ΙΧΝΗΛΑΤΩΝΤΑΣ - 20/3/2010

Κλινική Θώρακος
και Αγγείων
στο Νοσοκομείο
Χανίων

Πριν από λίγες ημέρες δημοσιεύτηκε στα «Χ.Ν.» μία επιστολή του κ. Γεωργίου Κ. Τζανάκη, που αναφερόταν στη λειτουργία της Κλινικής Θώρακος και Αγγείων του Νοσοκομείου Χανίων. Ο επιστολογράφος περιέγραφε την κατάσταση που βίωσε κατά την εισαγωγή του ασθενούς πατέρα του στην Κλινική, επισημαίνοντας ότι «θα είχε και δημοσιογραφικό ενδιαφέρον και πρακτική αξία για τον τόπο να ερευνήσετε την περίπτωση στελεχώσεως της Κλινικής αυτής...».

Στην επιστολή του, ο κ. Τζανάκης σημείωνε, μεταξύ άλλων:

«Λόγω ασθενείας του πατέρα μου (εμβολή αριστεράς λαγονομηριαίας επί εδάφους ΧΑΑ) απευθυνθήκαμε στο Νοσοκομεῖο Χανίων (Νοέμβριος 2008). Το σοβαρότατο πρόβλημα αντιμετωπίστηκε μετά από πολλές προσπάθειες του γιατρού κ. Μάριου Μουστάρδα, αγγειοχειρούργου και διευθυντού της Κλινικής Θώρακος και Αγγείων. Στο Νοσοκομείο παραμείναμε αρκετό καιρό λόγω της σοβαρότητος του προβλήματος.
Εκεί διαπιστώσαμε ότι για την Κλινική αυτή διατίθενται δύο θάλαμοι των τεσσάρων κλινών όλοι και όλοι και ότι τα τρία από τα τέσσερα κρεβάτια που υπάρχουν στον κάθε θάλαμο είναι από τα παλαιά, του παλιού Νοσοκομείου, τα οποία είναι ψηλά, δεν ρυθμίζονται καθ’ ύψος και δεν λειτουργούν τα φρένα τους, με κίνδυνο να πέσουν οι ασθενείς και να τραυματιστούν. (Οι ίδιοι αντιμετωπίσαμε αυτόν τον κίνδυνο με τον πατέρα μας και έτσι κολλήσαμε τα κρεβάτια στον τοίχο).
Επίσης, μια και αναφέρεται το άρθρο σε ελλείψεις στελεχώσεως, διαπιστώσαμε με έκπληξη ότι αυτή η Κλινική επανδρώνεται μόνον από έναν γιατρό, ο οποίο τη διευθύνει, και από κανέναν άλλο, είτε γιατρό είτε εκπαιδευόμενο είτε άλλης υπηρεσιακής καταστάσεως. Εκπληκτικό αλλά αληθές. Όλα πρέπει να τα κάνει ένας. Ούτε βοηθοί, ούτε τίποτα. Αυτός έκανε τις αλλαγές του ασθενούς, αυτός ήλεγχε την πορεία του, ο ίδιος γέμιζε πλαστικά γάντια με ζεστό νερό και τα έβαζε κάτω από το πόδι του. Κι αν πάθει κάτι; Και όταν παίρνει άδεια; Τις ημέρες που έλειπε στο σπίτι του τηλεφωνούσαν στην Αθήνα όπου βρισκόταν και έδινε οδηγίες σε άλλους γιατρούς για να μάθει την εξέλιξη της καταστάσεως του ασθενούς και να δώσει τις σχετικές οδηγίες. Εκπληκτικό αλλά αληθές».

Σε άλλο σημείο της επιστολής του, ο κ. Τζανάκης ανέφερε:

«Κατά καιρούς, επειδή η κατάσταση της υγείας του πατέρα μου είναι άσχημη και μπαινοβγαίνουμε τακτικά στο Νοσοκομείο, περνώ από τους θαλάμους και βλέπω πάντα εκεί τα κρεβάτια τα ακατάλληλα, ρωτώ τη Διοίκηση για να μάθω τις δικές της ενέργειες. Μέχρι τώρα τίποτα όσον αφορά τα κρεβάτια, τίποτα και όσον αφορά τη στελέχωση της Κλινικής».

Το περασμένο Σάββατο (13 Μαρτίου 2010) έτυχε να εισαχθεί συγγενικό μου πρόσωπο στην Κλινική Θώρακος και Αγγείων. Βρέθηκα αρκετές ώρες στο Νοσοκομείο και στους χώρους της Κλινικής, γνώρισα, για πρώτη φορά, τον κ. Μουστάρδα και μπορώ να διαβεβαιώσω ότι όσα λέει ο κ. Τζανάκης -τον οποίο δεν γνωρίζω ούτε εξ όψεως- είναι πέρα για πέρα ακριβή. Ο γιατρός πράγματι είναι μόνος του και επισκέπτεται τους ασθενείς συνοδεία μιας νοσηλεύτριας! Δηλαδή, πέρα από τον διευθυντή δεν υπάρχει άλλος γιατρός!

Ομολογώ ότι εξεπλάγην με όσα αντίκρυσα κι εν συνεχεία με όσα έμαθα, από μία μικρή δημοσιογραφική έρευνα. Κατ’ αρχάς, είναι όντως αδιανόητο και απαράδεκτο σε μία Κλινική, στην οποία πολλοί από τους ασθενείς έχουν πρόβλημα με τα άκρα τους, τα έξι από τα οκτώ κρεβάτια να μη ρυθμίζονται καθ’ ύψος και να μην έχουν «φρένο». Αλλά υπάρχουν και χειρότερα...

Τον Μάρτιο του 2009 ο διευθυντής της Κλινικής Θώρακος και Αγγείων του Νοσοκομείου Χανίων, αγγειοχειρουργός, Μάριος Μουστάρδας με έγγραφη αναφορά - διαμαρτυρία - όχληση κατά της Διοίκησης του ιδρύματος, την οποία κοινοποίησε στον Εισαγγελέα Εφετών Κρήτης, στον Εισαγγελέα Πρωτοδικών και στον τότε Υπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, έθεσε θέμα αναστολής της λειτουργίας της Κλινικής «λόγω μη στελεχώσεώς της από τη σύστασή της, στις 20 Δεκεμβρίου 2007».

Στην αναφορά του, ο κ. Μουστάρδας σημείωνε, μεταξύ άλλων, τα εξής:

«Σε συνέχεια της έγγραφης αναφοράς μου με αριθμό πρωτ. 2747/25-2-2009 που σας έχω κοινοποιήσει και λόγω του ότι οι ανάγκες και ο αριθμός των ασθενών του Νομού Χανίων και μερικώς του Νομού Ρεθύμνης, αναφορικά με θωρακοχειρουργικά και αγγειοχειρουργικά περιστατικά, που χρήζουν αντιμετώπισης, είναι μεγάλος και επειδή για όλους τους λόγους που έχω ήδη αναφέρει δεν είναι δυνατόν μόνο από εμένα προσωπικά να αντιμετωπιστούν χωρίς την αναγκαία και απαραίτητη συμμετοχή ειδικευμένων και ειδικευόμενων ιατρών, παρακαλώ πολύ να μου γνωρίσετε άμεσα αν το Νοσοκομείο έχει τη δυνατότητα να ορίσει ειδικευμένο (επικουρικό ή μη επιμελητή της γενικής χειρουργικής) και ειδικευόμενους ή γενικούς ιατρούς ή αγροτικούς ιατρούς, ούτως ώστε να είναι δυνατή η πραγματοποίηση έκτακτων και τακτικών χειρουργείων, αλλά και για την ασφαλή μετεγχειρητική παρακολούθηση των ασθενών».

Με άλλα λόγια, ο κ. Μουστάρδας όχι μόνο δεν είχε γιατρούς στην Κλινική, αλλά δυσκολευόταν, πολλές φορές, να βρει γιατρούς (γενικούς χειρουργούς) να συνδράμουν το έργο του κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης χειρουργείων!

Ο γιατρός σημείωνε, ακόμη, στην αναφορά του ότι «πολλά από τα περιστατικά που αντιμετωπίζονται είναι: α) τριτοβάθμιας περίθαλψης, πράγμα που σημαίνει ότι πρόκειται για τη ζωή των ασθενών αυτή καθ' αυτή ή β) νεφροπαθείς που η μη αντιμετώπισή τους στα Χανιά με αγγειακές προπελάσεις και ό,τι άλλο αγγειοχειρουργικά χρειαστούν, πέραν των εξόδων για το κράτος, έχει και κοινωνικό κόστος με την ταλαιπωρία των ασθενών και των συγγενών τους. Όσο για τα περιστατικά που είναι θέμα ζωής και χρήζουν άμεσης αντιμετωπίσεως (ραγέντα ανευρύσματα κοιλιακής ή θωρακικής αορτής, διατεινόμενα ανευρύσματα κοιλιακής αορτής, οξέα διαχωριστικά ανευρύσματα κατιούσης θωρακικής αορτής, καρδιακοί επιπωματισμοί που χρήζουν θωρακοχειρουργικής αντιμετωπίσεως, τραυματικές κακώσεις που χρήζουν θωρακοχειρουργικής ή αγγειοχειρουργικής αντιμετώπισης κ.λπ.) απαιτούν ΑΛΛΩΣ διακομιδή ή αεροδιακομιδή, πράγμα που συνεπάγεται υπερβολικό κόστος σε ανθρώπινο δυναμικό που συμμετέχει σ’ αυτές, αλλά και υπέρογκο οικονομικό κόστος αν αναλογισθεί κανείς το κόστος για το κράτος μιας αεροδιακομιδής. (Το κόστος μιας αεροδιακομιδής με C 130 είναι πλέον, από τον Σεπτέμβριο 2008, 24.000 - 25.000 ευρώ)».

Ο κ. Μουστάρδας σημείωνε, επίσης, ότι «από την εδώ παρουσία μου επί 14 μήνες από της συστάσεως της Κλινικής Θώρακος - Αγγείων και την εμπειρία μου από τα πεπραγμένα και τη γνώση μου για τις δομές και λειτουργίες των τμημάτων, κρίνω ή θέλω να πιστεύω ότι τούτο (ήτοι η εκ των ενόντων στελέχωση της Κλινικής Θώρακος - Αγγείων έως της πλήρους στελεχώσεώς της διά των διαδικασιών των προκηρύξεων, που από τον Φεβρουάριο του 2008 βρίσκονται τα αιτήματα στο Υπουργείο) είναι εφικτό. Παρακαλώ, λοιπόν, να μου απαντήσετε εντός των προσεχών πέντε εργασίμων ημερών για την ως άνω προτεινόμενη λύση (προσωρινώς), ούτως ώστε να αποφευχθεί η αναστολή λειτουργίας της Κλινικής Θώρακος - Αγγείων, τουλάχιστον για τα βαρέα περιστατικά με συνέπεια τις προαναφερθείσες επιπτώσεις για τους ασθενείς, αλλά και την οικονομική επιβάρυνση του κράτους», κατέληγε στην αναφορά του ο κ. Μουστάρδας.

Εως τις προάλλες, τίποτα δεν είχε γίνει. Τίποτα! Χθες, ο απερχόμενος διοικητής του Νοσοκομείου Χανίων, Κώστας Δανδουλάκης, μιλώντας στη στήλη, είχε ευχάριστα νέα να ανακοινώσει.

«Ορκίστηκε ένας επικουρικός γιατρός, θωρακοχειρούργος από Θεσσαλονίκη», μου είπε και πρόσθεσε ότι «στην προκήρυξη που θα βγει “στον αέρα”, το επόμενο διάστημα προβλέπεται μία ακόμη θέση θωρακοχειρούργου, επιμελητή Β’. Μία ακόμη θέση θωρακοχειρουργού είναι δεσμευμένη για το Νοσοκομείο μας», ανέφερε ο κ. Δανδουλάκης, ενώ για τα παλιά κρεβάτια υπογράμμισε ότι «περιμένουμε καινούρια, σύγχρονα, που θα διατεθούν και στη συγκεκριμένη Κλινική».

Εν κατακλείδι: Χρειάστηκε να περάσουν 2 χρόνια και 3 μήνες για να αποκτήσει δεύτερο γιατρό η Κλινική Θώρακος και Αγγείων! Όλο αυτό το διάστημα η προσωρινή λύση του προβλήματος, με την εκ των ενόντων στελέχωση της Κλινικής, δεν κατέστη δυνατή! Αναμένονται κρεβάτια που θα είναι ασφαλή για τους ασθενείς. Πιθανότατα να υπάρξουν και νέες προσλήψεις γιατρών το επόμενο διάστημα (άγνωστο όμως πότε). Θετικά όλα τούτα. Για το Νοσοκομείο Χανίων και για την υγεία -αλλά και την... τσέπη- των ασθενών, που δεν θα χρειάζεται να μεταβαίνουν είτε στο Ηράκλειο, είτε στην Αθήνα. Θετικά όλα τούτα. Και αυτονόητα. Μόνο που, πολλές φορές, το αυτονόητο παραμένει ζητούμενο...