ΑΠΟΨΗ

Είναι αργά για δάκρυα...

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ

«Παραμάγαζα» πολιτικών και κομματικών στελεχών ήταν, εν πολλοίς, επί σειρά ετών, αρκετές Ενώσεις Αγροτικών Συνεταιρισμών (ΕΑΣ) στον Νομό Χανίων, αλλά και σε άλλες περιοχές της χώρας.

Για το «βόλεμα» των ημετέρων και την εξυπηρέτηση φίλων και «ψηφοφόρων».

Αναμενόμενη και προδιαγεγραμμένη, κατά συνέπεια, η πορεία και η κατάληξη για όσες απ' αυτές λειτούργησαν -συνεχώς ή, έστω, κατά διαστήματα- υπό το συγκεκριμένο «μοντέλο».

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς;

«Αχυρανθρώπους», που ουδεμία σχέση είχαν με το αντικείμενο της διοίκησης μιας ΕΑΣ, αλλά κατάφερναν να βρίσκονται σε κρίσιμες διοικητικές θέσεις γιατί ανήκαν στον κύκλο του ενός πολιτικού προσώπου ή του άλλου;

«Στελέχη» που τα έργα και οι ημέρες τους οδήγησαν -τυχαία;- Ενώσεις σε καταστροφικές επιλογές;

Τους υπεράριθμους μη εξειδικευμένους εργαζόμενους;

Τους παχυλούς -σε πολλές περιπτώσεις- μισθούς;

Τα λογής - λογής παιχνίδια με την εμπορία προϊόντων;

Την απουσία ισολογισμών και λοιπών οικονομικών και άλλων στοιχείων;

Τις μετέπειτα, όλο στόμφο, ανακοινώσεις περί πρωτοβουλιών για «σωτηρία του συνεταιριστικού κινήματος»;

Προφανώς και στον κανόνα υπήρχαν και υπάρχουν και εξαιρέσεις. Εξαιρέσεις, που, με τα όποια τυχόν λάθη, τις όποιες τυχόν παραλείψεις, πάλευαν και παλεύουν να επιβιώσουν. Και το κάνουν αξιοπρεπώς και με συνέπεια.

Ωστόσο, ο κανόνας είναι που οδήγησε το συνεταιριστικό κίνημα στην πλήρη απαξίωση, έστω και αν υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις. 

Και ο κανόνας ήταν γνωστός στους «παροικούντες τη συνεταιριστική Ιερουσαλήμ», πολλοί από τους οποίους γνωρίζουν καλά τα κακώς κείμενα, αλλά έχουν επιλέξει τον δρόμο της σιωπής. 

Όπως ήταν γνωστός και σε πολλούς αγρότες, οι οποίοι έχουν υποστεί τεράστιο πλήγμα από την κατάρρευση του σημαντικότερου εργαλείου τυποποίησης, προώθησης και εμπορίας των προϊόντων τους στις αγορές, σε τιμές αντάξιες της ποιότητάς τους.