ΑΠΟΨΗ

Ωρα ευθύνης

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ

Μια εποχή πολιτικής ανευθυνότητας, αμεριμνησίας, απρονοησίας, κακοδιαχείρισης και -σε όχι λίγες περιπτώσεις- φαυλότητας φαίνεται (;) ότι φτάνει στο τέλος της. Με δραματικές επιπτώσεις για όλους, σχεδόν. Στο βιοτικό επίπεδο, στην εργασία, στην κοινωνική ασφάλιση, στην επιχειρηματικότητα. 
«Σοκ και δέος»!

Τούτη την ώρα, που οι αποφάσεις των προηγούμενων μηνών έχουν δημιουργήσει συνθήκες εσωτερικής υποτίμησης στη χώρα μας, το κυρίαρχο ζήτημα «ζωής ή θανάτου» -μετά και τις χθεσινές αποφάσεις στη Σύνοδο Κορυφής με προφανή στόχο τη σωτηρία... του ευρώ και της Ευρωζώνης- είναι η άμεση και αποτελεσματική αντιμετώπιση της νέας πραγματικότητας, που διαμορφώνεται από την πολυποίκιλη χρεωκοπία της Ελλάδας, με αιχμή του δόρατος τη σαφή και αδιαμφισβήτητη χρεωκοπία στον τομέα της οικονομίας.

Τούτη η ώρα είναι ώρα ευθύνης. 
Ταυτόχρονα -πρέπει να- είναι και ώρα αλλαγής. Σε νοοτροπία. Σε πρακτικές. Σε πολιτικές. 
Για όλους. 
Κυρίως, όμως, για το -λεγόμενο- πολιτικό σύστημα. Μέρος του οποίου εξέθρεψε τη διαφθορά, επέτρεψε την ατιμωρησία και διαχειρίστηκε με ανικανότητα, αδιαφάνεια και προκλητική ανισότητα το ανθρώπινο δυναμικό και τον φυσικό πλούτο της χώρας. 
Αλλά και για εκείνους που, εντός ή... παραπλεύρως του πολιτικού συστήματος, γνώριζαν αλλά επί σειρά ετών δεν μιλούσαν προσδοκώντας προσωπικό όφελος.

Τούτη η ώρα είναι ώρα ευθύνης και για τους πολίτες. Πολίτες, αρκετοί από τους οποίους -όχι όλοι, σε καμία περίπτωση- συμμετείχαν πολυπλεύρως στο «πάρτι» των προηγούμενων δεκαετιών, σφυρίζοντας... κλέφτικα. Πολίτες οι οποίοι πλήττονται, όλοι σχεδόν, από την ανεργία, από τη δραματική μείωση του εισοδήματός τους, από τις -ανά τακτά διαστήματα- φοροεπιδρομές και βιώνουν στιγμές φόβου και μεγάλης ανασφάλειας για το παρόν και το μέλλον των ίδιων και των οικογενειών τους.

Ωρα ευθύνης, λοιπόν. 
Και ευθύνη σημαίνει «παραγωγή» πολιτικής και όχι παραπολιτικής. 
Σημαίνει δουλειά, σημαίνει στοχευμένη προσπάθεια, για να βγει η χώρα από την ύφεση, για να υπάρξει ανάπτυξη, για να δημιουργηθούν νέες συνθήκες, νέο επιχειρηματικό περιβάλλον, νέες θέσεις εργασίας. 
Ευθύνη σημαίνει τάξη στα δημοσιονομικά, ισοσκελισμός δαπανών - εσόδων, πρωτογενή πλεονάσματα.

Ταυτόχρονα, ευθύνη σημαίνει σαφώς «ναι» στη σκληρή κριτική, «όχι» όμως στον κοινωνικό «κανιβαλισμό». 
Ευθύνη σημαίνει «ναι» στην ειρηνική διαμαρτυρία, «όχι» όμως στη βία, «τυφλή» ή μη, σωματική, ψυχολογική, λεκτική, απ’ όποιον και αν προέρχεται. 
Ευθύνη σημαίνει «ναι» στον ουσιαστικό διάλογο -που δυστυχώς απουσιάζει- με σοβαρά επιχειρήματα, «όχι» όμως σε ανέξοδους μονολόγους, «όχι» στην ανοητολογία, στον λαϊκισμό και στην ακατάσχετη... συνωμοσιολογία. 

Η χώρα πρέπει, επιτέλους, να προχωρήσει μπροστά. Συγκροτημένα, με σχέδιο, αποφασιστικότητα, τόλμη, συλλογική προσπάθεια και σκληρή δουλειά. 
Με ευθύνη και αλλαγή. 
Μόνο έτσι μπορεί να ξαναϋπάρξει φως στην άκρη του τούνελ, στο οποίο ήδη βρίσκεται, βρισκόμαστε και θα βρισκόμαστε για πολύ καιρό ακόμα.

(Το συγκεκριμένο κείμενο δημοσιεύτηκε στα «Χ.Ν.» την Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011).