ΑΠΟΨΗ

Οι διαπιστώσεις

δεν αρκούν...

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ

Εδώ και ένα περίπου χρόνο οι διαπιστώσεις των αιρετών της Αυτοδιοίκησης είναι σχεδόν ταυτόσημες.

Όλοι συμφωνούν, λίγο πολύ, ότι το πρόγραμμα “Καλλικράτης” εφαρμόζεται μετ' εμποδίων καθώς οι σημαντικές -σε ύψος- περικοπές θεσμοθετημένων πιστώσεων από τους Δήμους και η έντονη έως ασφυκτική γραφειοκρατία συνθέτουν μία εξαιρετικά δυσμενή πραγματικότητα, που δεν συμβάλλει, σε καμία περίπτωση, στην ομαλή εφαρμογή μιας μεγάλης και σύνθετης διοικητικής μεταρρύθμισης.

Κοινές, λοιπόν, οι διαπιστώσεις.

Δεν αρκούν, όμως.

Διότι πέραν των όποιων διαπιστώσεων οι αιρετοί που ανέλαβαν, με την ψήφο των πολιτών, να εφαρμόσουν το δύσκολο εγχείρημα της μεταρρύθμισης στην Αυτοδιοίκηση και να οδηγήσουν τις Περιφέρειες και τους Δήμους στη νέα πραγματικότητα οφείλουν να διεκδικούν το καλύτερο δυνατόν, χωρίς, ωστόσο, να ξεχνούν τα αυτονόητα.

Και αυτονόητο -ένα από τα πολλά- είναι ότι μεγάλη διοικητική μεταρρύθμιση χωρίς πόρους, χωρίς “προίκα”, δεν μπορεί να υλοποιηθεί επαρκώς, πλήρως και αποτελεσματικά.

Σαφέστατα, η χώρα -και τα οικονομικά της- είναι σε οικτρή κατάσταση.

Ωστόσο, αυτό το αδιαμφισβήτητο γεγονός δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι και δικαιολογία για την... αφωνία πολλών αιρετών, οι οποίοι δηλώνουν μεν με περισσή ευκολία “αυτοδιοικητικοί”, αλλά με τη γενικότερη στάση τους, κυρίαρχο στοιχείο της οποίας είναι το έλλειμμα διεκδικητικότητας αναφορικά με το μείζον ζήτημα των πιστώσεων, δίνουν την αίσθηση ότι δεν επιθυμούσαν και δεν επιθυμούν να δημιουργήσουν περαιτέρω προβλήματα στην κυβέρνηση και στο κόμμα από το οποίο προέρχονται.

Κοινώς, συμπεριφέρονται, εν πολλοίς, ως κομματικά στελέχη.

Και η πίτα ολάκερη, ωστόσο, και ο σκύλος χορτάτος δεν γίνεται.

Όταν οι πιστώσεις των Δήμων μειώνονται κατά 30% και 40% συγκριτικά με την προηγούμενη χρονιά, στη διάρκεια της οποίας υπήρξε επίσης μείωση, όταν η γραφειοκρατία του νομοθέτη “δένει τα χέρια” στις Περιφερειακές και Δημοτικές Αρχές, όταν ένα σημαντικό πρόγραμμα διοικητικής μεταρρύθμισης δεν εφαρμόζεται αποτελεσματικά, τότε οι εκλεγμένοι αιρετοί οφείλουν να υψώσουν τον τόνο της φωνής τους και να διεκδικήσουν αλλαγή πλεύσης, αλλαγή πολιτικής, μέσα από τα συλλογικά τους όργανα και όχι μόνο.

Διότι αυτό απαιτούν οι καιροί και οι πολίτες.

Άλλωστε, οι αιρετοί επιλέγονται για να εκπροσωπούν τους πολίτες και τα συμφέροντα των τοπικών κοινωνιών. Και όχι κομματικούς μηχανισμούς ή μικροπολιτικές και άλλες σκοπιμότητες.