Τρομάρα μας...
Υπάρχει συνέχεια και συνέπεια στη δημόσια διοίκηση, στο κράτος; Και τι άραγε σημαίνει, επί της ουσίας, η «δημόσια δέσμευση» από επίσημα χείλη;
Τα ερωτήματα αυτά ήταν τα πρώτα που μου ήρθαν στον νου, ανασκαλεύοντας, τις προάλλες, το αρχείο μου. Και αυτό διότι «έπεσα» πάνω σε παλιότερα δημοσιεύματα σχετικά με τις ζημιές που υπέστησαν οι ελαιοπαραγωγοί στο Σέλινο, από τη θεομηνία της 16ης και 17ης Φεβρουαρίου 2008. Μια θεομηνία που είχε ως κύρια χαρακτηριστικά την έντονη χιονόπτωση -το ύψος του χιονιού έφτασε μέχρι και τα 60 εκατοστά- και, στη συνέχεια, τον παγετό.
Σχεδόν τρία χρόνια μετά, το θέμα της αποζημίωσης των πληγέντων παραμένει σε εκκρεμότητα! Πρόσφατα, άλλωστε, ο δήμαρχος Καντάνου Ευτύχης Δασκαλάκης έστειλε έγγραφο για το θέμα αυτό στη νέα πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων ζητώντας το αυτονόητο: την καταβολή των αποζημιώσεων.
«Ως γνωστόν, η ιδιαιτερότητα της ποικιλίας ελιάς της περιοχής μας (τσουνάτη) συνίσταται στο ότι η συγκομιδή της ολοκληρώνεται στο τέλος της άνοιξης και για τον λόγο αυτό η χιονόπτωση του Φεβρουαρίου 2008 έπληξε το μεγαλύτερο μέρος του καρπού. Επίσης, η συγκεκριμένη ποικιλία ελιάς αργεί να αποκαταστήσει την παραγωγική της ικανότητα. Αποτέλεσμα των παραπάνω ήταν να πληγεί σημαντικά το εισόδημα των κατοίκων της περιοχής μας, αλλά και το εισόδημα των επόμενων ετών ωσότου τα πληγέντα ελαιόδεντρα αποκατασταθούν», σημειώνει, μεταξύ άλλων, στο τελευταίο του έγγραφο ο κ. Δασκαλάκης.
Το αυτονόητο, λοιπόν. Δύσκολο πράμα σε τούτη τη χώρα. Αναφέρει χαρακτηριστικά, στο ίδιο έγγραφο, ο κ. Δασκαλάκης: «Οι προηγούμενες πολιτικές ηγεσίες του Υπουργείου αδιαφόρησαν πλήρως για την αντιμετώπιση του συγκεκριμένου σοβαρού προβλήματος, παρά τα έγγραφα και τις επανειλημμένες "οχλήσεις" από τον Δήμο Καντάνου. Μάλιστα, για ενάμισι και πλέον χρόνο γίναμε μάρτυρες ενός πρωτοφανούς εμπαιγμού με ανεκπλήρωτες υποσχέσεις και αναβολές, με επιστέγασμα την απόφαση που πάρθηκε τον Σεπτέμβριο του 2009 και με την οποία εξαιρέθηκε το πρώτο τρίμηνο του 2008 από τις ενισχύσεις ΠΣΕΑ»! Επί κυβερνήσεως ΝΔ ο πρωτοφανής εμπαιγμός.
Εμπαιγμός. Και μάλιστα «πρωτοφανής». Για το αυτονόητο! Γι' αυτό το αυτονόητο είχε μιλήσει ο κ. Μιχάλης Καρχιμάκης, όταν είχε βρεθεί στα Χανιά, στις 22 Μαΐου 2010, με την ιδιότητα του υφυπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, για να κηρύξει την έναρξη των εργασιών του διήμερου συνεδρίου με θέμα «Κρητική διατροφή και υγεία», που πραγματοποιήθηκε σε ξενοδοχείο στο Καλαμάκι του Δήμου Νέας Κυδωνίας.
Στο περιθώριο των εργασιών, μιλώντας σε δημοσιογράφους και απαντώντας σε ερώτηση του γράφοντα για το συγκεκριμένο θέμα, ο κ. Καρχιμάκης παραδέχθηκε, ότι υπάρχει «δημόσια δέσμευση» για την καταβολή των αποζημιώσεων! Δημόσια δέσμευση! Αυτά ήταν τα ακριβή λόγια που χρησιμοποίησε.
Και πρόσθεσε: «Είμαστε και με τον πρόεδρο της ΓΕΣΑΣΕ κ. Γωνιωτάκη σε μια διαρκή συζήτηση, διότι υπάρχουν κάποιες τεχνικές λεπτομέρειες που προσπαθούμε να ρυθμίσουμε για να μπορέσουμε να αποζημιωθεί αυτό το κομμάτι. Αναζητούμε κάποιο τρόπο για να μπορούμε να είμαστε και συμβατοί με τη νομοθεσία, για να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε και σε αυτό. Αλλά δεν το έχουμε αφήσει. Είμαστε σε διαρκή επικοινωνία και με τον ΕΛΓΑ και με τον πρόεδρο της ΓΕΣΑΣΕ, με τον οποίο συνεχώς πιέζουμε γι’ αυτό το θέμα για να δούμε πώς θα βρούμε λύση».
Οι παραπάνω δηλώσεις του κ. Καρχιμάκη έχουν καταγραφεί σε σχετικό ρεπορτάζ στις 25 Μαΐου. Και όμως! Έξι, περίπου, μήνες μετά τίποτα δεν έχει γίνει. Η πολιτική ηγεσία του αρμόδιου Υπουργείου... ανασχηματίστηκε (με υπουργό τον κ. Σκανδαλίδη και υφυπουργό την κα Μιλένα Αποστολάκη), ο κ. Καρχιμάκης αναχώρησε για... άλλες πολιτείες, καθώς εξελέγη γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, η Δημοτική Αρχή του Δήμου Καντάνου επανέρχεται εγγράφως, για άλλη μία φορά, ζητώντας την ικανοποίηση ενός δίκαιου, κατά γενική ομολογία, αιτήματος, η «δημόσια δέσμευση» αποδεικνύεται, μέχρι σήμερα, δημόσια κοροϊδία και οι πληγέντες ελαιοπαραγωγοί δίνουν τον καθημερινό αγώνα της βιοπάλης.
Δικαιολογίες περί «τεχνικών λεπτομερειών» ενδεχομένως να είναι δυνατόν να ειπωθούν ακόμη και σήμερα από επίσημα χείλη. Δεν πείθουν όμως. Στελέχη του ΠΑΣΟΚ, όταν το κόμμα τους ήταν Αξιωματική Αντιπολίτευση, ζητούσαν την καταβολή της αποζημίωσης στους πληγέντες. Δεκατρείς μήνες μετά την αλλαγή διακυβέρνησης και έξι μήνες μετά τα περί «δημόσιας δέσμευσης», τα όμορφα τα λόγια τα μεγάλα -για να παραφράσω το γνωστό λαϊκό τραγούδι- ηχούν τουλάχιστον παράταιρα. Για να μην πω καμιά πιο βαριά κουβέντα.
Συμπέρασμα: ευτυχώς (sic), σε τούτη τη χώρα υπάρχει συνέχεια στη δημόσια διοίκηση. Η κοροϊδία, που «ξεκίνησε» επί ΝΔ, συνεχίζεται επί ΠΑΣΟΚ... «Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα». Τρομάρα μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου