ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ:

“Αναγκαία μια αριστερή

αντιμνημονιακή κυβέρνηση”

“Με το Μνημόνο

η χώρα βαδίζει

σε βέβαιη

κοινωνική και

οικονομική

χρεωκοπία”

Συνέντευξη

του προέδρου

του ΣΥΡΙΖΑ

στα “Χ.Ν.”

Συνέντευξη στον ΓΙΩΡΓΟ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ

Την πεποίθηση ότι το “Μνημονιακό μπλοκ” θα υποστεί “πανωλεθρία” στις εκλογές της ερχόμενης Κυριακής, γεγονός που θα έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός “νέου τοπίου”, εκφράζει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, τονίζοντας την ανάγκη συγκρότησης μιας “αριστερής αντιμνημονιακής κυβέρνησης”.

Ο κ. Τσίπρας, σε συνέντευξη που παραχώρησε στα “Χ.Ν.”, επισημαίνει ότι «αν δεν πετάξουμε από πάνω μας το Μνημόνιο, η χώρα βαδίζει σε βέβαιη κοινωνική και οικονομική χρεωκοπία» και τονίζει ότι στόχος του ΣΥΡΙΖΑ «είναι η επιθετική αναδιαπραγμάτευση με τους δανειστές και ένα μορατόριουμ στην αποπληρωμή του χρέους για μια τριετία τουλάχιστον».

Παράλληλα, υποστηρίζει ότι το πολιτικό κατεστημένο θέλει την είσοδο της Χρυσής Αυγής στη Βουλή, «ώστε να μπορεί να μιλάει για την “άνοδο των άκρων”», ενώ αναφερόμενος στο μεταναστευτικό σημειώνει ότι «τα συρματοπλέγματα του Χρυσοχοΐδη είναι λαϊκισμός της κακιάς ώρας».

Κύριε Τσίπρα, προτείνατε προεκλογική συνεργασία, σε ΚΚΕ και Δημοκρατική Αριστερά, ωστόσο “εισπράξατε” αρνητικές απαντήσεις, με την κα Αλέκα Παπαρήγα να επισημαίνει ότι οι διαφορές του Κομμουνιστικού με τα άλλα κόμματα της Αριστεράς είναι μεγάλες και αγεφύρωτες και τον κ. Φώτη Κουβέλη να κάνει λόγο για επικοινωνιακού τύπου πρόταση που δεν μπορεί να έχει τύχη. Πιστεύετε ότι μπορεί, στ' αλήθεια, η Αριστερά να ενώσει τα κομμάτια της; Και τι απαντάτε σε όσους κάνουν λόγο για προεκλογικό “πυροτέχνημα”;

«H ηγεσία του ΚΚΕ έχει επενδύσει στην εσωστρέφεια και στην αντιπαράθεση με τις άλλες αριστερές δυνάμεις. Και τη στιγμή ακριβώς που η Αριστερά θα μπορούσε να έχει τον πρώτο λόγο, η εσωστρέφεια αυτή εκδηλώνεται ακόμα πιο απόλυτα. Η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ από την άλλη, μοιάζει να ενδιαφέρεται περισσότερο να τα βρει με το ΠΑΣΟΚ, παρά με την υπόλοιπη Αριστερά. Στη βάση της Αριστεράς όμως υπάρχει άλλη αντίληψη. Οι άνθρωποι καταλαβαίνουν ότι η ενότητα και η συσπείρωση είναι αναγκαίες γιατί πρέπει να ισχυροποιηθεί μια εναλλακτική πρόταση που θα μας απελευθερώσει από το Μνημόνιο. Θεωρώ ότι οι εκλογές θα διαμορφώσουν έναν εντελώς νέο τοπίο. Η πανωλεθρία του “Μνημονικού μπλοκ”, η προοπτική μιας αριστερής αντιμνημονιακής κυβέρνησης και προπαντός η πίεση της κοινωνίας για μια τέτοια εξέλιξη, θα διαμορφώσουν εντελώς νέα δεδομένα».

Ζητάτε ψήφο εμπιστοσύνης, ψήφο εξουσίας και όχι ψήφο διαμαρτυρίας. Αν οι πολίτες οδηγηθούν στην κάλπη με βασικό κριτήριο επιλογής την απογοήτευση, την οργή και την αγανάκτηση για όσα προηγήθηκαν και οδήγησαν τη χώρα στη σημερινή κατάσταση και όχι με το μυαλό στην επόμενη ημέρα δεν ελλοχεύει ο κίνδυνος να υφαρπάξουν την ψήφο τους οι πολιτικές εκείνες δυνάμεις που ακολουθούν μια ακραία ρητορική μίσους και διχασμού της ελληνικής κοινωνίας;

«H κοινωνία δικαίως είναι θυμωμένη, αλλά η ψήφος της δεν πρέπει να είναι ψήφος θυμού ή εκδίκησης. Πρέπει να είναι ψήφος αριστερή και αντιμνημονιακή! Ψήφος διακυβέρνησης στην Αριστερά. Αυτή η ψήφος είναι η μόνη ικανή να τους εξοντώσει, αλλά και η μόνη σίγουρη να προστατεύσει τα συμφέροντα των πολιτών. Όσον αφορά τώρα τις πολιτικές δυνάμεις που ακολουθούν όχι μόνο την ακραία ρητορική του μίσους αλλά μαχαιρώνουν ανθρώπους, σπάνε τα εκλογικά μας κέντρα, σηκώνουν με καμάρι τη σβάστικα και νοσταλγούν το Άουσβιτς, είναι ένα μεγάλο και πολύ σοβαρό πρόβλημα που πρέπει να το αντιμετωπίσουμε με εξαιρετική σοβαρότητα. Διότι η κοινωνία δείχνει πρόθυμη να τους τιμήσει με την ψήφο τους».

Η ρητορική περί επιστροφής στη δραχμή από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως, για παράδειγμα, ο κ. Λαφαζάνης, φαίνεται ότι έχει εκλείψει εδώ και αρκετούς μήνες. Τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ τι προτείνει; Παραμονή στην ευρωζώνη ή έξοδο από αυτήν και γιατί;

«Η έξοδος από τη Ευρωζώνη είναι μια επιλογή, την οποία δεν θέλει κανείς. Η ίδια η Άγγελα Μέρκελ παραδέχθηκε ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο τής προκαλεί τρόμο. Διότι θα δρομολογηθούν αλυσιδωτές εξελίξεις με καταστροφικά αποτελέσματα για το σύνολο της ευρωπαϊκής οικονομίας. Η δική μας άποψη είναι ότι η έξοδος από την Ευρωζώνη θα μας φέρει σε ανταγωνιστική θέση με λαούς που είναι φυσικοί μας σύμμαχοι, όπως οι Πορτογάλοι, οι Ισπανοί, οι Ιταλοί. Αυτό που πρέπει να αλλάξει, είναι η μονεταριστική αρχιτεκτονική του ευρώ και η εμμονή σε μια σκληρή δημοσιονομική πολιτική. Και αυτό γίνεται μόνο με αγώνες μέσα στην Ευρώπη. Ειδικά σε μια στιγμή που ο γαλλογερμανικός άξονας κλυδωνίζεται».

Προτείνετε το “πάγωμα” των χρεών και την αναστολή πληρωμών προς τους πιστωτές “όσο η οικονομία παραμένει σε αυτόν τον φαύλο κύκλο”. Με τη χώρα, ωστόσο, να έχει ακόμη πρωτογενή ελλείμματα πώς θα καλυφθούν οι μεγάλες “τρύπες” που αυτομάτως θα προκύψουν στον προϋπολογισμό, αν οι δανειστές μας εκλάβουν μία τέτοια απόφαση ως εχθρική και σταματήσουν την καταβολή των δόσεων των δάνειων προς την Ελλάδα;

«Στόχος μας είναι η επιθετική αναδιαπραγμάτευση με τους δανειστές και ένα μορατόριουμ στην αποπληρωμή του χρέους για μια τριετία τουλάχιστον. Ταυτόχρονα πρέπει να γίνουνε και άλλα. Ο δημόσιος έλεγχος στις τράπεζες. Η φορολόγηση του συσσωρευμένου πλούτου και των υψηλών επιχειρηματικών κερδών. Η δραστική μείωση των εξοπλιστικών δαπανών. Η ρύθμιση των δανείων για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και τις μικρές επιχειρήσεις. Όλα αυτά μπορούν να βάλουν τις βάσεις για επανεκκίνηση της οικονομίας και για έξοδο από την κρίση. Σε κάθε περίπτωση ας έχουμε στο μυαλό μας ότι αν δεν πετάξουμε από πάνω μας το Μνημόνιο, η χώρα βαδίζει σε βέβαιη κοινωνική και οικονομική χρεωκοπία».

Εκφράζετε την πεποίθηση ότι ο φαύλος κύκλος της λιτότητας, της ύφεσης και του χρέους μπορεί να σπάσει, αναφέροντας ως χαρακτηριστικό παράδειγμα τη Γερμανία μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Πώς μπορούμε, όμως, να εξασφαλίσουμε τους ευνοϊκούς όρους και τις προϋποθέσεις που είχε μεταπολεμικά η Γερμανία για να μπορέσει να ανακάμψει, από τη στιγμή που αντιμετωπίζουμε σήμερα μία συντηρητική Ευρώπη, η οποία παραμένει προσκολλημένη, με δογματικό τρόπο, σε οικονομικές αντιλήψεις ακραίου νεοφιλελευθερισμού;

«Ας μην είμαστε σίγουροι ότι η Ευρώπη θα παραμείνει όπως έχει σήμερα. Ο Ολάντ συγκεντρώνει μια πλειοψηφία, ακριβώς πάνω στην αμφισβήτηση της σημερινής ευρωπαϊκής πολιτικής. Η Ελλάδα ακολουθείται στον δρόμο της χρεωκοπίας από τουλάχιστον τέσσερεις χώρες, την Πορτογαλία, την Ισπανία, την Ιρλανδία και την Ιταλία. Και υπάρχουν και άλλοι στον προθάλαμο. Είναι προφανές ότι η πολιτική της ύφεσης και των σκληρών δημοσιονομικών περιορισμών αυξάνει την κρίση αντί να την αντιμετωπίζει. Η χώρα μας, με αναλογία 2% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης, οδηγεί την ευρωπαϊκή οικονομία στον γκρεμό, ακριβώς εξαιτίας της ηλιθιότητας των Μνημονίων. Ήδη κοστίζει λιγότερο στην Ευρώπη να πετάξει από πάνω της την ύφεση και την πολιτική επανεκλογής της Μέρκελ, παρά να βρεθεί μπροστά σε μια μη αναστρέψιμη κατάσταση».

Τελικά είχε δίκιο ο Γιώργος Παπανδρέου όταν έλεγε, από την αρχή, ότι η κρίση είναι συστημική, αφορά όλη την Ευρώπη και απλά η Ελλάδα είναι ο πιο αδύναμος κρίκος της Ευρωζώνης;

«Α, ο Γιώργος Παπανδρέου το είπε αυτό; Και τότε γιατί μας έβαλε σχεδόν με το ζόρι στο Μνημόνιο; Γιατί δεν προέβλεψε αυτό που του έλεγε η Αριστερά, ότι οι όροι του Μνημονίου θα επιδεινώσουν το πρόβλημα του χρέους αντί να το επιλύσουν; Πως σκέφτηκε όταν εξέφραζε την άποψη ότι τέλη του 2001 θα είμαστε πίσω στις αγορές. Οι άνθρωποι είναι μαθητευόμενοι μάγοι. Προφανώς η Ελλάδα είχε μεγάλες διαρθρωτικές αδυναμίες. Γιατί η περίφημη πολιτική του εκσυγχρονισμού, δημιούργησε απρολόγητο πλούτο για τους ελάχιστους και χρέη για τους πολλούς. Και πάνω σε αυτό ξέσπασε η παγκόσμια κρίση. Αλλά αυτό που ζούμε σήμερα σε καμιά περίπτωση δεν αναλογεί με το μέγεθος των προβλημάτων που είχαμε μπαίνοντας στην κρίση. Είναι αποτέλεσμα μιας ολέθριας πολιτικής που θεωρούσε ότι αν ξηλώσουμε την κοινωνία, τους μισθούς και τα ασφαλιστικά ταμεία, θα μας πάρουν με καλό μάτι οι τοκογλύφοι και θα μας δανείσουν φτηνά».

Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν κατ' επανάληψη ζητήσει στο παρελθόν τη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών που παρανόμως βρίσκονται στη χώρα μας. Το τελευταίο διάστημα το ζήτημα των μεταναστών βρίσκεται εκ νέου στο προσκήνιο, ωστόσο υπάρχει η αίσθηση ότι συνειδητά η ηγεσία του κόμματος αποφεύγει να αναφερθεί στο συγκεκριμένο θέμα για ευνόητους λόγους. Ποια είναι η θέση του ΣΥΡΙΖΑ;

«Τον τελευταίο καιρό, το ιδεολογικό προσωπικό του νεοφιλελευθερισμού πριμοδοτεί με μεγαλύτερη ένταση και ποικιλία αυτή τη διαδικασία εκφασισμού, ως να μην έχει άλλο ιδεολογικό ηγεμονικό σχέδιο. Το μεταναστευτικό είναι μάλλον το νούμερο ένα ζήτημα που απασχολεί την παγκόσμια κοινότητα τα τελευταία χρόνια. Όμως το ότι υπάρχει στην προεκλογική μας ατζέντα ουδόλως έχει να κάνει με τη σπουδαιότητά του ως θέμα αλλά με τη σκόπιμη προσπάθεια της κυβέρνησης να αποσπάσει τους πολίτες από το πραγματικό διακύβευμα των εκλογών. Αυτό είναι το μικρό κακό. Το μεγάλο κακό είναι ότι οι εντεταλμένοι σε υπηρεσία δημοσιογράφοι, αλλά και οι εκπρόσωποι της ίδιας της κυβέρνησης, με αφορμή το μεταναστευτικό δηλητηριάζουν την κοινή γνώμη με απόψεις άκρως επικίνδυνες. Όχι μόνο λένε ψέματα για τους μετανάστες αλλά εντρυφούν τους πολίτες σε επικίνδυνες ιδέες. Γνωρίζετε ότι οι πρώτοι θάλαμοι αερίων κατασκευάστηκαν στα 1939, σε εφαρμογή ενός διατάγματος του Χίτλερ το 1939, που όριζε ότι “οι ανίατα ασθενείς πρέπει να θανατώνονται λυτρωτικά”; Σήμερα μιλούν για στρατόπεδα μεταναστών επικαλούμενοι βαθύτατα ρατσιστικά και ψευδή επιχειρήματα! Είναι γνωστό ότι λέγε χίλια ψέματα, ένα να γίνει πιστευτό είσαι κερδισμένος. Στο μέλλον όμως τι στρατόπεδα θα ανοίξουν; Μήπως σειρά θα έχουν να χωθούν σε στρατόπεδο οι φτωχοί; Ή οι άστεγοι; Αυτό που υποστηρίζουμε εμείς είναι ότι το μεταναστευτικό είναι ένα σύνθετο πρόβλημα που δεν επιδέχεται απλουστευτικών απαντήσεων, όπως τα συρματοπλέγματα του Χρυσοχοΐδη. Αυτά είναι λαϊκισμός της κακιάς ώρας. Άφησαν έναν πρόβλημα χωρίς αντιμετώπιση, θεωρώντας ότι οι επιπτώσεις του προβλήματος θα τους ευνοούσαν. Επί της ουσίας, εμείς θεωρούμε ότι πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη οι υποδείξεις της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες και του Συμβουλίου της Ευρώπης. Το ζήτημα έχει ανθρωπιστική διάσταση, έχει φυσικά παραμέτρους ασφάλειας που δεν μπορούν να αγνοηθούν, έχει και ευρωπαϊκές παραμέτρους αφού με το Δουβλίνο ΙΙ τα κύματα οικονομικών προσφύγων εγκλωβίζονται στη χώρα μας».

Δεν είναι λίγοι όσοι πιστεύουν ότι η άνοδος ακροδεξιών σχηματισμών, όπως η Χρυσή Αυγή, οφείλεται, εν μέρει τουλάχιστον, και στο αντίπαλο “δέος”, την άκρα Αριστερά, θέσεις και απόψεις της οποίας για συγκεκριμένα θέματα βρίσκονται σε προφανή δυσαρμονία με ένα πολύ μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας. Πώς σχολιάζετε τη συγκεκριμένη άποψη;

«Η είσοδος της Χρυσής Αυγής στο κοινοβούλιο και μάλιστα με ικανοποιητικό ποσοστό δεν πρέπει να μας ξαφνιάζει. Ο νεοφιλελευθερισμός με τη ρητορεία και την πολιτική του, οδήγησε μέρος της κοινωνίας στον εκφασισμό σιωπηλά και υπόγεια. Δεν συμψηφίζουμε ούτε μπερδεύουμε άσχετα μεταξύ τους πράγματα. Οι φασιστικές ομάδες τύπου Χρυσής Αυγής έχουν ξεκάθαρα εγκληματική δράση. Η παρουσία ανθρώπων γεμάτων τατουάζ με σβάστικες στα έδρανα του κοινοβουλίου θα είναι ντροπή για την Ελλάδα. Και νομίζω ότι το πολιτικό κατεστημένο θέλει αυτή την εξέλιξη, ώστε να μπορεί να μιλάει για την “άνοδο των άκρων”».