“Μπλε” και
“πράσινες”
υποσχέσεις
Aπολαμβάνω ιδιαίτερα -το τελευταίο, ειδικά, διάστημα- τις κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις των κυβερνητικών βουλευτών του Νομού Χανίων. Όσοι διαβάζουν τα όσα -ορθά σε γενικές γραμμές- επισημαίνουν και την κριτική που ασκούν σε αρκετές από αυτές, κάλλιστα μπορούν να θεωρήσουν ότι κυβερνά... το ΠΑΣΟΚ!
Xαρακτηριστικότερο παράδειγμα τα όσα συμβαίνουν στον αγροτικό τομέα. H συνεχιζόμενη κυβερνητική αδιαφορία, αλλά και η ανακολουθία λόγων και έργων, διά στόματος, σήμερα, Σωτήρη Χατζηγάκη, έχει φέρει σε ιδιαίτερα δεινή θέση -πέραν φυσικά των αγροτών και των κτηνοτρόφων- τα κυβερνητικά στελέχη.
Eιδικά σε Νομούς όπως αυτός των Χανίων τι να πει κανείς στον αγροτικό - κτηνοτροφικό πληθυσμό, στη διάρκεια των επισκέψεών τους στα χωριά, όταν η -θλιβερή- πραγματικότητα... μιλά από μόνη της;
H διαμορφωθείσα, σήμερα, κατάσταση θυμίζει αρκετά την περίοδο που το ΠΑΣΟΚ πάσχιζε να κρατηθεί στην εξουσία. Τέλη 2003, αρχές 2004, με υπουργό Γεωργίας τον Γιώργο Δρυ και τους αγρότες να στέλνουν τελεσίγραφο στην κυβέρνηση ότι θα τη «μαυρίσουν» στις επικείμενες εκλογές. Όπερ και εγένετο.
Στελέχη της Ν.Δ. έχουν τονίσει κατά καιρούς, μετά το νικηφόρο αποτέλεσμα της 7ης Μαρτίου 2004, ότι μεγάλη ώθηση στο κόμμα τους για την επικράτηση, έναντι του ΠΑΣΟΚ, με 5 ποσοστιαίες μονάδες, είχαν δώσει οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι. Οι ίδιοι που τώρα δείχνουν να... ξαναεμπιστεύονται το ΠΑΣΟΚ. Εξ ανάγκης.
Μέχρι να απογοητευτούν και πάλι, άραγε; Διόλου απίθανο. Διότι από υποσχέσεις για στήριξη του εισοδήματός τους, κ.λπ., κ.λπ. έχουν χορτάσει. Υποσχέσεις που αποδεικνύονται «ακάλυπτες επιταγές». «Πράσινες» και «μπλε». Η πιο χαρακτηριστική; Η δημόσια δέσμευση του σημερινού πρωθυπουργού ότι θα επισκέπτεται πολύ συχνά τις Βρυξέλλες για να διασφαλίζει τα συμφέροντά τους...
Η μεταχείριση
των ζώων, εμείς
και οι ξένοι
Δέχθηκα πολλά τηλεφωνήματα, την περασμένη Τρίτη, σχετικά με την επιστολή μιας οικογένειας από τη Δανία για την κακομεταχείριση των ζώων στο Νομό Χανίων, που δημοσιεύτηκε την περασμένη Τρίτη στη στήλη. Σε γενικές γραμμές αυτό που κυρίως «εισέπραξα» ως παρατήρηση ήταν ότι «αν δεν τους αρέσει ο τόπος μας να μην ξανάρθουν». Σεβαστή η άποψη. Επιτρέψτε μου, όμως, να διαφωνήσω, διότι θεωρώ λανθασμένη αυτή την προσέγγιση.
Πριν από μερικά χρόνια ο Νομός Χανίων έγινε γνωστός ανά την Ευρώπη για τον... Κουρουπητό. Χιλιάδες παράνομες χωματερές λειτουργούσαν σε όλη την Ελλάδα, όμως τα Χανιά μόνο διασύρθηκαν διεθνώς, επειδή το θέμα έφτασε στην τότε ΕΟΚ, σήμερα Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία και επέβαλε πρόστιμο στη χώρα μας για τη λειτουργία του σκουπιδότοπου.
Οταν λοιπόν η κατάσταση έφτασε στο μη περαιτέρω, η κυβέρνηση αναγκάστηκε, με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, να δώσει λύση στο πρόβλημα, σε συνεργασία με τη Νομαρχιακή Αρχή, που «βάφτισε» τον Κουρουπητό... Κορακιά και προχώρησε στην κατασκευή του εργοστασίου διαχείρισης απορριμμάτων, αφού είχε μεσολαβήσει η προσωρινή λύση του Μεσομουρίου, με τη συμπίεση και δεματοποίηση των σκουπιδιών.
Γιατί τα αναφέρω όλα τούτα; Γιατί το ίδιο, τηρουμένων πάντα των μεγεθών και των αναλογιών, κινδυνεύουμε να πάθουμε σήμερα, σε ό,τι αφορά το θέμα της μεταχείρισης των ζώων. Κινδυνεύουμε, δηλαδή, να μπούμε στο στόχαστρο φιλοζωικών συλλόγων και οργανώσεων ανά την Ευρώπη, που θα προτρέπουν τα μέλη τους να μην επισκέπτονται τα Χανιά.
Το θέλουμε αυτό; Νομίζω πώς όχι. Ειδικά σε μια περίοδο δύσκολη για τον τουριστικό τομέα. Μπορούμε και πρέπει να το αποτρέψουμε; Είμαι σίγουρος πως ναι. Απαιτείται, βέβαια, πολιτική βούληση -προκειμένου να δημιουργηθεί επιτέλους ένας σύγχρονος χώρος για τα αδέσποτα ζώα- και... απλή λογική από ορισμένους πολίτες, οι οποίοι θα πρέπει να καταλάβουν ότι δεν μπορούν να «πετάνε» στον δρόμο σκυλιά και γατιά, επειδή απλά βαρέθηκαν να τα έχουν, αυτοί ή τα παιδιά τους.
Και, ακόμη, ότι, ναι, πάνω απ’ όλα είναι ο άνθρωπος -ουδείς λογικός νους το αμφισβητεί- αλλά και αυτά ζωντανά είναι, δεν είναι άψυχα αντικείμενα, για να τα χρησιμοποιούμε ως τέτοια...
Από ’κει και πέρα, θα συμφωνήσω απόλυτα με όσους επισημαίνουν ότι ο κόσμος αντιμετωπίζει σήμερα πολύ σοβαρότερα προβλήματα. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι θα πρέπει, αρμόδιοι και μη, να αδιαφορούν για το συγκεκριμένο πρόβλημα.
Υ.Γ.: Σε ό,τι αφορά την επιστολή των Δανών η δική μου ένσταση είναι άλλη. Δεν εργάζεται σκληρά μόνο η Silke Wrobel για την προστασία των ζώων στο Νομό Χανίων. Υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που δίνουν τον δικό τους αγώνα, είτε μεμονωμένα, είτε μέσω Συλλόγων. Και είναι προφανές ότι όλοι και όλες μαζί μπορούν περισσότερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου