ΣΧΟΛΙΑ

Τετ α τετ

Βουλγαράκη

με Χρυσοχοΐδη

Με τον υπουργό Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, συναντήθηκε, την περασμένη εβδομάδα στην Αθήνα, ο αντιπεριφερειάρχης Χανίων, Απόστολος Βουλγαράκης

Αν και ο κ. Βουλγαράκης δεν προέβη, μέχρι χθες τουλάχιστον, σε επίσημες δηλώσεις για το περιεχόμενο της συνάντησης, θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι τουλάχιστον δύο κατηγορίες θεμάτων τέθηκαν στη διάρκεια της συζήτησης.

Η μία κατηγορία αφορά όλα τα ανοιχτά θέματα, αρμοδιότητας του Υπουργείου Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, μεταξύ των οποίων και η επικείμενη συγχώνευση Ο.Α.ΔΥ.Κ. - Ο.ΑΝ.Α.Κ.

Η άλλη κατηγορία είναι τα εσωκομματικά του ΠΑΣΟΚ και η διερεύνηση του ενδεχομένου «μετεγγραφής» του κ. Βουλγαράκη από την «ομάδα Βενιζέλου» στην «ομάδα Χρυσοχοΐδη», στο πλαίσιο των διερευνητικών επαφών που -λογικά- έχουν τούτο το διάστημα τα ηγετικά στελέχη του κόμματος που διεκδικούν την προεδρία.

Για την πρώτη κατηγορία, που είναι και η μείζονα, αναμένουμε ανακοινώσεις.

Για τη δεύτερη, προς το παρόν τουλάχιστον, δεν αναμένουμε τίποτα. Κουβέντα να γίνεται...

Γιατί 

«κεκλεισμένων 

των θυρών»;

Ενεργοποίηση του άτυπου συντονιστικού οργάνου, το περασμένο Σάββατο, με πρωτοβουλία του αντιπεριφερειάρχη Χανίων, Απόστολου Βουλγαράκη.

Σωστή η κίνηση, αν και καθυστερημένη. Και σωστή, επίσης, η επισήμανση του κ. Βουλγαράκη ότι στο άτυπο αυτό όργανο θα κληθούν από την επόμενη συνεδρίαση όλοι οι δήμαρχοι της Περιφερειακής Ενότητας Χανίων.

Μόνο που όταν συγκεντρώνονται οι αιρετοί μιας περιοχής (βουλευτές, αντιπεριφερειάρχης, δήμαρχοι, πρόεδρος ΤΕΕ/ΤΔΚ και άλλοι ενδεχομένως) για να συζητήσουν τα σημαντικότερα αναπτυξιακά ζητήματα ενός τόπου, οι πόρτες της αίθουσας εντός της οποίας γίνεται η σύσκεψη θα πρέπει να παραμένουν ανοιχτές για τους δημοσιογράφους. 

Ανοιχτές, δηλαδή, για όλους τους πολίτες, η ενημέρωση των οποίων αποτελεί βασικό δημοσιογραφικό έργο.

Αλλωστε, ουσιαστική ενημέρωση με κλειστές πόρτες δεν δύναται να υπάρξει.

Ανοιχτές πόρτες, λοιπόν. Για να μη προκαλούνται εύλογα ερωτήματα, όπως, για παράδειγμα: «Τι δεν πρέπει να γίνει γνωστό; Ποιο ζήτημα και για ποιον λόγο κρατούν κρυφό οι έχοντες την τύχη του τόπου;».

Σε τελική ανάλυση, όποιος επιθυμεί να συσκέπτεται «κεκλεισμένων των θυρών» μπορεί, χωρίς κανένα πρόβλημα, να το πράττει εντός της... οικίας του.

Δημοτικό

το Νοσοκομείο;

Αναφορά σε προβλήματα που αντιμετωπίζει το Νοσοκομείο Χανίων έγινε κατά την προχθεσινή συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Χανίων. 

Συμφωνήθηκε, μετά από παρεμβάσεις κυρίως των γιατρών - μελών του Δημοτικού Συμβουλίου, Θεοχαρούλας Μυλωνάκη, Γιώργου Γεωργακάκη και Χαράλαμπου Κουρούση να γίνει εκτενής συζήτηση για το ίδρυμα και τα σοβαρά του προβλήματα σε επόμενη συνεδρίαση.

Αίσθηση, πάντως, προκάλεσε η τοποθέτηση του κ. Γεωργακάκη, ο οποίος επεσήμανε ότι «επειδή η υγεία ήδη βάλλεται και η κρίση θα βαθύνει περισσότερο, πολύ φοβάμαι ότι κάποια μέρα το Νοσοκομείο θα γίνει δημοτικό»!

Πρόκειται για εκτίμηση, με βάση τα μέχρι στιγμής δεδομένα, ή ξέρει κάτι παραπάνω ο διευθυντής της Νευρολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου Χανίων και πρόεδρος του Δημοτικού Γηροκομείου, απ' όσα γνωρίζουμε οι περισσότεροι εξ ημών μέχρι σήμερα;

Ένα ψήφισμα

«πολύ soft»...

«Απαιτούμε να βρεθούν άμεσα εναλλακτικοί τρόποι χρηματοδότησης -από εθνικούς ή ευρωπαϊκούς πόρους- που θα διασφαλίσουν τη συνέχιση του προγράμματος "Βοήθεια στο Σπίτι" και τα επόμενα χρόνια», αναφέρει, μεταξύ άλλων, σε ψήφισμά του το Δημοτικό Συμβούλιο Χανίων.

Την έκδοση ψηφίσματος πρότεινε κατά την προχθεσινή συνεδρίαση ο δήμαρχος Χανίων Μανώλης Σκουλάκης, ο οποίος κατά το παρελθόν είχε εκφράσει την εκτίμηση ότι θα βρεθεί λύση για το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι».

Ο κ. Νίκος Παπαντωνάκης έσπευσε να το θυμήσει αυτό στον κ. Σκουλάκη, λέγοντας «σας τα έλεγα».

Είχε προηγηθεί ο κ. Γρηγόρης Αρχοντάκης, ο οποίος χαρακτήρισε «πολύ soft» (μαλακό), το περιεχόμενο του ψηφίσματος και ζήτησε να υπάρξουν αλλαγές. Ανάλογο αίτημα υπέβαλαν στη συνέχεια και οι κύριοι Άρης Παπαδογιάννης (απόντος του κ. Κυριάκου Βιρβιδάκη) και Τάσος Βάμβουκας.

Το σχόλιο του κ. Παπαντωνάκη ήταν «όλα τα λεφτά»: «Όταν ο κ. Αρχοντάκης λέει ότι είναι "πολύ soft" το ψήφισμα, εγώ τι να πω;»

Και όλοι, σχεδόν, οι παριστάμενοι δημοτικοί σύμβουλοι ξέσπασαν σε γέλια...

Τελικά, το ψήφισμα τροποποιήθηκε για να μην είναι «πολύ μαλακό». Και «έγινε» απλά μαλακό. Κάτι είναι κι αυτό...

Κτηνοτρόφοι,

εξισωτική,

ζωοτροφές

και ΑΤΕ

Η εξισωτική αποζημίωση του 2011 δεν έχει καταβληθεί ακόμη στους κτηνοτρόφους, όπως οι ίδιοι αναφέρουν. Κάνει να λάβουν, κατά συνέπεια, όπως και χιλιάδες άλλοι Έλληνες που περιμένουν... στο ακουστικό τους.

Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τη γενικότερη οικονομική κρίση και τα επιμέρους προβλήματα του κλάδου, έχει προκαλέσει ασφυκτική πίεση σε αρκετούς κτηνοτρόφους, κυρίως «μικρομεσαίους».

Τις προάλλες, ο πρόεδρος του Συλλόγου Κτηνοτρόφων Νομού Χανίων Μανούσος Σταυριανουδάκης έλεγε ότι υπάρχουν συνάδελφοί του, που αδυνατούν να αγοράσουν ζωοτροφές -καθώς οι έμποροι δεν δίνουν πλέον επί πιστώσει- με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν με αφανισμό τα ζώα τους.

Για τον λόγο αυτό, ο Σύλλογος υπέβαλε, πρόσφατα, αίτημα στην Αγροτική Τράπεζα να χορηγήσει στα μέλη του εγγυητική επιστολή -με εγγύηση την εξισωτική αποζημίωση του 2011- «για την αγορά ζωοτροφών και μόνο, γιατί λόγω της οικονομικής κρίσης και εξαιτίας του ότι οι έμποροι ζωοτροφών δεν χορηγούν με πίστωση ζωοτροφές τα ζώα μας βρίσκονται σε οριακή κατάσταση και κινδυνεύει να καταστραφεί το ζωικό μας κεφάλαιο».

Προτείνει, δε, ο Σύλλογος «η εγγυητική επιστολή αυτή να δοθεί στους κτηνοτρόφους που ήταν συνεπείς με τις υποχρεώσεις τους προς την τράπεζα, κατά το παρελθόν».

Μείζον το πρόβλημα. Λογικό το αίτημα. 

Η διοίκηση της Αγροτικής Τράπεζας θα δείξει την αναγκαία στοιχειώδη ευαισθησία, από τη στιγμή μάλιστα που δεν πρόκειται να χάσει τα λεφτά του το συγκεκριμένο χρηματοπιστωτικό ίδρυμα; 

Αν ναι, οφείλει να το πράξει άμεσα. Πριν οι συνέπειες της οικονομικής ασφυξίας -και- για τους κτηνοτρόφους προκαλέσουν μη αναστρέψιμες καταστάσεις.

Εκατό 

χρόνια

πριν...

Ο Γεώργιος Σουρής (2 Φεβρουαρίου 1853 - 26 Αυγούστου 1919) ήταν ένας από τους σπουδαιότερους σατιρικούς ποιητές της νεότερης Ελλάδας. Πριν από εκατό περίπου χρόνια έγραψε το παρακάτω ποίημα, το οποίο παραμένει -δυστυχώς- εν πολλοίς επίκαιρο έναν αιώνα μετά.

Ποιος είδε κράτος λιγοστό

σ' όλη τη γη μοναδικό,

εκατό να εξοδεύει

και πενήντα να μαζεύει;

Να τρέφει όλους τους αργούς,

νά 'χει επτά Πρωθυπουργούς,

ταμείο δίχως χρήματα

και δόξης τόσα μνήματα;

Νά 'χει κλητήρες για φρουρά

και να σε κλέβουν φανερά,

κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε

τον κλέφτη να γυρεύουνε;

Όλα σ' αυτή τη γη μασκαρευτήκαν

ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,

οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν

δεν ξέρομε τι λέγεται ντροπή.

Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,

κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.

Κι από προσπάππου κι από παππού

συγχρόνως μπούφος και αλεπού.

Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-

να παριστάνει τον ευρωπαίο.

Στα δυο φορώντας τα πόδια που 'χει

στο 'να λουστρίνι, στ' άλλο τσαρούχι.

Σουλούπι, μπόι, μικρομεσαίο,

ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.

Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,

λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.

Και ψωμοτύρι και για καφέ

το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».

Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς

σαν πιάσει πόστο: δερβέναγάς.

Δυστυχία σου, Ελλάς,

με τα τέκνα που γεννάς!

Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα,

τι γαϊδάρους βγάζεις τώρα;