Το
ταξίδι
συνεχίζεται...
Του
ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ
Πλατανιάς,
δεκαετία 1980. Στο χωμάτινο γήπεδο, κάτω
από το ιστορικό εκκλησάκι της Παναγιάς,
που γιορτάζει τον Δεκαπενταύγουστο, η
ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού ξεκινούσε
την προετοιμασία της, στα τέλη κάθε
καλοκαιριού, με -μικρές για την εποχή,
αλλά σημαντικές- φιλοδοξίες.
Πιτσιρικάδες
εμείς, παρακολουθούσαμε κάθε χρόνο τις
μεγαλύτερες “φουρνιές” του χωριού να
ιδρώνουν τη φανέλα στις προπονήσεις.
Είτε από την άβολη τσιμεντένια κερκίδα
είτε σκαρφαλωμένοι στα αρμυρίκια, δυτικά
και ανατολικά του γηπέδου.
Από
εκείνα τα δύσκολα, ποδοσφαιρικά, χρόνια
-πιθανότατα και παλιότερα- διοίκηση,
παίκτες και φίλαθλοι ήταν μια ομάδα,
μια παρέα. Υπήρχαν, σπάνια, και
κάποιες κακές στιγμές, αλλά η γενική
εικόνα ήταν ότι το χωριό -διότι ναι, ο
Πλατανιάς παραμένει ένα μεγάλο, ιστορικό
και περήφανο χωριό, όπως αποδεικνύεται
κάθε φορά που τα τουριστικά φώτα σβήνουν
στα τέλη Οκτωβρίου- πορευόταν με βήμα
ενιαίο. Μια γροθιά.
Κι
έτσι συνέχισε και συνεχίζει μέχρι
σήμερα.
Ουδείς,
βέβαια, περίμενε, τότε, ότι από το Τοπικό
Πρωτάθλημα ή την αμέσως επόμενη κατηγορία,
με «ιπτάμενους» τερματοφύλακες τον
Κοκολοδημήτρη (Νίκο), τον «Πέτσακα»
(Μητσάρα), τον Τάσο (Λαδάκη), τον
αδικοχαμένο Μάκη και, μετέπειτα,
τον Τζίμαρο, σέντερ μπακ τον
«εγκεφαλικό» Τρούλη, τον «πνευμόνια»
«Λύσσα» και τον απροσπέλαστο Βαρουξή
(σημερινό πρόεδρο), στη μεσαία γραμμή
τα «γρανάζια» Στρατουδάκια, τους
«καλλιτέχνες» Κομπίτση και Δαρμάρο,
τον πολύ μεγάλο Τσαρμπό, τα «εργαλεία»
Σαρριδάκια, τον ταχύτατο, ως εξτρέμ,
«Φουρνάρη» (Μαθιουλή) και σέντερ
φορ τον μετρ στο ψηλό παιχνίδι Αλμυρά
η ομάδα θα έφτανε μετά από χρόνια να
παίζει -από την ερχόμενη αγωνιστική
περίοδο- στο Καραϊσκάκη και στην
Καλογρέζα, όντας στη Σούπερ Λιγκ (την
Α' Εθνική, όπως τη λέγαμε εκείνα τα
χρόνια).
Κι
όμως! Από προχθές το βράδυ ο Πλατανιάς,
αλλά και γενικότερα τα Χανιά, ζουν το
απόλυτο όνειρο.
Έπειτα
από σκληρή δουλειά, σε επίπεδο Συλλόγου,
οργάνωση, σχέδιο, ανιδιοτελή προσπάθεια,
γνώση του αντικειμένου, νοικοκυρεμένη
διαχείριση και λίγη τύχη. Από τη Διοίκηση
έως και τον φροντιστή. Μια απόλυτα υγιής
προσπάθεια.
Ιδιαίτερη
αναφορά αξίζει -προσωπική άποψη τούτη-
στον πρόεδρο Στέλιο Βαρουξάκη, στον
Δημήτρη Μαθιουλάκη, στον Γιάννη
Τρούλη, αλλά και σε όλους εκείνους
που επίσης προσέφεραν χρόνο -και χρήμα-
χωρίς να περιμένουν ανταλλάγματα. Μόνο
για την ομάδα. Μόνο για τον Πλατανιά.
Τα
δεδομένα, πια, έχουν αλλάξει πλήρως.
Η
φετινή ομάδα -έστω και αν υπήρχαν αγώνες
που δεν ενθουσίασε με την απόδοσή της,
αν θέλουμε να είμαστε απολύτως ειλικρινείς-
ολοκλήρωσε τη σοβαρή προσπάθεια που
ξεκίνησε ο Σύλλογος, με πολύ μεράκι,
πριν από μερικά χρόνια, κάνοντας κάθε
ποδοσφαιρική περίοδο και μία υπέρβαση,
με αποκορύφωμα τον φετινό άθλο, που πριν
λίγο καιρό φάνταζε άπιαστο όνειρο.
Έγραψε Ιστορία!
Πλέον,
κοιτά -μαζί της κι εμείς- μπροστά.
Με
τη σκέψη ότι για να μη μείνει “άστεγη”
η ομάδα -όπως συνέβη την περασμένη
περίοδο με τη Δόξα Δράμας, που αναγκαζόταν
να χρησιμοποιεί ως έδρα το... Καυταντζόγλειο
Θεσσαλονίκης- χρειάζεται και ο
Δήμος Χανίων να κάνει το δικό του χρέος
έγκαιρα προκειμένου το δημοτικό στάδιο
των Περιβολίων να είναι απολύτως έτοιμο
για να υποδεχθεί τον Πλατανιά στο πρώτο
εντός έδρας παιχνίδι του στη Σούπερ
Λιγκ.
Θα
είμαστε όλοι εκεί!
Ακόμη
μεγαλύτερη παρέα, ακόμη μεγαλύτερη
πορεία, ακόμη μεγαλύτερες στιγμές.
Το
ταξίδι -όχι μόνο ποδοσφαίρου, αλλά ζωής-
συνεχίζεται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου