ΙΧΝΗΛΑΤΩΝΤΑΣ - 8/10/2009

Ν.Δ. και εκλογές

Μάλιστα. Θυμήθηκαν, αρκετά στελέχη της Ν.Δ., τα λάθη που έγιναν από το... 2004 μέχρι προσφάτως. Τώρα. Κατόπιν εορτής. Μετά την εκλογική... σφαλιάρα. Μετά την πτώση από την εξουσία. Μετά από μία καταστροφική, για τον τόπο, περίοδο πεντέμισι ετών, στη διάρκεια των οποίων η χώρα όχι μόνο δεν μπόρεσε να πάει μπροστά, όχι μόνο δεν κατάφερε, έστω, να παραμείνει στα επίπεδα του 2004, τηρουμένων πάντα των αναλογιών και με δεδομένες τις σημερινές οικονομικές συνθήκες, αλλά γύρισε αρκετά χρόνια πίσω.

Μόλις πριν από δύο χρόνια, βέβαια, έλεγαν άλλα. Τότε, μετά τις νικηφόρες, για τη Ν.Δ., εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου στρουθοκαμήλιζαν αυτάρεσκα, αλαζονικά, επειδή είχαν κερδίσει, για δεύτερη φορά, το ΠΑΣΟΚ, παραμένοντας έτσι στην εξουσία. Δεν είχαν ούτε το θάρρος, αλλά ούτε τη σοφία να μελετήσουν τα σημάδια, τα μηνύματα της κάλπης, να βγάλουν χρήσιμα συμπεράσματα, ν’ αλλάξουν πορεία, να προσπαθήσουν, επιτέλους, να κυβερνήσουν τη χώρα.

Διότι περί αυτού επρόκειτο. Η χώρα έμεινε, ουσιαστικά, ακυβέρνητη για πεντέμισι χρόνια. Πήγαινε με... αυτόματο πιλότο και με αυτοσχεδιασμούς - προσωπικές πολιτικές διαφόρων μεγαλοϋπουργών, οι οποίοι είχαν μετατρέψει τα υπουργεία σε βιλαέτια τους, με την ανοχή του πρωθυπουργού. Και αυτά έγιναν για έναν πολύ απλό λόγο: διότι, με όλο τον σεβασμό προς το πρόσωπο του κ. Κώστα Καραμανλή, η πρωθυπουργία δεν μπορεί ν’ αντιμετωπίζεται ούτε ως «δημοσιοϋπαλληλίκι» ούτε ως «χόμπι» ούτε ως παιχνίδι επικοινωνίας.

Η πρωθυπουργία, η διακυβέρνηση μιας χώρας όπως η Ελλάδα, με πολλά προβλήματα, απαιτεί σκληρή δουλειά, αφοσίωση, ισχυρή πολιτική βούληση, προσωπική αυτοθυσία. Μόνο που ο πρώην πρωθυπουργός -να το πω κομψά- ουδέποτε φημιζόταν για τη σκληρή του δουλειά.

Ο λαός μας συνηθίζει να λέει ότι «με πορδές δεν βάφονται αβγά». Κι έχει απόλυτο δίκιο. Όπου πορδές η επικοινωνιακή τακτική της Ν.Δ. με την οποία πορεύτηκε επί μακρόν -αντί για την παραγωγή πολιτικής-, δημιουργώντας, παράλληλα, τον «μύθο» του Καραμανλή. Του «μεγάλου ηγέτη», ο οποίος ό,τι έκανε ήταν, σύμφωνα με την «αυλή» του πρώην πρωθυπουργού, αλλά και σύμφωνα με τη συντριπτική πλειοψηφία των στελεχών της Ν.Δ., προς τη σωστή κατεύθυνση. Ακόμη και όταν δεν έκανε τίποτα. Ακόμη και όταν πορευόταν χωρίς πυξίδα, χωρίς σχέδιο, χωρίς ξεκάθαρο στόχο, με θέση της κυβέρνησης σε ένα σωρό σημαντικά θέματα -χαρακτηριστικό παράδειγμα η εξωτερική πολιτική- να είναι η... μη θέση!

Τον Μάρτιο του 2004, όταν η Ν.Δ. κέρδισε τις εκλογές με διαφορά πέντε μονάδων από το ΠΑΣΟΚ, είχε μία ιστορική ευκαιρία. Να προχωρήσει μπροστά, να κάνει τις απαιτούμενες τομές και μεταρρυθμίσεις, να αντιμετωπίσει χρόνια προβλήματα της Δημόσιας Διοίκησης, να δώσει άλλη προοπτική στον τόπο. Παρέλαβε μία χώρα με προβλήματα, αλλά και με προοπτική. Παρέλαβε μία χώρα, με σημαντικά προβλήματα σε τομείς όπως η Υγεία, η Παιδεία, με την ακρίβεια να καλπάζει -ελέω ευρώ- και με υψηλό δημόσιο χρέος.

Παρέλαβε, όμως, και μία χώρα η κυβέρνηση της οποίας είχε κατορθώσει να επιτύχει τους τρεις μεγάλους εθνικούς στόχους που είχε θέσει από το 1996: την είσοδο της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς να... ανοίξει ρουθούνι, την είσοδο της Ελλάδας στον σκληρό πυρήνα του ευρώ (ΟΝΕ) και την επιτυχή -αν και πολυέξοδη- διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων.

Πεντέμισι χρόνια μετά η Ν.Δ. παρέδωσε μία χώρα με διαλυμένη οικονομία (το έλλειμμα για το 2009 φτάνει στο 10% σύμφωνα με τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος), με πολλαπλάσιο δημόσιο χρέος, με υψηλότερο δανεισμό, με διαλυμένους τους εισπρακτικούς μηχανισμούς (ΣΔΟΕ), με ακόμη περισσότερα προβλήματα στην Υγεία και στην Παιδεία (προς δόξαν των ιδιωτικών συμφερόντων) και με την ακρίβεια να καλπάζει (οι όποιες μειώσεις στις τιμές προϊόντων οφείλονταν περισσότερο σε διεθνείς συγκυρίες και λιγότερο σε δικές της πρωτοβουλίες).

Παρέδωσε μία χώρα με τραυματισμένο βαθύτατα το πολιτικό της σύστημα (σε αυτό ευθύνη μεγάλη φέρει και το ΠΑΣΟΚ), μία χώρα αφερέγγυα στο εξωτερικό, μία χώρα που αδυνατεί να σταθεί στα πόδια της, μία χώρα οι πολίτες της οποίας, όλοι ανεξαιρέτως, είχαν χάσει την ελπίδα.

Θυμίζω, ακόμη: ο κ. Καραμανλής εξήγγειλε επανίδρυση του κράτος. Το αποτελείωσε. Δεσμεύτηκε να βάλει τέλος στην εργασιακή ομηρεία χιλιάδων συμβασιούχων, για την οποία ακέραια την ευθύνη έφερε το ΠΑΣΟΚ. Δημιούργησε νέες γενιές «ομήρων» με διάφορες σχέσεις εργασίας. Εξήγγειλε ηθικότερη διακυβέρνηση! Ακόμη και σε αυτό, που ήταν το προεκλογικό... ατού της Ν.Δ., διαψεύστηκε οικτρά. Και, δυστυχώς, ανέχθηκε επί μακρόν απαράδεκτες συμπεριφορές, φίλων, συνεργατών, κουμπάρων, την επιλογή των οποίων είχε κάνει, άμεσα ή έμμεσα, ο ίδιος. Υποστηρίζοντας, μάλιστα, πως ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό!

Αναμενόμενο, εν πολλοίς, κατά συνέπεια, το εκλογικό αποτέλεσμα της 4ης Οκτωβρίου. Διότι μπορείς να κοροϊδεύεις πολλούς ανθρώπους για λίγο καιρό, μπορείς να κοροϊδεύεις λίγους ανθρώπους για πολύ καιρό, δεν μπορείς, όμως, να κοροϊδεύεις πολλούς ανθρώπους για πολύ καιρό.

Πλέον, παρακολουθούμε το... θέατρο του παραλόγου στα τηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης. Για την επόμενη μέρα στη Ν.Δ. Καθείς -από το κόμμα και όχι μόνο- βγαίνει να πει τον πόνο του. Για την ήττα. Για την εκλογική συντριβή. Αυτό είναι που πονάει, που «καίει». Ότι έχασαν την εξουσία. Ότι έχασαν τις καρέκλες. Ότι πλέον είναι στην αντιπολίτευση. Λογικό, εν μέρει.

Αλλά και παράλογο. Υπό την έννοια ότι εκείνο που θα έπρεπε να τους ενδιαφέρει πρωτίστως είναι ότι δεν κατάφεραν ν’ ανταποκριθούν στοιχειωδώς στις προκλήσεις των καιρών. Δεν κατάφεραν να κυβερνήσουν. Δεν κατάφεραν να φανούν αντάξιοι της εμπιστοσύνης εκατομμυρίων πολιτών. Δεν κατάφεραν να πάνε τη χώρα ένα βήμα μπροστά. Γι’ αυτό θα έπρεπε να στενοχωριούνται, να προβληματίζονται, να συζητούν, να συσκέπτονται. «Ψιλά γράμματα», θα μου πείτε. Ενδεχομένως...

Μόνο που, επειδή η Ιστορία επαναλαμβάνεται, και μάλιστα πολλές φορές ως... φάρσα, δεν θα πρέπει να ξεχνούν ότι πέρα από τη διεκδίκηση της εξουσίας καλό θα είναι -τα πολιτικά κόμματα και τα στελέχη τους- να ξέρουν τι... να την κάνουν αυτή τη ρημάδα την εξουσία όταν οι πολίτες τους δώσουν την εντολή να κυβερνήσουν. Στη Ν.Δ. αποδείχθηκε ότι δεν ήξεραν το 2004. Ας ελπίσουμε ότι όταν έρθει η ώρα τους να ξανακυβερνήσουν το πάθημα θα τους έχει γίνει μάθημα. Για το καλό της χώρας και των πολιτών. Όλων των πολιτών...