Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2012

ΑΠΟΨΗ


Πού ζούμε;


Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ

Η “εναλλακτική πρόταση” που κατέθεσε τη νύχτα της περασμένης Κυριακής ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας κατά τη συζήτηση, στη Βουλή, για τον προϋπολογισμό του 2013, είναι ιδιαιτέρως ελκυστική.
Όπως γενικότερα ελκυστική -αν όχι δημαγωγική- είναι η τοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ για μια σειρά από θέματα.
Ελκυστική για τους περισσότερους Έλληνες πολίτες, οι οποίοι όντως δοκιμάζονται σκληρά από το λάθος “φάρμακο” των Μνημονίων σε μια υπαρκτή και βαριά “ασθένεια” της χώρας, που αφορά στα μεγάλα ελλείμματα και στο υψηλότατο χρέος, απόρροια συγκεκριμένων κυβερνητικών επιλογών και παραλείψεων επί σειρά ετών.
Ελκυστική για τους περισσότερους Έλληνες πολίτες, λοιπόν.
Όχι όμως και για τους Γερμανούς και για άλλους Ευρωπαίους, πλην αυτών του νότου.
Τους Ευρωπαίους, που, καλώς ή κακώς, χρηματοδοτούν την Ελλάδα...
Τι πρότεινε ο κ. Τσίπρας;
Την «κατάργηση, με ένα νόμο και σε ένα άρθρο όλων των μέτρων λιτότητας, που εξαθλιώνουν την κοινωνία και γεννούν ακόμα μεγαλύτερη ύφεση... Να σταματήσουμε την καταστροφική λιτότητα, να καταργήσουμε τους μνημονιακούς νόμους και τότε να κάτσουμε επί ίσοις όροις στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης. Για την αναθεώρηση της δανειακής σύμβασης, για μια συνολική ευρωπαϊκή λύση διαγραφής μεγάλου μέρους του δημόσιου χρέους, όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά όλων των χωρών του ευρωπαϊκού νότου και για την αποπληρωμή του εναπομείναντος χρέους με ρήτρα ανάπτυξης, όπως ακριβώς συνέβη για τη Γερμανία, το 1953, στη διεθνή διάσκεψη του Λονδίνου».
Μια χαρά ακούγεται. Γιατί όχι, επομένως; Άλλωστε, οι Γερμανοί ειδικά, ενθυμούμενοι το -όχι και τόσο ενάρετο- παρελθόν τους, οφείλουν να είναι πολύ πιο διαλλακτικοί όταν καλούνται να συνδράμουν άλλα κράτη προκειμένου αυτά να αντιμετωπίσουν δικές τους αμαρτίες του παρελθόντος.
Θεωρητικά, λοιπόν, οι Γερμανοί θα έπρεπε να έχουν μια άλλη στάση απέναντι στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλα κράτη, που αντιμετωπίζουν προβλήματα σημαντικών ελλειμμάτων και υψηλού χρέους.
Δυστυχώς για εμάς, ωστόσο, δεν την έχουν. Μέχρι στιγμής, τουλάχιστον.
Κακώς; Κάκιστα, κατά την προσωπική άποψη του γράφοντος. Αλλά έτσι είναι προς το παρόν.
Με αυτό ως δεδομένο και όχι με δεδομένο τη -λογική ή παράλογη- επιθυμία του καθενός από εμάς, πολιτικού ή πολίτη, δικαίως πολλοί αναρωτιούνται: τι θα γίνει αν οι Γερμανοί στυλώσουν τα πόδια -τουλάχιστον έως τις εθνικές τους εκλογές σε ένα περίπου χρόνο- και αρνηθούν να συζητήσουν καν όσα προτείνει σήμερα ως “εναλλακτική” πρόταση ο κ. Τσίπρας;
Αναρωτιούνται επίσης: αν μονομερώς γίνουν πράξη ορισμένα απ' όσα προτείνει ο κ. Τσίπρας, από πού θα βρει τα χρήματα το ελληνικό κράτος να χρηματοδοτήσει τα ακόμη μεγαλύτερα ελλείμματα που θα προκύψουν, με την επιστροφή στο προηγούμενο καθεστώς μισθών και συντάξεων στον δημόσιο τομέα;
Πώς, δηλαδή, θα ισοσκελίσει, σε σύντομο χρονικό διάστημα, τον ελλειμματικό προϋπολογισμό και το ελλειμματικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών;
Και τι, πραγματικά, θα γίνει στη χώρα αν δεν καταφέρει να το πράξει;
«Κύριε Τσίπρα, σας άκουσα πάρα πολύ προσεκτικά. Και αναρωτιέμαι: πού ζείτε; Πραγματικά τα πιστεύετε αυτά που λέτε; Επειδή έχετε καλούς οικονομολόγους, είναι δυνατόν να σας έχουν πει αυτά τα πράγματα; Πού θα βρούμε τα λεφτά;», ρώτησε, λίγα λεπτά αργότερα, μιλώντας ενώπιον της εθνικής αντιπροσωπείας, ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας.
Ως αναμενόταν, απάντηση δεν έλαβε.
Και όσο ο ΣΥΡΙΖΑ αδυνατεί να δώσει πειστική απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα, τόσο οι “εναλλακτικές” προτάσεις που κατά καιρούς καταθέτει θα είναι ελκυστικές μεν στη θεωρία, εξαιρετικά αδύναμες, ωστόσο, στην πράξη...




2 σχόλια:

  1. Πάγια θέση της παραδοσιακής αριστεράς, ήταν "η ωρίμανση των αντικειμενικών και υποκειμενικών συνθηκών" για την αλλαγή ή την επανάσταση. Κεντρικό ρόλο πάντα είχε η θέση "ποιός είναι ο συσχετισμός των δυνάμεων". Αυτά ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κος Τσίπρας με την αβάστακτη ελαφρότητα του είναι, που τον διακρίνει τα ξεχνά και προτείνει πράγματα ανεδαφικά και δημαγωγικά. Ας κάνουμε την υπόθεση εργασίας ότι το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων στην χώρα θα συμφωνούσε στις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Τι υποδοχή θα είχαν στην Ευρώπη με τους σημερινούς συσχετισμούς δυνάμεων, και με την ομόφωνη γνώμη των δύο βασικών πόλων Συντηρητικών και Σοσιαλδημοκρατών στην Ευρωζώνη για το σύμφωνο σταθερότητας; Θεωρώ ότι οι θέσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης, εκτός των άλλων αν πραγματικά θα υλοποιούταν θα οδηγούσαν σε τρομακτικά πολιτικά αδιέξοδα την χώρα. Ο βολονταρισμός ιστορικά έχει οδηγήσει, όχι μόνο σε αναδιπλώσεις των πολιτικών δυνάμεων, όπως ήταν του Λαϊκού Μετώπου (κομμουνιστές - σοσιαλιστές) στην Γαλλία το 1936, που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους (κεϊνσιανές) και να υιοθετήσουν την κυρίαρχη οικονομική πολιτική των περικοπών μισθών της εποχής τους, αλλά και σε τραγωδίες, όπως ήταν η βίαιη κολεκτιβοποίηση στη Ρωσία την περίοδο του Στάλιν, η επιμορφωτική επανάσταση του Μάο στην Κίνα, οι Κόκκινοι Κμέρ στην Καμπότζη, ή το καθεστώς της Β. Κορέας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κ. Γεωργακάκη καλησπέρα σας.

    Ξέρετε τι μου θυμίζει το άρθρο σας;
    Ερμηνεία του ρήματος… εθελοτυφλώ.
    Κι αυτό, στην καλύτερη περίπτωση, γιατί στη χειρότερη, το «δεν γνώριζες, δε σώπαινες»;

    Τι να σας πρωτορωτήσουμε;
    -Αν έχετε μελετήσει τον τρόπο με τον οποίο άλλαξε το νόμισμά της η Ελλάδα και τι επιπτώσεις είχε αυτό στην αύξηση του δημόσιου χρέους της, όταν μάλιστα με τα δύο προγράμματα στήριξης της Ελλάδας πριν μπει στην ευρωζώνη καταλύθηκε η παραγωγική της δυνατότητα και ζούσε η χώρα με δανεικά… ευρώ;
    -Αν έχετε μελετήσει τη δανειακή σύμβαση μέσω της οποίας καταλύεται η ανεξάρτητη υπόσταση της χώρας και δικάζεται με το αγγλικό δίκαιο σε περίπτωση μη ύπαρξης δυνατοτήτων αποπληρωμής; Όπερ μεθερμηνευόμενο, σου παίρνουν οι δανειστές ότι αποφασίσουν σε θάλασσα-γη-αέρα;
    -Αν έχετε μελετήσει τα δύο μνημόνια, αλλά και τα τελευταία μέτρα μέσω των οποίων διαλύεται το ελληνικό κράτος, το σύστημα Υγείας-Παιδείας, και υποβαθμίζεται το εργαζόμενο δυναμικό της χώρας, το μισό σε ανέργους και το άλλο μισό σε εξανδραποδισμένους παρίες;
    -Αν τέλος έχετε μελετήσει το χρέος άλλων χωρών της ευρωζώνης σε σχέση με το ελληνικό ( πριν πάρετε την πένα στο χέρι για να γράψετε άρθρο και μάλιστα θέτοντας και ως τίτλο του όχι δική σας έμπνευσης αλλά ενός διορισμένου μεταπράτη υπουργού οικονομίας Στουρνάρα στο όνομα) για να αποφασίσετε τι σήμαινε η χρησιμοποίηση της Ελλάδας από τους κανίβαλους δανειστές (όχι μόνο για τον ελληνικό λαό, αλλά για όλους τους λαούς της Ευρώπης) στην πορεία τους στη Νέα Τάξη Πραγμάτων;
    -Αν έχετε διερωτηθεί κι ύστερα μελετήσει ποιο είναι το πραγματικό δημόσιο χρέος της χώρας; Αν έχουνε περάσει σε αυτό όσα χρήματα έδινε η ΕΕ μέσα από τα προγράμματα στήριξης, δήθεν, της χώρας, όταν την ίδια στιγμή αποδεχότανε τη μείωση της εθνικής βιομηχανικής και γεωργικής παραγωγής;
    -Αν τελικά έχετε μπει στον κόπο να διερωτηθείτε κι έπειτα να μελετήσετε γιατί τρέμουν οι δανειστές μια πιθανή επιστροφή της χώρας στη δραχμή; Γιατί χαρακτηρίζουν τον κ. Τσίπρα ως τον πολιτικό της δραχμής, ο οποίος δεν έχει στην πραγματικότητα αυτή την άποψη; Γιατί τρομοκρατούν με τεράστια ψέματα το λαό προκειμένου να μην αποδεχτεί ηγεσίες οι οποίες πράγματι επικαλούνται την επιστροφή στη δραχμή ως μοναδική σωτηρία της χώρας; Διότι η χώρα και ο λαός της με εθνικό νόμισμα μπορεί να διαχειριστεί το όποιο δημόσιο χρέος του εθνικά, δηλαδή με δικό του χρήμα, διατηρώντας ως εθνικό πλούτο θάλασσα (Αιγαίο με τον πλούτο του κ. Γεωργακάκη αν σας λέει κάτι το όνομα) γη και αέρα θέματα που μπορεί να υπερασπιστεί ο λαός και έντιμοι πολιτικοί στη βάση του Δικαίου της χώρας.

    Και σταματάω εδώ, γιατί καθώς φαίνεται, δεν έχετε αντιληφθεί τι σημαίνει για τους συμπατριώτες μας οι οποίοι τουλάχιστον έως χθες είχανε μια θέση εργασίας κι από αύριο θα είναι κατά χιλιάδες… απολυμένοι.
    Ψάξτε το θέμα. Γιατί κυρίαρχο ζήτημα σήμερα, γίνεται κανείς, μα κανείς να μην απολυθεί.


    ΑπάντησηΔιαγραφή