ΑΠΟΨΗ

Ποια Ελλάδα θέλουμε;



Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ


Αυτό είναι το κρισιμότερο, το ουσιαστικότερο ερώτημα σήμερα. Για το παρόν και το μέλλον της χώρας.
Σε αυτό το ερώτημα ουδεμία πολιτική δύναμη επιχείρησε εδώ και καιρό, με λόγο πειστικό και κρυστάλλινο, να δώσει ξεκάθαρες απαντήσεις.
Αποκρύπτοντας, έτσι, ότι ανεξάρτητα από το αν η Ελλάδα παραμείνει στο ευρώ ή αναγκαστεί να το εγκαταλείψει, το μείζον πρόβλημα της χώρας δεν είναι μόνο το ακραία νεοφιλελεύθερο μνημόνιο, η εφαρμογή του οποίου έχει ήδη αποτύχει οικτρά ως προς τα οικονομικά μέτρα και κατά συνέπεια πρέπει επειγόντως ν’ αλλάξει, μήπως και αναπνεύσει η ελληνική κοινωνία.
Το μνημόνιο αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου.
Το κύριο και μεγαλύτερο μέρος του παγόβουνου, που βρίσκεται κάτω από τη στάθμη της θάλασσας, ήταν και εξακολουθεί να είναι τα προβλήματα της χώρας, που προϋπήρχαν του μνημονίου. Προβλήματα εξαιρετικά σοβαρά, σύνθετα και δομικά, τα οποία παραμένουν άλυτα εξαιτίας της πολιτικής αβελτηρίας και της αδυναμίας ή και της απροθυμίας των κομμάτων εξουσίας να “σπάσουν αβγά”. Ωστόσο, η κρίση ανέσυρε τα προβλήματα στην επιφάνεια με τον πλέον τραγικό και αποκαλυπτικό τρόπο.
Και κατέδειξε ότι αν δεν αντιμετωπιστούν το ταχύτερο δυνατόν με ριζικές μεταρρυθμίσεις και αναλογικές θυσίες που θα έχουν αντίκρυσμα, με τολμηρές αλλαγές και συγκρούσεις με τις βολεμένες συντεχνίες και τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες, με την αναβάθμιση του πυλώνα της δικαιοσύνης για την ταχύτερη απονομή της και με τη συγκρότηση ενός σοβαρού, ευέλικτου και αποτελεσματικού κράτους, που θα ελέγχει την αγορά, χωρίς να επιχειρεί να την υποκαθιστά ανεπιτυχώς, τότε η πορεία της χώρας είναι προδιαγεγραμμένη. Οφείλουν, λοιπόν, πρωτίστως τα κόμματα -αλλά και οι πολίτες- να ξεκαθαρίσουν ποια Ελλάδα θέλουν.
Όσο δεν απαντούν στο συγκεκριμένο κρίσιμο ερώτημα, όσο συνεχίζουν να χαϊδεύουν αφτιά και να απευθύνονται με λόγο παρελκυστικό και ανειλικρινή στους ψηφοφόρους, οι οποίοι επιθυμούν, μέσες άκρες, την επιστροφή στις “παλιές καλές μέρες” της πλασματικής ευημερίας των δανεικών, τότε προσφέρουν κακές, κάκιστες υπηρεσίες στον τόπο.
Και αυτό θα καταδειχθεί, αργά ή γρήγορα. Μόνο που τότε ίσως τα περιθώρια ουσιαστικής αντίδρασης να είναι ελάχιστα έως μηδαμινά.