ΙΧΝΗΛΑΤΩΝΤΑΣ - 28/1/2010

«...πέραν του
Ινστιτούτου
Ελιάς Χανίων»

Την Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2010, στη σελίδα 28 της εφημερίδας «Χανιώτικα νέα», δημοσιεύτηκε μια επιστολή - απάντηση του προέδρου του Παραρτήματος Κρήτης του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, Κώστα Καμπιτάκη στα όσα είχα γράψει για το θέμα της μετεγκατάστασης της Διεύθυνσης Αγροτικής Ανάπτυξης της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Χανίων, από την οδό Σφακίων στην Αγιά.

Στην ανταπάντησή μου προς τον κ. Καμπιτάκη ανέφερα, μεταξύ άλλων, τα εξής: «Και μια διευκρινιστική επισήμανση. Εργαζόμενοι μού επεσήμαναν ότι οι ίδιοι επιθυμούσαν, παλιότερα, επί αντινομαρχίας Ροζάκη, τη μετεγκατάσταση της Διεύθυνσης Αγροτικής Ανάπτυξης στο Ινστιτούτο Ελιάς. Το καταγράφω και αν αυτό επιβεβαιώνεται από τα πρακτικά της συνεδρίασης του Νομαρχιακού Συμβουλίου -τα οποία αναζητώ και πιθανότατα θα έχω στα χέρια μου εντός των επόμενων ημερών- θα το γράψω ξεκάθαρα».

Εχω, πλέον, στα χέρια μου τα πρακτικά της συνεδρίασης του Νομαρχιακού Συμβουλίου Χανίων της 9ης Δεκεμβρίου 2004, στην οποία συζητήθηκε το θέμα. Τους εργαζόμενους της Διεύθυνσης Γεωργίας εκπροσώπησε ο κ. Λευτέρης Ντουντουνάκης. Καταγράφω, χωρίς σχολιασμό, αποσπάσματα των απομαγνητοφωνημένων πρακτικών, για να βγάλει καθένας τα συμπεράσματά του.

Αρχικά ο εκπρόσωπος των εργαζομένων ανέφερε: «Έχω δύο ιδιότητες, η μία είναι πρόεδρος των γεωπόνων δημοσίων υπαλλήλων στα Χανιά και η άλλη είναι πρόεδρος του Συνδέσμου Γεωπόνων Χανίων. Θα προτιμήσω να μιλήσω απόψε με την ιδιότητα της ΠΕΚΔΥ, και όχι με την ιδιότητα του προέδρου του Συνδέσμου Γεωπόνων Χανίων, γιατί τα πράγματα εκεί μπλέκονται πολύ περίεργα».

Στη συνέχεια, ο εκπρόσωπος των εργαζομένων σημείωσε, μεταξύ άλλων: «Ποιο είναι το κτήριο που θέλουμε: Ένα κτήριο τουλάχιστον μισή φορά παραπάνω απ’ αυτό (τουλάχιστον, είναι το λίγο, το λιγότερο απ’ αυτό), που εκτός απ' το να καλύπτει τους χώρους των εργαζομένων να ’χει και κάποιους στοιχειώδεις χώρους, να μπορούμε να υποδεχτούμε έναν άνθρωπο, να ’χει ένα χώρο μια στοιχειώδη βιβλιοθήκη, να έχει ένα στοιχειώδη χώρο συσκέψεων, να ’χει κάτι. Αυτός ο χώρος θα πρέπει βεβαίως να βρίσκεται σε ένα σχετικά κεντρικό μέρος της πόλεως των Χανίων. Δεν συμφωνούμε, όπως δεν θα θέλατε να δείτε τη Νομαρχία να βρίσκεται προς τη Σούδα ή προς τις Μουρνιές ή προς το Βαμβακόπουλο, έτσι κι εμείς δεν θέλουμε τη δικιά μας την Υπηρεσία να βρεθεί σε μέρη εκτός της πόλεως των Χανίων, εκτός των ορίων της πόλεως των Χανίων. Ζητάμε ένα κεντρικό μέρος, το οποίο βεβαίως να έχει πρόσβαση για όλο τον κόσμο, να έχει πρόσβαση για τα αυτοκίνητα τα δικά μας, να έχει πρόσβαση για τα αυτοκίνητα των αγροτών, των πελατών μας δηλαδή, γιατί αλλιώς δεν θα έρθουν να ζητήσουν τις Υπηρεσίες μας, να έχουν χώρο να μπορούν να καθίσουν, όταν έρθει κάποιος να του πούμε: κάθισε εδώ να εξυπηρετηθείς κι όχι να στέκει όρθιος, να μπαίνει με το πλάι, ή να φοβάται να ακουμπήσει τα ρούχα του, γιατί μπορεί και κάπου κάποιος τοίχος να λερωθεί, ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο».

Σε άλλο σημείο της τοποθέτησής του ο εκπρόσωπος των εργαζομένων ανέφερε: «Εάν η επιλογή που μας δίνετε είναι είτε να μείνουμε στη Σφακίων είτε να πάμε στο Ινστιτούτο, εμείς επιλέγουμε να πάμε στο Ινστιτούτο. Και το επιλέγουμε αυτό γιατί δεν υπάρχουν συνάδελφοι οι οποίοι να είναι πληβείοι και συνάδελφοι που να είναι πατρίκιοι. Μπορεί κάποιοι να θέλουν να έχουν σαλόνια και οι άλλοι να είναι στα αλώνια. Είμαστε όλοι ίσοι. Εμείς λοιπόν με οποιαδήποτε ιδιότητα πρέπει να είμαστε υπέρ της ισότητας όλων των συναδέλφων, δεν μπορεί στη Διεύθυνση Γεωργίας να είναι τρεις συνάδελφοι σε ένα γραφείο πέντε τετραγωνικών και αλλού να είναι συνάδελφοι με τα air condition, με τις πολυθρόνες, με το δεν ξέρω τι. Δεν ζητάμε να πάμε στο Ινστιτούτο, λέμε όμως ότι αν μας πείτε “εκεί θα μείνετε για πάντα, ή στο Ινστιτούτο”, ε ναι, τότε θα πούμε ότι θέλουμε να πάμε στο Ινστιτούτο. Αλλά η πρότασή μας, η κυρίαρχη πρόταση είναι ότι η Νομαρχία και ο Νομάρχης έχει την υποχρέωση να βρει έναν άλλο χώρο πέραν του Ινστιτούτου, που να πληρoί τις προδιαγραφές που είπαμε και βασικά να βρεθούν τα χρήματα. Διαφορετικά να μην κάνουμε συζητήσεις που δεν έχουν νόημα».

Και προς το τέλος της συζήτησης του θέματος ο εκπρόσωπος των εργαζομένων σημείωσε: «Σήμερα το πρωί μίλησα με την κα Παπαδάκη, τη σύζυγο του νομαρχιακού συμβούλου. Η κα Παπαδάκη - Γωνιωτάκη μου έκανε την εξής πρόταση: Έχει στην ιδιοκτησία της στον δρόμο της Σούδας, εκεί που ήταν το “Βεξ - Σκαράκης” για όσους ξέρετε, το κτήριο εκεί, είναι ένα κτήριο, το οποίο είναι 1.200 μέτρα. Με τα μπαλκόνια, μού είπε η κα Παπαδάκη ότι είναι 1.500. Τώρα εγώ τα μπαλκόνια δεν τα μετράω, γιατί δεν πάει κανείς στα μπαλκόνια. Η κα Παπαδάκη είπε ότι το κτήριο είναι ελεύθερο και μπορεί να μας το νοικιάσει εφόσον το ζητήσουμε. Και όταν της είπα “ποιο είναι το ενοίκιο γι’ αυτό το κτήριο;” μου είπε: “περίπου 5.000 ευρώ, αλλά το συζητάω”. Θυμίζω στους νομαρχιακούς συμβούλους ότι αυτή τη στιγμή εμείς δίνουμε εκεί που είμαστε γύρω στα 3.200. Δηλαδή η κα Παπαδάκη, δεν ξέρω τώρα ο σύζυγός της αν μπορεί να μιλήσει...».

Τα όποια δικά μου σχόλια νομίζω ότι είναι εντελώς, μα εντελώς, περιττά...