«...πέραν του
Ινστιτούτου
Ελιάς Χανίων»
Την Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2010, στη σελίδα 28 της εφημερίδας «Χανιώτικα νέα», δημοσιεύτηκε μια επιστολή - απάντηση του προέδρου του Παραρτήματος Κρήτης του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, Κώστα Καμπιτάκη στα όσα είχα γράψει για το θέμα της μετεγκατάστασης της Διεύθυνσης Αγροτικής Ανάπτυξης της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Χανίων, από την οδό Σφακίων στην Αγιά.
Στην ανταπάντησή μου προς τον κ. Καμπιτάκη ανέφερα, μεταξύ άλλων, τα εξής: «Και μια διευκρινιστική επισήμανση. Εργαζόμενοι μού επεσήμαναν ότι οι ίδιοι επιθυμούσαν, παλιότερα, επί αντινομαρχίας Ροζάκη, τη μετεγκατάσταση της Διεύθυνσης Αγροτικής Ανάπτυξης στο Ινστιτούτο Ελιάς. Το καταγράφω και αν αυτό επιβεβαιώνεται από τα πρακτικά της συνεδρίασης του Νομαρχιακού Συμβουλίου -τα οποία αναζητώ και πιθανότατα θα έχω στα χέρια μου εντός των επόμενων ημερών- θα το γράψω ξεκάθαρα».
Εχω, πλέον, στα χέρια μου τα πρακτικά της συνεδρίασης του Νομαρχιακού Συμβουλίου Χανίων της 9ης Δεκεμβρίου 2004, στην οποία συζητήθηκε το θέμα. Τους εργαζόμενους της Διεύθυνσης Γεωργίας εκπροσώπησε ο κ. Λευτέρης Ντουντουνάκης. Καταγράφω, χωρίς σχολιασμό, αποσπάσματα των απομαγνητοφωνημένων πρακτικών, για να βγάλει καθένας τα συμπεράσματά του.
Αρχικά ο εκπρόσωπος των εργαζομένων ανέφερε: «Έχω δύο ιδιότητες, η μία είναι πρόεδρος των γεωπόνων δημοσίων υπαλλήλων στα Χανιά και η άλλη είναι πρόεδρος του Συνδέσμου Γεωπόνων Χανίων. Θα προτιμήσω να μιλήσω απόψε με την ιδιότητα της ΠΕΚΔΥ, και όχι με την ιδιότητα του προέδρου του Συνδέσμου Γεωπόνων Χανίων, γιατί τα πράγματα εκεί μπλέκονται πολύ περίεργα».
Στη συνέχεια, ο εκπρόσωπος των εργαζομένων σημείωσε, μεταξύ άλλων: «Ποιο είναι το κτήριο που θέλουμε: Ένα κτήριο τουλάχιστον μισή φορά παραπάνω απ’ αυτό (τουλάχιστον, είναι το λίγο, το λιγότερο απ’ αυτό), που εκτός απ' το να καλύπτει τους χώρους των εργαζομένων να ’χει και κάποιους στοιχειώδεις χώρους, να μπορούμε να υποδεχτούμε έναν άνθρωπο, να ’χει ένα χώρο μια στοιχειώδη βιβλιοθήκη, να έχει ένα στοιχειώδη χώρο συσκέψεων, να ’χει κάτι. Αυτός ο χώρος θα πρέπει βεβαίως να βρίσκεται σε ένα σχετικά κεντρικό μέρος της πόλεως των Χανίων. Δεν συμφωνούμε, όπως δεν θα θέλατε να δείτε τη Νομαρχία να βρίσκεται προς τη Σούδα ή προς τις Μουρνιές ή προς το Βαμβακόπουλο, έτσι κι εμείς δεν θέλουμε τη δικιά μας την Υπηρεσία να βρεθεί σε μέρη εκτός της πόλεως των Χανίων, εκτός των ορίων της πόλεως των Χανίων. Ζητάμε ένα κεντρικό μέρος, το οποίο βεβαίως να έχει πρόσβαση για όλο τον κόσμο, να έχει πρόσβαση για τα αυτοκίνητα τα δικά μας, να έχει πρόσβαση για τα αυτοκίνητα των αγροτών, των πελατών μας δηλαδή, γιατί αλλιώς δεν θα έρθουν να ζητήσουν τις Υπηρεσίες μας, να έχουν χώρο να μπορούν να καθίσουν, όταν έρθει κάποιος να του πούμε: κάθισε εδώ να εξυπηρετηθείς κι όχι να στέκει όρθιος, να μπαίνει με το πλάι, ή να φοβάται να ακουμπήσει τα ρούχα του, γιατί μπορεί και κάπου κάποιος τοίχος να λερωθεί, ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο».
Σε άλλο σημείο της τοποθέτησής του ο εκπρόσωπος των εργαζομένων ανέφερε: «Εάν η επιλογή που μας δίνετε είναι είτε να μείνουμε στη Σφακίων είτε να πάμε στο Ινστιτούτο, εμείς επιλέγουμε να πάμε στο Ινστιτούτο. Και το επιλέγουμε αυτό γιατί δεν υπάρχουν συνάδελφοι οι οποίοι να είναι πληβείοι και συνάδελφοι που να είναι πατρίκιοι. Μπορεί κάποιοι να θέλουν να έχουν σαλόνια και οι άλλοι να είναι στα αλώνια. Είμαστε όλοι ίσοι. Εμείς λοιπόν με οποιαδήποτε ιδιότητα πρέπει να είμαστε υπέρ της ισότητας όλων των συναδέλφων, δεν μπορεί στη Διεύθυνση Γεωργίας να είναι τρεις συνάδελφοι σε ένα γραφείο πέντε τετραγωνικών και αλλού να είναι συνάδελφοι με τα air condition, με τις πολυθρόνες, με το δεν ξέρω τι. Δεν ζητάμε να πάμε στο Ινστιτούτο, λέμε όμως ότι αν μας πείτε “εκεί θα μείνετε για πάντα, ή στο Ινστιτούτο”, ε ναι, τότε θα πούμε ότι θέλουμε να πάμε στο Ινστιτούτο. Αλλά η πρότασή μας, η κυρίαρχη πρόταση είναι ότι η Νομαρχία και ο Νομάρχης έχει την υποχρέωση να βρει έναν άλλο χώρο πέραν του Ινστιτούτου, που να πληρoί τις προδιαγραφές που είπαμε και βασικά να βρεθούν τα χρήματα. Διαφορετικά να μην κάνουμε συζητήσεις που δεν έχουν νόημα».
Και προς το τέλος της συζήτησης του θέματος ο εκπρόσωπος των εργαζομένων σημείωσε: «Σήμερα το πρωί μίλησα με την κα Παπαδάκη, τη σύζυγο του νομαρχιακού συμβούλου. Η κα Παπαδάκη - Γωνιωτάκη μου έκανε την εξής πρόταση: Έχει στην ιδιοκτησία της στον δρόμο της Σούδας, εκεί που ήταν το “Βεξ - Σκαράκης” για όσους ξέρετε, το κτήριο εκεί, είναι ένα κτήριο, το οποίο είναι 1.200 μέτρα. Με τα μπαλκόνια, μού είπε η κα Παπαδάκη ότι είναι 1.500. Τώρα εγώ τα μπαλκόνια δεν τα μετράω, γιατί δεν πάει κανείς στα μπαλκόνια. Η κα Παπαδάκη είπε ότι το κτήριο είναι ελεύθερο και μπορεί να μας το νοικιάσει εφόσον το ζητήσουμε. Και όταν της είπα “ποιο είναι το ενοίκιο γι’ αυτό το κτήριο;” μου είπε: “περίπου 5.000 ευρώ, αλλά το συζητάω”. Θυμίζω στους νομαρχιακούς συμβούλους ότι αυτή τη στιγμή εμείς δίνουμε εκεί που είμαστε γύρω στα 3.200. Δηλαδή η κα Παπαδάκη, δεν ξέρω τώρα ο σύζυγός της αν μπορεί να μιλήσει...».
Τα όποια δικά μου σχόλια νομίζω ότι είναι εντελώς, μα εντελώς, περιττά...
Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2010
Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2010
ΙΧΝΗΛΑΤΩΝΤΑΣ - 27/1/2010
Βουλευτές
και άρση
ασυλίας
Στις 26 Σεπτεμβρίου 2009 έγραψα, σε τούτη τη στήλη, ένα κείμενο με τίτλο: «Βουλευτής». Στο κείμενο αυτό κατέθετα προβληματισμούς για τον ρόλο των ελλήνων βουλευτών, «ενθυμούμενος», όπως χαρακτηριστικά ανέφερα τότε καταλήγοντας, «τη φράση του Μαχάτμα Γκάντι: “Υπάρχουν επτά αμαρτήματα στον κόσμο: πλούτος χωρίς κόπο, ευχαρίστηση χωρίς συνείδηση, γνώση χωρίς χαρακτήρα, εμπόριο χωρίς ηθική, επιστήμη χωρίς ανθρωπισμό, λατρεία χωρίς θυσία και πολιτική χωρίς αρχές”...»
Στο εν λόγω κείμενο υπήρχε, οφείλω να ομολογήσω σήμερα, μία σημαντική παράλειψη. Μία παράλειψη που αφορά το θέμα της άρσης ή μη της βουλευτικής ασυλίας. Θα μπορούσα να γράψω πολλά για το συγκεκριμένο μείζον -κατά την άποψή μου- θέμα, όμως έχω την αίσθηση ότι δεν θα μπορούσα να τα γράψω καλύτερα από τον κ. Σταύρο Τσακυράκη, αναπληρωτή καθηγητή Νομικής, ο οποίος με άρθρο του στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», τη Δευτέρα 25 Ιανουαρίου, λέει τα πράγματα με τ’ όνομά τους.
Το άρθρο είχε τίτλο: «Παράνομη, ανήθικη, αδιάντροπη η άρνηση άρσης της βουλευτικής ασυλίας». Αξίζει να το διαβάσετε...
«Πριν από λίγες μέρες η νεοεκλεγείσα Βουλή των Ελλήνων κλήθηκε να αποφανθεί επί αιτήσεων της Εισαγγελίας για άρση της ασυλίας 7 βουλευτών.
Για τον βουλευτή κ. Θ. Καράογλου ζητήθηκε η άδεια προκειμένου να προχωρήσει η δίωξη για παράνομη είσοδό του σε γήπεδο κατά τη διεξαγωγή ποδοσφαιρικού αγώνα. Για τον βουλευτή κ. Αρ. Ντινόπουλο ζητήθηκε η άρση της ασυλίας του για αδικήματα που φέρεται να διέπραξε πριν ακόμη γίνει βουλευτής, όταν ήταν δήμαρχος Βριλησσίων. 193 βουλευτές επί 241 παρόντων ψήφισαν κατά της άρσης ασυλίας του πρώτου και 237 επί 241 κατά της άρσης ασυλίας του δεύτερου.
Φαντάζομαι να μην είναι κανείς τόσο αφελής ώστε να εξεπλάγη με την απόφαση της Βουλής των Ελλήνων. Είναι τόσο ριζωμένη η αντίληψη των βουλευτών ότι είναι υπεράνω των νόμων, ώστε όχι για κατηγορίες χουλιγκανισμού, αλλά ούτε για κατηγορίες κανιβαλισμού δεν πρόκειται να παραιτηθούν από την ασυλία τους. Ο κ. Αρ. Ντινόπουλος μάλιστα ζήτησε να θεσμοθετηθεί ένα είδος ασυλίας και για την αυτοδιοίκηση, ώστε να μη σύρονται οι άνθρωποι στα δικαστήρια. Γιατί να μη θεσμοθετηθεί ασυλία και για τους προέδρους των αθλητικών συλλόγων ή για τους φίλους των βουλευτών ή τους συγγενείς τους ή για όποιον τέλος πάντων επιθυμούν;
Η άρνηση άρσης της ασυλίας βουλευτών για αδικήματα που δεν σχετίζονται με τα καθήκοντά τους είναι βεβαίως παράνομη. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου με την απόφασή του, Τσαλκιτζής κατά Ελλάδας, έχει καταδικάσει τη χώρα μας διότι αρνήθηκε να άρει την ασυλία του κ. Κ. Τασούλα για αδικήματα που φερόταν να έχει διαπράξει πριν γίνει βουλευτής, όταν ήταν δήμαρχος. Υπάρχει δηλαδή προηγούμενο που φαίνεται να είναι ακριβώς όμοιο με την περίπτωση του κ. Αρ. Ντινόπουλου και, αντί της αυτονόητης συμμόρφωσης, ακούγεται πρόταση επέκτασης της ασυλίας και στους δημάρχους. Δεν πρέπει να υπάρχει προηγούμενο δημοκρατίας στην ιστορία της ανθρωπότητας που το νομοθετικό σώμα να επιδεικνύει παρόμοια περιφρόνηση προς την ισονομία.
Υποθέτω ότι αποτελεί στοιχειώδη ηθική επιταγή να επιδιώκει κανείς να ξεκαθαρίσει το όνομά του από κατηγορίες για ποινικά αδικήματα. Εκτός λοιπόν από την περιφρόνηση της ισονομίας, επιδεικνύεται και αφάνταστη αδιαντροπιά με την κάλυψη πίσω από την ασυλία, η οποία φυσικά επιτείνει το κλίμα σήψης και διαφθοράς που επικρατεί σε όλη τη κοινωνία. Με ποιο ηθικό κύρος, αλήθεια, οι ίδιοι άνθρωποι, που αποφεύγουν να λογοδοτήσουν στη Δικαιοσύνη, θα ερευνήσουν τα μεγάλα σκάνδαλα; Αντί για εξεταστικές επιτροπές για το Βατοπέδι ή τα ομόλογα ας κάνουν μια μεγάλη εξεταστική επιτροπή που να ερευνήσει τον καθρέφτη με τα πρόσωπά τους.
Θέλω να είμαι ειλικρινής. Δεν έχω καμιά προσδοκία ότι το σκάνδαλο της βουλευτικής ασυλίας μπορεί να τερματιστεί με κάποια αλλαγή νοοτροπίας των ίδιων των βουλευτών. Είναι τόσο εθισμένοι στο να αποφεύγουν να λογοδοτήσουν και έχουν αναπτύξει τέτοια συντεχνιακή αλληλεγγύη, ώστε ακόμη και καταδίκες από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δεν πρόκειται να τους ταρακουνήσουν. Η λύση φαίνεται να βρίσκεται στην εξουσία του Τύπου. Μόνο μια μεγάλη καμπάνια, που θα στηλιτεύει συχνά το φαινόμενο και θα εκθέτει τους βουλευτές, μπορεί να συμβάλει σε αλλαγή. Προτείνω να καθιερωθεί μια ειδική στήλη στις εφημερίδες με τις φωτογραφίες όσων κρύβονται πίσω από την ασυλία και με σημείωση του αδικήματος για το οποίο χρωστούν να λογοδοτήσουν. Κάτι παρόμοιο, δηλαδή, με τις φωτογραφίες καταζητουμένων για σοβαρά εγκλήματα, έτσι ώστε ο αναγνώστης να βλέπει καθημερινά με ποιους έχει να κάνει».
και άρση
ασυλίας
Στις 26 Σεπτεμβρίου 2009 έγραψα, σε τούτη τη στήλη, ένα κείμενο με τίτλο: «Βουλευτής». Στο κείμενο αυτό κατέθετα προβληματισμούς για τον ρόλο των ελλήνων βουλευτών, «ενθυμούμενος», όπως χαρακτηριστικά ανέφερα τότε καταλήγοντας, «τη φράση του Μαχάτμα Γκάντι: “Υπάρχουν επτά αμαρτήματα στον κόσμο: πλούτος χωρίς κόπο, ευχαρίστηση χωρίς συνείδηση, γνώση χωρίς χαρακτήρα, εμπόριο χωρίς ηθική, επιστήμη χωρίς ανθρωπισμό, λατρεία χωρίς θυσία και πολιτική χωρίς αρχές”...»
Στο εν λόγω κείμενο υπήρχε, οφείλω να ομολογήσω σήμερα, μία σημαντική παράλειψη. Μία παράλειψη που αφορά το θέμα της άρσης ή μη της βουλευτικής ασυλίας. Θα μπορούσα να γράψω πολλά για το συγκεκριμένο μείζον -κατά την άποψή μου- θέμα, όμως έχω την αίσθηση ότι δεν θα μπορούσα να τα γράψω καλύτερα από τον κ. Σταύρο Τσακυράκη, αναπληρωτή καθηγητή Νομικής, ο οποίος με άρθρο του στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», τη Δευτέρα 25 Ιανουαρίου, λέει τα πράγματα με τ’ όνομά τους.
Το άρθρο είχε τίτλο: «Παράνομη, ανήθικη, αδιάντροπη η άρνηση άρσης της βουλευτικής ασυλίας». Αξίζει να το διαβάσετε...
«Πριν από λίγες μέρες η νεοεκλεγείσα Βουλή των Ελλήνων κλήθηκε να αποφανθεί επί αιτήσεων της Εισαγγελίας για άρση της ασυλίας 7 βουλευτών.
Για τον βουλευτή κ. Θ. Καράογλου ζητήθηκε η άδεια προκειμένου να προχωρήσει η δίωξη για παράνομη είσοδό του σε γήπεδο κατά τη διεξαγωγή ποδοσφαιρικού αγώνα. Για τον βουλευτή κ. Αρ. Ντινόπουλο ζητήθηκε η άρση της ασυλίας του για αδικήματα που φέρεται να διέπραξε πριν ακόμη γίνει βουλευτής, όταν ήταν δήμαρχος Βριλησσίων. 193 βουλευτές επί 241 παρόντων ψήφισαν κατά της άρσης ασυλίας του πρώτου και 237 επί 241 κατά της άρσης ασυλίας του δεύτερου.
Φαντάζομαι να μην είναι κανείς τόσο αφελής ώστε να εξεπλάγη με την απόφαση της Βουλής των Ελλήνων. Είναι τόσο ριζωμένη η αντίληψη των βουλευτών ότι είναι υπεράνω των νόμων, ώστε όχι για κατηγορίες χουλιγκανισμού, αλλά ούτε για κατηγορίες κανιβαλισμού δεν πρόκειται να παραιτηθούν από την ασυλία τους. Ο κ. Αρ. Ντινόπουλος μάλιστα ζήτησε να θεσμοθετηθεί ένα είδος ασυλίας και για την αυτοδιοίκηση, ώστε να μη σύρονται οι άνθρωποι στα δικαστήρια. Γιατί να μη θεσμοθετηθεί ασυλία και για τους προέδρους των αθλητικών συλλόγων ή για τους φίλους των βουλευτών ή τους συγγενείς τους ή για όποιον τέλος πάντων επιθυμούν;
Η άρνηση άρσης της ασυλίας βουλευτών για αδικήματα που δεν σχετίζονται με τα καθήκοντά τους είναι βεβαίως παράνομη. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου με την απόφασή του, Τσαλκιτζής κατά Ελλάδας, έχει καταδικάσει τη χώρα μας διότι αρνήθηκε να άρει την ασυλία του κ. Κ. Τασούλα για αδικήματα που φερόταν να έχει διαπράξει πριν γίνει βουλευτής, όταν ήταν δήμαρχος. Υπάρχει δηλαδή προηγούμενο που φαίνεται να είναι ακριβώς όμοιο με την περίπτωση του κ. Αρ. Ντινόπουλου και, αντί της αυτονόητης συμμόρφωσης, ακούγεται πρόταση επέκτασης της ασυλίας και στους δημάρχους. Δεν πρέπει να υπάρχει προηγούμενο δημοκρατίας στην ιστορία της ανθρωπότητας που το νομοθετικό σώμα να επιδεικνύει παρόμοια περιφρόνηση προς την ισονομία.
Υποθέτω ότι αποτελεί στοιχειώδη ηθική επιταγή να επιδιώκει κανείς να ξεκαθαρίσει το όνομά του από κατηγορίες για ποινικά αδικήματα. Εκτός λοιπόν από την περιφρόνηση της ισονομίας, επιδεικνύεται και αφάνταστη αδιαντροπιά με την κάλυψη πίσω από την ασυλία, η οποία φυσικά επιτείνει το κλίμα σήψης και διαφθοράς που επικρατεί σε όλη τη κοινωνία. Με ποιο ηθικό κύρος, αλήθεια, οι ίδιοι άνθρωποι, που αποφεύγουν να λογοδοτήσουν στη Δικαιοσύνη, θα ερευνήσουν τα μεγάλα σκάνδαλα; Αντί για εξεταστικές επιτροπές για το Βατοπέδι ή τα ομόλογα ας κάνουν μια μεγάλη εξεταστική επιτροπή που να ερευνήσει τον καθρέφτη με τα πρόσωπά τους.
Θέλω να είμαι ειλικρινής. Δεν έχω καμιά προσδοκία ότι το σκάνδαλο της βουλευτικής ασυλίας μπορεί να τερματιστεί με κάποια αλλαγή νοοτροπίας των ίδιων των βουλευτών. Είναι τόσο εθισμένοι στο να αποφεύγουν να λογοδοτήσουν και έχουν αναπτύξει τέτοια συντεχνιακή αλληλεγγύη, ώστε ακόμη και καταδίκες από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δεν πρόκειται να τους ταρακουνήσουν. Η λύση φαίνεται να βρίσκεται στην εξουσία του Τύπου. Μόνο μια μεγάλη καμπάνια, που θα στηλιτεύει συχνά το φαινόμενο και θα εκθέτει τους βουλευτές, μπορεί να συμβάλει σε αλλαγή. Προτείνω να καθιερωθεί μια ειδική στήλη στις εφημερίδες με τις φωτογραφίες όσων κρύβονται πίσω από την ασυλία και με σημείωση του αδικήματος για το οποίο χρωστούν να λογοδοτήσουν. Κάτι παρόμοιο, δηλαδή, με τις φωτογραφίες καταζητουμένων για σοβαρά εγκλήματα, έτσι ώστε ο αναγνώστης να βλέπει καθημερινά με ποιους έχει να κάνει».
Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2010
ΙΧΝΗΛΑΤΩΝΤΑΣ - 23/1/2010
“Καλλικράτης”, Χανιά
και περιαστικοί Δήμοι
Πριν από λίγες ημέρες, στο περιθώριο της διευρυμένης συνεδρίασης του Διοικητικού Συμβουλίου της Τοπικής Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων (ΤΕΔΚ) Νομού Χανίων, ρώτησα τους παριστάμενους δημάρχους για το χωροταξικό, εν όψει της υλοποίησης του προγράμματος «Καλλικράτης», που προβλέπει, μεταξύ άλλων, συνενώσεις Δήμων και Κοινοτήτων.
Οι περισσότερες απαντήσεις που έλαβα ομολογώ ότι με απογοήτευσαν. Ειδικά από τους δημάρχους -πλην ενός- των περιαστικών Δήμων της πόλης των Χανίων, οι οποίοι δεν επιθυμούν, σε καμία περίπτωση, τη συνένωση με τον μεγαλύτερο σε πληθυσμό και μικρότερο σε έκταση Δήμο του Νομού.
Αντιλαμβάνομαι τον λόγο. Απόλυτα. Δεν είναι, φυσικά, ούτε η εγγύτητα, την οποία επικαλούνται ορισμένοι -πόσο απέχουν οι Μουρνιές ή το Βαρύπετρο από τα Χανιά;- ούτε η επικουρικότητα, ούτε η αγωνία για την αποτελεσματική λειτουργία ενός τόσο μεγάλου Δήμου.
Να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους: η καρέκλα είναι. Δυστυχώς. Και η επόμενη ημέρα για τους ίδιους -συμπτωματικά όσοι αντιδρούν διανύουν την πρώτη τετραετία στη δημαρχία- και για συνεργάτες τους, δημοτικούς συμβούλους, σ’ έναν μεγάλο -και πληθυσμιακά, αλλά και σε έκταση- νέο Δήμο, όπου το πολιτικό τους μέλλον -ενδεχομένως- να είναι αβέβαιο. Και σίγουρα όχι πρωταγωνιστικός ο ρόλος τους.
Ομως η επικείμενη διοικητική μεταρρύθμιση, ειδικά σε ό,τι αφορά το χωροταξικό -γιατί υπάρχουν και άλλα πολύ σημαντικά θέματα που δεν είναι της παρούσης- δεν μπορεί και -κυρίως- δεν πρέπει να προχωρήσει με βάση τις προσωπικές επιθυμίες του κάθε δημάρχου. Ούτε του κάθε βουλευτή.
Ρωτώ: μπορεί να συνεχιστεί το «έγκλημα» του 1998 και ο Δήμος Χανίων να συνεχίσει να «ασφυκτιά» στα σημερινά διοικητικά του όρια; Μπορεί η μία πλευρά της οδού Αν. Γογονή να υπάγεται στον Δήμο Χανίων και η άλλη στον Δήμο Ελευθερίου Βενιζέλου; Είναι δυνατόν τα δυτικά όρια της πόλης να σταματούν στον... Κλαδισό ποταμό; Αστεία πράγματα.
Εκτιμώ, κατά συνέπεια, πως σε ό,τι αφορά τα Χανιά και τους περιαστικούς Δήμους τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Η πόλη των Χανίων πρέπει να «αναπνεύσει», να επεκταθεί προς όλες τις κατευθύνσεις. Να «κερδίσει» ζωτικό χώρο.
Θυμίζω: στον Δήμο Χανίων αντιστοιχούν 0,23 τ.μ. σε κάθε δημότη (πυκνότητα - m2/κάτοικοι) -σύμφωνα με τη μελέτη του Ινστιτούτου Τοπικής Αυτοδιοίκησης- όταν το αντίστοιχο ποσοστό για το Ηράκλειο είναι 0,77, για το Ρέθυμνο 3,87 και για τον Άγιο Νικόλαο Λασιθίου 16,122!
Εκτιμώ, επίσης, ότι η «επέκταση» του Δήμου Χανίων θα οδηγήσει, αναπόφευκτα, και στην ταχύτερη και αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση σημαντικότατων προβλημάτων, που δεν αφορούν μόνο όσους ζουν στα Χανιά, αλλά, σε τελική, ανάλυση, όλους εμάς, που είτε ζούμε είτε εργαζόμαστε -είτε και τα δύο- στην ευρύτερη περιαστική περιοχή.
Ας μη γελιόμαστε. Μόνο έτσι θα προχωρήσει το γενικό πολεοδομικό σχέδιο. Και όχι με ξεχωριστές μελέτες από κάθε Δήμο. Μόνο έτσι θα αντιμετωπιστεί το κυκλοφοριακό, που δεν αφορά αποκλειστικά τα Χανιά, αλλά και τις γύρω περιοχές. Μόνο έτσι θα υπάρξουν λύσεις σε θέματα οδικών δικτύων, με χαρακτηριστικότερο, ίσως, παράδειγμα, τον -απαράδεκτο μέχρι σήμερα- δρόμο που ενώνει το αεροδρόμιο «Δασκαλογιάννης» με το λιμάνι της Σούδας και τον βόρειο οδικό άξονα Κρήτης (ΒΟΑΚ).
Μόνο έτσι θα ξεκινήσει μία διαδικασία συνένωσης Δημοτικών Επιχειρήσεων που θα έπρεπε ήδη να είχαν συνενωθεί (όπως, για παράδειγμα, η ΔΕΥΑΧ με τη ΔΕΥΑ Ακρωτηρίου - γιατί όχι και η ΔΕΥΑΒΑ;), με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη λειτουργία τους, για την ορθολογικοποίηση του κόστους, αλλά και για την παροχή υπηρεσιών στους δημότες.
Μόνο έτσι θα καταστεί δυνατόν -αρκεί, βέβαια, να υπάρξει ανάλογη πολιτική βούληση από τους αιρετούς άρχοντες- να απεγκλωβιστεί το κέντρο της πόλης από δραστηριότητες -επαγγελματικές και μη- που αποτελούν, ουσιαστικά τροχοπέδη στην όποια προσπάθεια για ανάδειξη των σημαντικών μνημείων και αλλαγές.
Πολλά τα «μόνο έτσι...». Μονόδρομος, επομένως, η συνένωση των Χανίων με τους περιαστικούς Δήμους, αν θέλουμε ο τόπος μας, συνολικά, να προχωρήσει μπροστά. Γιατί αυτό είναι το μεγάλο ζητούμενο. Και όχι η επόμενη ημέρα για τους -όποιους- αιρετούς.
Υ.Γ. 1: Οφείλω να αναγνωρίσω -και δεν είμαι ο μόνος- ότι υπάρχει ένα θέμα με τον Δήμο Νέας Κυδωνίας, δεδομένου ότι ο Σταλός και η Αγία Μαρίνα, κατ’ εξοχήν τουριστικές περιοχές, ουδεμία σχέση έχουν με το Βαμβακόπουλο, τις Μουρνιές, τα Χανιά, τη Σούδα και το Ακρωτήρι. Κατά συνέπεια, ενδεχομένως η καλύτερη δυνατή λύση να ήταν ο διαχωρισμός του συγκεκριμένου Δήμου, προκειμένου το δυτικό του τμήμα να συνενωθεί με Πλατανιά, κ.λπ. και το ανατολικό του με τον διευρυμένο Δήμο Χανίων.
Υ.Γ. 2: Θέμα ενδεχομένως να υπάρχει και με τον ημιορεινό Δήμο Κεραμειών. Το Ινστιτούτο Τοπικής Αυτοδιοίκησης πρότεινε, βέβαια, τη συνένωσή του με τους Δήμους Χανίων, Σούδας, Ακρωτηρίου, Ελευθερίου Βενιζέλου, Νέας Κυδωνίας και Θερίσου. Αναμένουμε την πρόταση του αρμόδιου Υπουργείου.
και περιαστικοί Δήμοι
Πριν από λίγες ημέρες, στο περιθώριο της διευρυμένης συνεδρίασης του Διοικητικού Συμβουλίου της Τοπικής Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων (ΤΕΔΚ) Νομού Χανίων, ρώτησα τους παριστάμενους δημάρχους για το χωροταξικό, εν όψει της υλοποίησης του προγράμματος «Καλλικράτης», που προβλέπει, μεταξύ άλλων, συνενώσεις Δήμων και Κοινοτήτων.
Οι περισσότερες απαντήσεις που έλαβα ομολογώ ότι με απογοήτευσαν. Ειδικά από τους δημάρχους -πλην ενός- των περιαστικών Δήμων της πόλης των Χανίων, οι οποίοι δεν επιθυμούν, σε καμία περίπτωση, τη συνένωση με τον μεγαλύτερο σε πληθυσμό και μικρότερο σε έκταση Δήμο του Νομού.
Αντιλαμβάνομαι τον λόγο. Απόλυτα. Δεν είναι, φυσικά, ούτε η εγγύτητα, την οποία επικαλούνται ορισμένοι -πόσο απέχουν οι Μουρνιές ή το Βαρύπετρο από τα Χανιά;- ούτε η επικουρικότητα, ούτε η αγωνία για την αποτελεσματική λειτουργία ενός τόσο μεγάλου Δήμου.
Να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους: η καρέκλα είναι. Δυστυχώς. Και η επόμενη ημέρα για τους ίδιους -συμπτωματικά όσοι αντιδρούν διανύουν την πρώτη τετραετία στη δημαρχία- και για συνεργάτες τους, δημοτικούς συμβούλους, σ’ έναν μεγάλο -και πληθυσμιακά, αλλά και σε έκταση- νέο Δήμο, όπου το πολιτικό τους μέλλον -ενδεχομένως- να είναι αβέβαιο. Και σίγουρα όχι πρωταγωνιστικός ο ρόλος τους.
Ομως η επικείμενη διοικητική μεταρρύθμιση, ειδικά σε ό,τι αφορά το χωροταξικό -γιατί υπάρχουν και άλλα πολύ σημαντικά θέματα που δεν είναι της παρούσης- δεν μπορεί και -κυρίως- δεν πρέπει να προχωρήσει με βάση τις προσωπικές επιθυμίες του κάθε δημάρχου. Ούτε του κάθε βουλευτή.
Ρωτώ: μπορεί να συνεχιστεί το «έγκλημα» του 1998 και ο Δήμος Χανίων να συνεχίσει να «ασφυκτιά» στα σημερινά διοικητικά του όρια; Μπορεί η μία πλευρά της οδού Αν. Γογονή να υπάγεται στον Δήμο Χανίων και η άλλη στον Δήμο Ελευθερίου Βενιζέλου; Είναι δυνατόν τα δυτικά όρια της πόλης να σταματούν στον... Κλαδισό ποταμό; Αστεία πράγματα.
Εκτιμώ, κατά συνέπεια, πως σε ό,τι αφορά τα Χανιά και τους περιαστικούς Δήμους τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Η πόλη των Χανίων πρέπει να «αναπνεύσει», να επεκταθεί προς όλες τις κατευθύνσεις. Να «κερδίσει» ζωτικό χώρο.
Θυμίζω: στον Δήμο Χανίων αντιστοιχούν 0,23 τ.μ. σε κάθε δημότη (πυκνότητα - m2/κάτοικοι) -σύμφωνα με τη μελέτη του Ινστιτούτου Τοπικής Αυτοδιοίκησης- όταν το αντίστοιχο ποσοστό για το Ηράκλειο είναι 0,77, για το Ρέθυμνο 3,87 και για τον Άγιο Νικόλαο Λασιθίου 16,122!
Εκτιμώ, επίσης, ότι η «επέκταση» του Δήμου Χανίων θα οδηγήσει, αναπόφευκτα, και στην ταχύτερη και αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση σημαντικότατων προβλημάτων, που δεν αφορούν μόνο όσους ζουν στα Χανιά, αλλά, σε τελική, ανάλυση, όλους εμάς, που είτε ζούμε είτε εργαζόμαστε -είτε και τα δύο- στην ευρύτερη περιαστική περιοχή.
Ας μη γελιόμαστε. Μόνο έτσι θα προχωρήσει το γενικό πολεοδομικό σχέδιο. Και όχι με ξεχωριστές μελέτες από κάθε Δήμο. Μόνο έτσι θα αντιμετωπιστεί το κυκλοφοριακό, που δεν αφορά αποκλειστικά τα Χανιά, αλλά και τις γύρω περιοχές. Μόνο έτσι θα υπάρξουν λύσεις σε θέματα οδικών δικτύων, με χαρακτηριστικότερο, ίσως, παράδειγμα, τον -απαράδεκτο μέχρι σήμερα- δρόμο που ενώνει το αεροδρόμιο «Δασκαλογιάννης» με το λιμάνι της Σούδας και τον βόρειο οδικό άξονα Κρήτης (ΒΟΑΚ).
Μόνο έτσι θα ξεκινήσει μία διαδικασία συνένωσης Δημοτικών Επιχειρήσεων που θα έπρεπε ήδη να είχαν συνενωθεί (όπως, για παράδειγμα, η ΔΕΥΑΧ με τη ΔΕΥΑ Ακρωτηρίου - γιατί όχι και η ΔΕΥΑΒΑ;), με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη λειτουργία τους, για την ορθολογικοποίηση του κόστους, αλλά και για την παροχή υπηρεσιών στους δημότες.
Μόνο έτσι θα καταστεί δυνατόν -αρκεί, βέβαια, να υπάρξει ανάλογη πολιτική βούληση από τους αιρετούς άρχοντες- να απεγκλωβιστεί το κέντρο της πόλης από δραστηριότητες -επαγγελματικές και μη- που αποτελούν, ουσιαστικά τροχοπέδη στην όποια προσπάθεια για ανάδειξη των σημαντικών μνημείων και αλλαγές.
Πολλά τα «μόνο έτσι...». Μονόδρομος, επομένως, η συνένωση των Χανίων με τους περιαστικούς Δήμους, αν θέλουμε ο τόπος μας, συνολικά, να προχωρήσει μπροστά. Γιατί αυτό είναι το μεγάλο ζητούμενο. Και όχι η επόμενη ημέρα για τους -όποιους- αιρετούς.
Υ.Γ. 1: Οφείλω να αναγνωρίσω -και δεν είμαι ο μόνος- ότι υπάρχει ένα θέμα με τον Δήμο Νέας Κυδωνίας, δεδομένου ότι ο Σταλός και η Αγία Μαρίνα, κατ’ εξοχήν τουριστικές περιοχές, ουδεμία σχέση έχουν με το Βαμβακόπουλο, τις Μουρνιές, τα Χανιά, τη Σούδα και το Ακρωτήρι. Κατά συνέπεια, ενδεχομένως η καλύτερη δυνατή λύση να ήταν ο διαχωρισμός του συγκεκριμένου Δήμου, προκειμένου το δυτικό του τμήμα να συνενωθεί με Πλατανιά, κ.λπ. και το ανατολικό του με τον διευρυμένο Δήμο Χανίων.
Υ.Γ. 2: Θέμα ενδεχομένως να υπάρχει και με τον ημιορεινό Δήμο Κεραμειών. Το Ινστιτούτο Τοπικής Αυτοδιοίκησης πρότεινε, βέβαια, τη συνένωσή του με τους Δήμους Χανίων, Σούδας, Ακρωτηρίου, Ελευθερίου Βενιζέλου, Νέας Κυδωνίας και Θερίσου. Αναμένουμε την πρόταση του αρμόδιου Υπουργείου.
Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2010
ΙΧΝΗΛΑΤΩΝΤΑΣ - 19/1/2010
Ο εμπρησμός
της Συναγωγής
κι εμείς...
Οι Χανιώτες έχουμε μια... λόξα με τον τόπο μας. Με την καλή, αλλά και με την κακή έννοια. Eνα έντονο τοπικιστικό στοιχείο. Συνηθίζουμε να μιλάμε για τα Χανιά με υπερηφάνεια. Για την ιστορικότητα. Για το αίμα που χύθηκε στους αγώνες για ελευθερία σε κάθε, σχεδόν, σπιθαμή γης. Για τους μεγάλους άντρες που ξεκίνησαν από το Θέρισο, τα Σφακιά, τον Αποκόρωνα, το Σέλινο, την Κίσαμο, την Κυδωνία και έγραψαν ιστορία.
Συνηθίζουμε, παράλληλα, να μιλάμε και για άλλα πολλά. Για το παλιό λιμάνι, το «διαμάντι» των Χανίων. Για τα σημαντικά μνημεία εντός και εκτός της πόλης. Για το υπέροχο φυσικό περιβάλλον. Για το μοναδικό φαράγγι της Σαμαριάς. Για τις καταπληκτικές παραλίες. Λέμε, περηφανευόμαστε και φουσκώνουμε σαν τα παγώνια. Προβάλλουμε τον τόπο μας, διαφημίζοντας είτε το... παρελθόν του είτε το φυσικό του περιβάλλον. Γιατί το παρόν του μας «πληγώνει», δυστυχώς, στις περισσότερες των περιπτώσεων.
Μας «πληγώνει» που βλέπουμε τα περισσότερα μνημεία να παραμένουν σε τραγική κατάσταση. Μας «πληγώνει» που το θαλάσσιο περιβάλλον σε αρκετές περιοχές του Νομού Χανίων ρυπαίνεται ακόμη και σήμερα, εξαιτίας της έλλειψης βιολογικών καθαρισμών, αλλά και της ασυδοσίας «επιχειρηματιών». Μας «πληγώνει» η απουσία χωροταξικού και πολεοδομικού σχεδιασμού. Μας «πληγώνει» η άναρχη και κακόγουστη δόμηση. Μας «πληγώνουν» τα «καπετανάτα». Μας «πληγώνει» το γεγονός ότι σε πολλά θέματα, περισσότερο ή λιγότερο σοβαρά, κυριαρχεί η «βασανογεννήτρα» παραπολιτική, αντί για την πολιτική. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται...
Η λίστα των ελλείψεων, των παραλείψεων και των λογής - λογής «εγκλημάτων» είναι μεγάλη. Και αν για τα περισσότερα από αυτά που μας «πληγώνουν» το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι, ενδεχομένως, καλύτερη επιλογή προσώπων στις εθνικές εκλογές ή/και στις εκλογές της Αυτοδιοίκησης -αν φυσικά έχουμε αυτή τη δυνατότητα, διότι σε ορισμένες περιπτώσεις καλείσαι να επιλέξεις τον... λιγότερο κακό- υπάρχουν και κάποια άλλα πράγματα, για τα οποία όχι μόνο μπορούμε, αλλά και οφείλουμε κάτι να κάνουμε. Επί της ουσίας.
Χαρακτηριστική περίπτωση ο εμπρησμός -και μάλιστα δύο φορές- της εβραϊκής Συναγωγής στο παλιό λιμάνι των Χανίων, μέσα σε διάστημα δέκα ημερών περίπου! Ποιες ήταν οι αντιδράσεις; Δηλώσεις, ανακοινώσεις και ψηφίσματα διαμαρτυρίας, από ορισμένους αιρετούς, από ορισμένα κόμματα και από ορισμένους φορείς. Επί της ουσίας τι έγινε; Τίποτα. Και όμως θα μπορούσε να γίνει. Αν όλοι εμείς, οι «σκεπτόμενοι» και ενεργοί -θεωρητικά- πολίτες, αποφασίζαμε να «χάσουμε» ένα απόγευμα τη «βολή» του καναπέ μας και κατεβαίναμε στους δρόμους μαζικά, για να καταδικάσουμε με τον πλέον κατηγορηματικό και ξεκάθαρο τρόπο αυτές τις κατάπτυστες ενέργειες που προσβάλλουν την πόλη μας και όλους εμάς -Ελληνες και αλλοδαπούς- χριστιανούς (ορθόδοξους, καθολικούς, προτεστάντες), μουσουλμάνους, εβραίους, βουδιστές, άθρησκους, που ζούμε σε αυτήν. Να στείλουμε μήνυμα μηδενικής ανοχής.
Δεν μας τιμούν οι εμπρηστικές επιθέσεις σε θρησκευτικούς χώρους λατρείας. Είτε είναι χριστιανικοί είτε μουσουλμανικοί είτε εβραϊκοί είτε του... Βούδα! Δεν μας τιμούν. Κανέναν από εμάς. Τολμώ, δε, να πω ότι μας δυσφημούν, ως κοινωνία, συνολικά, αλλά και ως πολίτες, τον καθένα ατομικά, ειδικά από τη στιγμή που ανεχόμαστε, διά της δημόσιας σιωπής μας και της αδιαφορίας μας, τέτοιες απαράδεκτες ενέργειες.
«Μέχρι στιγμής στα Ιωάννινα, τον Βόλο, τη Λάρισα, την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, τους τελευταίους έξι μήνες, έχουν γίνει φοβερά επεισόδια. Όμως, για παράδειγμα, στα Ιωάννινα ο κόσμος, οι χριστιανοί, βαρέθηκαν αυτές τις επιθέσεις και την τελευταία φορά που έγινε επίθεση βγήκαν έξω -περίπου 1.800 άτομα- και φώναξαν: “έως εδώ! Δεν το δεχόμαστε αυτό. Το εβραϊκό νεκροταφείο είναι και δικό μας, δηλαδή, είναι μέρος της ιστορίας των Ιωαννίνων”. Εδώ δεν έγινε κάτι τέτοιο. Αυτό δεν με πλήγωσε, αλλά με πείραξε», σημείωσε, μετά τον δεύτερο εμπρησμό, ο διευθυντής της Συναγωγής των Χανίων, Νίκος Χαννάν Σταυρουλάκης.
Και έχει δίκιο να αισθάνεται έτσι. Απόλυτο. Γιατί με τη σιωπή μας επιτρέψαμε και επιτρέπουμε σε μικρές ομάδες ατόμων να προσβάλλουν τούτη την πόλη. Και αυτό πρέπει να σταματήσει. Πρέπει, επιτέλους, να υψώσουμε τη φωνή μας. Ειρηνικά και δυναμικά. Δεν πάει άλλο. Δεν είναι δυνατόν ακραία στοιχεία, είτε από τη μια πλευρά, είτε από την άλλη, να συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο -ή με άλλους... παρεμφερείς- στα Χανιά κι εμείς να παρακολουθούμε ως σαν να βρισκόμαστε στον κινηματογράφο.
Εχουμε χρέος σε αυτόν τον τόπο, την ιστορικότητα του οποίου θυμόμαστε όποτε μας βολεύει, στους παππούδες, στους πατεράδες, αλλά και στα παιδιά μας, να αντιδράσουμε. Διαφορετικά, αν, δηλαδή, παραμείνουμε οπαδοί του «ωχαδελφισμού» θα υποστούμε, κάποια στιγμή, τις συνέπειες της αδιαφορίας μας. Και οι συνέπειες, για να μιλήσω με όρους «ωχαδελφισμού», δεν θα περιοριστούν μόνο στον εμπρησμό της Συναγωγής. «Σκεφτείτε αν είχε επεκταθεί αυτή η φωτιά στην παλιά πόλη, θα είχαν καεί τα μισά Χανιά», παρατήρησε ο κ. Σταυρουλάκης. Πρέπει να καούν τα μισά Χανιά, να χαθούν ανθρώπινες ζωές, να γίνει κάτι συνταρακτικό, για να φωνάξουμε «φτάνει πια»; Αν ναι, λυπάμαι βαθύτατα. Διότι τότε -και αφού ο τόπος μας θα έχει ήδη διασυρθεί από την ανεξέλεγκτη δράση αυτών των ομάδων- θα είναι πολύ αργά. Και για φωνές και για «κροκοδείλια δάκρυα»...
Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2010
ΙΧΝΗΛΑΤΩΝΤΑΣ - 12/1/2010
Το μονοπώλιο της ΑΝΕΚ στα Χανιά
Οι τιμές στα δρομολόγια
της ΑΝΕΚ τον Μάιο του 2008
ΧΑΝΙΑ - ΠΕΙΡΑΙΑΣ
Κατάστρωμα DTS 30 ευρώ
4κλινη εσωτερική AB4 54 ευρώ
4κλινη εξωτερική Α4 59 ευρώ
3κλινη εσωτερική ΑΒ3 59 ευρώ
3κλινη εξωτερική Α3 71 ευρώ
2κλινη εξωτερική ΑΗ2 73 ευρώ
2κλινη εσωτερική ΑΒ2 71 ευρώ
2κλινη εξωτερική Α2 77 ευρώ
Λουξ 90 ευρώ
ΗΡΑΚΛΕΙΟ - ΠΕΙΡΑΙΑΣ
Κατάστρωμα DTS 27 ευρώ
4κλινη εσωτερική AB4 41 ευρώ
4κλινη εξωτερική Α4 48 ευρώ
3κλινη εσωτερική ΑΒ3 49 ευρώ
3κλινη εξωτερική Α3 60 ευρώ
2κλινη εξωτερική ΑΗ2 63 ευρώ
2κλινη εσωτερική ΑΒ2 60 ευρώ
2κλινη εξωτερική Α2 66 ευρώ
Λουξ 76 ευρώ
Στις 13 Μαΐου 2008, σε τούτη τη στήλη, έγραφα για την ΑΝΕΚ. Μεταξύ άλλων, σημείωνα ότι οι τιμές της εταιρείας ήταν, τότε, υψηλότερες στο δρομολόγιο Χανιά - Πειραιάς, συγκριτικά με το δρομολόγιο Ηράκλειο - Πειραιάς. Και αυτό, παρά το γεγονός ότι, ως γνωστόν, η απόσταση από το Ηράκλειο είναι μεγαλύτερη κατά μερικά μίλια!
Η αναφορά αυτή έγινε, τότε, με σκοπό να καταδειχθεί ότι ο υγιής ανταγωνισμός είναι πάντα προς το συμφέρον του καταναλωτή. Και ότι δεν είναι... τρελοί όσοι (αιρετοί και μη) επιθυμούν τον ανταγωνισμό στη γραμμή Χανιά - Πειραιάς.
Είκοσι μήνες μετά, τα πράγματα παραμένουν ίδια και χειρότερα. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι τιμές στα εισιτήρια της ΑΝΕΚ, στη γραμμή Χανιά - Πειραιάς, έχουν αυξηθεί, συγκριτικά με τον Μάιο του 2008, ενώ στη γραμμή Ηράκλειο - Πειραιάς έχουν... μειωθεί. Έτσι, για παράδειγμα, η 4κλινη εξωτερική καμπίνα κοστίζει 65 ευρώ, ανά άτομο, από Χανιά, ενώ από Ηράκλειο μόλις 45 ευρώ, ανά άτομο. Και η λουξ καμπίνα κοστίζει 99 ευρώ, ανά άτομο, από Χανιά, όταν από το Ηράκλειο πληρώνει κανείς 71 ευρώ, σύμφωνα με τις τιμές που έχει αναρτήσει η εταιρεία στην ιστοσελίδα της στο διαδίκτυο (www.anek.gr).
Με άλλα λόγια, μία τετραμελής οικογένεια που θα «κλείσει» μία εξωτερική καμπίνα θα πληρώσει 80 ευρώ επιπλέον αν ταξιδέψει από τα Χανιά! Ίσως να ακουστεί υπερβολικό, αλλά τη συμφέρει να μεταβεί στο Ηράκλειο και από ’κει στον Πειραιά, καθώς στο πήγαινε - έλα προς και από Πειραιά θα γλυτώσει 160 ευρώ. Πόσα, άλλωστε, να δώσει στη βενζίνη;
Ολα αυτά τα... ωραία συμβαίνουν, βέβαια, γιατί στα Χανιά η ΑΝΕΚ έχει, ουσιαστικά, το μονοπώλιο και μπορεί, έτσι, να διαμορφώνει τις τιμές κατά το δοκούν. Στο Ηράκλειο, ωστόσο, που δραστηριοποιούνται δύο, ακόμη, εταιρείες (Μινωικές Γραμμές με μεγαλομέτοχο τον Εμανουέλε Γκριμάλντι και Superfast Ferries με μεγαλομέτοχο τον κ. Ανδρέα Βγενόπουλο) ο ανταγωνισμός είναι ισχυρός και «πέφτουν κορμιά». Κατά συνέπεια, πέφτουν και οι τιμές, προς όφελος, φυσικά, των καταναλωτών.
Το πρόβλημα, διότι περί προβλήματος πρόκειται, και μάλιστα ιδιαίτερα σοβαρού, επισημαίνει με επιστολή του στα «Χανιώτικα νέα» ένας πολίτης των Χανίων. Ο εν λόγω κύριος, τα στοιχεία του οποίου είναι γνωστά στην εφημερίδα, υπογράφει την επιστολή του με το ψευδώνυμο «Μικρός Πολίτης». Αξίζει να τη διαβάσετε.
«Κύριε διευθυντά,
όλοι εμείς οι Χανιώτες θεωρούσαμε, και ορισμένοι θεωρούμε ακόμα, την ΑΝΕΚ σαν μια δικιά μας ναυτιλιακή εταιρεία, η οποία ιδρύθηκε μετά από το θλιβερό ναυάγιο του Φ/Β “Ηράκλειον” για να μπορούμε να ταξιδεύουμε με ασφάλεια μέσα από μια δικιά μας εταιρεία “λαϊκής βάσης”, η οποία υποτίθετο θα εκπροσωπούσε τα δικά μας συμφέροντα και δεν θα γινόμαστε βορά στα κάθε είδους ναυτιλιακά μονοπώλια, τα οποία θα εκμεταλλευόντουσαν την ανάγκη μας για μετακίνηση στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Έτσι, όλοι εμείς οι Χανιώτες δώσαμε τότε τα λεφτά μας και αγοράσαμε μετοχές για να μπορέσει η εταιρεία να ιδρυθεί σαν εταιρεία “λαϊκής βάσης” και να ξεκινήσει να κάνει δρομολόγια με αποκλειστικό σκοπό την εξυπηρέτηση του Χανιώτικου λαού. Για τον λόγο αυτό τη θεωρούσαμε “δικιά μας εταιρεία” και της συμπαρασταθήκαμε στις όποιες δύσκολες στιγμές της.
Όμως τα χρόνια πέρασαν και η εταιρεία έγινε “Α.Ε.” και εισήχθη στο Χρηματιστήριο. Σκοπός των μετόχων το κέρδος. Σκοπός της εταιρείας η μεγιστοποίηση του κέρδους, όπου και όπως μπορεί. Κι έτσι συμβαίνει το εξής παράδοξο ανάμεσα στις γραμμές Χανιά-Πειραιάς και Ηράκλειο-Πειραιάς.
Ενώ η απόσταση Ηράκλειο - Πειραιάς είναι περίπου 50-60 χιλιόμετρα μεγαλύτερη από την απόσταση Χανιά-Πειραιάς τα εισιτήρια της γραμμής Χανιά-Πειραιάς είναι πολύ ακριβότερα από τα εισιτήρια της γραμμής Ηράκλειο-Πειραιάς. Για παράδειγμα, το πιο φτηνό εισιτήριο, “κατάστρωμα”, από Ηράκλειο κοστίζει 19 ευρώ και από Χανιά κοστίζει 30 ευρώ. Το κρεβάτι σε 4κλινη καμπίνα από Ηράκλειο κοστίζει 39 ευρώ και από Χανιά κοστίζει 59 ευρώ. Περίπου έτσι είναι οι τιμές σε όλες τις κατηγορίες, όπως μπορείτε να δείτε στον επίσημο πίνακα τιμών της εταιρείας, που είναι και αναρτημένος στο ίντερνετ.
Γιατί συμβαίνουν αυτές οι διαφορές; Μήπως επειδή στο Ηράκλειο υπάρχει ανταγωνισμός, ενώ στα Χανιά υπάρχει μονοπώλιο και έτσι η ΑΝΕΚ “κάνει ό,τι θέλει;” Μήπως επειδή οι Ηρακλειώτες δεν καταλαβαίνουν από τον ψευτο-όρο “δικιά μας εταιρεία” αλλά από το συλλογικό τους συμφέρον και μόνο;
Προσπάθειες στο παρελθόν με δρομολόγηση γρήγορου καραβιού από άλλες εταιρείες, όπως η “Blue Star”, είχαν σαν αποτέλεσμα τη χοντροκομμένη δωρεάν προσφορά πρωινής πορτοκαλάδας (λες και αυτό ένοιαζε τους επιβάτες) από την ΑΝΕΚ και τη δραστική μείωση των τιμών των εισιτηρίων της. Παράλληλα, η ΑΝΕΚ προέτρεπε τους συμπολίτες μας να μην ταξιδεύουν με τα “ξένα καράβια” αλλά με τα δικά της, τα οποία ήταν “όοοοολων των Χανιωτών” και άλλα τέτοια. Μένοντας, λοιπόν, μόνη της η ΑΝΕΚ στη γραμμή Χανιά-Πειραιάς ξεζουμίζει όλους εμάς τους Χανιώτες. Μόλις... σκάσει μύτη “ξένο καράβι” στη γραμμή αρχίζει το ίδιο παραμύθι με πορτοκαλάδες, κρητικούς χορούς και μειώσεις τιμών μέχρι το “ξένο καράβι” να αναγκαστεί να αποσυρθεί και σιωπηρά η ΑΝΕΚ να ξανανεβάσει σιγά-σιγά τις τιμές όσο γουστάρει.
Τι γνώμη έχει περί αυτών ο α’ αντιπρόεδρος και πρώην νομάρχης Χανίων κ. Γεώργιος Κατσανεβάκης;
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία
Μικρός Πολίτης»
«Σε κάθε περίπτωση, δεν θα πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες. Η ΑΝΕΚ δεν είναι, πια, μια εταιρεία λαϊκής βάσης. Ας σταματήσουν ορισμένοι, μέσα κι έξω από την εταιρεία να “πιπιλάνε” την ίδια καραμέλα. Η ΑΝΕΚ είναι μια μεγάλη ανώνυμη εταιρεία, εισηγμένη στο Χρηματιστήριο, με μεγαλομέτοχο τον Γιάννη Βαρδινογιάννη. Είναι, επομένως, ελεύθερη, να πράττει κατά βούληση. Είτε αρέσει, είτε δεν αρέσει. Όπως ελεύθεροι να κρίνουν την οποιαδήποτε ανώνυμη εταιρεία, για την πολιτική της, για τις πρακτικές της, για τις τιμές της, για τα δρομολόγιά της, είναι οι πολίτες, τα σωματεία, τα κόμματα, οι αιρετοί, οι πάντες. Άλλωστε, όλοι κρίνονται. Τα κόμματα, τα σωματεία, οι δήμαρχοι, οι βουλευτές, οι πολυεθνικές, οι πρόεδροι ποδοσφαιρικών ομάδων, τα τηλεοπτικά κανάλια, οι εφημερίδες, οι δημοσιογράφοι. Όλοι. Καθημερινά. Ουδείς μπορεί να είναι στο απυρόβλητο. Ουδείς...». Τα παραπάνω έγραφα στις 13 Μαΐου 2008. Τα επαναλαμβάνω και σήμερα, καθώς τίποτα (πέραν της δρομολόγησης του υπερσύγχρονου πλοίου «Έλυρος» στη γραμμή Χανιά - Πειραιάς) δεν έχει αλλάξει...
Οι τιμές στα δρομολόγια
της ΑΝΕΚ τον Μάιο του 2008
ΧΑΝΙΑ - ΠΕΙΡΑΙΑΣ
Κατάστρωμα DTS 30 ευρώ
4κλινη εσωτερική AB4 54 ευρώ
4κλινη εξωτερική Α4 59 ευρώ
3κλινη εσωτερική ΑΒ3 59 ευρώ
3κλινη εξωτερική Α3 71 ευρώ
2κλινη εξωτερική ΑΗ2 73 ευρώ
2κλινη εσωτερική ΑΒ2 71 ευρώ
2κλινη εξωτερική Α2 77 ευρώ
Λουξ 90 ευρώ
ΗΡΑΚΛΕΙΟ - ΠΕΙΡΑΙΑΣ
Κατάστρωμα DTS 27 ευρώ
4κλινη εσωτερική AB4 41 ευρώ
4κλινη εξωτερική Α4 48 ευρώ
3κλινη εσωτερική ΑΒ3 49 ευρώ
3κλινη εξωτερική Α3 60 ευρώ
2κλινη εξωτερική ΑΗ2 63 ευρώ
2κλινη εσωτερική ΑΒ2 60 ευρώ
2κλινη εξωτερική Α2 66 ευρώ
Λουξ 76 ευρώ
Στις 13 Μαΐου 2008, σε τούτη τη στήλη, έγραφα για την ΑΝΕΚ. Μεταξύ άλλων, σημείωνα ότι οι τιμές της εταιρείας ήταν, τότε, υψηλότερες στο δρομολόγιο Χανιά - Πειραιάς, συγκριτικά με το δρομολόγιο Ηράκλειο - Πειραιάς. Και αυτό, παρά το γεγονός ότι, ως γνωστόν, η απόσταση από το Ηράκλειο είναι μεγαλύτερη κατά μερικά μίλια!
Η αναφορά αυτή έγινε, τότε, με σκοπό να καταδειχθεί ότι ο υγιής ανταγωνισμός είναι πάντα προς το συμφέρον του καταναλωτή. Και ότι δεν είναι... τρελοί όσοι (αιρετοί και μη) επιθυμούν τον ανταγωνισμό στη γραμμή Χανιά - Πειραιάς.
Είκοσι μήνες μετά, τα πράγματα παραμένουν ίδια και χειρότερα. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι τιμές στα εισιτήρια της ΑΝΕΚ, στη γραμμή Χανιά - Πειραιάς, έχουν αυξηθεί, συγκριτικά με τον Μάιο του 2008, ενώ στη γραμμή Ηράκλειο - Πειραιάς έχουν... μειωθεί. Έτσι, για παράδειγμα, η 4κλινη εξωτερική καμπίνα κοστίζει 65 ευρώ, ανά άτομο, από Χανιά, ενώ από Ηράκλειο μόλις 45 ευρώ, ανά άτομο. Και η λουξ καμπίνα κοστίζει 99 ευρώ, ανά άτομο, από Χανιά, όταν από το Ηράκλειο πληρώνει κανείς 71 ευρώ, σύμφωνα με τις τιμές που έχει αναρτήσει η εταιρεία στην ιστοσελίδα της στο διαδίκτυο (www.anek.gr).
Με άλλα λόγια, μία τετραμελής οικογένεια που θα «κλείσει» μία εξωτερική καμπίνα θα πληρώσει 80 ευρώ επιπλέον αν ταξιδέψει από τα Χανιά! Ίσως να ακουστεί υπερβολικό, αλλά τη συμφέρει να μεταβεί στο Ηράκλειο και από ’κει στον Πειραιά, καθώς στο πήγαινε - έλα προς και από Πειραιά θα γλυτώσει 160 ευρώ. Πόσα, άλλωστε, να δώσει στη βενζίνη;
Ολα αυτά τα... ωραία συμβαίνουν, βέβαια, γιατί στα Χανιά η ΑΝΕΚ έχει, ουσιαστικά, το μονοπώλιο και μπορεί, έτσι, να διαμορφώνει τις τιμές κατά το δοκούν. Στο Ηράκλειο, ωστόσο, που δραστηριοποιούνται δύο, ακόμη, εταιρείες (Μινωικές Γραμμές με μεγαλομέτοχο τον Εμανουέλε Γκριμάλντι και Superfast Ferries με μεγαλομέτοχο τον κ. Ανδρέα Βγενόπουλο) ο ανταγωνισμός είναι ισχυρός και «πέφτουν κορμιά». Κατά συνέπεια, πέφτουν και οι τιμές, προς όφελος, φυσικά, των καταναλωτών.
Το πρόβλημα, διότι περί προβλήματος πρόκειται, και μάλιστα ιδιαίτερα σοβαρού, επισημαίνει με επιστολή του στα «Χανιώτικα νέα» ένας πολίτης των Χανίων. Ο εν λόγω κύριος, τα στοιχεία του οποίου είναι γνωστά στην εφημερίδα, υπογράφει την επιστολή του με το ψευδώνυμο «Μικρός Πολίτης». Αξίζει να τη διαβάσετε.
«Κύριε διευθυντά,
όλοι εμείς οι Χανιώτες θεωρούσαμε, και ορισμένοι θεωρούμε ακόμα, την ΑΝΕΚ σαν μια δικιά μας ναυτιλιακή εταιρεία, η οποία ιδρύθηκε μετά από το θλιβερό ναυάγιο του Φ/Β “Ηράκλειον” για να μπορούμε να ταξιδεύουμε με ασφάλεια μέσα από μια δικιά μας εταιρεία “λαϊκής βάσης”, η οποία υποτίθετο θα εκπροσωπούσε τα δικά μας συμφέροντα και δεν θα γινόμαστε βορά στα κάθε είδους ναυτιλιακά μονοπώλια, τα οποία θα εκμεταλλευόντουσαν την ανάγκη μας για μετακίνηση στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Έτσι, όλοι εμείς οι Χανιώτες δώσαμε τότε τα λεφτά μας και αγοράσαμε μετοχές για να μπορέσει η εταιρεία να ιδρυθεί σαν εταιρεία “λαϊκής βάσης” και να ξεκινήσει να κάνει δρομολόγια με αποκλειστικό σκοπό την εξυπηρέτηση του Χανιώτικου λαού. Για τον λόγο αυτό τη θεωρούσαμε “δικιά μας εταιρεία” και της συμπαρασταθήκαμε στις όποιες δύσκολες στιγμές της.
Όμως τα χρόνια πέρασαν και η εταιρεία έγινε “Α.Ε.” και εισήχθη στο Χρηματιστήριο. Σκοπός των μετόχων το κέρδος. Σκοπός της εταιρείας η μεγιστοποίηση του κέρδους, όπου και όπως μπορεί. Κι έτσι συμβαίνει το εξής παράδοξο ανάμεσα στις γραμμές Χανιά-Πειραιάς και Ηράκλειο-Πειραιάς.
Ενώ η απόσταση Ηράκλειο - Πειραιάς είναι περίπου 50-60 χιλιόμετρα μεγαλύτερη από την απόσταση Χανιά-Πειραιάς τα εισιτήρια της γραμμής Χανιά-Πειραιάς είναι πολύ ακριβότερα από τα εισιτήρια της γραμμής Ηράκλειο-Πειραιάς. Για παράδειγμα, το πιο φτηνό εισιτήριο, “κατάστρωμα”, από Ηράκλειο κοστίζει 19 ευρώ και από Χανιά κοστίζει 30 ευρώ. Το κρεβάτι σε 4κλινη καμπίνα από Ηράκλειο κοστίζει 39 ευρώ και από Χανιά κοστίζει 59 ευρώ. Περίπου έτσι είναι οι τιμές σε όλες τις κατηγορίες, όπως μπορείτε να δείτε στον επίσημο πίνακα τιμών της εταιρείας, που είναι και αναρτημένος στο ίντερνετ.
Γιατί συμβαίνουν αυτές οι διαφορές; Μήπως επειδή στο Ηράκλειο υπάρχει ανταγωνισμός, ενώ στα Χανιά υπάρχει μονοπώλιο και έτσι η ΑΝΕΚ “κάνει ό,τι θέλει;” Μήπως επειδή οι Ηρακλειώτες δεν καταλαβαίνουν από τον ψευτο-όρο “δικιά μας εταιρεία” αλλά από το συλλογικό τους συμφέρον και μόνο;
Προσπάθειες στο παρελθόν με δρομολόγηση γρήγορου καραβιού από άλλες εταιρείες, όπως η “Blue Star”, είχαν σαν αποτέλεσμα τη χοντροκομμένη δωρεάν προσφορά πρωινής πορτοκαλάδας (λες και αυτό ένοιαζε τους επιβάτες) από την ΑΝΕΚ και τη δραστική μείωση των τιμών των εισιτηρίων της. Παράλληλα, η ΑΝΕΚ προέτρεπε τους συμπολίτες μας να μην ταξιδεύουν με τα “ξένα καράβια” αλλά με τα δικά της, τα οποία ήταν “όοοοολων των Χανιωτών” και άλλα τέτοια. Μένοντας, λοιπόν, μόνη της η ΑΝΕΚ στη γραμμή Χανιά-Πειραιάς ξεζουμίζει όλους εμάς τους Χανιώτες. Μόλις... σκάσει μύτη “ξένο καράβι” στη γραμμή αρχίζει το ίδιο παραμύθι με πορτοκαλάδες, κρητικούς χορούς και μειώσεις τιμών μέχρι το “ξένο καράβι” να αναγκαστεί να αποσυρθεί και σιωπηρά η ΑΝΕΚ να ξανανεβάσει σιγά-σιγά τις τιμές όσο γουστάρει.
Τι γνώμη έχει περί αυτών ο α’ αντιπρόεδρος και πρώην νομάρχης Χανίων κ. Γεώργιος Κατσανεβάκης;
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία
Μικρός Πολίτης»
«Σε κάθε περίπτωση, δεν θα πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες. Η ΑΝΕΚ δεν είναι, πια, μια εταιρεία λαϊκής βάσης. Ας σταματήσουν ορισμένοι, μέσα κι έξω από την εταιρεία να “πιπιλάνε” την ίδια καραμέλα. Η ΑΝΕΚ είναι μια μεγάλη ανώνυμη εταιρεία, εισηγμένη στο Χρηματιστήριο, με μεγαλομέτοχο τον Γιάννη Βαρδινογιάννη. Είναι, επομένως, ελεύθερη, να πράττει κατά βούληση. Είτε αρέσει, είτε δεν αρέσει. Όπως ελεύθεροι να κρίνουν την οποιαδήποτε ανώνυμη εταιρεία, για την πολιτική της, για τις πρακτικές της, για τις τιμές της, για τα δρομολόγιά της, είναι οι πολίτες, τα σωματεία, τα κόμματα, οι αιρετοί, οι πάντες. Άλλωστε, όλοι κρίνονται. Τα κόμματα, τα σωματεία, οι δήμαρχοι, οι βουλευτές, οι πολυεθνικές, οι πρόεδροι ποδοσφαιρικών ομάδων, τα τηλεοπτικά κανάλια, οι εφημερίδες, οι δημοσιογράφοι. Όλοι. Καθημερινά. Ουδείς μπορεί να είναι στο απυρόβλητο. Ουδείς...». Τα παραπάνω έγραφα στις 13 Μαΐου 2008. Τα επαναλαμβάνω και σήμερα, καθώς τίποτα (πέραν της δρομολόγησης του υπερσύγχρονου πλοίου «Έλυρος» στη γραμμή Χανιά - Πειραιάς) δεν έχει αλλάξει...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)