δίχως τέλος...
Το δημοσίευμα της εφημερίδας «Bild».
Στις 17 Φεβρουαρίου 2009 η γερμανική εφημερίδα «Bild», που πουλά περί τα 3,5 εκατομμύρια φύλλα ημερησίως, παρουσίασε στη σελίδα 3 ένα θέμα που σχετίζεται άμεσα με τα Χανιά και τις... «ευαισθησίες» που -δυστυχώς- διαθέτουν αρκετοί συμπολίτες μας αναφορικά με τα ζώα, αδέσποτα και δεσποζόμενα.
Επρόκειτο για ένα θέμα... «διαφήμιση» για τον τόπο μας. Από τα πολλά που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια σε διάφορες χώρες του εξωτερικού. «Διαφήμιση» για τον πολιτισμό μας, για τις σχέσεις μας με τα ζώα, για το πώς πολλοί από εμάς συμπεριφέρονται σε αυτά.
Με λίγα λόγια, η ιστορία έχει ως εξής: πριν από κάμποσο καιρό η κα Σίλκε Βρόμπελ βρήκε έξω από σούπερ μάρκετ, στην περιοχή των Μουρνιών, ένα σκυλί σε εξαιρετικά κακή κατάσταση. Πεινασμένο, βρώμικο και με... κομμένα αυτιά!
Η κα Βρόμπελ περιμάζεψε το σκυλί και παράλληλα έψαξε, μέσω Διαδικτύου, για να του βρει ένα σπίτι. Το ενδιαφέρον, από ανθρώπους που απλά αγαπούν τα ζώα, ήταν μεγάλο. Ειδικά, όταν η ιστορία του σκυλιού προβλήθηκε σε τηλεοπτική εκπομπή για ζώα που έχουν ανάγκη. Στη Γερμανία όλα αυτά.
Περισσότερες από πενήντα ήταν οι αιτήσεις φιλόζωων που επιθυμούσαν να πάρουν τον συγκεκριμένο σκύλο. Επελέγη, τελικά, ο νεαρός της φωτογραφίας, δεδομένου ότι πληρούσε συγκεκριμένες προϋποθέσεις (είχε σπίτι με κήπο, καθότι το σκυλί είναι μεγαλόσωμο, είχε την οικονομική δυνατότητα να το φροντίζει, κ.λπ.). Στη Γερμανία, και πάλι, όλα αυτά.
Ακολούθησε το δημοσίευμα της εφημερίδας «Bild». Στη Γερμανία. Στην Ελλάδα, στα Χανιά, εμείς εξακολουθούμε να ζούμε στον δικό μας κακόμοιρο μικρόκοσμο. Αυτή είναι η πικρή πραγματικότητα.
Συμπεριφερόμαστε στα ζώα ως σαν να πρόκειται για αντικείμενα. Αγοράζουμε σκυλάκια -συνήθως- στα παιδιά μας για δώρα γενεθλίων και μετά από λίγο διάστημα τα εγκαταλείπουμε, όπου βρούμε, γιατί ανακαλύπτουμε ότι δεν είμαστε σε θέση να έχουμε ζώο στο σπίτι.
Κοιτάμε με αποτροπιασμό τα κακόμοιρα ζωντανά που είναι δεμένα σε διάφορα σημεία, μέσα σε βαρέλια, σκελετωμένα, ψειριασμένα, διψασμένα, αλλά ανεχόμαστε αυτές τις τριτοκοσμικές καταστάσεις.
Γυρνάμε αλλού το πρόσωπό μας για να μη δούμε τα πολτοποιημένα, από τις ρόδες κάποιου οχήματος, ζώα στην άσφαλτο, αλλά την ίδια ώρα αντιδρoύμε και μόνο στην υποψία ότι σε κάποιο σημείο, σχετικά κοντά στη γειτονιά μας, υπάρχει περίπτωση να δημιουργηθεί κυνοκομείο.
Στο πυρ το εξώτερον να πάει, λένε και οι περισσότεροι δήμαρχοι του Νομού Χανίων. Για να μη στενοχωρήσουν τους ψηφοφόρους τους. Και η ζωή συνεχίζεται... Μόνο που αυτή η συμπεριφορά, αυτή η ανοχή, αυτή η απραξία, έχει συνέπειες.
Η σημαντικότερη απ’ αυτές είναι η δυσφήμηση του τόπου στο εξωτερικό. Δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες, οι επιστολές διαμαρτυρίας ανθρώπων από διάφορες χώρες, για τα σκοτωμένα ζώα, καθώς και για τα αδέσποτα που κυκλοφορούν σε κακή κατάσταση σε διάφορες περιοχές του Νομού.
Πολλοί απ’ αυτούς, μάλιστα, τονίζουν -και καλά κάνουν, αφού έτσι νιώθουν- ότι ένας λόγος για να μην επισκεφθούν και πάλι τα Χανιά είναι η απαράδεκτη αντιμετώπιση των ζώων.
Στις 19 Αυγούστου 2008 είχε δημοσιευτεί στη στήλη επιστολή που έστειλε από τη Νορβηγία η κα Ίντα Α. Στάβεστραντ.
Σε αυτήν, η κα Στάβεστραντ σημείωνε, μεταξύ άλλων, τα εξής: «Πρέπει επιτέλους κάποιοι υπεύθυνοι να οργανώσουν ένα σύστημα για τον ευνουχισμό τους, και νόμους για την προστασία των κατοικίδιων από την κακομεταχείριση (για παράδειγμα, βλέπουμε σκυλιά κακοποιημένα, αλυσοδεμένα και αφημένα όλη την ημέρα κάτω από τον ήλιο)».
Σας παρακαλώ, κάντε κάτι και αποτρέψτε αυτές τις φρικιαστικές καταστάσεις για όλα τα ζώα, τα οποία μπορούν να γίνουν τα αγαπημένα κατοικίδια για κάποιους.
Τελικά προβλέπω ότι στο μέλλον θα υπάρξει μειωμένο ενδιαφέρον από κάποιους να έρθουν για διακοπές στην Κρήτη, επειδή πολλοί είναι τρομοκρατημένοι από τον τρόπο που συμπεριφέρονται (οι Κρητικοί) στα ζώα! Ελπίζω σε ένα καλύτερο μέλλον για τα κακομεταχειρισμένα ζώα στην Κρήτη», καταλήγει.
Η κα Στάβεστραντ ελπίζει. Εμείς μπορούμε, άραγε, να ελπίζουμε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου