ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΣΕ ΝΕΟΥΣ ΕΝΗΛΙΚΕΣ
Δεύτερη αιτία αναπηρίας
η σκλήρυνση κατά πλάκας

Επισημάνσεις
σε ημερίδα
στα Χανιά

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ

Δεύτερη αιτία αναπηρίας σε νέους ενήλικες, μετά τους τραυματισμούς, είναι η σκλήρυνση κατά πλάκας, που προσβάλλει ένα άτομο ανά χίλιους κατοίκους περίπου, τόσο στην Κρήτη, όσο και στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Η ευαισθητοποίηση του κοινού, ευρύτερα, καθώς και η σωστή ενημέρωση γι' αυτή τη χρόνια πάθηση και τις επιπτώσεις της στην καθημερινότητα των πασχόντων αλλά και των οικογενειών τους, ήταν μεταξύ των στόχων της ημερίδας με θέμα «Ζω με την Πολλαπλή Σκλήρυνση. Χαίρομαι τη ζωή», που διοργάνωσε χθες το πρωί η Ομάδα Αυτοβοήθειας για τη Σκλήρυνση Κατά Πλάκας Νομού Χανίων σε συνεργασία με τη Β' Νευρολογική Κλινική του Νοσοκομείου, στην αίθουσα εκδηλώσεων της Συνεταιριστικής Τράπεζας, στα Χανιά.
Ο διευθυντής της Β' Νευρολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου Χανίων, Γιώργος Γεωργακάκης επισήμανε ότι η σκλήρυνση κατά πλάκας «είναι μία νόσος που προσβάλλει κυρίως νέους ενήλικες. Θεωρείται, δυστυχώς, η δεύτερη αιτία αναπηρίας σε νέους ενήλικες μετά τους τραυματισμούς, με ό,τι σημαίνει αυτό. Είναι μία νόσος που προσβάλλει κυρίως νέους, από το δωδέκατο, δέκατο τέταρτο μέχρι και το εξηκοστό έτος της ηλικίας τους, και ειδικά μεταξύ 18 και 35 ετών. Προκαλεί αναπηρία, αλλά όχι και θάνατο και οι ασθενείς τη βιώνουν μέσα σε μία δύσκολη πραγματικότητα, τόσο περιβαντολλογική, όσο και κοινωνική».
Ο κ. Γεωργακάκης εμφανίστηκε συγκρατημένα αισιόδοξος σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση της νόσου. Όπως είπε, «υπάρχει, σε παγκόσμιο επίπεδο, μία συνεχής επιστημονική δραστηριότητα στο να αντιμετωπιστεί κατ' αρχήν η επέλαση και η προοδευτικότητα της νόσου και η αναπηρία κατ' επέκταση. Στο απώτερο μέλλον ελπίζω και η ριζική αντιμετώπισή της, η ριζική θεραπεία της νόσου, με αποτέλεσμα την απόλυτη ίαση. Δεν ξέρω πόσο εφικτή είναι η απόλυτη ίαση στο άμεσο μέλλον, όμως τα μηνύματα που παίρνουμε, η συνεχής παγκόσμια δραστηριότητα των επιστημονικών ομάδων της έρευνας και της φαρμακολογίας με κάνουν να είμαι αισιόδοξος και να πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα αντιμετωπιστεί ριζικά αυτή η νόσος».
Ο κ. Γεωργακάκης αναφέρθηκε και στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας γιατρός όταν πρέπει να ανακοινώσει σ' έναν ασθενή -που συνήθως είναι νέος σε ηλικία- ότι πάσχει από σκλήρυνση κατά πλάκας.
«Συνήθως έρχονται είτε γιατί τους έχουν παραπέμψει κάποιοι άλλοι συνάδελφοι (παθολόγοι, γενικής ιατρικής, κ.λπ.), είτε από μόνοι τους, φέροντας μία παροδική αμαύρωση (δηλαδή δεν βλέπουν καλά από το ένα μάτι), ένα μούδιασμα, μία αδυναμία σε ένα χέρι ή σ' ένα πόδι, μία ζάλη με αστάθεια, κ.λπ. Αφού διαπιστώσουμε τη νόσο, εγώ συνηθίζω να μιλάω ευθέως στους ανθρώπους αυτούς, γιατί είναι όλοι νέοι άνθρωποι, είναι καλά ενημερωμένοι, είναι έξυπνοι άνθρωποι. Παρά τις δυσκολίες στο να ανακοινώσει κανείς σ' έναν ασθενή ότι πάσχει από σκλήρυνση κατά πλάκας, νομίζω ότι στο τέλος γινόμαστε φίλοι και αντιμετωπίζουμε μαζί αυτή τη δύσκολη πορεία. Περπατάμε μαζί αυτή τη δύσκολη πορεία, γενικά όλος ο ιατρικός κόσμος που ασχολείται με αυτή τη νόσο. Νομίζω ότι και στη χώρα μας έχουν γίνει πολλά θετικά βήματα και οι ασθενείς βρίσκουν εύκολα πρόσβαση και συμπαραστάτες στον δύσκολο δρόμο τους», κατέληξε ο κ. Γεωργακάκης.

ΟΜΑΔΑ ΑΥΤΟΒΟΗΘΕΙΑΣ

Η φιλόλογος, Δέσποινα Μουζουράκη, συντονίστρια της Ομάδας Αυτοβοήθειας για τη Σκλήρυνση Κατά Πλάκας Νομού Χανίων, επισήμανε ότι παρά τις σημαντικές δυσκολίες οι ασθενείς μπορούν να χαρούν τη ζωή.
’Όπως υποστήριζε ο Επίκτητος («Δεν είναι τα πράγματα που ταράττουν τους ανθρώπους, αλλά οι ιδέες των ανθρώπων για τα πράγματα») κι είναι δυνατόν στο άκουσμα της διάγνωσης οι άνθρωποι να τρομάζουν, να νοιώθουν θλίψη για όσα πιθανολογούν πως θα συμβούν. Είναι σημαντικό λοιπόν να γνωρίζομε για να μη φοβόμαστε και με αυτό το σκεφτικό διοργανώθηκε αυτή η ημερίδα», σημείωσε η κα Μουζουράκη.
Η ίδια τόνισε ότι «για να μάθουμε να ζούμε με τη σκλήρυνση συχνά χρειάζεται να αυτοσχεδιάζουμε, αλλά αυτό σημαίνει βαθιά γνώση και εξάσκηση και μόνο μέσα από αυτές μπορούμε, ίσως, να αγγίξουμε το παρόν που μας δυσκολεύει».
Η κα. Μουζουράκη πρόσθεσε ότι «συχνά αισθανόμαστε ότι η νόσος μάς έχει στριμώξει στη γωνία, όπως ο δάσκαλος για τιμωρία και παραδειγματισμό. Και σε αυτό το σημείο έγκειται η βοήθεια που προσφέρει η ομάδα αυτοβοήθειας. Δημιουργήθηκε περίπου πέντε χρόνια πριν και αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε κάθε δεύτερη Τρίτη στο χώρο του Κέντρου ψυχικής υγείας στην οδό Κροκίδα από τις 6 το απόγευμα έως τις 8 το βράδυ. Μέσα από τις εμπειρίες των άλλων, μέσα από τη συζήτηση όσων μας απασχολούν και την επαφή με ανθρώπους που μας καταλαβαίνουν, αφού και οι ίδιοι νοσούν, έχουμε τη δυνατότητα να εξοικειωθούμε, να αποδεχτούμε, ώστε να μάθουμε να χαιρόμαστε τη ζωή».
Η κα. Μουζουράκη υπογράμμισε, ακόμη ότι «η ομάδα είναι ανοιχτή για κάθε ασθενή που θέλει να εγγραφεί και να συμμετέχει και κλειστή για συγγενείς ή φίλους, παρ' ότι αναγνωρίζουμε την ανάγκη στήριξης των δικών μας ανθρώπων, που δεν μπορεί βέβαια να υπάρξει μέσα από την ομάδα ασθενών.
Στην ομάδα, οι ασθενείς μπορούν να εκφραστούν ελεύθερα, μέσα σε κλίμα εμπιστοσύνης και εχεμύθειας. Μπορούν να καταθέσουν ένα κομμάτι της ψυχής τους και να πάρουν ένα άλλο».
Καταλήγοντας, η κα. Μουζουράκη σημείωσε ότι στόχοι της χθεσινής ημερίδας ήταν, ακόμη:
• «Η παροχή έγκυρης ενημέρωσης τόσο για τη νόσο και τις επιπτώσεις της στον ασθενή όσο και για τις εξελίξεις στον επιστημονικό και τον φαρμακευτικό τομέα.
• Η υποδοχή των νεοδιαγνωσθέντων, έτσι ώστε να αρθεί ο αρχικός «πανικός» με τον οποίο συνήθως συνδέεται η διάγνωση.
• Η συμπαράσταση για την αντιμετώπιση των προσωπικών, εργασιακών, οικογενειακών δυσκολιών των Ατόμων με Σκλήρυνση Κατά Πλάκας (ΑμΣΚΠ) και των οικογενειών τους.
• Να δοθεί η δυνατότητα αλληλοϋποστήριξης τόσο για τα ΑμΣΚΠ όσο και για τα μέλη της οικογένειάς τους».

Αναδημοσίευση από τα «Χανιώτικα νέα».