ΑΠΟΨΗ

Ποια αποφάγια;

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ

Η εποχή που οι περισσότερες οικογένειες έτρωγαν άλλο φαγητό το μεσημέρι και άλλο το βράδυ, ανήκει πλέον στο παρελθόν.

Όπως ανήκει στο παρελθόν και η εποχή που κάποιες οικογένειες έτρωγαν άλλο φαγητό τη μία ημέρα και άλλο την επόμενη.

Τα στοιχεία που προκύπτουν από το εργοστάσιο μηχανικής διαλογής και κομποστοποίησης, στην Κορακιά Ακρωτηρίου, είναι αποκαλυπτικά της... νέας εποχής.

Από τους 90 τόνους σκουπιδιών που μέχρι πρόσφατα επεξεργαζόταν ημερησίως η ΔΕΔΙΣΑ (οι υπόλοιπες ποσότητες οδηγούνταν για ταφή), το 43% ήταν -το έτος 2006- οργανικά απορρίμματα (δηλαδή κυρίως υπολείμματα τροφών κ.ά.), σύμφωνα με μελέτη του Πολυτεχνείου Κρήτης. 

Το ποσοστό αυτό μειώθηκε, σύμφωνα με νεότερη έρευνα, στο 37% το έτος 2010, ενώ σύμφωνα με εκτιμήσεις στελεχών της Επιχείρησης, την περασμένη χρονιά (2011) υποχώρησε ακόμη περισσότερο, «αγγίζοντας» το 30%!

«Η εξήγηση είναι ότι ο κόσμος και τα νοικοκυριά, πλέον, δεν πετάνε οργανικό κλάσμα, φυλάνε το φαγητό τους και από τους κάδους αφαιρείται κιόλας ένα ποσοστό από ανθρώπους που ψάχνουν εκεί για να βρουν κάτι να φάνε», επεσήμανε, μιλώντας στα «Χ.Ν.», η πρόεδρος της Διαδημοτικής Επιχείρισης Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων Θεοχαρούλα Μυλωνάκη.

Δεν είναι απαραιτήτως κακό να τρως το ίδιο φαγητό μεσημέρι - βράδυ. Ούτε μπορεί και πρέπει να καταγραφεί στα αρνητικά γεγονότα της εποχής η μείωση, για παράδειγμα, της κατανάλωσης κόκκινου κρέατος. Για ευνόητους -ιατρικούς- λόγους.

Εκείνο, ωστόσο, που είναι πραγματικά τραγικό είναι ότι -εξαιτίας των εφαρμοζόμενων πολιτικών- αυξάνονται καθημερινά οι πολίτες -ακόμη και ολόκληρες οικογένειες- στα Χανιά, που απευθύνονται στα συσσίτια για να εξασφαλίσουν ένα πιάτο φαΐ. 

Ακόμη πιο τραγικό είναι ότι αυξάνονται οι συνάνθρωποί μας, που ψάχνουν στους κάδους των σκουπιδιών, μπας και βρουν κάτι φαγώσιμο.

Την ίδια ώρα, αποτελεί πρόκληση το γεγονός ότι ενώ η ανεργία έχει εκτιναχθεί στα ύψη, ενώ οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι είδαν τα εισοδήματά τους να συνθλίβονται, ενώ τα «λουκέτα» καταστημάτων αυξάνονται συνεχώς, ενώ, ενώ, ενώ, οι τιμές των βασικών αγαθών -διατροφής και όχι μόνο- στα σούπερ μάρκετ είτε παραμένουν στα ίδια επίπεδα είτε τραβούν την ανηφόρα, συμπαρασύροντας και τον πληθωρισμό! 

Εξίσου προκλητικό είναι ότι ορισμένα από αυτά τα είδη πωλούνται φθηνότερα σε χώρες, όπου ο μέσος μισθός είναι διπλάσιος ή ακόμη και τριπλάσιος από τον μέσο μισθό στην Ελλάδα.

Σε μία χώρα όπου εφαρμόζονται εσχάτως οι πλέον νεοφιλελεύθερες πολιτικές με τραγικές συνέπειες για τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, εύλογα αναρωτιέται κανείς: Μπορεί να υπάρξει, στο ελάχιστο, κράτος δικαίου, που -θα- λειτουργεί, με ό,τι αυτό -θα- συνεπάγεται στην αγορά, άρα και στις τσέπες των πολιτών;