ΑΠΟΨΗ

Μέγιστος κίνδυνος

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ

Οταν το κράτος και οι θεσμοί του απουσιάζουν ή δυσλειτουργούν επειδή κυριαρχούν η διαφθορά, οι πελατειακές σχέσεις και η γραφειοκρατία. Όταν οι πολιτικές δυνάμεις αδυνατούν να παράξουν πολιτική, να εκσυγχρονίσουν τη δημόσια διοίκηση και να μεταρρυθμίσουν τη χώρα.

Όταν πολιτικοί σχηματισμοί επενδύουν με πρωτοφανή ανευθυνότητα στη ρητορική του μίσους και στον φθηνό και τσάμπα λαϊκισμό, μόνο και μόνο για να αυξήσουν τη δύναμή τους.

Όταν ένας λαός δοκιμάζεται, με σκληρά και άδικα, εν πολλοίς, οικονομικά μέτρα, με αποτέλεσμα η κοινωνική συνοχή να κλονίζεται επικίνδυνα.

Όταν η χώρα είναι ο κύριος προορισμός στην Ευρώπη της συντριπτικής πλειοψηφίας των παράνομων μεταναστών αλλά, είκοσι και πλέον χρόνια μετά, δεν υπάρχει ακόμη μια ολοκληρωμένη μεταναστευτική πολιτική.

Όταν η εγκληματικότητα, απόρροια της κοινωνικής και οικονομικής κρίσης, αποτελεί το πρώτο, σε σειρά προτεραιότητας, πρόβλημα σε πολλές περιοχές της χώρας και κυρίως στα μεγάλα αστικά κέντρα.

Όταν η άκρα Αριστερά θεωρεί τη χρήση βίας (λεκτικής ή ακόμη και σωματικής) μέρος των... επιχειρημάτων της για να μην εφαρμοστούν, κατά καιρούς, μια σειρά από νόμοι του κράτους και δεν υφίσταται τις συνέπειες των πράξεών της.

Όταν ένας στους δύο νέους είναι άνεργος.

Τότε καταρρέει ο δικομματισμός, εξακολουθεί να βασιλεύει ο παλαιοκομματισμός και ευδοκιμούν λογής - λογής ακραία και άλλα δημαγωγικά φαινόμενα.

Τότε είναι αργά για δάκρυα, για υποκριτικές δηλώσεις αγανάκτησης και φαρισαϊκού τύπου θεατρινίστικες συμπεριφορές.

Τότε, πέραν των επικλήσεων για σεβασμό της συνταγματικής νομιμότητας και των κοινοβουλευτικών κανόνων, είναι ξεκάθαρο ότι το πολιτικό σύστημα, στο σύνολό του, οφείλει να αλλάξει ρότα. Άμεσα.

Να αναθεωρήσει συμπεριφορές, να καταδικάσει πρακτικές τις οποίες ανεχόταν, αν δεν στήριζε κιόλας, να επενδύσει στην εθνική συνεννόηση, στον ειλικρινή διάλογο και στην πολιτική, να τολμήσει τη σύγκλιση στη βάση προγραμματικών θέσεων και να πει όλη την αλήθεια στους πολίτες, χωρίς φαντασιώσεις, φτιασιδώματα και ευκολοχώνευτα στρογγυλέματα, μήπως και καταφέρει να δώσει εφικτή και ρεαλιστική διέξοδο στον ελληνικό λαό, χωρίς η χώρα να απεμπολήσει το ευρωπαϊκό κεκτημένο.

Σ’ έναν λαό που τούτη την ώρα, όπως το εκλογικό αποτέλεσμα του κατακερματισμού των πολιτικών δυνάμεων, αλλά και το υψηλότατο ποσοστό αποχής (35%), καταδεικνύουν, είναι οργισμένος, μπερδεμένος, απογοητευμένος, φοβισμένος, αναποφάσιστος και ενίοτε αποφασισμένος ακροβατώντας, κυριολεκτικά, σε τεντωμένο σκοινί.

Στο ίδιο τεντωμένο σκοινί που βρίσκεται εδώ και αρκετό καιρό η χώρα, με κίνδυνο να γκρεμοτσακιστεί.