ΙΧΝΗΛΑΤΩΝΤΑΣ - 19/6/2010

Οι «χρησμοί»
της... Πυθίας

Δεν σκόπευα να το αποκαλύψω. Αναγκάζομαι, όμως. Μπας και στη συντροφιά μας προστεθούν εξυπνότεροι άνθρωποι. Με μεγαλύτερη οξυδέρκεια και αντίληψη. Χαρισματικοί. Οι οποίοι θα μπορούν να δίνουν σοβαρές εξηγήσεις - ερμηνείες στους... «χρησμούς» της... Πυθίας, εεεε, του δημάρχου Χανίων ήθελα να πω.

«Παλέψαμε», σπάσαμε την κούτρα μας, χρησιμοποιήσαμε κάθε μέσο. Τίποτα. Οι «χρησμοί» παραμένουν ανεξήγητοι, εν πολλοίς! Η ιστορία ξεκίνησε απρόσμενα. Βρεθήκαμε, εντελώς τυχαία, στον ίδιο χώρο, καμιά δεκαπενταριά άνθρωποι, που όλοι είχαμε μία βασική απορία: τι θέλει να πει, κατά καιρούς, ο... ποιητής; Ομολογώ ότι δεν περίμενα πως θα υπήρχαν και άλλοι πολίτες των Χανίων που θα μοιράζονταν την ίδια... διαστροφή με εμένα. Πόσω μάλλον ότι θα συνευρισκόμασταν στον ίδιο χώρο. Λες και συνωμότησε το σύμπαν...

Ηταν να μη γίνει η αρχή. Αποφασίσαμε να το καθιερώσουμε. Μία συνάντηση την εβδομάδα. Δύο, όταν ο... ποιητής είχε... οίστρο! Έτσι κι έγινε. Κάθε συνάντηση και σε διαφορετικό χώρο πρασίνου. Δεκάδες έχει, άλλωστε, τούτη η πόλη. Καθόμαστε καταγής. Στο χώμα. Μπας και πάρουμε κατιτίς από την ενέργεια της μητέρας γης. Κλείνουμε τα μάτια. Σιωπή. Άχνα. Τσιμουδιά. Να «αδειάσουμε» από τα της καθημερινότητας. Να επικεντρωθούμε αποκλειστικά και μόνο στον στόχο!

Μασάμε φύλλα πικροδάφνης - παντέρμη η πικρίλα της. Εισπνέουμε με αγαλλίαση τη μεθυστική μυρωδιά των γιασεμιών, που «ξεχειλίζει» από κάθε γωνιά της πόλης. Ανοίγουμε τα μάτια, πίνουμε μια τσικουδιά με... μεζέ (δηλαδή μπόλικο νερό) και, με καθαρό νου πια, επικεντρωνόμαστε στον «χρησμό». Γνώμες, απόψεις πολλές. Μα, τις περισσότερες φορές, καμιά δεν είναι αρκετά πειστική. Καμιά. Ακόμη, όμως, και όταν καταφέρουμε (περί κατορθώματος πρόκειται) να καταλάβουμε τον «χρησμό», απάντηση δεν μπορούμε να δώσουμε στα εξής δύο ερωτήματα: Ποιον, στην ευχή, αφορά; Και γιατί ό,τι έχει να πει ο κ. δήμαρχος δεν το λέει ξεκάθαρα;

Ανατρέχω στο αρχείο των πλέον... βαρυσήμαντων «χρησμών» του, για την εξήγηση - ερμηνεία των οποίων η συντροφιά μας έχει πονοκεφαλιάσει τα μάλα μέχρι σήμερα:

• «Σε μία εποχή κρίσης των αξιών, σε μία εποχή που κάποιοι νομίζουν ότι με τα χρήματα μπορούν να πετύχουν τα πάντα, θεωρώ σκόπιμο να τονίσω ότι οι σχέσεις αίματος και αγώνων ούτε πωλούνται ούτε αγοράζονται».

• «Το οικοδόμημα της αχαριστίας έχει ως βασικό υλικό τη “λάσπη”».

• «Δυστυχώς κάποιοι αντλούν τη δύναμή τους από το πρόβλημα και όχι από τη λύση του».

• «Δεν απαντώ σε εργολάβους της παραπληροφόρησης».

• «Άλλοι είναι αυτοί, οι οποίοι θα πρέπει να ψάξουν να κάνουν ψηφοδέλτιο. Εγώ έχω ένα παρελθόν σε αυτήν την πόλη, έχω ένα παρελθόν σε αυτόν τον Νομό».

• «Άλλο είναι να θέλεις να είσαι υποψήφιος και άλλο είναι να φαίνεται ότι θέλεις να είσαι υποψήφιος».

• «Όταν κάποιος δεν γνωρίζει κάτι, δεν είναι κακό να ρωτά».

• «Θεωρώ υποχρέωσή μου να υπενθυμίσω για πολλοστή φορά παλαιότερη δήλωση, η οποία αναφέρει: Φέρω ακέραια την ευθύνη των δηλώσεών μου, αλλά όχι των “ερμηνειών” τους».

Τις προάλλες το τυπικό της διαδικασίας δεν τηρήθηκε. Δεν υπήρχε ο απαιτούμενος χρόνος. Και αυτό γιατί ακούσαμε, στα μεσημερινά δελτία ειδήσεων των τοπικών τηλεοπτικών σταθμών, τον δήμαρχο Χανίων να λέει ότι «η καταστροφή είναι στην είσοδο του δημαρχείου». «Παγώσαμε». Χάσαμε τη γη κάτω από τα πόδια μας. Τα τηλέφωνα πήραν φωτιά. Όπως και το chat στο Facebook. Απορία πρώτη: Πώς το ξέρει ο δήμαρχος; Του τηλεφώνησε; Του έστειλε e-mail; Απορία δεύτερη: Γιατί η καταστροφή είναι στην είσοδο του δημαρχείου και δεν μπαίνει μέσα; Ασαράντιστη είναι; Απορία τρίτη: πού είναι το δημαρχείο;

Τούτο το τελευταίο ερώτημα ήταν και το μοναδικό, στο οποίο μπορέσαμε να δώσουμε απάντηση. Ανατρέχοντας στο αρχείο των βαρυσήμαντων δηλώσεων - «χρησμών» του δημάρχου Χανίων, βεβαίως βεβαίως! «Το τελευταίο διάστημα, από τα κείμενα και τις δηλώσεις ορισμένων, μεταξύ των οποίων και θεσμικοί, διαπιστώνει κανείς άγνοια ή ελλιπή ενημέρωση για τοπικά θέματα. Το μόνο που θα ήθελα να πω αυτή τη στιγμή είναι ότι το δημαρχείο Χανίων εξακολουθεί να στεγάζεται στην οδό Κυδωνίας 29».

Δόξα στον Μεγαλοδύναμο. Το δημαρχείο Χανίων... δεν πήρε των οματιών του, με αυτά που... ακούει, κατά καιρούς. «Εξακολουθεί να στεγάζεται στην οδό Κυδωνίας 29»! Αν μη τι άλλο, κάτι είναι και τούτο, σκεφτήκαμε, σαφώς ικανοποιημένοι, που λύσαμε μία, τουλάχιστον, εκ των τριών αποριών μας. Και συνεχίσαμε τις δουλειές μας. Σε δουλειά να βρισκόμαστε, άλλωστε. Και η ζωή συνεχίζεται...