ΑΠΟΨΗ

“Πράσινος”

Πατριάρχης

και έργα...

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ

Η πολυετής προσπάθεια που καταβάλλει ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος για την προστασία του περιβάλλοντος είναι παγκοσμίως γνωστή.

Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι εδώ και αρκετά χρόνια έχει χαρακτηριστεί ως ο “πράσινος” Πατριάρχης.

Έχει, επομένως, ιδιαίτερη σημασία -γενικώς, αλλά πιθανότατα και ειδικώς, για την Κρήτη εν προκειμένω- η χθεσινή αναφορά του, από τα Χανιά, περί συμπεριφορών, που οδηγούν στη ματαίωση αναγκαίων και ωφέλιμων έργων.

«Ενίοτε έργα απαραίτητα ή ωφέλιμα για τις τοπικές κοινωνίες παρεμποδίζονται ως επιδρώντα δυσμενώς στο περιβάλλον, ενώ θα ήταν δυνατόν, με τη λήψη κατάλληλων μέτρων, και τα έργα να επιτελεστούν και το περιβάλλον να προστατευτεί ή τουλάχιστον να θιγεί εις ανεκτό βαθμό, ώστε συγκρινομένου του γενικότερου οφέλους και της περιβαλλοντικής ζημίας εκ της εκτέλεσης του έργου να κριθεί ευλόγως ότι αμφότερες δύνανται να συνυπάρξουν», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Οικουμενικός Πατριάρχης.

Κι έχει δίκιο. Τα παραδείγματα, άλλωστε, πολλά. Και στη χώρα μας, αλλά και διεθνώς.

Μείζον θέμα, βέβαια, είναι ποιος κρίνει την πραγματική ή μη ωφελιμότητα των έργων, αλλά και το ποιους πραγματικά ωφελούν, ποια είναι τα συνοδά περιβαλλοντικά έργα (μέτρα) προστασίας του περιβάλλοντος, αν αυτά εκτελούνται (υλοποιούνται), με ποιον τρόπο και ποιες κυρώσεις επιβάλλονται (αν επιβάλλονται) στους παραβάτες.

Επ' αυτών των κρίσιμων ερωτημάτων, που εύστοχα θέτουν κατά καιρούς περιβαλλοντικές οργανώσεις και όχι μόνο, πολύ συχνά το ελληνικό κράτος και η Αυτοδιοίκηση, που έχουν τις σχετικές αρμοδιότητες, δεν έχουν να απαντήσουν κάτι πειστικό.

Έτσι, συχνά -ενιότε και δικαιολογημένα μεν, εσφαλμένα δε- οδηγούμαστε σε γενικεύσεις, λανθασμένα συμπεράσματα και “αφορισμούς” από τοπικές κοινωνίες, με αποτέλεσμα οι ίδιες να στερούνται σημαντικών έργων, στο όνομα ενός φιλοπεριβαλλοντικού “μανδύα”, τον οποίο “φορούν” μειοψηφικές ομάδες...