ΑΠΟΨΗ

Λεοντές και μάσκες...

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ

Τι απέγινε η ρητορική της γενικευμένης και μηδενιστικής απαξίωσης; Τι... έγιναν εκείνοι οι βαρύτατοι χαρακτηρισμοί που ξέθαψαν, σχετικά πρόσφατα, αρκετοί πολιτικοί μας “ταγοί” -και όχι μόνο- από το σκονισμένο και σκοτεινό, εσωτερικά, μπαούλο της Ιστορίας μας;

Πού πήγαν όλοι εκείνοι, οι “πατριώτες”, οι προστάτες της χώρας και του έθνους, οι οποίοι μόλις πριν από λίγο καιρό και για μεγάλο χρονικό διάστημα ξιφουλκούσαν καθημερινά, με πρωτοφανή ένταση, σε κανάλια, πλατείες, συνελεύσεις και καφενεία, μιλώντας για “δωσίλογους”, “προδότες”, “προσκυνημένους”, “κατοχικές κυβερνήσεις” και για “... Χούντα που δεν τελείωσε το '73”;

Τι απέγιναν οι ένθερμοι θιασώτες της... μίας και αποκλειστικής αλήθειας με την ακλόνητη πεποίθηση περί “επαχθούς και επονείδιστου χρέους” και περί “μονομερούς καταγγελίας” των δανειακών συμβάσεων, χωρίς -σύμφωνα με τους εκφραστές και υποστηρικτές των συγκεκριμένων απόψεων- εξαιρετικά δυσμενείς επιπτώσεις για τη χώρα;

Πού είναι όλοι όσοι έτριβαν τα χέρια τους από τις αυθόρμητες... και μη εκδηλώσεις - συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας χιλιάδων πολιτών έξω από το ελληνικό Κοινοβούλιο, ζητώντας «να καεί, να καεί, το μπουρδέλο η Βουλή;”

Τι απέγιναν εκείνοι που επικαλούνταν το παράδειγμα της Κύπρου, υποστηρίζοντας ότι θα καταφέρει να προσελκύσει πακτωλούς από ρωσικά ρούβλια και κινεζικά γιουάν προκειμένου να μην υποχρεωθεί να προσφύγει στο Δ.Ν.Τ. και την Ε.Ε.;

Ρητορικά τα ερωτήματα. Γνωστές οι απαντήσεις.

Και γι' αυτούς, τους πολλούς, πλέον, που άλλαξαν πολιτικό “κοστούμι” και ρητορική, έχοντας βάλει πλώρη για τη δεινή, στην παρούσα φάση, αλλά διαχρονικά θελκτική, πραγματικότητα της εξουσίας. Αλλά και για εκείνους, τους ολίγους, που συνεχίζουν το ίδιο... βιολί.

Ξεχνώντας ή αγνοώντας ότι «όποιοι σπέρνουν ανέμους, θερίζουν θύελλες». Αργά ή γρήγορα. Νομοτελειακά.

Τα παραδείγματα πολλά και πρόσφατα. Αρκεί κανείς να θυμηθεί τι έχει συμβεί στο πολιτικό σύστημα της χώρας τα τελευταία τρία χρόνια.

Αλλά, κυρίως, να αναλογιστεί τι τραβούν η ίδια η χώρα και οι πολίτες της, στη συντριπτική τους πλειονότητα, από την τραγική ανευθυνότητα, λόγω και έργω, όσων είχαν στα χέρια τους, επί σειρά ετών, το τιμόνι του καραβιού, το οποίο έριξαν, τελικά, στα βράχια.