ΑΠΟΨΗ

Ελλάδα,

Γερμανία

και λάθη

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ

Να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα, γιατί μάλλον πως έχουμε χάσει λίγο... την μπάλα.
Δεν φταίει η Γερμανία για το απόλυτο μπάχαλο, επί σειρά ετών, του ελληνικού κράτους. Δεν φταίει για το γεγονός ότι “βασιλεύει”, ακόμη και σήμερα, η φοροδιαφυγή.
Δεν φταίει για τη γραφειοκρατία, που δεν επιτρέπει την υλοποίηση επενδύσεων. 

Δεν φταίει για τις συντάξεις που έπαιρναν... πεθαμένοι ούτε για τα επιδόματα που ελάμβαναν λογής - λογής “αετομάτηδες”. 
Δεν φταίει ούτε καν για το γεγονός ότι μας πωλούσε υποβρύχια που... έγερναν. Τη δουλειά της έκανε, τα συμφέροντά της κοιτούσε. Εμείς φταίμε, που τα αγοράζαμε και τα πληρώναμε κιόλας.
Με αυτά και με άλλα οδηγηθήκαμε στην καταστροφή, στη χρεωκοπία. Εμείς, οι Έλληνες, βγάλαμε τα μάτια μας με τα ίδια μας τα χέρια, καθιστώντας τη χώρα μας τον πλέον αδύναμο κρίκο της Ευρωζώνης. Λίγη τσίπα, επομένως, δεν βλάπτει. Όπως δεν βλάπτει και η στοιχειώδης αυτοκριτική.

Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη καταδεικνύει ότι η γερμανική κυβέρνηση φέρει σοβαρότατες ευθύνες για τη θρησκευτικού τύπου εμμονή που δείχνει η Τρόικα (Ευρωπαϊκή Ένωση, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) αναφορικά με τον τρόπο αντιμετώπισης των ελληνικών - ευρωπαϊκών προβλημάτων.

Θυμίζουμε: Αρχικά, η γερμανική κυβέρνηση υποστήριξε ότι πρόκειται για “ελληνικό πρόβλημα”. Διαψεύστηκε. Πορτογαλία, Ιταλία, Ισπανία, Κύπρος. Αύριο ίσως η Γαλλία.

Όταν, δε, η Ελλάδα ζήτησε τη βοήθεια των εταίρων της, αρνήθηκε επίμονα -όπως ξεκάθαρα προκύπτει από δηλώσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων- την επιμήκυνση του προγράμματος προσαρμογής, αν και κατά γενική ομολογία δεν “έβγαινε” σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Το παραδέχονταν ακόμη και τα... ξεφτέρια του ΔΝΤ.

Ακολούθως, ενίσχυσε, επισήμως μάλιστα, με δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών της, τα -καταστροφικά, όπως αποδείχθηκε- σενάρια περί ενδεχόμενης εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. 

Και, παράλληλα, για να ικανοποιήσει το γερμανικό... πόπολο, υποστήριξε ουκ ολίγες φορές ότι ο συνετός Βορράς δεν μπορεί να πληρώνει τις “αμαρτίες” του σπάταλου Νότου. Αποσιωπώντας όσα -και είναι πολλά- κερδίζει ο Βορράς από το ενιαίο νόμισμα. Χωρίς το οποίο και η ίδια η Γερμανία θα δεχθεί ένα ισχυρό πλήγμα σε οικονομικό επίπεδο και θα αναγκαστεί να αναθεωρήσει την εσωτερική και την εξωτερική της πολιτική.

Μόνο που τότε θα είναι αργά. Για όλους. Και κυρίως για την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση. Όχι τους γραφειοκράτες των Βρυξελλών. Αλλά την Ευρώπη των λαών. Οι οποίοι πληρώνουν, για άλλη μια φορά και μάλιστα ακριβά, τα “σπασμένα”.