ΑΠΟΨΗ

Ένα κτήριο, μια χώρα...

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ

Τούτη η εικόνα καταδεικνύει όλη την κακομοιριά, την ανοργανωσιά, την κακοδαιμονία, την αναποτελεσματικότητα και, εν τέλει, την αποτυχία σε αυτήν την έρμη χώρα.

Τούτη -και μόνο- η εικόνα. Δεν χρειάζονται περισσότερες, αν και, δυστυχώς, υπάρχουν τριγύρω μας σε αφθονία.

Τούτη η εικόνα είναι αρκετή. Και εξόχως χαρακτηριστική. Μαρτυρά πολλά. Για τον σχεδιασμό, τον προγραμματισμό, την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας και τον σεβασμό στο δημόσιο χρήμα.

Συμβολή των οδών Σολωμού και Νεάρχου, Χανιά. Εκεί βρίσκεται το παλιό κτήριο του Ιδρύματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων (ΙΚΑ). Στέκει σε πείσμα τόσο του χρόνου όσο και της προκλητικής ανθρώπινης αδιαφορίας και εγκατάλειψης.

Θυμίζω: ο σχεδιασμός για την κατασκευή του νέου κτηρίου του ΙΚΑ, επί της λεωφόρου Κ. Καραμανλή, ξεκίνησε τη δεκαετία του 1990. Από τότε, δηλαδή, το κράτος και, φυσικά, οι διοικήσεις του Ιδρύματος γνώριζαν ότι επίκειται μετεγκατάσταση. Ε και; «Χέστηκε η φοράδα στ’ αλώνι»!

Αρκετά χρόνια μετά, το 2004, οι Υπηρεσίες του ΙΚΑ μετεγκαταστάθηκαν στο νέο κτήριο. Έκτοτε, επτά και πλέον χρόνια έχουν περάσει, ωστόσο το παλιό κτήριο, περιουσία του σημαντικότερου και μεγαλύτερου ασφαλιστικού φορέα της χώρας, παραμένει στα αζήτητα. Απαξιώνεται! Διαλύεται! Και ενίοτε χρησιμοποιείται ως «καταφύγιο» από άστεγους, χρήστες ναρκωτικών και άλλους «φτωχοδιάβολους».

Αυτή είναι, εν πολλοίς, η εικόνα αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας σε τούτη τη χώρα, που -ταυτοχρόνως- ξοδεύει πολλά εκατομμύρια ετησίως για την ενοικίαση κτηρίων προκειμένου να στεγάσει Υπηρεσίες της! Αυτός είναι ο σεβασμός προς το δημόσιο χρήμα, που με τόσο κόπο καταβάλλουν τα συνήθη... υποζύγια! 

Και αυτό που ζούμε τους τελευταίους μήνες είναι η αναπόφευκτη κατάληξη: Η πτώχευση. Πολιτική, πολιτισμική και, πλέον, οικονομική.