ΙΧΝΗΛΑΤΩΝΤΑΣ - 6/1/2011

Δημοτικό σφαγείο 

και... χωροταξικό

Σήριαλ η ιστορία με το δημοτικό σφαγείο Χανίων. Με πάρα πολλά επεισόδια. Δεν θα σταθώ σήμερα στην απόφαση για το κλείσιμό του, που από κοινού έλαβαν ο δήμαρχος Χανίων Μανώλης Σκουλάκης με τον αντιπεριφερειάρχη Χανίων Απόστολο Βουλγαράκη, σε κλειστή (!) σύσκεψη. Για να τη λάβουν την απόφαση κάτι παραπάνω θα ξέρουν. 

Δεν θα σταθώ ούτε στις καταγγελίες του Συλλόγου Κτηνοτρόφων Νομού Χανίων περί εμπαιγμού από την πλευρά των κυρίων Σκουλάκη και Βουλγαράκη. Για να προχωρούν σε αυτή την καταγγελία, κάτι προφανώς θα συνέβη (εξέδωσαν, μάλιστα, και σχετική ανακοίνωση), που τους οδήγησε στη συγκεκριμένη απόφαση. 

Δεν θα σταθώ ούτε στις ευθύνες των προηγούμενων Δημοτικών και Νομαρχιακών Αρχών, στις οποίες αναφέρθηκαν οι κύριοι Σκουλάκης και Βουλγαράκης, στον βαθμό που οι ευθύνες αυτές επιμερίζονται, καθώς οι αρμοδιότητες είναι ευδιάκριτες και ξεκάθαρες. Είναι δεδομένο ότι ευθύνες υπάρχουν και απλά ο δήμαρχος Χανίων και ο αντιπεριφερειάρχης επεσήμαναν το προφανές.

Δεν θα αναφερθώ -σήμερα- σε όλα τα παραπάνω όχι γιατί θεωρώ ότι είναι επουσιώδη. Τουναντίον. Αλλά υπάρχει ένα -τουλάχιστον- ακόμη ζήτημα πιο σημαντικό απ’ όλα αυτά, κατά την προσωπική μου άποψη. Το έθεσε, χωρίς «στρογγυλέματα», ο πρόεδρος του Συλλόγου Κρεοπωλών Νομού Χανίων Γιώργος Τραχαλάκης, κατά τη διάρκεια ευρείας σύσκεψης για το δημοτικό σφαγείο, που πραγματοποιήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2010, στο δημαρχείο Χανίων. 

Θυμίζω ότι σε εκείνη τη σύσκεψη, στην οποία δεν συμμετείχαν εκπρόσωποι της σημερινής Δημοτικής Αρχής των Χανίων και της Αντιπεριφέρειας, οι παρευρισκόμενοι είχαν αποφασίσει να ζητήσουν την παράταση της λειτουργίας του δημοτικού σφαγείου, τονίζοντας, παράλληλα, την ανάγκη να πάρουν θέση για το συγκεκριμένο θέμα και οι βουλευτές του Νομού. 

Ειδικότερα, ζήτησαν τη λειτουργία του δημοτικού σφαγείου Χανίων με τις όποιες εργασίες συμπληρωματικά γίνουν σε αυτό -όπως η τοποθέτηση κλιβάνου- έως ότου δημιουργηθεί νέο διαδημοτικό σφαγείο σε άλλη περιοχή. Εύκολα ζητά οτιδήποτε, εφικτό ή μη, ένας αυτοδιοικητικός -θα σκεφθεί κανείς- όταν γνωρίζει ότι σε λιγότερο από ένα μήνα άλλος θα έχει την ευθύνη. Και θα έχει δίκιο όποιος το σκεφθεί. Πάμε παρακάτω...

Το σημαντικό, ωστόσο, ήταν και παραμένει τούτο: Το νέο σφαγείο, όπως είχε τονίσει κατά τη διάρκεια της σύσκεψης ο πρόεδρος του Συλλόγου Κρεοπωλών Νομού Χανίων Γιώργος Τραχαλάκης, θα πρέπει «να γίνει σε μία βιομηχανική ζώνη για να μην μπορεί να μετακινηθεί ποτέ. Διότι αν γίνει κάπου αυθαίρετα, πάλι θα μετακινηθεί», ανέφερε ο κ. Τραχαλάκης, υποστηρίζοντας ότι «οι οικισμοί που έγιναν μετά την κατασκευή του σφαγείου και του βιολογικού καθαρισμού έγιναν παράνομα και παράνομα δόθηκε άδεια αποχαρακτηρισμού των δασών στη γύρω περιοχή για να χτιστούν οικίες κοντά στο σφαγείο και κοντά στον βιολογικό καθαρισμό»!

Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν οι ισχυρισμοί του κ. Τραχαλάκη είναι αληθείς. Εκείνο, ωστόσο, που ξέρω καλά είναι ότι τίποτα σε αυτόν τον τόπο δεν μπορεί και δεν θα μπορεί να στεριώσει ούτε στο μέλλον, καμία οχλούσα δραστηριότητα δεν θα μπορεί να τοποθετηθεί στον -κατάλληλο- χώρο αν επιτέλους δεν προχωρήσει ο χωροταξικός σχεδιασμός, τον οποίο όλοι ευαγγελίζονται, αλλά ελάχιστοι, διαχρονικά, είχαν την πολιτική τόλμη και ωριμότητα να κάνουν πράξη μέχρι τέλους, σε συνεργασία με τις τοπικές κοινωνίες, μέσα από διαβούλευση, αλλά και χωρίς αμφιταλαντεύσεις εξαιτίας του πολιτικού κόστους.

Αυτό είναι το μεγάλο ζητούμενο σήμερα για τον Νομό Χανίων, μαζί -βέβαια- με τα βασικά έργα υποδομής (ΒΟΑΚ, λιμάνι Σούδας, λιμάνι Κισάμου, επέκταση αεροδρομίου «Δασκαλογιάννης», βιολογικοί καθαρισμοί, κάθετοι οδικοί άξονες, ενεργειακό). Το ακούμε προεκλογικά. Μας... ζαλίζουν τα αυτιά με το χωροταξικό. Γενικόλογα. Μετεκλογικά, ωστόσο, ελάχιστα βλέπουμε να γίνονται. «Χαϊδεύουν αυτιά»...

Μόνο που, πλέον, έχουμε φτάσει στο μη περαιτέρω. Η περίπτωση του κάμπου της Αγιάς χαρακτηριστική. Όχι, όμως, η μόνη. Επομένως, περιθώρια για αναβολές και λόγια του αέρα δεν υπάρχουν. Το χωροταξικό πρέπει να προχωρήσει. Άμεσα. Διαφορετικά, ουσιαστική ανάπτυξη δεν μπορεί να υπάρξει. Και αυτό πρέπει να το καταλάβουν όλοι όσοι την ευαγγελίζονται. Και οι αιρετοί, αλλά και οι πολίτες. 

Και κάτι ακόμη: όποιος αποφασίζει να χτίσει σπίτι κοντά -για παράδειγμα- σε ένα αεροδρόμιο γνωρίζει εκ των προτέρων ότι θα αντιμετωπίσει πρόβλημα έντονης ηχορύπανσης. Κατά συνέπεια, δεν νομιμοποιείται, εκ των υστέρων, να ζητά... απομάκρυνση του αεροδρομίου από τον οικισμό που αναπτύχθηκε εκεί, επειδή και άλλοι πολίτες έκαναν την ίδια επιλογή με εκείνον. Όπως επίσης -για να το αντιστρέψω- είναι απαράδεκτο να δίνονται άδειες για οχλούσες δραστηριότητες σε περιοχές όπου υπάρχει οικιστική ανάπτυξη. Νομίζω ότι καταλαβαινόμαστε...