ΑΠΟΨΗ

Κάποιοι

προειδοποιούσαν

και κάποιοι

ήξεραν...

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ

Στις 16 Δεκεμβρίου 2008 ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής υποστήριξε δημόσια, σε ομιλία του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ, ότι δεν πρόκειται να υπάρξει πρόβλημα δανεισμού της χώρας το επόμενο διάστημα.

“Μια διευκρίνιση ρητή και κατηγορηματική. Διαδόσεις για πρόβλημα στην αναχρηματοδότηση του χρέους είναι υποβολιμαίες, είναι ανεύθυνες και είναι επικίνδυνες”, ανέφερε επί λέξη ο κ. Καραμανλής.

Δύο ημέρες μετά, ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, μιλώντας στη Βουλή, προειδοποίησε για το τι θα επακολουθήσει του οικονομικού εκτροχιασμού της χώρας, που είχε ξεκινήσει την ίδια χρονιά και κορυφώθηκε την επόμενη (2009).

“Σε περίπτωση που παρουσιαστούν δυσκολίες δανεισμού, το ελληνικό κράτος δεν θα μπορεί να βρει στην αγορά, ταχύτατα όπως θα θέλει, και θα δώσει έτσι την αφορμή να διατυπωθεί ότι η λύση του προβλήματος θα πρέπει να επιζητηθεί μάλλον με προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Θα είναι μια ταπεινωτική εξέλιξη για την Ελλάδα, η πιο καταστροφική κατάληξη της διακυβέρνησης της ΝΔ”.

Ο κ. Καραμανλής βλέποντας ότι η “βόμβα” θα έσκαγε στα χέρια του δραπέτευσε από το Μέγαρο Μαξίμου προκηρύσσοντας εκλογές, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι θα τις χάσει... πανηγυρικά, όπως και τελικά έγινε.

Από 'κει και μετά, ο κ. Γιώργος Παπανδρέου, που επί πρωθυπουργίας Καραμανλή έλεγε πεισματικά “όχι” στις όποιες απόπειρες έγιναν -καθυστερημένα και χωρίς ουσία- από την τότε κυβέρνηση για την περιστολή δαπανών, κλείνοντας το μάτι στις συντεχνίες (μαζί με την Αριστερά), δεν κατάφερε (μαζί με την κυβέρνησή του) να ανταποκριθεί στοιχειωδώς στο μείζον πρόβλημα που προέκυψε με τη μη εξυπηρέτηση του χρέους, γνώση του οποίου είχε σαφώς -ή όφειλε να είχε- πριν από τις εκλογές.

Αποτέλεσμα;

Να οδηγηθούν η χώρα και οι πολίτες της σε πρωτόγνωρες καταστάσεις, χωρίς, μέχρι στιγμής, να διαφαίνεται φως στο μακρύ σκοτεινό τούνελ των σκληρών και άδικων, εν πολλοίς, μέτρων που εντείνουν την ύφεση και “στραγγαλίζουν” τις όποιες απόπειρες για ανάπτυξη.