους καταστηματάρχες είναι πάρα πολλά. Η κλοπή είναι καθημερινό φαινόμενο. Το ότι θα κλέψουν ένα μήλο, ένα μανταρίνι και ένα πορτοκάλι και για μένα είναι δύσκολο, γιατί δεν είναι ένας, δύο, τρεις. Είναι πάρα πολλοί».

Σπύρος Σκορδυλάκης, ιδιοκτήτης οπωροπαντοπωλείου λίγα μόλις μέτρα από την πλατεία 1866

“Να αλλάξουμε

την εικόνα...”

«Το πρόβλημα είναι περισσότερο κοινωνικό στην περιοχή αυτή, γιατί η πλατεία αυτό που κάνει είναι ότι “βιάζει”, κατά κάποιον τρόπο την κοινωνία των Χανίων. Δηλαδή έχει πάρει μια τέτοια μορφή, γεγονός που δεν επιτρέπει στους Χανιώτες να την επισκεφθούν και να κινηθούν με άνεση στη γύρω περιοχή. Άρα, πρέπει όλοι μαζί να οργανωθούμε και να αλλάξουμε την εικόνα της πλατείας και να την ξαναδώσουμε πάλι στον κόσμο. Αυτή είναι η δική μας προσπάθεια, σε συνεργασία με τον Δήμο και την Αστυνομία».

Μάρω Βεργανελάκη, φαρμακοποιός, διατηρεί φαρμακείο στην πλατεία 1866

“Πολύ μεγάλο

το πρόβλημα”

«Το πρόβλημα είναι μεγάλο. Σε ό,τι αφορά τη δική μου επιχείρηση έρχονται συνέχεια, κάθονται και δημιουργούν ένα πολύ κακό κλίμα στο μαγαζί. Με την παρουσία τους αποτρέπουν, αρκετές φορές, κάποιους που θέλουν να μπουν μέσα και να ψωνίσουν. Δημιουργούν μεγάλο πρόβλημα όχι μόνο στο μαγαζί το δικό μου, αλλά γενικότερα στην πλατεία. Έχουν κάνει σαν ομάδα, δεν μπορείς να περάσεις από μέσα. Ειδικά το καλοκαίρι, με τους τουρίστες, είναι πολύ έντονο το πρόβλημα. Τα ενοικιαστικά αυτοκίνητα που παρκάρουν οι τουρίστες στην πλατεία, τα βρίσκουν, τις περισσότερες φορές, “ανοιγμένα”. Τα έχουν διαρρήξει και έχουν πάρει ό,τι έχουν βρει μέσα».

Δημήτρης Μαυρακάκης, ιδιοκτήτης ζαχαροπλαστείου – καφετέριας στην πλατεία 1866 

ΑΠΟΨΗ

Δυστυχώς...

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ

Στην είσοδο του κτηρίου της Περιφερειακής Ενότητας Χανίων (πρώην Νομαρχιακό Μέγαρο), εργαζόμενοι έχουν αναρτήσει πανό, στο οποίο αναγράφεται ένα από τα πλέον γνωστά αποφθέγματα του Γερμανού δραματουργού, σκηνοθέτη και ποιητή Μπέρτολτ Μπρεχτ: 

«Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους, δεν διαμαρτυρήθηκα, γιατί δεν ήμουν Εβραίος. Όταν ήρθαν για τους κομμουνιστές δεν φώναξα, γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής. Όταν κατεδίωξαν τους τσιγγάνους, ούτε τότε φώναξα, γιατί δεν ήμουν τσιγγάνος. Μετά ήρθαν να συλλάβουν εμένα, αλλά δεν υπήρχε πια κανείς να αντισταθεί μαζί μου...»

Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν εργαζόμενοι στον Δημόσιο, τον ευρύτερο Δημόσιο τομέα και την Αυτοδιοίκηση, στα Χανιά και αλλού, (άξιοι και μη άξιοι, εργατικοί και “λουφαδόροι”, προσληφθέντες νόμιμα ή από το “παράθυρο”), θεωρούν ότι εκείνοι αποτελούν τον αντίστοιχο “Εβραίο”, “κομμουνιστή” ή “τσιγγάνο”, σε μια προσπάθεια να βρουν ερείσματα εντός της -αλληλοσπαρασσόμενης, δυστυχώς, σε αρκετές περιπτώσεις, και σκληρά δοκιμαζόμενης- ελληνικής κοινωνίας.

Αν, πάντως, αυτό όντως ισχύει δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν: ή απλά δεν έχουν καμία συναίσθηση της πραγματικότητας στον τομέα της εργασίας και όσων συμβαίνουν σε αυτόν τα τελευταία χρόνια ή απλά λειτουργούν εκ του πονηρού, σε μία δύσκολη, ομολογουμένως, στιγμή για τους ίδιους.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, οφείλουν να γνωρίζουν ότι η ανεργία, η ανασφάλιστη εργασία και οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, η ημιαπασχόληση, οι καθυστερήσεις στις πληρωμές, οι -μη νόμιμες- περικοπές των δώρων και των επιδομάτων και άλλα τέτοια... όμορφα ισχύουν στον ιδιωτικό τομέα εδώ και αρκετά χρόνια. Όχι σε όλες τις επιχειρήσεις, προφανώς. Αλλά σε πολλές. Και η κατάσταση όσο πάει και χειροτερεύει.

Ταυτόχρονα, ισχύει και η -καθημερινή- αξιολόγηση. Δεν αποδίδεις; Δεν είσαι ικανός; Λουφάρεις; Περνάς από το Λογιστήριο. Με συνοπτικές διαδικασίες. “Το μοναστήρι να είναι καλά και από καλογέρους...”

Εν κατακλείδι: Επί σειρά ετών, οι περισσότεροι εργαζόμενοι στον Δημόσιο, τον ευρύτερο Δημόσιο τομέα και την Αυτοδιοίκηση -πλην των συμβασιούχων- έχοντας την ασφάλεια της μονιμότητας και της... μη αξιολόγησης, αγρόν ηγόραζαν, εν πολλοίς, όταν στον ιδιωτικό τομέα γίνονταν... πράματα και θάματα, με αποκορύφωμα την κρίση των τελευταίων τριών ετών, αποτέλεσμα της οποίας είναι η εκτίναξη της ανεργίας σε πρωτοφανή επίπεδα.

Τώρα, πλέον, που βάλλονται και οι ίδιοι, που νιώθουν να χάνουν τη γη κάτω από τα πόδια τους -χωρίς καν προηγουμένως να υπάρξει ένας στοιχειώδης διαχωρισμός του προσωπικού και μία αντικειμενική και αδιάβλητη διαδικασία αξιολόγησής του για να καταστεί δυνατή η απολύτως αναγκαία ανασυγκρότηση της παραπαίουσας Δημόσιας Διοίκησης- αναζητούν “συμμάχους” εντός της κοινωνίας.

Κατανοητό. Μόνο που οι “συμμαχίες” δεν “χτίζονται” από τη μια μέρα στην άλλη...

ΑΠΟΨΗ

Πού ζούμε;

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ

Η “εναλλακτική πρόταση” που κατέθεσε τη νύχτα της περασμένης Κυριακής ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας κατά τη συζήτηση, στη Βουλή, για τον προϋπολογισμό του 2013, είναι ιδιαιτέρως ελκυστική.

Όπως γενικότερα ελκυστική -αν όχι δημαγωγική- είναι η τοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ για μια σειρά από θέματα.

Ελκυστική για τους περισσότερους Έλληνες πολίτες, οι οποίοι όντως δοκιμάζονται σκληρά από το λάθος “φάρμακο” των Μνημονίων σε μια υπαρκτή και βαριά “ασθένεια” της χώρας, που αφορά στα μεγάλα ελλείμματα και στο υψηλότατο χρέος, απόρροια συγκεκριμένων κυβερνητικών επιλογών και παραλείψεων επί σειρά ετών.

Ελκυστική για τους περισσότερους Έλληνες πολίτες, λοιπόν.

Όχι όμως και για τους Γερμανούς και για άλλους Ευρωπαίους, πλην αυτών του νότου.

Τους Ευρωπαίους, που, καλώς ή κακώς, χρηματοδοτούν την Ελλάδα...

Τι πρότεινε ο κ. Τσίπρας;

Την «κατάργηση, με ένα νόμο και σε ένα άρθρο όλων των μέτρων λιτότητας, που εξαθλιώνουν την κοινωνία και γεννούν ακόμα μεγαλύτερη ύφεση... Να σταματήσουμε την καταστροφική λιτότητα, να καταργήσουμε τους μνημονιακούς νόμους και τότε να κάτσουμε επί ίσοις όροις στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης. Για την αναθεώρηση της δανειακής σύμβασης, για μια συνολική ευρωπαϊκή λύση διαγραφής μεγάλου μέρους του δημόσιου χρέους, όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά όλων των χωρών του ευρωπαϊκού νότου και για την αποπληρωμή του εναπομείναντος χρέους με ρήτρα ανάπτυξης, όπως ακριβώς συνέβη για τη Γερμανία, το 1953, στη διεθνή διάσκεψη του Λονδίνου».

Μια χαρά ακούγεται. Γιατί όχι, επομένως; Άλλωστε, οι Γερμανοί ειδικά, ενθυμούμενοι το -όχι και τόσο ενάρετο- παρελθόν τους, οφείλουν να είναι πολύ πιο διαλλακτικοί όταν καλούνται να συνδράμουν άλλα κράτη προκειμένου αυτά να αντιμετωπίσουν δικές τους αμαρτίες του παρελθόντος.

Θεωρητικά, λοιπόν, οι Γερμανοί θα έπρεπε να έχουν μια άλλη στάση απέναντι στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλα κράτη, που αντιμετωπίζουν προβλήματα σημαντικών ελλειμμάτων και υψηλού χρέους.

Δυστυχώς για εμάς, ωστόσο, δεν την έχουν. Μέχρι στιγμής, τουλάχιστον.

Κακώς; Κάκιστα, κατά την προσωπική άποψη του γράφοντος. Αλλά έτσι είναι προς το παρόν.

Με αυτό ως δεδομένο και όχι με δεδομένο τη -λογική ή παράλογη- επιθυμία του καθενός από εμάς, πολιτικού ή πολίτη, δικαίως πολλοί αναρωτιούνται: τι θα γίνει αν οι Γερμανοί στυλώσουν τα πόδια -τουλάχιστον έως τις εθνικές τους εκλογές σε ένα περίπου χρόνο- και αρνηθούν να συζητήσουν καν όσα προτείνει σήμερα ως “εναλλακτική” πρόταση ο κ. Τσίπρας;

Αναρωτιούνται επίσης: αν μονομερώς γίνουν πράξη ορισμένα απ' όσα προτείνει ο κ. Τσίπρας, από πού θα βρει τα χρήματα το ελληνικό κράτος να χρηματοδοτήσει τα ακόμη μεγαλύτερα ελλείμματα που θα προκύψουν, με την επιστροφή στο προηγούμενο καθεστώς μισθών και συντάξεων στον δημόσιο τομέα;

Πώς, δηλαδή, θα ισοσκελίσει, σε σύντομο χρονικό διάστημα, τον ελλειμματικό προϋπολογισμό και το ελλειμματικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών;

Και τι, πραγματικά, θα γίνει στη χώρα αν δεν καταφέρει να το πράξει;

«Κύριε Τσίπρα, σας άκουσα πάρα πολύ προσεκτικά. Και αναρωτιέμαι: πού ζείτε; Πραγματικά τα πιστεύετε αυτά που λέτε; Επειδή έχετε καλούς οικονομολόγους, είναι δυνατόν να σας έχουν πει αυτά τα πράγματα; Πού θα βρούμε τα λεφτά;», ρώτησε, λίγα λεπτά αργότερα, μιλώντας ενώπιον της εθνικής αντιπροσωπείας, ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας.

Ως αναμενόταν, απάντηση δεν έλαβε.

Και όσο ο ΣΥΡΙΖΑ αδυνατεί να δώσει πειστική απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα, τόσο οι “εναλλακτικές” προτάσεις που κατά καιρούς καταθέτει θα είναι ελκυστικές μεν στη θεωρία, εξαιρετικά αδύναμες, ωστόσο, στην πράξη...

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Διαρκής

υποβάθμιση

στον Μορώνη

Καθυστερούν

τα έργα 

αποκατάστασης

και ανάδειξης

της περιοχής

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ

Η υποβάθμιση του Μορώνη -και κατ' επέκταση του κόλπου της Σούδας- συνεχίζεται, ενώ τα έργα οικολογικής αποκατάστασης της περιοχής καθυστερούν, γεγονός που προκαλεί έντονο προβληματισμό σε περιοίκους και επισκέπτες, οι οποίοι τονίζουν, σε κάθε ευκαιρία, την ανάγκη άμεσης αναβάθμισης, ανάδειξης και ουσιαστικής προστασίας του συγκεκριμένου σημαντικού φυσικού υγρότοπου.

Ο κ. Γιώργος Αυγέρος, εθελοντής, που έχει αναλάβει μαζί με την κα Ανάγια Σαρπάκη, την παρακολούθηση του Μορώνη, στο πλαίσιο σχετικού προγράμματος του WWF Ελλάς, επισημαίνει, μιλώντας στα “Χ.Ν.”, ότι υπάρχουν μια σειρά από δραστηριότητες που ρυπαίνουν τον υγρότοπο, αλλά και τον κόλπο της Σούδας και τονίζει ότι ο Δήμος Χανίων και οι συναρμόδιες Αρχές οφείλουν να παρέμβουν ουσιαστικά και αποτελεσματικά προκειμένου η υφιστάμενη απαράδεκτη κατάσταση να σταματήσει οριστικά. Σημειώνει, δε, ότι για το θέμα έχει ενημερωθεί, πριν από λίγους μήνες, εισαγγελέας, αναλυτικά, με στοιχεία και φωτογραφικό υλικό.

«Όλα αυτά τα έχω κάνει γνωστά και στους τοπικούς άρχοντες», τονίζει ο κ. Αυγέρος, εκφράζοντας την απογοήτευσή του για το γεγονός ότι δεν έχουν ληφθεί ουσιαστικά μέτρα, που θα αλλάξουν τη σημερινή κατάσταση.

Ο κ. Αυγέρος επισημαίνει, μεταξύ άλλων, ότι λύματα καταλήγουν στη θάλασσα, απορρίμματα και μπάζα εναποτίθενται στον υγρότοπο, «τα δε σκουπίδια από πλαστικά και άχρηστα δίκτυα συσσωρεύονται διαρκώς έως ότου τα αποσυνθέσει ο ήλιος και τα παρασύρει ο αέρας στη θάλασσα».

Παράλληλα, υπογραμμίζει ότι «παρά την ύπαρξη απαγορευτικής πινακίδας, αλλοδαποί, κυρίως, ψαράδες ρυπαίνουν την περιοχή με αγκίστρια, πλαστικά και άλλα σκουπίδια» και καυτηριάζει το γεγονός ότι «η περιοχή της Ιχθυόσκαλας και του Ναυταθλητικού Κέντρου χρησιμοποιείται συχνά από Ρομά σαν χώρος διανυκτέρευσης και καταυλισμού, ενώ δεν υπάρχουν οι κατάλληλες εγκαταστάσεις. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να χρησιμοποιούν οι Ρομά τον χώρο δίπλα από το Ναυταθλητικό Κέντρο, στο οποίο αθλούνται καθημερινά δεκάδες παιδιά και ενήλικες, ακριβώς εκεί που ξεκινάει ο υγρότοπος του Μορώνη, σαν δημόσια τουαλέτα».

Ο κ. Αυγέρος σημειώνει ότι ο Δήμος Χανίων, σε συνεργασία με ομάδες εθελοντών, έχει καθαρίσει την περιοχή από σκουπίδια και ακαθαρσίες. «Δυστυχώς, όμως, σε σύντομο διάστημα η περιοχή γέμισε ακαθαρσίες, ενώ υπάρχουν και ίχνη από καμένα καλώδια για την εξαγωγή χαλκού», όπως αναφέρει.

ΤΑ ΕΡΓΑ

Λύση στο πρόβλημα αναμένεται να δώσουν, υπό προϋποθέσεις, τα έργα, προϋπολογισμού 750.000 ευρώ, που έχουν προγραμματιστεί στην περιοχή από τον πρώην Δήμο Σούδας, μετά από πολυετή συνεργασία με το WWF Ελλάς και τα οποία προωθεί, πλέον, ο νέος “Καλλικρατικός” Δήμος Χανίων.

Ωστόσο, μέχρι στιγμής και παρά την εξαγγελία του αντιδημάρχου Νίκου Ξυνίδη, στις 25 Αυγούστου 2011, περί άμεσης έναρξης των έργων, αυτά δεν έχουν καν ξεκινήσει.

Μάλιστα, πριν από λίγες μόλις ημέρες ο αντιδήμαρχος Λευτέρης Αμπαδιωτάκης, μιλώντας στη συνεδρίαση του Συμβουλίου της Δημοτικής Κοινότητας Σούδας, είχε παραδεχθεί ότι για τα έργα στον υγρότοπο του Μορώνη και στην πλατεία της Σούδας «εν υπάρχει «καμία εξέλιξη. Αναμένουμε την ένταξή τους σε προγράμματα. Είναι μεγάλα έργα, που θα αναβαθμίσουν τη ζωή των κατοίκων της περιοχής», είχε προσθέσει.

WWF ΕΛΛΑΣ

Υπενθυμίζεται ότι ο επιστημονικός υπεύθυνος του προγράμματος «Προστασία των Νησιωτικών Υγροτόπων της Ελλάδας» της WWF Ελλάς, Καλούστ Παραγκαμιάν έχει επισημάνει, κατ' επανάληψη, ότι ο κόλπος της Σούδας θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με κυρίαρχα κριτήρια τη σπουδαιότητα και τη μοναδικότητά του σε επίπεδο Κρήτης.

Παράλληλα, αναφερόμενος στα έργα που προβλέπονται στον υγρότοπο του Μορώνη, έχει γνωστοποιήσει ότι με αυτά «θα βγουν από τον υγρότοπο άλλα 50.000 κυβικά μπάζα, έτσι ώστε σταδιακά να μετατραπούν, μετά από παρεμβάσεις που θα γίνουν, οι αλμυρόβαλτοι, οι καλαμιώνες και τα υγρολίβαδα του υγρότοπου, θα περιφραχθεί ο υγρότοπος, θα δημιουργηθεί μέσα ένα μονοπάτι ενός χιλιομέτρου, θα τοποθετηθούν δύο τοίχοι θέασης πουλιών και τρία παρατηρητήρια. Η όλη περιοχή θα διέπεται, πλέον, από ένα διαχειριστικό σχέδιο, το οποίο θα εγκρίνει το Δημοτικό Συμβούλιο Χανίων και θα αρχίσει να λειτουργεί πια και να δέχεται επισκέπτες και όχι να υφίσταται αυτό το χάλι που είναι σήμερα. Αυτά τα πράγματα είναι σαφές ότι δεν γίνονται από μόνα τους. Χρειάζονται διαρκείς πιέσεις», έχει σημειώσει, κατά το πρόσφατο παρελθόν, ο κ. Παραγκαμιάν.

Ο ΜΟΡΩΝΗΣ

Το εκβολικό σύστημα του ποταμού Μορώνη (Κωδικός WWF Ελλάς: KRI181) αναφέρεται στην εθνική απογραφή υγροτόπων με κωδικό GR434377000. Πρόκειται για ένα σύστημα υγρότοπων που περιλαμβάνει την εκβολή του ρύακα, έλη γλυκού/υφάλμυρου νερού, υγρολίβαδα, αλμυρόβαλτους, καθώς και μια εκτεταμένη θαλάσσια ρηχία, που το καθιστούν μοναδικό καταφύγιο για την άγρια πανίδα της περιοχής.

ΑΠΟΨΗ

Παρθενογένεση...

Ο πρόεδρος των "Ανεξάρτητων Ελλήνων" Πάνος Καμμένος ζήτησε, κατά την ψήφιση του Μνημονίου ΙΙΙ, «να εξεταστούν οι διορισμοί της Βουλής από την αρχή», αφήνοντας έτσι να εννοηθεί ότι θα εξαχθούν σημαντικά συμπεράσματα για το ποιοι διόριζαν από το... παράθυρο.

Δεν είπε, όμως, τι έκανε ο ίδιος την περίοδο που παιδιά, ανίψια, γαμπροί, νύφες και συντοπίτες προέδρων της Βουλής και βουλευτών έβρισκαν δουλειά στον ναό της Δημοκρατίας!

Μίλησε; Κατήγγειλε τη διαδικασία; Αναφέρθηκε σε συγκεκριμένα πρόσωπα; Ή εσιώπησε; Ρητορικά τα ερωτήματα. 

Απολύτως αναμενόμενο, κατά συνέπεια, ότι προτίμησε τις προάλλες, για πολλοστή φορά, να αναφερθεί στο παρελθόν ως σαν να μην τον αφορά και εκείνον.

Δεν είναι, άλλωστε, ο μόνος που παριστάνει, εδώ και αρκετό καιρό, ότι προέκυψε από... πολιτική παρθενογένεση.

Είναι πολλοί οι εν λόγω. Οι οποίοι επί σειρά ετών ψήφιζαν ελλειμματικούς προϋπολογισμούς και ενέκριναν, ως υπουργοί ή βουλευτές της συμπολίτευσης, τη λήψη ολοένα και περισσότερων δανεικών από το κράτος για να εξυπηρετούνται, μεταξύ άλλων, και τα "δικά μας παιδιά".

Με αποτέλεσμα να εκτιναχθεί το έλλειμμα και να γιγαντωθεί το ελληνικό δημόσιο χρέος, το οποίο τώρα -κάποιοι εξ αυτών- χαρακτηρίζουν, με περισσή ευκολία και εξαιρετική άνεση, ως... επονείδιστο! Ανάμεσά τους και ο κ. Καμμένος.

Βουλευτής της ΝΔ (από το 1993 μέχρι και τις 16 Νοεμβρίου 2011, όταν διεγράφη από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος) και υφυπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής της κυβέρνησης Καραμανλή, μετά τις εθνικές εκλογές του 2007.

Ο κ. Καμμένος, που "ποιούσε τη νήσσαν", απορροφημένος, προφανώς, στο βουλευτικό και υπουργικό του 'έργο', όταν οι κυβερνήσεις της ΝΔ -μετά το... αξιοσήμαντο έργο κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ- διπλασίασαν τα πρωτογενή δημόσια έξοδα μέσα σε πεντέμισι χρόνια, προσέλαβαν κόσμο και κοσμάκη με τις γνωστές... συνεντεύξεις Παυλόπουλου και γενικότερα συνέβαλαν αποφασιστικά με τις αποφάσεις και τις παραλείψεις τους στην κατάρρευση του κράτους,.

Ο κ. Καμμένος, ο οποίος, όπως και οι τότε βουλευτές της ΝΔ, ακολούθησε τον αρχηγό του, Κώστα Καραμανλή, τον Οκτώβριο του 2009, εγκαταλείποντας άρον - άρον τη διακυβέρνηση της χώρας, με την προκήρυξη εθνικών εκλογών προκειμένου η 'βόμβα' της οικονομίας να μη σκάσει στα χέρια τους. 

Και σήμερα, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής, εμφανίζονται, πολλοί εξ αυτών, ανάμεσά τους και ο πρόεδρος των... 'Ανεξάρτητων Ελλήνων', να ομιλούν ως σαν να απευθύνονται σε λωτοφάγους! 

Και αυτοπαρουσιάζονται ως μέρος της λύσης. Ενώ αποτέλεσαν μέρος του προβλήματος.

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΓΙΑ ΤΗ ΔΥΤΙΚΗ ΚΡΗΤΗ

Φτερά ανάπτυξης τα έργα

στο αεροδρόμιο Χανίων

Καταστροφικές

οι συνέπειες

πιθανής

απένταξης

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ

Εξαιρετικά αρνητικές για την αναπτυξιακή προοπτική της Δυτικής Κρήτης θα είναι οι συνέπειες, στην απευκταία περίπτωση που απενταχθεί από το ΕΣΠΑ το έργο της επέκτασης του αεροσταθμού του αεροδρομίου “Δασκαλογιάννης” των Χανίων και της κατασκευής νέου πύργου ελέγχου δεδομένου ότι ήδη, τις περιόδους αιχμής του καλοκαιριού, οι υφιστάμενες εγκαταστάσεις λειτουργούν στο όριο, με αποτέλεσμα οι επισκέπτες από το εξωτερικό να ταλαιπωρούνται, περιμένοντας για πολλή ώρα στην ουρά έως ότου εξυπηρετηθούν.

“Σήμα κινδύνου” εκπέμπει, μιλώντας στα “Χ.Ν.”, ο αερολιμενάρχης Χανίων Σταύρος Καστρινάκης, τονίζοντας ότι ο όποιος σχεδιασμός για περαιτέρω αύξηση των επισκεπτών στη Δυτική Κρήτη δεν θα καταστεί εφαρμόσιμος στην πράξη, αν δεν προχωρήσουν και ολοκληρωθούν τα έργα στο αεροδρόμιο.

Την ίδια ώρα, ο βουλευτής Χανίων της ΝΔ και γ' αντιπρόεδρος της Βουλής Χρήστος Μαρκογιαννάκης, σε επικοινωνία που είχε χθες το απόγευμα με τα “Χ.Ν.”, εξέφρασε την αισιοδοξία ότι η υπόθεση των ασφαλιστικών μέτρων, που έχει καταθέσει στο Συμβούλιο της Επικρατείας η εταιρεία ΑΚΤΩΡ ΑΤΕ, θυγατρική του Ομίλου Ελλάκτωρ, κατά της ανάθεσης των έργων επέκτασης στο αεροδρόμιο “Δασκαλογιάννης” των Χανίων στην κυπριακή εταιρεία “Νέμεσις Εργοληπτική Δημόσια Εταιρεία ΛΤΔ”, θα εκδικαστεί τη Δευτέρα στο Δ' Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας. Μάλιστα, γνωστοποίησε ότι ο ίδιος προσωπικά, έχει κάνει όλες τις αναγκαίες ενέργειες και παρεμβάσεις, «στο πλαίσιο της διοικητικής δικονομίας, για να μην ευδοκιμήσει οποιαδήποτε στρεψόδικη ενέργεια της αντιδίκου εταιρείας».

Ο ΑΕΡΟΛΙΜΕΝΑΡΧΗΣ

«Το αεροδρόμιο των Χανίων πέρυσι και φέτος είχε μια αύξηση στον αριθμό των αφίξεων επισκεπτών από το εξωτερικό. Φέτος, μάλιστα, η αύξηση ήταν κοντά στο 9%. Μάλιστα, το αεροδρόμιο των Χανίων ήταν το μόνο που είχε τόσο μεγάλη αύξηση. Οι συνολικοί επιβάτες που διακινήθηκαν το πρώτο δεκάμηνο ήταν 1,8 εκατ. και είμαστε μέσα στα πρώτα πέντε αεροδρόμια της χώρας. Γι' αυτή την αύξηση, όμως, δεν θα πρέπει να πανηγυρίζουμε, γιατί το αεροδρόμιο έφτασε σε οριακή κατάσταση. Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή, που είχαμε πολύ κόσμο, οι ουρές ήταν ατελείωτες και στα check in και στις πύλες, αλλά και έξω. Αυτό σημαίνει ότι το αεροδρόμιο δεν μπορεί να φέρει περισσότερο κόσμο. Έχει φτάσει στα όρια και από πλευράς εναέριας κυκλοφορίας, αλλά κυρίως όσον αφορά τον αεροσταθμό», υπογραμμίζει ο κ. Καστρινάκης.

Τονίζει, δε, με ιδιαίτερη έμφαση, ότι «το έργο της επέκτασης του αεροσταθμού θα αποσυμφορήσει το αεροδρόμιο, που θα μπορεί να δεχθεί περισσότερο κόσμο με δεδομένο ότι με την κατασκευή νέου πύργου ελέγχου θα μπορούν να προσγειώνονται πολύ περισσότερα αεροσκάφη. Άρα, αυτή τη στιγμή είμαστε οριακά. Γίνονται κατά καιρούς συσκέψεις στα γραφεία της Περιφερειακής Ενότητας Χανίων και της Περιφέρειας για το πώς θα προβάλλουμε τον τουρισμό της Κρήτης και των Χανίων και γίνονται σχέδια για την αύξηση του αριθμού των επισκεπτών. Όμως αυτό δεν μπορεί να γίνει αν δεν προχωρήσει το έργο του αεροδρομίου των Χανίων. Αν θέλουμε να βλέπουμε την ανάπτυξη της Δυτικής Κρήτης για τις επόμενες δεκαετίες πρέπει υποχρεωτικά να γίνει το έργο της επέκτασης. Αν αυτό το έργο χαθεί, ξεχνάμε οτιδήποτε έχει σχέση με περαιτέρω ανάπτυξη μέσω της προσέλκυσης περισσότερων τουριστών τα επόμενα χρόνια. Και θα είμαστε σε αυτή τη μίζερη κατάσταση, με τις ουρές, την ταλαιπωρία κ.λπ.», επεσήμανε ο κ. Καστρινάκης.

Κληθείς να σχολιάσει την καθυστέρηση που παρατηρείται σε ό,τι αφορά την εκδίκαση, στο Συμβούλιο της Επικρατείας, των ασφαλιστικών μέτρων, που έχει καταθέσει η εταιρεία ΑΚΤΩΡ ΑΤΕ, ο κ. Καστρινάκης απάντησε: «Η πρώτη εκδίκαση αναβλήθηκε, χωρίς λόγο, από την 1η Οκτωβρίου για τις 15 Οκτωβείου. Στις 15 Οκτωβρίου μπήκαν σε καλύτερη σειρά μεταγενέστερες, χρονολογικά, υποθέσεις, άλλαξε ο εισηγητής και η υπόθεση αναβλήθηκε για τις 12 Νοεμβρίου. Πριν από λίγες ημέρες είδαμε ότι τη συγκεκριμένη ημερομηνία μπήκαν, πάλι σε καλύτερη σειρά, μεταγενέστερες, χρονολογικά, υποθέσεις. Αν όλα αυτά συνδυαστούν με τις κινητοποιήσεις των δικαστικών και των δικηγόρων είναι πολύ πιθανό η εκδίκαση της υπόθεσης να πάρει νέα παράταση. Τα γεγονότα αυτά με προβληματίζουν και μου δημιουργούν ερωτηματικά, όταν είναι γνωστό ότι αυτή η κωλυσιεργία μπορεί να προκαλέσει απένταξη του έργου δεδομένου ότι οι προθεσμίες είναι οριακές όσον αφορά την εκταμίευση του ποσού από το ΕΣΠΑ».

ΤΑ ΕΡΓΑ

• Επέκταση του υφιστάμενου κτηρίου του αεροσταθμού κατά 18.000 μ2 (από 13.325 μ2 σήμερα στα 31.572 μ2). 


• Διαμόρφωση και αναδιαμόρφωση του συνολικού περιβάλλοντος χώρου.

• Κατασκευή νέου πύργου ελέγχου, συνολικής επιφάνειας 2.000 μ2. Ο υφιστάμενος δεν καλύπτει, σε καμία περίπτωση, τις υφιστάμενες ανάγκες.

• Κατασκευή νέου κτηρίου αμαξοστασίου, συνολικής επιφάνειας 2.600 μ2. 


• Κατασκευή νέου κτηρίου φύλαξης απορριμμάτων, συνολικής επιφάνειας 484 μ2.

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΣΤΟΝ ΟΡΜΟ ΣΤΟΜΙΟΥ ΚΙΣΑΜΟΥ

Αναλλοίωτες... εικόνες ντροπής

Ρύπανση και

υποβάθμισης

αντίκρισαν

ξανά μέλη

του Συλλόγου

“Φίλου του Βυθού”

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ

Τις ίδιες εικόνες ντροπής, με βυθισμένα... φορτηγά, λαμαρίνες και μπόλικο γύψο εντός της θάλασσας, αλλά και με κομμάτια αμιάντου, μαζί με μεγάλες ποσότητες από μπάζα, διάσπαρτα στην ξηρά, αντίκρυσαν και πάλι τα μέλη του Συλλόγου «Φίλοι του Βυθού», που βρέθηκαν στην περιοχή του Όρμου Στομίου του Δήμου Κισάμου, δύο, περίπου, χρόνια μετά την τελευταία τους επίσκεψη, όταν είχαν αποτυπώσει τις ίδιες ακριβώς εικόνες εγκατάλειψης, ρύπανσης, αδιαφορίας και δυσφήμισης.

Την απογοήτευσή του για το γεγονός ότι τίποτε δεν έχει αλλάξει εξέφρασε, μιλώντας στα “Χ.Ν.”, ο πρόεδρος του Συλλόγου “Φίλοι του Βυθού” Χάρης Καραβαράκης.

«Πριν από δύο περίπου χρόνια είχαμε βρεθεί στην περιοχή, προσκεκλημένοι από τον σύμβουλο της Τοπικής Κοινότητας Βάθης Κυριάκο Κογχυλάκη, για να διαπιστώσουμε ένα σοβαρό περιβαλλοντικό πρόβλημα που υπάρχει εκεί. Πραγματικά διαπιστώσαμε ότι το εγκαταλελειμμένο, πλέον, εργοστάσιο και οι επίσης εγκαταλελειμμένοι παράκτιοι χώροι φόρτωσης, με αποτέλεσμα η συνολική εικόνα και η ρύπανση της περιοχής να αποτελεί μια ντροπή για τον τόπο μας. Μετά από δύο χρόνια ξαναβρεθήκαμε στην ίδια περιοχή και είδαμε ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει, πέραν του ότι ορισμένα από τα αντικείμενα που ήταν στη στεριά έχουν καταλήξει στη θάλασσα», σημείωσε ο κ. Καραβαράκης.

Παράλληλα, υπενθύμισε ότι «η περιοχή ανήκει στο Δίκτυο Natura 2000, είναι προστατευόμενη και απορώ πώς επίσης σειρά ετών οι κυβερνώντες αυτόν τον τόπο και οι έχοντες την τύχη του τόπου αυτού στα χέρια τους αφήνουν αυτή την κατάσταση να διαιωνίζεται. Διερωτόμαστε, λοιπόν: θα γίνει επιτέλους κάτι εκεί για την ανάπλαση του περιβάλλοντος; Ή το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να κάνουμε τη δουλειά και να καταστρέφουμε το περιβάλλον;».

Ο πρόεδρος του Συλλόγου “Φίλοι του Βυθού” τόνισε ότι «θα πρέπει όλοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Και αν δεν μπορεί να αναλάβει τις ευθύνες του αυτός που δημιούργησε το πρόβλημα, θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες τους η πολιτεία, το κράτος, ο περιφερειάρχης, ο αντιπεριφερειάρχης, ο οποίος απ' ό,τι γνωρίζω είναι και ένας ευαίσθητος άνθρωπος στα θέματα περιβάλλοντος. Και ο Δήμος Κισάμου, μπροστάρης. Για να δούμε πώς θα λυθεί επιτέλους αυτό το πρόβλημα. Αυτή η κατάσταση δεν πρέπει να παραμείνει ως έχει. Είναι δυσφήμιση για τον τόπο μας, είναι δυσφήμιση για τα Χανιά».

Ο σύμβουλος της Τοπικής Κοινότητας Βάθης Κυριάκος Κογχυλάκης επεσήμανε, από την πλευρά του, ότι «ευχαριστούμε τα μέλη του Συλλόγου “Φίλοι του Βυθού” που ξαναήρθαν στην περιοχή μας και διαπίστωσαν, δυστυχώς, για άλλη μια φορά, τα χάλια μας. Γιατί δεν μπορούμε να το πούμε διαφορετικά. Γενικά αυτό που έχω να πω για την περιοχή και όχι μόνο για το παλιό εργοστάσιο στο Στόμιο είναι ότι υφίσταται μια συνεχή υποβάθμιση. Είτε με την προσπάθεια κατάργησης κάποιων οργανισμών, π.χ. τον ΤΟΕΒ είτε δίνοντας, το ΥΠΕΚΑ, νέες άδειες για νταμάρια. Έτσι, η περιοχή υποβαθμίζεται συνεχώς».

ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ

Υπενθυμίζεται ότι ανάλογες επισημάνσεις είχε κάνει ο κ. Καραβαράκης και τον Φεβρουάριο του 2011, μετά την πρώτη επίσκεψη στην περιοχή.

Συγκεκριμένα, είχε δηλώσει, στα “Χ.Ν.”, ότι «αυτό που μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν τα υπολείμματα του αμιάντου, τα οποία είναι σκορπισμένα σε όλη την περιοχή, ακόμα και στη θάλασσα, στην οποία εντοπίσαμε... φορτηγά, λαμαρίνες, γύψο σε μεγάλη έκταση. Η λάσπη και το ίζημα του γύψου είναι διασκορπισμένα σε όλη την περιοχή. Απ' ό,τι μπορέσαμε να δούμε και μιλώντας με κατοίκους της περιοχής, διαπιστώσαμε ότι ενώ πρώτα δεν υπήρχε καθόλου χλωρίδα στη θαλάσσια περιοχή, είχε εξαφανιστεί δηλαδή κάθε μορφή ζωής όσον αφορά τα φύκια και τα άλλα φυτά της θάλασσας, αρχίζουν δειλά - δειλά και ξαναβγαίνουν αυτά, κάτι πολύ ενθαρρυντικό, μια που η φύση με τους μηχανισμούς που έχει μπορεί σιγά - σιγά και επανακάμπτει. Αυτό, όμως, που δεν μπορεί η φύση σε καμία περίπτωση να κάνει είναι να αποβάλλει τα φορτηγά, τις λαμαρίνες και όλη αυτή τη βρωμιά. Χρειάζεται, λοιπόν, άμεσα να παρέμβει η πολιτεία, να αποκατασταθεί το περιβάλλον στο σημείο αυτό, να γίνουν τα απαραίτητα έργα για να μην ξαναδούμε τέτοιες εικόνες».

ΑΠΟΨΗ

Ανυπόληπτοι ευρωπαϊστές

και ευυπόληπτοι λαϊκιστές

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ

Όταν στα τέλη του 2009, αρχές 2010, η κρίση, που είχε ξεκινήσει τον Σεπτέμβριο του 2008 από τις μεγάλες αμερικανικές τράπεζες στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, χτυπούσε για τα καλά τον πλέον αδύναμο κρίκο της Ευρωζώνης, την Ελλάδα, έντρομο το πολιτικό προσωπικό της χώρας διαπίστωνε ότι “το πάρτι τελείωσε”.

Ρευστότητα τέλος.

Τέλος, δηλαδή, στα χρήματα που δανειζόταν, επί σειρά ετών, με πολύ χαμηλά επιτόκια, η χώρα μας προκειμένου να τα ξοδεύει πέρα δώθε, χωρίς ουδείς -ή σχεδόν ουδείς- να ασχολείται. Όλοι, άλλωστε, ή σχεδόν όλοι, πολιτικοί και πολίτες, ήθελαν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ολοένα και περισσότερα.

Για τη Δημόσια Διοίκηση, την Υγεία και τα φάρμακα, την Παιδεία, τους μισθούς, την Άμυνα και την ασφάλεια. Για τους ίδιους, τους άλλους, τα “δικά μας παιδιά”, τους νυν και αεί ημέτερους και τους εν δυνάμει ημέτερους...

“Και ο μήνας έχει εννιά”.

Αδιαφορώντας, πολιτικοί -η ευθύνη των οποίων είναι σαφώς πολύ μεγαλύτερη- και πολίτες για το αν το κράτος είχε τη δυνατότητα να τα προσφέρει, χωρίς την έκδοση ολοένα και περισσότερων ομολόγων (δηλαδή μέσω δανεισμού).

Αδιαφορώντας και γιατί, πραγματικά, το κράτος δεν είχε αυτή τη δυνατότητα, δηλαδή για την τεράστια φοροδιαφυγή και εισφοροδιαφυγή, τη διαφθορά, την παραοικονομία και το αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο, καθώς οι εισαγωγές ήταν πολύ περισσότερες από τις εξαγωγές δεδομένου ότι η χώρα είχε χάσει ένα μεγάλο μέρος της παραγωγικής της βάσης και ταυτόχρονα αδυνατούσε να επενδύσει, με σχέδιο και στοχοπροσήλωση, στις νέες τεχνολογίες και στην καινοτομία.

Εκείνη την περίοδο, η “κληρονομιά” της κυβέρνησης Καραμανλή, που δραπέτευσε διά των εκλογών του Οκτωβρίου 2009, στην κυβέρνηση Παπανδρέου, που... βιαζόταν να κυβερνήσει, ήταν, μεταξύ πολλών άλλων, ένα κράτος υπό διάλυση (“επανίδρυση” το είχαν “βαφτίσει” τα “γαλάζια” παιδιά) και ένα τεράστιο πρωτογενές δημόσιο έλλειμμα, ύψους 24 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Τούτο σήμαινε ότι ακόμη και αν η χώρα σταματούσε να πληρώνει τα δάνειά της, τους τόκους και τα τοκοχρεολύσια, τα έξοδά της (για μισθούς, συντάξεις κ.λπ.) ήταν περισσότερα από τα έσοδά της κατά 24 δισ. ευρώ, στο τέλος του 2009!

Σε μια περίοδο, μάλιστα, που οι χρηματοδοτικές “στρόφιγγες” είχαν κλείσει για τα καλά και τα επιτόκια των ομολόγων του ελληνικού Δημοσίου είχαν αρχίσει να παίρνουν την ανηφόρα, πριν χαρακτηριστούν “σκουπίδια” από τις αγορές. Τις ίδιες αγορές, που έως πριν από την εξάπλωση της κρίσης, χρηματοδοτούσαν αφειδώς την Ελλάδα (των... τριών Α!) με φτηνό χρήμα.

Τι θα μπορούσε να κάνει τότε μία -οποιαδήποτε- κυβέρνηση με δεδομένο ότι σοβαρά και αποτελεσματικά μέτρα ανάσχεσης της κρίσης δεν είχαν ληφθεί εγκαίρως, αλλά και με βάση τη δεδομένη ευρωπαϊκή πολιτική και οικονομική πραγματικότητα;

Πολλές επιλογές δεν υπήρχαν.

Ή θα προχωρούσε σε παύση πληρωμών, μην καταβάλλοντας υψηλόποσα δάνεια και τόκους και, ταυτόχρονα, θα εξαναγκαζόταν σε μία εξαιρετικά βίαιη περικοπή πόρων, ύψους 24 δισ. ευρώ, από μισθούς, συντάξεις, νοσοκομεία, σχολεία, άμυνα, ασφάλεια, πρόνοια, έργα υποδομών κ.λπ. προκειμένου να ισοσκελιστεί ο προϋπολογισμός, διότι άλλα δάνεια δεν θα μπορούσε να λάβει.

Κίνηση, που αναπόφευκτα θα οδηγούσε την Ελλάδα στην απόφαση να βγει, οικειοθελώς, εκτός Ευρωζώνης (δηλαδή να επιστρέψει στη δραχμή) προκειμένου να μπορέσει να “κόψει” χρήμα για να αντιμετωπίσει τον απόλυτο εφιάλτη της ανεξέλεγκτης χρεωκοπίας, της διεθνούς απομόνωσης και της εσωτερικής οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής.

Ή θα αναγκαζόταν να προσφύγει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, όπως είχαν πράξει και άλλα κράτη ανά τον κόσμο κατά το παρελθόν, και στους Ευρωπαίους (συν)εταίρους, ζητώντας εσπευσμένα βοήθεια, όπως, σε (αν)ύποπτο -πολιτικά- χρόνο είχε προειδοποιήσει από το βήμα της Βουλής ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, ζητώντας αλλαγή πολιτικής.

Από την άτακτη χρεωκοπία επελέγη αναγκαστικά και βεβιασμένα -παρά τις ανεύθυνες προεκλογικές υποσχέσεις προς κάθε κατεύθυνση και συντεχνία για λεφτά που υπάρχουν αν, αν και αν...- η προσφυγή στο ΔΝΤ.

Και εν συνεχεία, δυστυχώς, η πολιτική ατολμία για ρήξεις με το αμαρτωλό παρελθόν και για συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις, αλλά και η ψήφιση και η λήψη συγκεκριμένων οριζόντιων άδικων μέτρων, τα οποία οδήγησαν σε εσωτερική υποτίμηση, τρομακτική ύφεση, υψηλότατη ανεργία και απώλεια της εθνικής κυριαρχίας.

Οδήγησαν, δηλαδή, σε ό,τι ανέμεναν, λίγο - πολύ, όσοι γνώριζαν τα “ποιοτικά” χαρακτηριστικά του ελληνικού πολιτικού συστήματος, αλλά και τις επικίνδυνες και καταστροφικές οικονομικές ιδεοληψίες του ΔΝΤ, συνεπικουρούμενου τούτη τη φορά από τη γερμανική πολιτική ηγεσία, που επιθυμούσε να... τιμωρήσει και να συνετίσει τους Έλληνες για τις αμαρτίες του παρελθόντος.

Η συνέχεια είναι, λίγο - πολύ, γνωστή.

Και καταδεικνύει έως και σήμερα το μεγάλο έλλειμμα ηγεσίας σε τούτη τη χώρα.

Στην πολιτική σκηνή της οποίας κυριαρχούν οι ανυπόληπτοι, ως επί το πλείστον, ευρωπαϊστές - κρατιστές και οι ευυπόληπτοι, ως επί το πλείστον, λαϊκιστές - κρατιστές, με τις διαφορές, ενίοτε, να είναι δυσδιάκριτες...

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΝΗΣΙ ΑΓΙΩΝ ΘΕΟΔΩΡΩΝ

Επισκέψιμο για το κοινό το εκτροφείο αιγάγρων;

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ

Δεσπόζει στα βόρεια παράλια των Χανίων, σε απόσταση 850 μέτρων από την ακτή της Αγίας Μαρίνας. Με αξιοσήμαντη ιστορία την περίοδο της Ενετοκρατίας, γεγονός που επιβάλλει την ανάδειξη των εκτεταμένων “λειψάνων” των δύο φρουρίων που βρίσκονται εκεί, με σχετικές πρωτοβουλίες να έχουν ήδη αναληφθεί από την αρμόδια Αρχαιολογική Υπηρεσία. Εκτροφείο, από το 1963, για τη διατήρηση του κρητικού αιγάγρου, άρα απρόσιτο για το κοινό, που έχει τη δυνατότητα να το επισκέπτεται μόνο στις 8 Ιουνίου κάθε χρόνο, ημέρα της εορτής των Αγίων Θεοδώρων.

Αυτό, ωστόσο, ενδέχεται να αλλάξει το επόμενο διάστημα καθώς η Διεύθυνση Δασών Χανίων, έχοντας ήδη το “πράσινο φως” του Υπουργείου Περιβάλλοντος, εξετάζει σοβαρά το ενδεχόμενο, σε συνεργασία με τον Δήμο Χανίων, να καταστεί επισκέψιμο, υπό πολύ συγκεκριμένους όρους και προϋποθέσεις, το νησί Θοδωρού ή Τουρλουλού, ή Turlu Adasi (από τους Τούρκους), που κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν Ακοίτιον. 

Το θέμα της επισκεψιμότητας τίθεται σε διαχειριστικό σχέδιο, που εκπόνησαν για το νησί οι δασολόγοι της Διεύθυνσης Δασών Χανίων Γιάννης Ρεκατσίνας, Μανώλης Παπαδάκης και Παρασκευή Νούσια, σε στενή συνεργασία με τους υπαλλήλους της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Κρήτης και Δωδεκανήσου, Τάσο Σακκούλη, δασολόγο - ορνιθολόγο και Ελένη Διαμαντή, δασολόγο. Σχέδιο που έχει ήδη κατατεθεί προς έγκριση στη Διεύθυνση Συντονισμού και Επιθεώρησης Δασών της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Κρήτης.

Η πρωτοβουλία αυτή είναι σημαντική και αναμένεται να προκαλέσει -θετικές- εξελίξεις καθώς μέχρι σήμερα δεν είχε συνταχθεί κανένα διαχειριστικό σχέδιο και οι όποιες διαχειριστικές δράσεις ήταν αποσπασματικές, στηριζόμενες σε προτάσεις και έγγραφα μελετητών του κρητικού αιγάγρου.

Όπως επισημαίνει στις “Διαδρομές” ο κ. Ρεκατσίνας, «το διαχειριστικό σχέδιο συντάχθηκε με σκοπό τη διατήρηση και τη βελτίωση του εκτροφείου του κρητικού αιγάγρου και τη μείωση των προβλημάτων που έχουν δημιουργηθεί από τη λειτουργία του, τόσο για τον κρητικό αίγαγρο όσο και στο περιβάλλον του. Παράλληλα, προτείνονται μια σειρά επεμβάσεων και έργων που θα συμβάλουν θετικά στην προστασία και διατήρηση της άγριας πτηνοπανίδας. Επίσης εξετάζεται η επισκεψιμότητα του νησιού με τους κανόνες και τις αρχές που διέπουν τις προστατευόμενες περιοχές, με στόχο την ανάδειξη της περιοχής και την ευαισθητοποίηση του κοινού σε περιβαλλοντικά θέματα, ειδικότερα δε αυτά που αφορούν τον κρητικό αίγαγρο», σημειώνει με έμφαση ο κ. Ρεκατσίνας, τονίζοντας ότι στο διαχειριστικό σχέδιο επισημαίνεται ότι «θα πρέπει να εκπονηθεί ένα σχέδιο επισκεψιμότητας, που θα λαμβάνει υπόψη όλες τις δυνατότητες και περιορισμούς που αφορούν σ’ αυτό.

Μεταξύ άλλων, αναφέρεται ότι «οι επισκέπτες θα φτάνουν και θα αποχωρούν από το νησί με καραβάκι που θα προσεγγίζει στην προβλήτα που θα κατασκευαστεί στον όρμο που υπάρχει στη νότια πλευρά του» καθώς και ότι «θα κατασκευαστεί δίκτυο μονοπατιών συνολικού μήκους 3.700 μέτρων. Ουσιαστικά, θα διανοιχτούν τα παλιά μονοπάτια, ίχνη των οποίων σώζονται. Τα μονοπάτια αυτά θα διέρχονται από διάφορους τύπους οικοτόπων καθώς επίσης και από το ασβεστοκάμινο και τον ένα κάστρο, στην υψηλότερη κορυφή. Έτσι, θα παρέχεται η δυνατότητα γνωριμίας με το νησί και τα χαρακτηριστικά του στοιχεία».

Ο κ. Ρεκατσίνας υπογραμμίζει, ακόμη, ότι «η επισκεψιμότητα στο νησί πρέπει να συνδυαστεί με την ανάδειξη και προβολή των φρουρίων. Για να καταστούν επισκέψιμα απαιτείται να πραγματοποιηθούν εργασίες στερέωσης και διαμόρφωσης από την αρμόδια αρχαιολογική υπηρεσία. Επί πλέον πρέπει να σταματήσει η παραπέρα υποβάθμισή τους με την αποτροπή της προσέγγισης των αιγάγρων σ’ αυτά περιφράζοντάς τα».

ΤΟ ΝΗΣΙ

Το νησί των Αγίων Θεοδώρων βρίσκεται περίπου 8 χιλιόμετρα δυτικά - βορειοδυτικά της πόλης των Χανίων. Το σχήμα του νησιού είναι τριγωνικό με διαστάσεις 1.550 μέτρα στο μήκος και 750 μέτρα πλάτος, ενώ το μέγιστο υψόμετρο είναι 156 μέτρα. Η συνολική έκταση είναι περίπου 68 εκτάρια. Το 1963 οι Άγιοι Θεόδωροι ανακηρύχτηκαν εκτροφείο για τη διατήρηση του αγριμιού και έκτοτε η Διεύθυνση Δασών Χανίων ανέλαβε τη διαχείρισή του.

Το νησί δεν είχε καλλιεργηθεί ποτέ, αλλά χρησιμοποιούνταν ως χειμερινός βοσκότοπος από τους κατοίκους των γειτονικών χωριών στην απέναντι ακτή. Επιπλέον, στο παρελθόν πραγματοποιούταν παραγωγή ασβέστου, βάσει της παρουσίας αρκετών ασβεστοκάμινων.

Σήμερα, η μόνη ανθρώπινη παρουσία περιορίζεται στους δύο φύλακες της Δασικής Υπηρεσίας και στους εποχιακούς εργάτες που εκτελούν διάφορα έργα, όπως φυτεύσεις, τάισμα των αγριμιών το καλοκαίρι κ.λπ. Επιπλέον, υπάρχει, περίπου στο κέντρο του νησιού, η εκκλησία των Αγίων Θεοδώρων, όπου κάθε καλοκαίρι στις 8 Ιουνίου πραγματοποιείται λειτουργία και η Δασική Υπηρεσία επιτρέπει την επίσκεψη σε κατοίκους των γειτονικών κοινοτήτων, αλλά και σε άλλους προσκυνητές.

Τρεχούμενα ρυάκια και φρέσκο νερό δεν υπάρχουν. Εδώ και οκτώ, περίπου, χρόνια έχει τοποθετηθεί υποθαλάσσια μία σωλήνα που μεταφέρει στο νησί πόσιμο νερό από την πρώην Κοινότητα της Αγίας Μαρίνας. Το νερό χρησιμοποιείται στο πότισμα των φυτεμένων δενδρυλλίων και για τις ανάγκες των αγριμιών. Για το τελευταίο έχουν κατασκευαστεί ειδικές μεταλλικές ποτίστρες, οι οποίες έχουν τοποθετηθεί σε δύο θέσεις μεταξύ του φυλακίου και της εκκλησίας. Σημαντικές ποσότητες νερού αποθηκεύονται σε δεξαμενές που έχουν κατασκευαστεί κοντά στην εκκλησία, ενώ υπάρχουν δεξαμενές στα κάστρα, οι οποίες θα μπορούσαν να επιδιορθωθούν και να χρησιμοποιηθούν για την καλύτερη κατανομή των θέσεων υδροληψίας.

ΤΟ ΑΓΡΙΜΙ

Στο νησί δεσπόζει η μορφή του κρητικού αιγάγρου. «Ο πληθυσμός των αγριμιών στο νησί δημιουργήθηκε προφανώς από ένα σχετικά μικρό αριθμό εισαγμένων αιγάγρων. Το 1928 έγινε με επιτυχία η εισαγωγή ενός ζευγαριού αιγάγρων στο νησί των Αγίων Θεοδώρων. Ακόμη ένα ζευγάρι αιγάγρων μεταφέρθηκε στο νησί το 1937 και άλλο ένα το 1945. Και τα τρία αυτά ζευγάρια των αιγάγρων ήταν καθαρόαιμα και προέρχονταν από τον ενδημικό πληθυσμό των αγριμιών που είναι στα  Λευκά Όρη. Από τα ζευγάρια αυτά προήλθε ένας πληθυσμός γύρω στα 100 άτομα. Το αγρίμι πέρασε από αρκετές στενωπούς, οι οποίες είχαν σαν αποτέλεσμα τη μείωση της γενετικής του ποικιλομορφίας καθώς και λίγα μόνο άτομα δημιούργησαν ομομικτικά τους νέους πληθυσμούς. Η απώλεια αυτή είναι μεγαλύτερη σε ζώα όπως το αγρίμι επειδή λόγω ιεραρχίας ένα σημαντικό ποσοστό των αρσενικών δεν ζευγαρώνουν (είναι αναπαραγωγικώς ανενεργά)», σημειώνει ο κ. Ρεκατσίνας.

Παράλληλα, παραδέχεται ότι «η ακριβής πληθυσμιακή εξέλιξη του αγριμιού στο νησί δεν είναι γνωστή. Αυτό οφείλεται στην έλλειψη συστηματικής καταγραφής και έρευνας. Τα πληθυσμιακά δεδομένα που κατά καιρούς παρουσιάζονται αποτελούν μεμονωμένες προσπάθειες ερευνητών και έχουν βασιστεί σε διαφορετικές μεθοδολογίες. Έτσι, δεν είναι δυνατή η σύγκρισή τους, παρ’ όλα αυτά όμως, με κάποιες παραδοχές μπορούν να μας δείξουν την τάση του πληθυσμού. Επιπλέον, υπάρχει σημαντική έλλειψη δημογραφικών στοιχείων. Το φθινόπωρο του 2002 πραγματοποιήθηκε καταμέτρηση με συνδυασμό μεθόδων (καταμέτρηση από θέσεις θέας και τομές) και ο πληθυσμός εκτιμήθηκε στα 75 άτομα. Εκ πρώτης, διαπιστώθηκε το μεγάλο ποσοστό αρσενικών ατόμων. Το φθινόπωρο του 2005 έγινε εκτίμηση του πληθυσμού και δεν διαπιστώθηκε μείωση ή αύξηση του αριθμού. Σημειώνεται ότι αγρίμια έχουν κατά καιρούς απομακρυνθεί από το εκτροφείο, κυρίως για μεταφορά τους σε άλλα εκτροφεία ή σε ζωολογικούς κήπους».

Ο κ. Ρεκατσίνας επισημαίνει ακόμη ότι «το εκτροφείο των Αγίων Θεοδώρων έχει παίξει και θα παίξει ακόμα μεγαλύτερο ρόλο στην προστασία του αγριμιού, καθώς πέραν του πληθυσμού της Σαμαριάς, είναι σήμερα ο αμέσως επόμενος γενετικά καθαρός πληθυσμός του είδους. Σήμερα το εκτροφείο παρουσιάζει προβλήματα που αφορούν κυρίως στην υποβάθμιση του βιοτόπου του αγριμιού καθώς και στη δημογραφική σύνθεση του πληθυσμού του, καθώς υπάρχουν πολλά αρσενικά. Επιπλέον, οι σημερινές αντιλήψεις για την προστασία και διαχείριση ενός είδους έχουν αλλάξει. Το ευρύτερο κοινό ενδιαφέρεται και ενημερώνεται για αυτά τα ζητήματα, σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν, ενώ παράλληλα έχει την ανάγκη να έρχεται σε επαφή με τη φύση και ειδικά με προστατευόμενα είδη. Αυτή η αλλαγή στη νοοτροπία και συμπεριφορά του κοινού αποτελεί μια ευκαιρία για τη Δασική Υπηρεσία να προβάλλει το έργο της, αλλά και να αυξήσει τα έσοδά της, χρήματα τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν στη διαχείριση του εκτροφείου».

ΛΟΙΠΗ ΠΑΝΙΔΑ

Αξιοσημείωτο είναι, επίσης, ότι το νησί των Αγίων Θεοδώρων αποτελεί χώρο φωλιάσματος μερικών σημαντικών ειδών της ορνιθοπανίδας, όπως ο Πετρίτης και ο παγκοσμίως απειλούμενος Μαυροπετρίτης (2004, 12 άτομα). Επιπλέον, αποτελεί τον χώρο στάθμευσης πολλών μεταναστευτικών ειδών, καθώς επίσης και χώρο τροφοληψίας για κάποια απ’ αυτά. Η υποβάθμιση ή και εξαφάνιση των υγροτόπων της γειτονικής ακτής αναγκάζει πολλά παρυδάτια πουλιά να σταθμεύσουν και να βρουν καταφύγιο στο νησί, όπου η όχληση είναι αμελητέα, αλλά παράλληλα δεν μπορεί να τους προσφέρει τροφή. Ο Σπιζαετός φώλιαζε στο νησί πριν από περίπου 3 δεκαετίες, αλλά όχι πλέον σήμερα. Το μόνο είδος ερπετού που έχει καταγραφεί στο νησί είναι η σαύρα Podarcis erhardii. ενώ δεν έχει παρατηρηθεί κανένα είδος αμφιβίου. Τα γνωστά είδη θηλαστικών στο νησί είναι το αγρίμι, ο λαγός και ο αρουραίος (Rattus norvegicus). Στο παρελθόν είχαν καταγραφεί η Μεσογειακή Φώκια (Monachus monachus), ο ποντικός (Mus domesticus) και το κουνέλι, είδη που δεν παρατηρούνται σήμερα.

ΘΟΔΩΡΟΥ Ή ΤΟΥΡΛΟΥΛΟΥ

Στην ιστορία του νησιού αναφέρθηκε ο αρχαιολόγος Μιχάλης Ανδριανάκης. Το νησί των Αγίων Θεοδώρων, ή Θοδωρού (από το ναό των Αγίων Θεοδώρων), ή Τουρλουλού, ή Turlu Adasi (από τους Τούρκους), ονομαζόταν στην αρχαιότητα Ακοίτιον.

Το 1574 οι Βενετοί, στα πλαίσια της ενίσχυσης της οχύρωσης της πόλης των Χανιών και της παρεμπόδισης της προσέγγισης Τουρκικών πλοίων, έκτισαν πάνω στο νησί δύο φρούρια. Από αυτά το μεγαλύτερο κτίστηκε στην ψηλή κορυφή του νησιού για να ελέγχει το θαλάσσιο δρόμο και το άλλο, ουσιαστικά ένας προμαχώνας, στη νοτιοδυτική γωνία του νησιού, για να παρεμποδίζουν την προσέγγιση πλοίων στη στεριά. Τα φρούρια είχαν μια μικρή φρουρά και ήταν καλά οπλισμένα.

Κατά την πολιορκία των Χανίων από τους Τούρκους, ο στόλος προχώρησε στις 13 Ιουλίου 1645 από τη Μονή Γωνιάς, όπου αποβιβάστηκε, προς την πόλη, παράλληλα με το στρατό, που ακολούθησε την ίδια διαδρομή από τη στεριά. Οι Τούρκοι κατάφεραν να αποβιβαστούν στο νησί και να πολιορκήσουν στενά τα δυο φρούρια. Στο πάνω φρούριο ο διοικητής του, Biaggio Julian, αφού αντιστάθηκε σθεναρά, άνοιξε την πόρτα και προσποιήθηκε ότι παραδόθηκε. Οι Τούρκοι μπήκαν μέσα και αυτός ανατίναξε το μπαρούτι, σπέρνοντας τον θάνατο σε εχθρούς και φίλους.

«Στους επόμενους αιώνες το νησί δεν ξαναχρησιμοποιήθηκε ως οχυρό. Το τελευταίο διάστημα συζητούμε πως θα γίνει επισκέψιμο και πως θα αναδειχτούν τα εκτεταμένα “λείψανα” των φρουρίων, αφού προηγηθεί καθαρισμός και ανασκαφική έρευνα. Για το θέμα αυτό είμαστε σε διάλογο με τον Δήμο Χανίων και τους φορείς της Βενετίας, ώστε παράλληλα να τιμάται η μνήμη των ηρωικών υπερασπιστών του, που αποτελεί την πρώτη πράξη του μακροχρόνιου Κρητικού Πολέμου», σημείωσε ο κ. Ανδριανάκης.

ΑΠΟΨΗ

“Στου κασίδη το κεφάλι”...

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ

 Ανακαλύψαμε... την Αμερική! Τις προάλλες. Όταν ο βουλευτής του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς Παναγιώτης Λαφαζάνης είπε, μεταξύ άλλων, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι έτοιμος να κυβερνήσει.

Και εγένετο... χαμός στη δημόσια σφαίρα!

Για το αυτονόητο.

Διότι προφανώς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι έτοιμος να κυβερνήσει.

Δεν έχει λύσει τα εσωτερικά του “ζητήματα”, με αποτέλεσμα να εμφανίζει ακόμη, λιγότερο ωστόσο από το πρόσφατο παρελθόν, δείγματα διγλωσσίας.

Δεν έχει κυβερνητική εμπειρία, με ελάχιστες εξαιρέσεις.

Δεν έχει καν σαφείς, συγκεκριμένες και ξεκάθαρες θέσεις σε μια σειρά από θέματα, για πολλά από τα οποία υποστηρίζει εναλλακτικές προτάσεις που εύκολα καταθέτει κανείς όταν βρίσκεται στην αντιπολίτευση, αλλά συνήθως ουδέποτε εφαρμόζει όταν αναλάβει την εξουσία.

Πόσω δε μάλλον σε μια τόσο δύσκολη, πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά, συγκυρία, χωρίς χρονικά περιθώρια ανοχής.

Ακόμη και το αν πραγματικά θέλει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας, τούτη τη δεδομένη χρονική στιγμή, αμφισβητείται εντόνως. Και όχι άδικα.

Ας είμαστε ειλικρινείς, ωστόσο, παραμερίζοντας τις όποιες ιδεολογικές ή κομματικές και άλλες “παρωπίδες”.

Ποιο από τα δύο κόμματα, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που διαφέντευαν -με την ψήφο, φυσικά, των Ελλήνων πολιτών, για να μην ξεχνιόμαστε- την τύχη της χώρας εδώ και 38 χρόνια αποδείχθηκε στην πράξη ότι ήταν έτοιμο να κυβερνήσει;

Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, το 1981;

Η ΝΔ του Κώστα Μητσοτάκη, το 1990;

Η ΝΔ του Κώστα Καραμανλή, το 2004;

Ή το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου, το 2009;

Με άλλα λόγια, η συζήτηση περί κυβερνητικής ετοιμότητας του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει νόημα, διότι η απάντηση στο σχετικό ερώτημα είναι εκ των προτέρων γνωστή. Ακόμη και στα ίδια τα στελέχη του.

Αν, τελικά, με την ψήφο των πολιτών, κληθεί στο μέλλον να κυβερνήσει, θα μάθει στην πράξη, κουτσά στραβά...

“Στου κασίδη του κεφάλι μαθαίνουν οι μπαρμπέρηδες”, συνηθίζει να λέει ο λαός.

Εκεί, άλλωστε, έμαθαν, επίσης κουτσά στραβά, και οι προηγούμενοι...