ΙΧΝΗΛΑΤΩΝΤΑΣ - 17/6/2010

Υποψηφιότητες:
ετεροπροτάσεις,
η... κοινωνία και
οι αντιπεριφερειάρχες

Eν αναμονή των υποψηφιοτήτων που κατατέθηκαν στο ΠΑΣΟΚ για τις θέσεις των δημάρχων και του αντιπεριφερειάρχη Χανίων γράφτηκε το σημερινό σημείωμα. Με την αγωνία, των άμεσα και έμμεσα ενδιαφερόμενων, στο κατακόρυφο.

Δικαιολογημένα, εν πολλοίς. Διότι, ναι μεν διέρρευσαν κάποια ονόματα, αλλά πλήρη εικόνα ουδείς φαίνεται να έχει, καθώς η διαδικασία υποβολής των υποψηφιοτήτων έγινε κυρίως μέσω του διαδικτύου. (Όσοι ενδιαφέρονται να είναι υποψήφιοι δήμαρχοι έπρεπε να καταθέσουν αίτηση στην Επιτροπή Ανάδειξης Υποψηφίων μόνο μέσω του διαδικτύου, ενώ όσοι ενδιαφέρονται για τη... ζηλευτή θέση του αντιπεριφερειάρχη, είχαν και την επιλογή του φαξ).

Επί της διαδικασίας κατάθεσης των υποψηφιοτήτων, δυο λόγια μόνο. Το ΠΑΣΟΚ έδωσε τη δυνατότητα κατάθεσης υποψηφιοτήτων από τους ίδιους τους ενδιαφερόμενους. Έδωσε, όμως, και τη δυνατότητα κατάθεσης ετεροπροτάσεων. Δηλαδή, να μαζευτούμε πέντε, δέκα, είκοσι, πενήντα άτομα και να προτείνουμε τον τάδε ή τον δείνα για υποψήφιο δήμαρχο ή για τη... ζηλευτή -επαναλαμβάνω- θέση του αντιπεριφερειάρχη.

Η δυνατότητα αυτή, των ετεροπροτάσεων, εκ πρώτης ανάγνωσης είναι ένα θετικό βήμα, για λόγους που όλοι, λίγο - πολύ, μπορούν να αντιληφθούν. Η δεύτερη ανάγνωση, ωστόσο, προβληματίζει. Και αυτό γιατί οι ετεροπροτάσεις δίνουν τη δυνατότητα σε όσους το επιθυμούν να κινούνται σε θολά νερά, να μην ξεκαθαρίζουν τις προθέσεις τους, να μη λένε με σαφήνεια στους πολίτες τι επιθυμούν να πράξουν, αλλά να «βάζουν μπούτι» την... κοινωνία, την οποία επικαλούνται κατά το δοκούν, για να παίξουν τα όποια πολιτικά παιχνίδια.

Για να μη συνέβαινε αυτό, κατά συνέπεια, τα πράγματα θα έπρεπε να είχαν λειτουργήσει διαφορετικά. Επιθυμείς, κύριε, να είσαι υποψήφιος δήμαρχος; Υπόβαλε υποψηφιότητα. Επιθυμείς, κύριε, να... καταλάβεις τη... ζηλευτή θέση του αντιπεριφερειάρχη; Υπόβαλε υποψηφιότητα. Ή βγες ξεκάθαρα και πες στην κοινωνία ότι επιθυμείς να είσαι υποψήφιος και στη συνέχεια βάλε τους όποιους πολιτικούς σου φίλους -ή, έστω, ζήτησέ τους- να σε προτείνουν.

Σε αυτή την περίπτωση δικαιούσαι να το κάνεις. Να επικαλεστείς, δηλαδή, την κοινωνία. Και δικαιούσαι, διότι είπες πρώτα στην κοινωνία ότι επιθυμείς να την υπηρετήσεις από τη θέση του δημάρχου Χανίων, αν και εφ’ όσον εκλεγείς. Όταν, όμως, το αποφεύγεις, όταν δεν το λες, όταν δεν ξεκαθαρίζεις δημόσια τη θέση σου, τότε πώς καλείς την κοινωνία να σε προτείνει; Προβληματισμοί όλοι τούτοι. «Τροφή» για διάλογο, συζήτηση.

Ενας δεύτερος προβληματισμός αφορά τις θέσεις των αντιπεριφερειαρχών. Κατά την προσωπική μου άποψη το ΠΑΣΟΚ επέλεξε να κάνει ή αναγκάστηκε να κάνει, ενδεχομένως λόγω πιέσεων, ένα σημαντικό πολιτικό λάθος, που θα το βρει μπροστά του. Αντί οι αντιπεριφερειάρχες να επιλέγονται, ανά Νομό, από τον περιφερειάρχη μετά τις εκλογές -όπως συμβαίνει μέχρι σήμερα με τους αντινομάρχες και τους αντιδημάρχους- αφού πρώτα έχουν εκλεγεί με σταυρό από τους πολίτες, έχοντας συμπεριληφθεί στο ψηφοδέλτιο ως υποψήφιοι περιφερειακοί σύμβουλοι, το ΠΑΣΟΚ αποφάσισε ότι κάθε κόμμα θα μπορεί να προτείνει, άρα και να καθορίζει, τον αντιπεριφερειάρχη της αρεσκείας του ανά Νομό.

Με λίγα λόγια, το ΠΑΣΟΚ (αλλά και τα άλλα κόμματα), στις προσεχείς περιφερειακές εκλογές θα προτείνει στην Κρήτη όχι μόνο τον περιφερειάρχη, αλλά και τους τέσσερις αντιπεριφερειάρχες, στους ισάριθμους Νομούς του νησιού. Αν ο συνδυασμός του υποψήφιου περιφερειάρχη του ΠΑΣΟΚ επικρατήσει, τότε αυτομάτως εκλέγονται και οι αντιπεριφερειάρχες. Χωρίς σταυρό.

Στο άρθρο 129 του νόμου για τον «Καλλικράτη» αναφέρεται χαρακτηριστικά: «Για τον υποψήφιο περιφερειάρχη ή αντιπεριφερειάρχη περιφερειακής ενότητας δεν χρειάζεται σταυρός προτίμησης. Αν σημειωθεί, δεν συνεπάγεται ακυρότητα του ψηφοδελτίου».

Ζηλευτή, επομένως, η θέση του αντιπεριφερειάρχη. Έτσι εξηγούνται και οι πολλές, όπως έχει διαφανεί μέχρι σήμερα, υποψηφιότητες -και- στον Νομό Χανίων. Υποψηφιότητες για τις οποίες δεν θα κάνω κάποιο σχόλιο. Θα πω μόνο ότι ένας φίλος μου συνηθίζει να λέει ότι «να κρεμάς το καλαθάκι σου όπου φτάνει το χεράκι σου». Κι ένας άλλος συμπληρώνει -και συμφωνώ απόλυτα μαζί του- ότι «δεν θα πρέπει να βλέπεις τον ίσκιο σου το απόγευμα, αλλά το μεσημέρι, όταν ο ήλιος είναι ψηλά»...