Κυκλοφοριακό
στα Χανιά
και... απελπισμένοι
«Δεν αντιδικώ με δύο κατηγορίες πολιτών: τους βουλευτές και τους απελπισμένους», είχε δηλώσει παλιότερα ο δήμαρχος Χανίων Κυριάκος Βιρβιδάκης.
Η δήλωσή του αυτή είχε γίνει μετά από έντονη κριτική που είχε δεχθεί από τον βουλευτή Χανίων του ΠΑΣΟΚ Μανώλη Σκουλάκη για το θέμα της κυκλοφοριακής μελέτης.
Δεν είμαι -ούτε ενδιαφέρομαι να γίνω- βουλευτής. Τείνω, ωστόσο, να δηλώσω «απελπισμένος» σε ό,τι αφορά το κυκλοφοριακό σε αυτή την πόλη. Και, απ’ όσο μπορώ να αφουγκράζομαι την τοπική κοινωνία, δεν είμαι ο μόνος.
Υπό αυτή την έννοια, δράττομαι της ευκαιρίας να επισημάνω ορισμένα πράγματα, εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι ο κ. Δήμαρχος δεν αντιδικεί με «απελπισμένους».
Εδώ και χρόνια ακούμε για την κυκλοφοριακή μελέτη. Αντιπαρέρχομαι την όποια κριτική έχει ασκηθεί μέχρι σήμερα για το περιεχόμενο της μελέτης, για την «αποσπασματικότητά της», για τα όποια μειονεκτήματα και τις όποιες ελλείψεις.
Ξεκινώ, καλή τη προθέσει, με τη σκέψη ότι η κυκλοφοριακή μελέτη, όταν και όπως εφαρμοστεί -και αν, φυσικά, μέχρι τότε δεν χρειάζεται επικαιροποίηση (!)- θα δώσει λύση στο έντονο κυκλοφοριακό πρόβλημα που βιώνουν καθημερινά όσοι ζουν στα Χανιά ή τα επισκέπτονται.
Εως τότε, όμως, τι γίνεται; Δυστυχώς, σχεδόν τίποτα. Ούτε καν συγκεκριμένες κυκλοφοριακές ρυθμίσεις, όπως μονοδρομήσεις, πεζοδρομήσεις, ρυθμίσεις φαναριών, εφαρμογή της μελέτης των ποδηλατοδρόμων - πεζοδρόμων και άλλες παρεμβάσεις, που έχουν προτείνει, κατά καιρούς, το Τμήμα Δυτικής Κρήτης του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, συγκοινωνιολόγοι, αλλά και πολίτες.
Την ίδια ώρα, η αντιπολίτευση υπενθυμίζει ότι οι προεκλογικές υποσχέσεις για περιφερειακά πάρκινγκ, όπως και για Γραφείο Κυκλοφοριακών Θεμάτων, έχουν ξεχαστεί, ενώ κατηγορεί τη Δημοτική Αρχή για κωλυσιεργία στο θέμα της εφαρμογής της μελέτης.
Η πρόσληψη δεκάδων δημοτικών αστυνομικών, πριν από καιρό, ήταν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να μπει, στο μέτρο του δυνατού και του εφικτού, μία τάξη στους κεντρικούς, έστω, δρόμους της πόλης.
Δεν θα λυνόταν, σε καμία περίπτωση, το πρόβλημα. Αλίμονο αν ήταν τόσο απλό, τόσο εύκολο. Απλά, θα βελτιωνόταν λίγο η κατάσταση. Θα διαπιστώναμε μία, κάποια, αλλαγή, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τα διπλοπαρκαρίσματα, που ενίοτε δημιουργούν «έμφραγμα» στο κέντρο της πόλης.
Και αυτό, αρχικά, φαινόταν να επιτυγχάνεται, εν μέρει τουλάχιστον. Η σφυρίχτρα έφερε αποτελέσματα. Όχι εντυπωσιακά, αλλά έφερε. Ο φόβος της κλήσης, γαρ.
Αυτά στην αρχή. Διότι όσο περνούσε ο καιρός, όχι μόνο δεν υπήρχαν πρωτοβουλίες για μερική, έστω, αντιμετώπιση του προβλήματος, αλλά διαπίστωνε κανείς ότι η σφυρίχτρα ακουγόταν όλο και λιγότερο. Δεν μου αρέσει ο ήχος της. Εκτιμώ, όμως, τη χρησιμότητά του. Ανοίγει τους δρόμους. Όταν ακούγεται. Διότι όταν επικρατεί σιωπή, επικρατεί και κυκλοφοριακή αναρχία.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα. Ένα από τα πολλά. Τρίτη 18 Αυγούστου, 10.40 το πρωί. Όσοι κατηφόριζαν οδικώς την οδό Τζανακάκη διαπίστωναν έκπληκτοι ότι ο κυκλοφοριακός φόρτος οφείλονταν στο γεγονός ότι είχαν διπλοπαρκάρει -από τη δεξιά πλευρά του δρόμου- όχι ένα, ούτε δύο, αλλά δεκαέξι, συνολικά, αυτοκίνητα, με αποτέλεσμα να έχει δημιουργηθεί μία απαράδεκτη κατάσταση και τα νεύρα των διερχόμενων οδηγών να είναι... τσατάλια.
Ανάλογες εικόνες αντικρίζει κανείς, πολύ συχνά, και στην οδό Σκαλίδη και στην οδό Αποκορώνου και στην οδό Κυδωνίας, αλλά και αλλού. Ακόμη και απέναντι από τη Δημοτική Αγορά! Για να μη μιλήσουμε για την οδό Κισάμου, αλλά και για τα... παρατράγουδα στην οδό Σελίνου.
Με βάση όλα τα παραπάνω, έχω την αίσθηση, αν όχι την πεποίθηση, ότι ο Δήμος Χανίων, έως ότου εφαρμοστεί η κυκλοφοριακή μελέτη -ένας Θεός ξέρει πότε θα καταστεί δυνατό αυτό, παρά τις υποσχέσεις για χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ- οφείλει να ξαναδεί το όλο θέμα.
Να βάλει προτεραιότητες και να προσπαθήσει να επιτύχει συγκεκριμένους στόχους, έστω με το ελάχιστο των ενεργειών, που δεν είναι άλλο από την «αξιοποίηση» των δημοτικών αστυνομικών, αφού -όπως έχει διαφανεί μέχρι σήμερα- δεν επιθυμεί να προχωρήσει σε μεμονωμένες κυκλοφοριακές ρυθμίσεις.
Να δώσει, δηλαδή, έστω, περισσότερη βαρύτητα στην «πρόληψη», δηλαδή στη «σφυρίχτρα που ανοίγει δρόμους», και όχι στη «βιομηχανία κλήσεων», συνήθως για παράνομη, μεν, στάθμευση σε σημεία, ωστόσο, που δεν δημιουργείται πρόβλημα στην κυκλοφορία πεζών και οχημάτων.
Σε κάθε περίπτωση, βέβαια, το πρόβλημα δεν πρόκειται να λυθεί. Αν, ωστόσο, δεν ληφθούν άμεσα κάποιες πρωτοβουλίες, το πρόβλημα θα διογκώνεται, η εικόνα της πόλης δεν θα είναι η επιθυμητή και η κυκλοφοριακή μελέτη ενδεχομένως, όταν έρθει η ώρα να εφαρμοστεί, να μην αρκεί ως λύση. Και αυτό, είμαι σίγουρος, είναι κάτι που κανείς μας δεν θέλει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου