ΑΠΟΨΗ

ΝΔ και... λωτοφάγοι

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ

Τον Μάρτιο του 2004 η ΝΔ ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, προτάσσοντας ως εθνικό στόχο την επανίδρυση του κράτους. Είχε προηγηθεί ένα μεγάλο διάστημα πολύ σκληρής αντιπολίτευσης, στον πυρήνα της οποίας δέσποζαν οι αναφορές περί ηθικής.

Η επανίδρυση, ως γνωστόν, συνετελέσθη, μεταξύ άλλων, με την επανασύσταση της... Αγροφυλακής (!) και την καθιέρωση των γνωστών συνεντεύξεων για την προώθηση των “γαλάζιων” παιδιών σε καίριες θέσεις του δημόσιου και ευρύτερου τομέα.

«Σεμνά και ταπεινά», αρχικά.

«Το νόμιμο είναι και ηθικό», στη συνέχεια.

Το 2007, η ηγεσία της ΝΔ προκήρυξε εκλογές, με κεντρικό διακύβευμα την -ελληνική- οικονομία, για όσους θυμούνται. Οικονομία που, πριν καν εκδηλωθεί η παγκόσμια κρίση, η οποία ξέσπασε στις ΗΠΑ τον Σεπτέμβριο του 2008 και “πέρασε” στη συνέχεια στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, είχε αρχίσει να κλονίζεται επικίνδυνα στη χώρα μας.

Το διάστημα 2007 - 2009 αποδείχθηκε -κατά γενική ομολογία- ένα από τα χειρότερα σε ό,τι αφορά την πορεία της ελληνικής οικονομίας, εδώ και πολλά χρόνια.

Οι πρωτογενείς δημόσιες δαπάνες εκτροχιάστηκαν, σχεδόν διπλασιάστηκαν, η κατάσταση ξέφυγε εντελώς και λίγο πριν η απασφαλισμένη χειροβομβίδα σκάσει στα χέρια του τότε πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, εκείνος προτίμησε να δραπετεύσει διά των εκλογών, με πρόσχημα το -αδικαιολόγητο- έλλειμμα συναίνεσης, από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ, για την επανεκλογή -έξι μήνες αργότερα- του κ. Κάρολου Παπούλια στην Προεδρία της Δημοκρατίας.

Με το ετήσιο έλλειμμα, στο τέλος του 2009, στα 36,3 δισ. ευρώ.

Η συνέχεια της ιστορίας είναι γνωστή.

Δυόμισι χρόνια μετά, η ΝΔ, εκείνη η ΝΔ, με λίγες προσθαφαιρέσεις στο έμψυχο δυναμικό της, που έριξε το πλοίο στα βράχια και στη συνέχεια το εγκατέλειψε, επιχειρεί να εμφανιστεί ως αξιόπιστη πολιτική δύναμη, που μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση!

Ταυτόχρονα, βέβαια, επειδή κάποια, τουλάχιστον, στελέχη της γνωρίζουν ότι στην Ελλάδα -ευτυχώς- δεν είμαστε όλοι λωτοφάγοι, άρα τα επιχειρήματα περί ικανοτήτων μόνο θυμηδία προκαλούν, ενίοτε και γέλια, επιχειρούν να θέσουν διλήμματα... επικινδυνότητας.

Μας λένε, δηλαδή, εμμέσως πλην σαφώς, να επιλέξουμε τον... λιγότερο κακό. Και, εμμέσως και πάλι, ως... λιγότερο κακοί αυτοπαρουσιάζονται και αυτοπροσδιορίζονται, καταθέτοντας κυβερνητικές προτάσεις, πολλές από τις οποίες, σήμερα που μιλάμε, κινούνται στη σφαίρα της επιθυμίας και του ανέφικτου.

Επαναλαμβάνοντας, έτσι, τα λάθη του παρελθόντος.

Και αποδεικνύοντας, στην πράξη, ότι τα παθήματα δεν έχουν γίνει μαθήματα.

Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού, έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι.

Στην περίπτωση της ΝΔ μάλλον πως θα σήκωναν τα χέρια ψηλά...