ΙΧΝΗΛΑΤΩΝΤΑΣ - 1/9/2009

Οι εκλογές
σε Δήμους -
Νομαρχίες
και το ΠΑΣΟΚ

Τι κάνουν τα πολιτικά κόμματα στις εκλογές της Αυτοδιοίκησης; Ρητορικό το ερώτημα. Κατά το «τι κάνει η αλεπού στο παζάρι». Εκμεταλλεύονται, χειραγωγούν, παίζουν πολιτικά παιχνίδια, δημιουργούν εξαρτήσεις, σχέσεις δούναι και λαβείν με τους ψηφοφόρους και πολλά άλλα, γνωστά και... μη εξαιρετέα.

Κυρίως, απομονώνουν, αντί να συνθέτουν. Χωρίζουν, αντί να ενώνουν. Δημιουργούν στεγανά για να «μετρήσουν» τις δυνάμεις τους, αλλά και να καταφέρουν να δηλώσουν «νικητές» όταν έρθει η ώρα της καταμέτρησης των «μπλε», των «πράσινων», των «κόκκινων» δήμων και νομαρχιών. Σπάνια, ανοίγουν το παιχνίδι των συνεργασιών. Συνήθως, μετά από πρωτοβουλίες φυσικών προσώπων ή, ακόμη πιο σπάνια, «υπακούοντας» στα αιτήματα τοπικών κοινωνιών, που βλέπουν χωρίς «χρωματιστά» γυαλιά.

Δεν είναι λίγοι όσοι υποστηρίζουν -και δεν έχουν άδικο- ότι καλό θα ήταν τα κόμματα να μην είχαν πρωταρχικό ρόλο και λόγο στις εκλογές για την ανάδειξη δημάρχων, νομαρχών, κοινοταρχών και έπαρχων. Για μια σειρά από λόγους, που όλοι, λίγο - πολύ, αντιλαμβάνονται.

Ωστόσο, επειδή αυτό δεν είναι πολύ πιθανό να συμβεί -και- στη χώρα μας, τα επόμενα χρόνια, καλό θα είναι η όποια κριτική, θετική ή αρνητική, για τις αποφάσεις των κομμάτων που αφορούν τις εκλογές της Αυτοδιοίκησης, να γίνεται με βάση όχι τι θα θέλαμε να ισχύει, αλλά τι ισχύει (ευτυχώς ή δυστυχώς). Με βάση, δηλαδή, την πραγματικότητα.

Πρόλογος αναγκαίος όλα τα παραπάνω για τον σχολιασμό της απόφασης της Επιτροπής Καταστατικού και Πιστοποίησης (ΕΚΑΠ) του ΠΑΣΟΚ, με ημερομηνία 15 Ιουλίου 2009.

Στην απόφαση, που φέρει την υπογραφή του προέδρου της ΕΚΑΠ Γιώργου Ανωμερίτη, αναφέρονται τα εξής:

«Σύμφωνα με το άρθρο 49 του Καταστατικού και τον Κανονισμό Ανάδειξης Υποψηφίων οι υποψήφιοι για τη θέση δημάρχου, έπαρχου, κοινοτάρχη και νομάρχη οφείλουν να εκφράσουν εγγράφως το ενδιαφέρον τους μετά την έκδοση σχετικής εγκυκλίου του γραμματέα Εθνικού Συμβουλίου, απόφασης της Επιτροπής Ανάδειξης Υποψηφίων και Κατευθυντήριας Οδηγίας της ΕΚΑΠ. Το ΠΑΣΟΚ με αποφάσεις του προέδρου και του Εθνικού Συμβουλίου έχει θέσει ως άμεση προτεραιότητα την προκήρυξη και διεξαγωγή εθνικών εκλογών.
Επομένως μέχρι τη διεξαγωγή εθνικών εκλογών, οι οποίες θα διεξαχθούν το αργότερο μέχρι τον Μάρτιο 2010, κανένα μέλος του ΠΑΣΟΚ δεν πρέπει να ανακηρύσσεται υποψήφιος για θέση των αυτοδιοικητικών εκλογών του Οκτωβρίου 2010 και κανένα όργανο να προκαλεί συζητήσεις και αποφάσεις για θέματα αυτοδιοικητικά.
Τυχόν ανακοίνωση υποψηφιότητας για τις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2010 θα θεωρείται ως καταστατική παράβαση και θα παραπέμπεται στην ΕΚΑΠ για πειθαρχικό έλεγχο βάσει του άρθρου 8 του Κανονισμού της.
Το ίδιο ισχύει και για την αυτοανακήρυξη ως υποψηφίου για τις εθνικές εκλογές, χωρίς απόφαση της Επιτροπής Ανάδειξης Υποψηφίων».

Με λίγα λόγια, το ΠΑΣΟΚ απευθύνει ξεκάθαρο μήνυμα προς όλους όσοι σκέφτονται να παίξουν τα δικά τους, προσωπικά, παιχνίδια, στις ερχόμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, τονίζοντας ότι δεν πρόκειται να το επιτρέψει, διότι θα αποβούν, αναπόφευκτα, σε βάρος του κόμματος.

Τονίζει, δε, επίσης ξεκάθαρα, ότι προτεραιότητα για το κόμμα, άρα και για τα στελέχη του, είναι και πρέπει να είναι οι εθνικές εκλογές, οι οποίες θα γίνουν το αργότερο μέχρι τον Μάρτιο του 2010.

Είναι κακό αυτό; Είναι, δηλαδή, μεμπτό, κατακριτέο, ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έλαβε τη συγκεκριμένη απόφαση; Κατά την ταπεινή γνώμη του γράφοντος, όχι. Τουναντίον. Θα είναι μεμπτό, για το ίδιο και τη λειτουργία του, αν δεν την εφαρμόσει στο ακέραιο.

Κι εξηγούμαι. Κατά καιρούς, σε όλη τη χώρα, στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που πολλάκις και ποικιλοτρόπως έχουν «ευεργητηθεί» ευρισκόμενα είτε στις «παρυφές» του κόμματος, είτε μέσα στον μηχανισμό του, το έφεραν προ... τετελεσμένων γεγονότων, ανακοινώνοντας την υποψηφιότητά τους είτε για τις εθνικές, είτε -κυρίως- για τις αυτοδιοικητικές εκλογές, σε χρονική συγκυρία που εκείνα επέλεγαν, για ευνόητους λόγους.

Αυτό -μεταξύ μας- δεν θα ήταν απαραιτήτως κακό (για τις τοπικές κοινωνίες), αν αρκετά από τα εν λόγω στελέχη, που έπραξαν κατά τον συγκεκριμένο τρόπο, είχαν, πράγματι, την ικανότητα, τα προσόντα και τη γνώση για να προσφέρουν στον τόπο. Επίσης, δεν θα ήταν κακό (για το ίδιο το ΠΑΣΟΚ), αν δεν υπήρχαν, εξαιτίας αυτών των αποφάσεων, αλυσιδωτές «καραμπόλες», αντιδράσεις και εσωκομματικές τριβές, που έφερναν, σε πολλές περιπτώσεις, τα αντίθετα αποτελέσματα από τα προσδοκόμενα.

Σε πολλές περιπτώσεις, σε όλη τη χώρα, το ΠΑΣΟΚ αναγκάστηκε, για μια σειρά από λόγους, (εσωκομματικές ισορροπίες... τρόμου, ανυπαρξία ισχυρού λόγου από τις Οργανώσεις, αψιμαχίες πρωτοκλασάτων στελεχών, κ.λπ.) να «λουστεί» τις υποψηφιότητες αυτές, να τις «στηρίξει» και εν συνεχεία να υποστεί τις συνέπειες: είτε την ήττα, είτε την αδυναμία του εκλεγόντος ν’ ανταποκριθεί επαρκώς στα καθήκοντά του. Τα παραδείγματα, διαχρονικά, πολλά.

Αναπόφευκτα, όμως, κάποια στιγμή, τα παθήματα γίνονται μαθήματα. Αποτέλεσμα «παθημάτων», λοιπόν, η εγκύκλιος του ΠΑΣΟΚ, αλλά και γενικότερου πολιτικού σχεδιασμού, με βάση την κοινή λογική. Απομένει να δούμε αν, όντως, θα εφαρμοστεί.

Σε κάθε περίπτωση, βέβαια, τα στελέχη του Κινήματος οφείλουν να θυμούνται ότι πριν από κάθε επιλογή υποψηφίου θα πρέπει να αφουγκράζονται και να λαμβάνουν πολύ σοβαρά υπόψιν τους τις ιδιαιτερότητες, τις ανάγκες και τις απαιτήσεις της κάθε τοπικής κοινωνίας, ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της οποίας -δηλώνουν ότι- εκπροσωπούν. Διαφορετικά, τα αποτελέσματα θα είναι και πάλι αντίθετα από τα προσδοκόμενα. Κι εδώ, άλλωστε, τα παραδείγματα δεν είναι λίγα...